To jest historia mojego niesamowicie pozytywnego, zmieniającego życie doświadczenia z całkowitą wymianą stawu kolanowego. Artykuł ten jest opatrzony dużym zastrzeżeniem: nie zastępuje on porady lekarskiej. Jego celem jest jedynie pokazanie, co jest możliwe przy pomocy dobrego chirurga, dobrej rehabilitacji wstępnej i dużej motywacji. To, czym mam nadzieję podzielić się z innymi, którzy stoją przed podobnym wyborem, to: Weźcie sobie do serca. Myślałem, że moje aktywne życie w górach dobiegło końca, tak jak Ty możesz myśleć teraz. To tylko jeden punkt danych, ale pokazuje, że powrót do biegania po operacji wymiany stawu kolanowego jest możliwy. Mam nadzieję, że zainspiruje to innych, którzy są w takiej samej sytuacji, w jakiej ja się znalazłem, do podjęcia działań.
Mój mały dramat
Jak już wspomniałem, jestem w pewnym wieku, w którym części ciała zaczynają się zużywać i łamać. Po poważnym urazie prawego kolana w 1978 roku, przeszedłem siedem operacji kolana w znanej na całym świecie Klinice Steadman w Vail, Colorado, w ciągu następnych 30 lat. Każda kolejna była raczej łataniem dziury, która ledwo pozwalała mi kontynuować wspinaczkę, skakanie i – w coraz mniejszym stopniu – bieganie. Każda operacja dawała mi coraz mniej czasu i coraz mniejszą poprawę funkcjonalną. W końcu, kiedy kolano stało się kością w kości, a chrząstka stawowa całkiem zniknęła, dr Steadman powiedział mi, że nic więcej nie może dla mnie zrobić. Nie zajmował się wymianą stawu kolanowego.
Rzeczy stały się naprawdę rozpaczliwe przez kilka lat, kiedy nie mogłem już jeździć na nartach ani wspinać się. Samo wchodzenie i schodzenie z platform asekuracyjnych w lokalnym ośrodku sportowym było bolesne. A bieganie? Tylko w moich wspomnieniach. W wieku 60 lat musiałem schodzić po cholernych schodach bokiem, krok po kroku. Popadłem w dość głęboką rozpacz. Pomagałem Steve’owi w jego treningach, a także trenowałem kilku najlepszych zawodników narciarskich, ale mój własny poziom aktywności spadł z urwiska. Jeśli robiłem coś bardzo energicznego, musiałem spędzić dzień na kanapie oblewając kolano, żeby zmniejszyć opuchliznę i móc je zgiąć. Prawdopodobnie otrzymujesz pełny ponury obraz.
Scott Johnston wyglądający na dość poszarpanego w obozie bazowym Kahiltna, maj 1978, oczekujący na lot z Jim Sharpe po czołganiu się przez dwa dni. Ma na sobie jeden z najwcześniejszych, bardzo stylowych swetrów polarowych Patagonii. Galen Rowell Photo.
Żarówka
Wymiana kolana?!? Nie mogłem tam iść w myślach, nie mówiąc już o przeprowadzeniu jakiegokolwiek poważnego dochodzenia; słyszałem przyjętą mądrość, że na sztucznym kolanie nigdy już nie będziesz mógł biegać. Wydawało się to tak ostateczne, że trzymałem się nadziei na jakiś cudowny lek Steadman.
Wtedy w 2012 roku natknąłem się na blog Dicka Beardsleya, byłego maratończyka z czasem 2:08, najbardziej znanego z remisu/wygranej w Maratonie Londyńskim w 1981 roku i jego Pojedynku w Słońcu w Maratonie Bostońskim w 1983 roku z Alberto Salazarem, podczas którego prawie zremisowali dla wygranej i obaj wylądowali na oddziale intensywnej terapii na kilka dni. Tak więc ten facet wiedział, jak cierpieć i kochał biegać. Ku mojemu zdumieniu, nadal biegał w maratonach jako 60-latek z dwoma sztucznymi kolanami. A biegał po drogach, co jest o wiele bardziej wymagające niż powolne bieganie po szlakach, do którego miałem nadzieję wrócić.
