Articles

Guzy tchawicy

admin0
Tabela 2.

.

.

ACC SCC χ2 p Value
Sex (%)
Kobieta 53 32 0.004
Mężczyzna 46 68
Mean age(mediana), years 49 (47) 61 (62)
Comorbidities(%)
Palacz 45 89 <0.001
Nadciśnienie tętnicze 17 29 0.02
Zastosowanie EtOH 5 18 <0.001
Past MI 2 13 0.001
Cukrzyca 2 12 0,002
Stosowanie teroidów 7 7 0.812
Angina 3 6 0,238
Arytmia 3 5 0.356
Poprzedni udar mózgu 2 3 0.702
Przednie nowotwory (%)
Płuco 1 15 <0.001
Krtań 0 7 0.001
Głowa i szyja 0 4 0.024
Kolon 1 1 0.562
Podłoże 1 1 0.562
Oropharynx 0 1 0.156
Other 0 7 0.001
Symptomy(%)
Dyspnea 65 50 0.014
Kaszel 55 52 0.626
Opłucna 29 60 <0,001
Opłucna 44 27 0.003
Stridor 21 27 0,2
Szorstkość 10 13 0.495
Dysphagia 7 7 0,812
Gorączka 7 4 0.184
Inne 12 14 0,495

Słyszalny oddech, nawet przy oddychaniu przez otwarte usta, jest charakterystyczny dla guzów wystarczająco dużych, aby spowodować niedrożność dróg oddechowych. Stridor może być zarówno wdechowy, jak i wydechowy. Chrypka nie jest wiarygodną prognozą zajęcia strun głosowych lub nerwu krtaniowego wstecznego. Funkcja nerwu może się stopniowo zmniejszać, nie prowadząc do chrypki, podczas gdy niektóre guzy podgłośniowe mogą być związane z chrypką, ale nie dysfunkcją strun głosowych.

Szybkość progresji jest określona przez czas podwojenia guza i indywidualne cechy wzrostu. Gdy guz tchawicy jest widoczny w badaniach radiograficznych, czas trwania objawów pozwala lekarzowi rozważyć prawdopodobny typ histologiczny. Rycina 1 zawiera wskazówki dotyczące spodziewanego typu guza; poszczególne zmiany mogą różnić się czasem trwania.

Rycina 1.

Uwaga: istnieją inne choroby, które mogą naśladować guzy tchawicy.

Inne łagodne i złośliwe przyczyny niedrożności dróg oddechowych obejmują uraz pointubacyjny, gruźlicze zwężenia dróg oddechowych (rzadko występujące w Ameryce Północnej), zwężenia zapalne związane z kolagenową chorobą naczyń, idiopatyczne zwężenia krtani i tchawicy, złośliwą niedrożność tchawicy spowodowaną przerzutami do węzłów chłonnych oraz łagodne lub złośliwe zwężenia sąsiednich struktur, krtani lub oskrzeli głównych.

Historia intubacji dotchawiczej może wskazywać na związany z nią uraz, a niektóre łagodne zmiany mogą imitować guzy i odwrotnie. W razie wątpliwości dotyczących rozpoznania należy wykonać endoskopię w celu wykonania biopsji.

Jak i/lub dlaczego u pacjenta rozwinął się guz tchawicy?

Najczęstszym nowotworem tchawicy jest rak płaskonabłonkowy. Podobnie jak w przypadku guzów w innych lokalizacjach górnych i dolnych dróg oddechowych, guz ten jest spowodowany paleniem tytoniu i innymi dymami rakotwórczymi. Jednak w przeciwieństwie do raka krtani i płuc, częstość jego występowania jest bardzo niska, prawdopodobnie z powodu bardziej laminarnego przepływu wewnątrz tchawicy, który umożliwia mniejsze odkładanie się czynników rakotwórczych. Nie są znane inne czynniki ryzyka dla różnych nowotworów.

Jeśli ktoś miałby postawić prognozę na podstawie przeglądów epidemiologicznych, postawa „nihilistyczna” (tak określona przez Licht i współpracowników) byłaby wynikiem, ponieważ długoterminowe przeżycie jest fatalne, a resekcja chirurgiczna, napromienianie lub jakiekolwiek inne leczenie wydaje się wydłużać przeżycie. Problemem badań epidemiologicznych jest brak przeglądu radiograficznego i histologicznego, co ma kluczowe znaczenie, ponieważ przerzutowa złośliwa niedrożność dróg oddechowych jest często błędnie rozpoznawana jako pierwotny guz tchawicy. Gdy badania epidemiologiczne biorą pod uwagę te czynniki, pojawiają się dwie obserwacje: niektóre guzy tchawicy nie są pierwotne w tchawicy, a chirurgiczna resekcja jest niedostatecznie wykorzystywana.

