Komponowano: 1874
Długość: ok. 10 minut
Orkiestracja: piccolo, 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 4 rogi, 2 trąbki, 3 puzony, tuba, timpani, perkusja (bęben basowy, talerze, talerz wiszący, trójkąt), harfa, i smyczki
Pierwsze wykonanie w Los Angeles Philharmonic: 17 listopada 1922, z Walter Henry Rothwell dyrygowanie
Kompozytorem, który uczynił Bohemian muzyki narodowej wykonalne w ramach i poza granicami Czech był Bedrich Smetana, sam wykształcony w szkołach austriackich, który mówił tylko niemiecki jako młodzieży, ale został zradykalizowany podczas rewolucyjnego zapału, który rozprzestrzenił się w Europie w późnych latach 40-tych XIX wieku. Nowym elementem, który Smetana wniósł do muzyki czeskiej, było wykorzystanie stylów ludowych jako części – kluczowej części – niezależnego języka muzycznego, a nie wstawianie ich jako egzotycznych ubarwień do partytur, które mogły być napisane przez nie-Polaka. Egzemplifikacją jego metody jest opera komiczna Sprzedana panna młoda, jego iskrzące, kolczaste polki na fortepian solo, kwartet smyczkowy Z mojego życia i zbiór sześciu samodzielnych poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna).
Má vlast został skomponowany w okresie pięciu lat: Vysehrad i Vltava (Moldau w języku niemieckim) w 1874 roku, Sarka i From Bohemia’s Woods and Fields w 1875 roku, Tábor i Blánik zimą 1878/79 roku. Do czasu pierwszych publicznych wykonań Wyszehradu i Wełtawy na tym samym koncercie w Pradze w 1875 r. Smetana na skutek choroby wenerycznej ogłuchł, a w następnych latach dołączyła do tego ślepota, halucynacje i autodestrukcja, które spowodowały, że został zamknięty w zakładzie opiekuńczym. Zmarł w praskim zakładzie dla obłąkanych w maju 1884 roku.
Smetana początkowo nie myślał o zbiorze poematów symfonicznych, raczej o pojedynczym dziele śledzącym bieg Wełtawy od jej źródła w czeskim lesie do majestatycznego przejścia przez Pragę. Koncepcja ta jednak nabrała własnego życia, stając się muzycznym obrazem krajobrazu Czech i epizodów z ich historii.
Mołdawia, która osiągnęła najsilniejsze samodzielne życie spośród sześciu poematów symfonicznych, jest rondem (z kodą), w którym przejmujący, główny temat G-dur wprowadzają górne smyczki i dęte drewniane, a dolne smyczki sugerują fale rzeki. Cytując poetę-kompozytora Václava Zeleny’ego, który wymyślił programy, czyli linie fabularne, dla wszystkich sześciu poematów tonalnych: „Kompozycja ta przedstawia bieg rzeki Mołdawy. Śpiewa o dwóch pierwszych źródłach, jednym ciepłym, drugim zimnym, wypływających w czeskim lesie, obserwuje strumienie, które się łączą i podąża za nurtem rzeki przez pola i lasy… łąkę, na której chłopi świętują wesele. W srebrnym świetle księżyca bawią się nimfy rzeczne, mijają zamki i pałace, a z dzikich skał wyrastają starożytne ruiny. Jana, a potem płynie szerokim strumieniem w kierunku Pragi. Na jej brzegach pojawia się zamek Vysehrad (czterodźwiękowy motyw z pierwszego z sześciu poematów symfonicznych). Rzeka dąży dalej majestatycznie, zagubiona w widoku, w końcu poddając się Łabie.”
Herbert Glass, po służbie w sztabach administracyjnych Filharmonii Nowojorskiej i Opery San Francisco, był przez 25 lat krytykiem / felietonistą Los Angeles Times. Pisał również dla New Grove Dictionary of Music and Musicians oraz dla czasopism w Europie i Stanach Zjednoczonych. Ostatnio zakończył swój 15 sezon jako anglojęzyczny redaktor / annotator Festiwalu w Salzburgu.