Te 10 minut, które spędziłem, czytając o jego doświadczeniach, zmieniło moje zdanie.
Następnym krokiem było znalezienie chirurga, który nie wyrzuciłby mnie z gabinetu, gdybym powiedział, że chcę biegać. Chciałem też zapytać kilku moich znajomych fizykoterapeutów, kogo by polecili. W końcu PT widzą wyniki pracy chirurga. Kto może lepiej ocenić wyniki?
Przygotowanie do operacji wymiany stawu kolanowego: Prehab
Wybrałam mojego chirurga na podstawie rekomendacji PT, a podczas spotkania z nim od razu poczułam, że to rozumie. Kiedy wyjaśniłam mu moje poprzednie nadpobudliwe życie i powiedziałam, że chciałabym do niego wrócić – w tym do biegania – zapewnił mnie, że będę w stanie. Jego dokładne słowa: „To jest kolano na 30 lat. Jeśli zużyje je pan w ciągu 10 lat, wymienimy je”. Mając ustaloną datę, zabrałem się do pracy nad „prehab.”
Jest to proces, który był mi już dobrze znany z moich wielokrotnych operacji. Polega on na nabraniu siły, szczególnie w kontuzjowanej nodze, przed operacją. Mam na myśli tak silny, jak to tylko możliwe: podnoszenie dużych ciężarów, przysiady, martwy ciąg, ćwiczenia na jednej nodze. Tak, to jest naprawdę bolesne i powoduje więcej szkód w kolanie, ale masz zamiar je zastąpić, więc wrzuć Advil i ruszaj na siłownię. Po wszystkich moich operacjach kolan miałem doskonały, stosunkowo krótki okres rekonwalescencji. Te powroty do zdrowia zadziwiły moich terapeutów, ale w każdym przypadku jestem przekonany, że pójście pod nóż po ciężkiej prehabie siłowej dało mi znaczny przewagę w powysiłkowym powrocie do zdrowia.
Przed i po całkowitej wymianie stawu kolanowego. Na lewym zdjęciu jeden staw kolanowy jest wyraźnie zdegradowany do stanu „kość na kości”. Na prawym zdjęciu jasna i błyszcząca stal podtrzymuje nowe stawy.
Mój powrót do zdrowia: Ponowne bieganie po wymianie stawu kolanowego
Pierwsze dwa tygodnie
Chirurgia wymiany stawu kolanowego jest poważnym urazem dla Twojego ciała. Możesz być nieświadomy, ale inwazyjny uraz będzie miał głęboki wpływ na Twoje ciało i Twoją podświadomość i nie może być ignorowany. Odpoczynek jest kluczowy dla procesu gojenia, aby pozwolić tkankom uporać się ze stresem związanym z urazem. Ze względu na utratę krwi czujesz się dość słabo i łatwo się męczysz przez tydzień lub dwa po operacji. Przez jakiś czas przyjmujesz środki przeciwbólowe ze wszystkimi ich nieprzyjemnymi skutkami ubocznymi; ja odstawiłem je tak szybko, jak to było możliwe.
Następnych kilka miesięcy
Po tych pierwszych dwóch tygodniach zacząłem jeździć na rowerze i robić krótkie (1-milowe) wycieczki. Początkowo byłem dość ostrożny, aby nie nadużywać mojego nowego kolana i powoli dodawałem wiele uderzeń, ale moja pewność siebie rosła w ciągu kolejnych miesięcy.