Często podawana roczna częstość występowania jednego pierwotnego guza tchawicy na milion mieszkańców powinna być traktowana jako przybliżone oszacowanie i jako potencjalnie zawyżająca prawdziwą częstość występowania.

Które osoby są najbardziej narażone na ryzyko rozwoju guza tchawicy?

Pacjenci z rakiem płuca w wywiadzie są bardziej narażeni na ryzyko rozwoju drugiego raka płuca w tchawicy niż pacjenci bez takiego wywiadu, ale guzy tchawicy są tak rzadkie, że nie można zalecić specjalnego nadzoru poza obserwacją onkologiczną.

Jakie badania laboratoryjne należy zlecić, aby ułatwić postawienie rozpoznania i jak interpretować ich wyniki?

Nie ma badań krwi, które przewidywałyby lub potwierdzały obecność guza pierwotnego z jakąkolwiek wiarygodnością. Krwioplucie, o ile nie jest masywne, rzadko prowadzi do zauważalnego spadku hemoglobiny, dlatego niedokrwistość wymaga starannej oceny, a choroba przerzutowa powinna być wykluczona. Nie wykazano obecności wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w związku z guzami tchawicy.

Jakie badania obrazowe będą pomocne w postawieniu lub wykluczeniu rozpoznania guza tchawicy?

Radiogram klatki piersiowej, choć niekoniecznie jest najbardziej przydatnym badaniem obrazowym, wykonuje się u prawie każdego pacjenta z dolegliwościami ze strony układu oddechowego. Kolumna powietrza w tchawicy lub tchawicy może wykazywać zwężenie lub zniekształcenie osiowe.

Tomografia komputerowa (CT), zwłaszcza wielorzędowa tomografia komputerowa (MDCT), dostarcza szczegółowych informacji o stopniu zwężenia, długości przeszkody, zajęciu przyległych struktur naczyniowych i limfadenopatii. MDCT umożliwia trójwymiarową rekonstrukcję światła dróg oddechowych i przybliżoną ocenę długości guza, choć technika ta nie zastępuje szczegółowości badania endoskopowego; wczesne zmiany mogą być trudne do wykrycia nawet w doświadczonych ośrodkach, natomiast MDCT w przypadku guzów zaawansowanych miejscowo umożliwia dość dokładny pomiar rozległości osiowej. Tomografia komputerowa jest przydatna w przewidywaniu inwazji naczyniowej, ale nie jest wiarygodna w określaniu inwazji przełyku lub podśluzówkowej tchawicy; ta ostatnia jest powszechnie obserwowana w raku gruczołowo-torbielowatym.

Sekwencja ryciny 2, ryciny 3 i ryciny 4 przedstawiają dużego raka gruczołowo-torbielowatego u 24-letniej kobiety. Długość guza brutto można zmierzyć za pomocą TK, ale zdolność do wykonania całkowitej resekcji jest trudna do przewidzenia, ponieważ naciekanie podśluzówkowe często wykracza poza masę brutto.

Rycina 2.

Na zdjęciu radiologicznym klatki piersiowej 29-letniej pacjentki z czteroletnią historią duszności stwierdzono obecność raka torbielowatego gruczolakowatego tchawicy. Na zdjęciu radiologicznym klatki piersiowej widoczne jest zwężenie i zniekształcenie słupa powietrza w tchawicy.

Ryc. 3.

Ten 29-letni pacjent z czteroletnim wywiadem w kierunku duszności ma raka torbielowatego tchawicy. Trójwymiarowa rekonstrukcja przedstawia lewy przedni skośny widok zwężonego słupa powietrza w tchawicy.

Ryc. 4.

Ten 29-letni pacjent z czteroletnim wywiadem w kierunku duszności ma gruczolakoraka torbielowatego tchawicy. Guz zewnątrztchawiczny widoczny jest na obrazie koronalnym.

Rysunki 5 i 6 przedstawiają obrazy TK po 3 (rysunek 5) i 3 1/2 (rysunek 6) latach od lobektomii prawego górnego płata. Obrazy pokazują subtelne, postępujące pogrubienie lewej ściany tchawicy, które zostało przeoczone przy pierwszym odczycie TK. Bronchoskopia kontrolna w celu wykrycia dysplazji wysokiego stopnia w kikucie oskrzela doprowadziła do rozpoznania raka płaskonabłonkowego wkrótce po drugim TK. W czasie resekcji stwierdzono, że guz jest rozległy, z inwazją lewego węzła chłonnego przytchawiczego.