Kompozycja: 1874
Długość: c. 10 minut
Orkiestracja: piccolo, 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 4 rogi, 2 trąbki, 3 puzony, tuba, timpani, perkusja (bęben basowy, talerze, zawieszone talerze, trójkąt), harfa, i smyczki
Pierwsze wykonanie Los Angeles Philharmonic: 17 listopada 1922, z Walter Henry Rothwell dyrygowanie
Kompozytorem, który uczynił Bohemian muzyki narodowej wykonalne w ramach i poza granicami Czech był Bedrich Smetana, sam wykształcony w szkołach austriackich, który mówił tylko niemiecki jako młodzieży, ale został zradykalizowany podczas rewolucyjnego zapału, który rozprzestrzenił się w Europie w późnych latach 40-tych XIX wieku. Nowym elementem, który Smetana wniósł do muzyki czeskiej, było wykorzystanie stylów ludowych jako części – kluczowej części – niezależnego języka muzycznego, a nie wstawianie ich jako egzotycznych ubarwień do partytur, które mogły być napisane przez nie-Polaka. Egzemplifikacją jego metody jest opera komiczna Sprzedana panna młoda, jego iskrzące, kolczaste polki na fortepian solo, kwartet smyczkowy Z mojego życia i zbiór sześciu samodzielnych poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna).
Má vlast został skomponowany w okresie pięciu lat: Vysehrad i Vltava (Moldau w języku niemieckim) w 1874 roku, Sarka i From Bohemia’s Woods and Fields w 1875 roku, Tábor i Blánik zimą 1878/79 roku. Do czasu pierwszych publicznych wykonań Wyszehradu i Wełtawy na tym samym koncercie w Pradze w 1875 r. Smetana na skutek choroby wenerycznej ogłuchł, a w następnych latach dołączyła do tego ślepota, halucynacje i autodestrukcja, które spowodowały, że został zamknięty w zakładzie opiekuńczym. Zmarł w praskim zakładzie dla obłąkanych w maju 1884 roku.
Smetana początkowo nie myślał o zbiorze poematów symfonicznych, raczej o pojedynczym dziele śledzącym bieg Wełtawy od jej źródła w czeskim lesie do majestatycznego przejścia przez Pragę. Koncepcja ta jednak nabrała własnego życia, stając się muzycznym obrazem krajobrazu Czech i epizodów z ich historii.
Mołdawia, która osiągnęła najsilniejsze samodzielne życie spośród sześciu poematów symfonicznych, jest rondem (z kodą), w którym przejmujący, główny temat G-dur wprowadzają górne smyczki i dęte drewniane, a dolne smyczki sugerują fale rzeki. Cytując poetę-kompozytora Václava Zeleny’ego, który wymyślił programy, czyli linie fabularne, dla wszystkich sześciu poematów tonalnych: „Kompozycja ta przedstawia bieg rzeki Mołdawy. Śpiewa o dwóch pierwszych źródłach, jednym ciepłym, drugim zimnym, wypływających w czeskim lesie, obserwuje strumienie, które się łączą i podąża za nurtem rzeki przez pola i lasy… łąkę, na której chłopi świętują wesele. W srebrnym świetle księżyca bawią się nimfy rzeczne, mijają zamki i pałace, a z dzikich skał wyrastają starożytne ruiny. Jana, a potem płynie szerokim strumieniem w kierunku Pragi. Na jej brzegach pojawia się zamek Vysehrad (czterodźwiękowy motyw z pierwszego z sześciu poematów symfonicznych). Rzeka dąży dalej majestatycznie, zagubiona w widoku, w końcu poddając się Łabie.”
Herbert Glass, po służbie w sztabach administracyjnych Filharmonii Nowojorskiej i Opery San Francisco, był przez 25 lat krytykiem / felietonistą Los Angeles Times. Pisał również dla New Grove Dictionary of Music and Musicians oraz dla czasopism w Europie i Stanach Zjednoczonych. Niedawno zakończył swój 15 sezon jako anglojęzyczny redaktor / adnotator Festiwalu w Salzburgu.