Voorkomen en verspreiding
Afgezien van zeer kleine hoeveelheden vrij chloor (Cl) in vulkanische gassen, wordt chloor gewoonlijk alleen gevonden in de vorm van chemische verbindingen. Het maakt 0,017 procent van de aardkorst uit. Natuurlijk chloor is een mengsel van twee stabiele isotopen: chloor-35 (75,53 procent) en chloor-37 (24,47 procent). De meest voorkomende verbinding van chloor is natriumchloride, dat in de natuur voorkomt als kristallijn steenzout, vaak verkleurd door onzuiverheden. Natriumchloride is ook aanwezig in zeewater, dat een gemiddelde concentratie van ongeveer 2 procent van dat zout heeft. Sommige niet aan zee grenzende zeeën, zoals de Kaspische Zee, de Dode Zee en het Grote Zoutmeer van Utah, bevatten tot 33 procent opgelost zout. Kleine hoeveelheden natriumchloride zijn aanwezig in bloed en in melk. Andere chloorhoudende mineralen zijn sylviet (kaliumchloride ), bischofiet (MgCl2 ∙6H2O), carnalliet (KCl∙MgCl2 ∙6H2O), en kainiet (KCl∙MgSO4 ∙3H2O). Het wordt aangetroffen in evaporietmineralen zoals chlorapatiet en sodaliet. Vrij zoutzuur is aanwezig in de maag.
Z. Radovan, Jeruzalem
De huidige zoutafzettingen moeten zijn gevormd door verdamping van prehistorische zeeën, waarbij de zouten met de geringste oplosbaarheid in water het eerst kristalliseerden, gevolgd door de zouten met een grotere oplosbaarheid. Omdat kaliumchloride beter oplosbaar is in water dan natriumchloride, werden bepaalde steenzoutlagen – zoals die in Stassfurt, Duitsland – bedekt met een laag kaliumchloride. Om bij het natriumchloride te komen, wordt eerst het kaliumzout, dat belangrijk is als meststof, verwijderd.