Ryc. 5.
Ryc. 6.

Jakie nieinwazyjne płucne badania diagnostyczne będą pomocne w postawieniu lub wykluczeniu rozpoznania guza tchawicy?

Diagnozę zwężenia tchawicy wysokiego stopnia można podejrzewać na podstawie zniekształconej pętli przepływ-objętość, ale badania czynności płuc rzadko dostarczają informacji przydatnych w postępowaniu z guzem poza diagnozą.

Jakie procedury diagnostyczne będą pomocne w postawieniu lub wykluczeniu diagnozy guza tchawicy?

Bronchoskopia zapewnia precyzyjną lokalizację guza i możliwość oceny ściany tchawicy powyżej i poniżej głównej zmiany. Niektóre guzy naciekają ścianę dróg oddechowych w błonie podśluzowej, podczas gdy inne wykazują zlokalizowany polipowaty wzrost. W celu określenia możliwości resekcji ważny jest pomiar bezwzględnej długości guza w stosunku do całkowitej długości tchawicy.

Dendoskopy fiberoskopowe są najczęściej używanymi narzędziami. Ich użycie wymaga osądu, ponieważ endoskop może zablokować resztkowe światło w dużych guzach. Alternatywą są sztywne endoskopy wentylacyjne, które zapewniają drożność dróg oddechowych podczas zabiegu i umożliwiają wykonanie resekcji endoskopowej przy użyciu samego bronchoskopu. Lasery endoskopowe powinny być stosowane z dużą ostrożnością, aby uniknąć uszkodzenia dróg oddechowych powyżej i poniżej guza przed resekcją chirurgiczną.

Czy biopsja endoskopowa jest obowiązkowa w każdym guzie tchawicy? Jeśli zlokalizowana zmiana blokuje światło tchawicy, istnieje prawdopodobieństwo, że do jej całkowitego usunięcia konieczna jest resekcja tchawicy. Chociaż nie każdy guz musi być potwierdzony biopsją, długie, złośliwe zmiany i te, które wydają się nieresekcyjne, wymagają biopsji w celu zaplanowania leczenia.

Jakie badania patologiczne/cytologiczne/genetyczne będą pomocne w postawieniu lub wykluczeniu rozpoznania guza tchawicy?

Rutynowo wykonywane badanie histologiczne biopsji guza z selektywnym barwieniem immunohistochemicznym pozwala na postawienie rozpoznania. Rozpoznanie guzów ślinianek i ich odróżnienie od raka oskrzeli wymaga niekiedy specjalistycznego przeglądu patologicznego. Chociaż rola genomowego typowania guza nie została określona w przypadku raka tchawicy, należy ją rozważyć w przypadku raka oskrzeli.

Jeśli zdecydujesz, że pacjent ma guza tchawicy, jak należy postępować z pacjentem?

Pacjent z ostrą niedrożnością dróg oddechowych wymaga natychmiastowej uwagi, ale należy dokładnie rozważyć długo- i krótkoterminowe konsekwencje każdej nagłej interwencji. Po pierwsze, zapewnia się nawilżanie powietrza wdechowego w celu rozrzedzenia wydzieliny z dróg oddechowych i podejmuje się wysiłki w celu złagodzenia niepokoju, aby zmniejszyć zużycie tlenu i częstość oddechów. Domieszka helu do powietrza wdechowego (Heliox) może zmniejszyć opór dróg oddechowych, w którym to przypadku frakcja tlenu powinna być utrzymywana poniżej 0,3.

Jeśli pilna interwencja wymaga znieczulenia ogólnego, należy unikać stosowania środków zwiotczających mięśnie do czasu zabezpieczenia dróg oddechowych. Własne drogi oddechowe pacjenta mogą być niedrożne podczas porażenia mięśni, co zmusza do traumatycznych interwencji, którym w przeciwnym razie można by zapobiec. Intubacja dotchawicza w przypadku pogorszenia stanu klinicznego może być trudna, dlatego należy mieć pod ręką rurki intubacyjne o małej średnicy (4, 5 i 6 mm). Intubacja w przytomności nie jest odpowiednią techniką, jeśli miejsce i charakter niedrożności dróg oddechowych nie są znane, ponieważ może ona wywołać kaszel i pobudzenie; jeśli nie ma do dyspozycji doświadczonego chirurga i anestezjologa, najlepiej unikać znieczulenia ogólnego.

