US Pharm. 2017;42(11):15-16.
Obsessief-compulsieve stoornis (OCD) is een type angststoornis waarvan de naam de symptomen al doet vermoeden. Mensen met OCD ervaren obsessies of aanhoudende gedachten die oncontroleerbaar zijn en niet op de realiteit zijn gebaseerd. Zij kunnen ook last hebben van dwanghandelingen, herhaalde handelingen die helpen de angst te verlichten die door de obsessieve gedachten wordt veroorzaakt. OCD werd ooit beschouwd als een ongewoon probleem, maar er wordt nu geschat dat meer dan 2 miljoen Amerikanen er last van hebben. Onderzoekers begrijpen de oorzaak van OCD niet volledig, maar het is hoogstwaarschijnlijk een gevolg van een laag niveau van een chemische stof in de hersenen die serotonine wordt genoemd.
OCD is een angststoornis
Mensen met OCD worden gehinderd door obsessieve gedachten, zoals een angst voor ziektekiemen of vuil, een dodelijke ziekte, een indringer die ’s nachts het huis binnenkomt, of iemand kwaad doen. Om de angst die deze gedachten veroorzaken onder controle te houden, voelt de persoon met OCD zich gedwongen om herhaalde handelingen te verrichten op een ritueel-achtige manier. Deze dwanghandelingen omvatten het overdreven wassen van de handen, bezoeken aan de dokter om ziekten uit te sluiten, het steeds opnieuw controleren van sloten van deuren en ramen, en routines om te voorkomen dat anderen schade wordt berokkend, zoals tellen of het in een bepaalde volgorde aanraken van dingen.
Mensen met OCD leven een leven dat wordt beheerst door hun obsessies en dwanghandelingen, die hun school of werk ernstig kunnen hinderen. De meeste mensen met OCD schamen zich voor hun obsessieve gedachten en dwangmatige gedragingen. Omdat ze die niet onder controle kunnen houden, verbergen ze die voor vrienden en familie om zich niet te schamen. De symptomen kunnen in de loop van de tijd verergeren of verbeteren, maar in veel gevallen belemmeren de symptomen uiteindelijk iemands vermogen om te functioneren en van het leven te genieten. Hoewel de meeste mensen met OCD begrijpen dat deze rituelen zinloos zijn, voelen ze zich gedreven om ze te herhalen om zich te ontdoen van hun angstige gedachten.
Signalen en risicofactoren
OCD verschijnt vaak in de kinder- of tienerjaren, en treft mannen en vrouwen in gelijke mate. In veel gevallen zijn de eerste symptomen van OCD niet hinderlijk of levensveranderend, maar lijken ze deel uit te maken van een “dwangmatige” of “overijverige” persoonlijkheid. OCD kan gepaard gaan met andere angststoornissen, eetstoornissen of depressie. In sommige gevallen komt OCD in de familie voor, en het risico op OCD is groter bij mensen met een familiegeschiedenis van andere psychiatrische stoornissen. Vroeger werd gedacht dat opgroeien in een extreem strenge, gecontroleerde omgeving een voorspeller van OCD was; dit is waarschijnlijk niet waar, maar grote stressfactoren in het leven kunnen de symptomen uitlokken. Zwangere vrouwen en jonge moeders kunnen symptomen van OCD ontwikkelen, waarbij de obsessieve gedachten gericht zijn op het schaden van het kind.
Psychotherapie en antidepressiva behandelen de symptomen
Behandeling van OCD omvat cognitieve gedragstherapie en medicatie. Blootstellings- en reactiepreventie is een specifieke vorm van psychotherapie die wordt gebruikt om patiënten te helpen hun OCD-symptomen te beheersen. Patiënten stellen zich geleidelijk bloot aan hun obsessies zonder dat er meteen een ritueel of dwang volgt. Patiënten beginnen zich steeds minder angstig te voelen door de obsessieve gedachten en kunnen hun dwangmatige gedrag weerstaan lang nadat de therapie is beëindigd.
Sommige mensen kunnen ook medicijnen nodig hebben om hen te helpen hun symptomen onder controle te houden. Geneesmiddelen die gewoonlijk worden voorgeschreven voor OCD werken door het verhogen van de werking van serotonine in de hersenen. Een groep antidepressiva die op deze manier werkt is goedgekeurd door de FDA, waaronder clomipramine (Anafranil), fluoxetine (Prozac), fluvoxamine (Luvox), paroxetine (Paxil), en sertraline (Zoloft). Na enkele weken van dagelijkse medicatie, zal een meerderheid van de patiënten een aanzienlijke verlichting van hun symptomen merken. De belangrijkste bijwerkingen van deze antidepressiva zijn slaperigheid, hoofdpijn en misselijkheid. Ze kunnen een wisselwerking hebben met veel andere medicijnen, dus zorg ervoor dat uw apotheker en arts op de hoogte zijn van alle medicijnen die samen met deze antidepressiva worden ingenomen. Als de symptomen eenmaal onder controle zijn, kan de dosis worden verlaagd en bij sommige patiënten zelfs worden stopgezet.
Uw plaatselijke apotheker is er om u te helpen! Als u, een vriend of familielid vragen heeft over OCD en de medicijnen die bij de behandeling worden gebruikt, vraag het dan aan een vertrouwde apotheker.