W ciągu trzech miesięcy robiłem kilka łatwych biegów pod górę, gdzie pchałem rower, a następnie jechałem z powrotem w dół. Jest to technika, którą udoskonaliłem przed operacją, kiedy moje kolano było zbyt zniszczone, aby nawet chodzić w dół. W ciągu kilku miesięcy zostawiłem rower w domu i biegałem pod górę, a z powrotem schodziłem pieszo. Wkrótce potem zacząłem dodawać 100-200-metrowe łatwe biegi (tak naprawdę jogging) po płaskim, gdy tylko nadarzyła się okazja podczas moich biegów/wycieczek. W ciągu roku zacząłem rozwijać wystarczająco dużo siły, by móc biegać na krótkich odcinkach zjazdowych. Podczas każdej fazy zwiększania obciążenia, byłem bardzo uważny na reakcję mojego kolana. Ku mojemu zdumieniu, jedyne problemy, które odczuwałem były związane z osłabieniem mięśni w tej nodze. Faworyzowałem ją przez tak długi czas, że musiałem rozwinąć stabilność pojedynczej nogi, która jest niezbędna do biegania od nowa.
Przez cały ten wzrost aktywności, byłem zaangażowany w program treningu siłowego na siłowni, skoncentrowany na sile i stabilności pojedynczej nogi. Odkryłem, że wędrówki pod górę i w dół oraz bieganie powodowały efekt treningu siłowego, który wpływał na moją pracę siłową w siłowni i vice versa. Zaskakująco łatwo było mi przesadzić z tą pracą nad siłą i musiałem odpocząć.
Werdykt
W wieku 65 lat i prawie pięć lat po całkowitej wymianie stawu kolanowego, nadal osiągam zyski. Biegam około 30 mil tygodniowo po szlakach od wiosny do jesieni. W zimie mogę biegać i jeździć na nartach do woli. Moja wspinaczka nigdzie nie zbliża się do poprzedniego poziomu, ale przypisuję to wiekowi, ograniczonemu czasowi i mniejszej tolerancji na ryzyko (znowu wiek), a nie mojemu kolanu.
Moje nogi nadal są bardziej zmęczone, łatwiejsze niż sobie przypominam. To może być wiek lub sprawa z kolanem. Ale jestem o wiele sprawniejszy i aktywny niż byłem nawet rok temu i widzę jeszcze wiele plusów. Im jestem sprawniejszy i silniejszy, tym bardziej sprawny się staję, co pozwala mi naciskać mocniej i widzieć większy efekt treningu.
Odwiedziłem mojego chirurga kilka miesięcy temu, aby zobaczyć, jak moje kolano się trzyma. Porównanie zdjęć rentgenowskich wykonanych podczas tej wizyty ze zdjęciami rentgenowskimi wykonanymi wkrótce po mojej operacji wykazało identyczny rozstaw stawów. Stwierdził on, że staw wygląda jak nowy, a po przeprowadzeniu pełnego badania kolana nie zauważył żadnego zużycia. Ponadto mam około 120 stopni zgięcia w tym kolanie, co również ulega poprawie i pozwala mi obecnie na wykonywanie pełnego przysiadu. Wydaje się, że jego stwierdzenie o tym, że jest to kolano na 30 lat jest prawdziwe, nawet przy moim bardzo wysokim poziomie aktywności.
My Takeaway
Moim wnioskiem z tego całego doświadczenia jest to, że powinienem był wykonać tę procedurę trzy do pięciu lat wcześniej. Bycie młodszy zwiększa prawdopodobieństwo dobrego wyniku. Robienie tego podczas gdy młodszy przedłuży twoje aktywne lata, pozwalając tobie cieszyć się rzeczami , które kochasz robienie podczas gdy możesz jeszcze zrobić ich. Jasne, będzie kilka miesięcy trudnego okresu, ale prawdopodobnie jesteś już w dość trudnym okresie. Przynajmniej będziesz robił postępy, a nie patrzył, jak twoje ciało powoli się pogarsza.
Dla każdego, kto ma do czynienia z silnym bólem stawów i zapaleniem stawów, który wyczerpał wszystkie inne możliwości, zalecam, abyś poszukał najlepszego chirurga, jakiego możesz znaleźć, który nie wyrzuci cię z biura za pytanie o bieganie. Ja tak zrobiłem i teraz znów mogę biegać.
-by Scott Johnston
Zdjęcie na okładce: Scott Johnston wysoko na K2 w 1986 r.
.