Gearchiveerde inhoud: Als service aan onze lezers biedt Harvard Health Publishing toegang tot onze bibliotheek met gearchiveerde inhoud. Let op de datum waarop elk artikel werd gepost of voor het laatst werd herzien. Geen enkele inhoud op deze site, ongeacht de datum, mag ooit worden gebruikt als vervanging voor direct medisch advies van uw arts of andere gekwalificeerde clinicus.
Volg mij op @drClaire
Toen mijn oudste een baby was, herinner ik me dat ik me zo verscheurd voelde als ze ’s nachts huilde. Onze kinderarts en mijn moeder zeiden allebei dat het goed was om haar een tijdje te laten huilen en haar te laten leren om weer te gaan slapen. Maar terwijl ik luisterde naar haar gehuil, vroeg ik me af: Zal dit haar te gestrest maken? Zal het haar emotioneel beschadigen? Zal het onze relatie verpesten?
Het antwoord op al die vragen, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Pediatrics, is nee. Niet alleen dat, als ik het had gedaan (ik deed het niet, ik was te bezorgd), hadden mijn dochter en ik misschien een hoop meer slaap gekregen.
Onderzoekers uit Australië werkten met gezinnen die zeiden dat hun baby’s (leeftijd 6-16 maanden) een slaapprobleem hadden. Ze verdeelden de gezinnen in drie groepen. De ene groep kreeg te horen dat ze “graduele uitdoving” moesten doen, waarbij ze de baby eerst een minuut lieten huilen voordat ze naar binnen gingen en met hem in contact kwamen, en vervolgens geleidelijk de hoeveelheid tijd verhoogden dat ze hem lieten huilen. Een andere groep deed iets dat “bedtijd fading” heette, waarbij ze de ouders vertraagden om naar bed te gaan zodat de baby’s vermoeider waren. De laatste groep was de “controle” groep en kreeg voorlichting over baby’s en slapen, maar verder niets.
Om de effecten op de baby’s te meten, deden de onderzoekers iets interessants: ze maten het niveau van cortisol, een stresshormoon, in het speeksel van de baby’s. Ze vroegen de moeders ook naar hun stressniveau. Twaalf maanden later keken ze naar eventuele emotionele of gedragsproblemen bij de baby’s, en ze deden ook testen om te zien hoe gehecht de baby’s waren aan hun moeders.
Dit is wat ze vonden. De baby’s in de graduele uitdovingsgroep en de bedtime fading-groep vielen beide sneller in slaap en hadden minder stress dan de controlegroep – en niet alleen dat, hun moeders waren minder gestrest dan de moeders van de controlegroep. Van de drie groepen hadden de baby’s uit de uitdovingsgroep minder kans om ’s nachts weer wakker te worden. En als het ging om emotionele of gedragsproblemen, of hechting, waren alle drie de groepen gelijk.
Dit betekent dat het oké is om je baby een beetje te laten huilen. Het is niet alleen goed, het kan leiden tot meer slaap. En dat maakt iedereen gelukkiger.
In een andere studie die ongeveer vier jaar geleden werd gepubliceerd, keken onderzoekers zelfs verder dan een jaar. Zij vergeleken gezinnen die wel en gezinnen die geen slaaptraining deden en volgden hen gedurende zes jaar. Er was geen verschil tussen de twee groepen. Of ouders baby’s nu lieten huilen of de hele nacht opstonden om ze vast te houden, de kinderen bleken hetzelfde.
We kunnen slaap krijgen en toch goed aangepaste kinderen hebben die van ons houden. Hoe geweldig is dat?
Voor alle duidelijkheid, “geleidelijk aan uitsterven” betekent niet dat je je kind de hele nacht laat huilen. Het betekent alleen dat je je baby langzaam maar zeker helpt zichzelf te kalmeren als hij ’s nachts wakker wordt, in plaats van altijd op jou te vertrouwen om dat te doen. (Dr. Richard Ferber heeft een geweldig boek genaamd Solve Your Child’s Sleep Problems dat dit allemaal uitlegt en erg nuttig is.)
Het is een natuurlijk instinct om je baby te willen laten stoppen met huilen. Maar soms gaan mijlpalen in het leven gepaard met wat huilen – of het nu gaat om leren in slaap te vallen, leren lopen (er is altijd een tuimeling), beginnen met crèche of school (het verlaten van ouders is moeilijk), vrienden maken (kinderen kunnen gemeen zijn), sporten (je wint niet altijd), of leren autorijden (oh, wacht, het zijn de ouders die huilen met die ene). Onze kinderen nooit laten huilen helpt hen niet; in feite kan het hen uiteindelijk schaden.
En laten we eerlijk zijn: slaap krijgen helpt ons betere ouders te zijn.