In Buffalo, New York, diende Willis Carrier op 17 juli 1902, als reactie op een probleem met de luchtkwaliteit in de Sackett-Wilhelms Lithographing & Publishing Company in Brooklyn, tekeningen in voor wat bekend werd als ’s werelds eerste moderne airconditioningsysteem. De installatie van 1902 markeerde de geboorte van airconditioning door de toevoeging van vochtigheidsregeling, die leidde tot de erkenning door autoriteiten in het veld dat airconditioning vier basisfuncties moet vervullen:
- regeling van de temperatuur
- regeling van de vochtigheid
- regeling van de luchtcirculatie en ventilatie
- reiniging van de lucht
Na nog enkele jaren van verfijning en veldproeven, werd op 2 januari 1906 aan Carrier het U.S. Patent 808,897 voor een apparaat voor het behandelen van lucht, ’s werelds eerste airconditioningsapparaat van het verstuivingstype. Het was ontworpen om lucht te bevochtigen of te ontvochtigen, door water te verwarmen voor de eerste functie en af te koelen voor de tweede.
In 1906 ontdekte Carrier dat “constante dauwpuntdepressie een praktisch constante relatieve vochtigheid opleverde”, wat later onder airconditioning-ingenieurs bekend werd als de “wet van constante dauwpuntdepressie”. Op deze ontdekking baseerde hij het ontwerp van een automatisch regelsysteem, waarvoor hij op 17 mei 1907 octrooi aanvroeg. U.S. Patent 1,085,971 werd op 3 februari 1914 uitgegeven.
Op 3 december 1911 presenteerde Carrier op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Society of Mechanical Engineers wat misschien wel het belangrijkste document is dat ooit over airconditioning is opgesteld -Rational Psychrometric Formulae-. Het werd bekend als de “Magna Carta van de psychrometrie”. Dit document bracht de begrippen relatieve vochtigheid, absolute vochtigheid en dauwpunttemperatuur samen, waardoor het mogelijk werd airconditioningsystemen te ontwerpen die precies voldeden aan de gestelde eisen.
Toen eind 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, besloot de Buffalo Forge Company, waar Carrier 12 jaar in dienst was geweest, zijn activiteiten volledig te beperken tot fabricage. Het resultaat was dat zeven jonge ingenieurs hun spaargeld van $32.600 bijeenbrachten om op 26 juni 1915 in New York de Carrier Engineering Corporation op te richten. De zeven waren Carrier, J. Irvine Lyle, Edward T. Murphy, L. Logan Lewis, Ernest T. Lyle, Frank Sanna, Alfred E. Stacey, Jr., en Edmund P. Heckel. Het bedrijf vestigde zich uiteindelijk op Frelinghuysen Avenue in Newark, New Jersey.
Grote Depressie en daarnaEdit
Ondanks de ontwikkeling van de centrifugale koelmachine en de commerciële groei van airconditioning om gebouwen in de jaren twintig te koelen, raakte het bedrijf, net als vele anderen, in financiële moeilijkheden als gevolg van de Wall Street Crash in oktober 1929. In 1930 fuseerde Carrier Engineering Corp. met Brunswick-Kroeschell Company en York Heating & Ventilating Corporation tot de Carrier Corporation, met Willis Carrier als voorzitter van de raad van bestuur.
De Grote Depressie vertraagde het residentiële en commerciële gebruik van airconditioning. Het bedrijf verspreidde zich over vier steden in New Jersey en Pennsylvania totdat Carrier zijn bedrijf in 1937 consolideerde en naar Syracuse, New York, verplaatste. Het bedrijf werd een van de grootste werkgevers in centraal New York.
Willis Carrier’s iglo op de New York World’s Fair van 1939 gaf bezoekers een glimp van de toekomst van airconditioning, maar voordat het populair werd, begon de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de naoorlogse economische opleving in de jaren vijftig begon de populariteit van airconditioning enorm te groeien. Vandaag de dag zijn airconditioning en HVAC niet meer weg te denken uit veel Amerikaanse huizen.