De Chinezen en andere Aziatische culturen hebben het jonkschip millennia lang gebruikt. De eerste bekende verwijzing naar schepen als de jonk was rond 2800 BCE onder de Chinese keizer Fu Hsi. De jonken werden in de oude Chinese cultuur voor vele doeleinden gebruikt, zoals visserij, vervoer, handel, oorlogsvoering en de verkenning van Zuidoost-Azië. Samen met hun innovatieve roerbesturing werden jonken gebouwd om ruwe zeeën te weerstaan, om gemakkelijk te manoeuvreren en om zich snel te verplaatsen. De sterke bouw van deze schepen stelde de Chinese ontdekkingsreizigers in staat zich ver en wijd te wagen. Oude Chinese munten zijn gevonden in India en zelfs aan de oostkust van Afrika! Bewijzen van jonken zijn opgetekend in de geschriften van Moslims over de rivier de Eufraat in de 7e eeuw n.C., en vloten jonkvarende schepen zijn opgetekend door Marco Polo in de 13e eeuw. Toen Marco Polo over deze schepen schreef, waren de meeste vrij groot, met 50 tot 60 hutten aan boord. Tegen de 15e eeuw waren de jonken echter kolossaal geworden! Deze massieve, goed gebouwde schepen zouden 400 voet lang en 160 voet breed zijn (dat is 40 verdiepingen van boeg tot achtersteven en 16 verdiepingen van stuurboord naar bakboord)!
Een van de unieke kenmerken van de jonken was de vorm van hun zeilen, die heel anders waren dan die van westerse schepen. De Chinese jonken hadden geen vierkante tuigage; zij hadden elliptische, gebogen zeilen, die met binnenstaven van bamboe werden versterkt. Omdat de bamboe de zeilen sterk hield, was er minder tuigage nodig. Ook voorkwam het dat de zeilen zelf zo snel zouden gaan rafelen en rotten als anders het geval zou zijn geweest.
De vindingrijkheid en sterkte van deze schepen hebben ervoor gezorgd dat ze vandaag de dag nog steeds worden gebruikt. Sommige jonken worden gebruikt voor toerisme; er zijn echter nog steeds jonken die worden gebruikt voor visserij en handel in de kustwateren en rivieren van China, Japan, en Indonesië. Hoewel de typische jonk in omvang is gekrompen van 400 voet tot ongeveer 70 voet, zijn ze nog steeds groot genoeg voor sommige families om erin te wonen.