Bronchoskopowa resekcja guza tchawicy

Celem bronchoskopowej resekcji jest tymczasowe przywrócenie drożności dróg oddechowych przed podjęciem ostatecznej terapii. Pilna resekcja tchawicy jest rzadko konieczna. Metoda resekcji bronchoskopowej jest mniej istotna; mechaniczne „wydłubywanie” jest całkowicie zadowalające i rzadko, jeśli w ogóle, prowadzi do uporczywego krwawienia. Alternatywą jest odparowanie laserowe. Endoskopowa resekcja z definicji nigdy nie jest całkowita i dlatego nie zastępuje resekcji chirurgicznej. Tymczasowe złagodzenie niedrożności nie wymaga przywrócenia prawidłowej średnicy światła, a zbyt agresywne usunięcie może spowodować uraz.

Gwałtowne napromienianie może zmniejszyć obciążenie guza, za cenę zwiększenia ryzyka resekcji, ponieważ promieniowanie upośledza gojenie zespoleń tchawicy i zwiększa częstość dehiscencji i zwężeń. Dlatego określenie resekcyjności powinno poprzedzać napromienianie, z wyjątkiem najbardziej wyjątkowych sytuacji. Jeśli chirurg z doświadczeniem w chirurgicznym leczeniu guzów tchawicy uzna, że guz jest nieresekcyjny, można zastosować pierwotną radioterapię lub radiochemioterapię.

Steroidy wziewne, doustne lub pozajelitowe nie odgrywają roli w leczeniu niedrożności dróg oddechowych spowodowanej guzami tchawicy. Jeśli pacjent był leczony steroidami doustnymi z powodu klinicznego rozpoznania astmy, steroidy powinny być odstawione przed jakąkolwiek próbą resekcji.

Opcje leczenia obejmują resekcję tchawicy z zespoleniem koniec do końca; pierwotne napromienianie złośliwych, nieresekcyjnych guzów; Pooperacyjna radioterapia adjuwantowa w przypadku złośliwych, resekcyjnych guzów; bronchoskopowa resekcja guza luminalnego; oraz stentowanie tchawicy w przypadku złośliwych zwężeń nie nadających się do radioterapii.

Resekcja tchawicy z zespoleniem koniec do końca

Całkowita resekcja jest najlepszym sposobem leczenia łagodnych guzów i zlokalizowanych nowotworów złośliwych; w licznych badaniach obserwowano długotrwałe przeżycie po resekcji raków tchawicy. Pozostawienie dodatnich marginesów mikroskopowych po resekcji całej choroby brutto wydaje się być korzystniejsze niż nadmierne napięcie, które wynika ze zbyt radykalnej resekcji. Dodatnie marginesy mikroskopowe są również akceptowalną opcją onkologiczną, na przykład w przypadku długiego raka gruczołowo-torbielowatego.

Resekcja krtani i tchawicy w przypadku guzów znajdujących się w przestrzeni podgłośniowej lub w jej pobliżu pozwala na zachowanie funkcji krtani i natychmiastowe przywrócenie ciągłości dróg oddechowych u większości chorych, bez konieczności długotrwałej intubacji tchawicy.

Resekcja i rekonstrukcja tchawicy z resekcją lub bez resekcji płuc jest operacją trudną technicznie. Ryzyko operacyjne wzrasta w miarę schodzenia odcinków dróg oddechowych od resekcji krtani i tchawicy do resekcji kariatyny. Czynnikiem o pierwszorzędnym znaczeniu dla powodzenia resekcji wnęki jest wielkość napięcia w miejscu zespolenia i zakres resekcji płuca; największe znaczenie ma ocena chirurgiczna i doświadczenie.

Tabela 3 przedstawia doświadczenie w leczeniu pierwotnego raka płaskonabłonkowego i gruczołowo-torbielowatego tchawicy w Massachusetts General Hospital na przestrzeni czterech dekad. Odsetek resekcji wzrasta, a śmiertelność szpitalna spada z czasem wraz z rosnącym doświadczeniem instytucjonalnym. Zmodyfikowano z 15560996.

Tabela 3.

.

.

Dekada Ogółem pacjenci (n) pacjenci ACC (n) pacjenci SCC (n) Wykonane resekcje (n) Wynik resekcji (%) Śmiertelność szpitalna (%)
1962-1971 19 7 12 13 68 21
1972-1981 54 29 25 33 61 11
1982-1991 107 54 53 71 66 5
1991-2001 88 43 45 72 82 3
Ogółem 268 133 135 189 75 7
Prymitywne napromienianie złośliwych, unresectable tumors

Primary radiation may achieve effective palliation of airway obstruction, but reports of long-term survival are rare and are often related to the natural history of the disease, as in adenoid cystic carcinoma.

Pooperacyjna radioterapia adjuwantowa złośliwych, resekcyjnych guzów

Marginesy promieniowania na powierzchni ściany tchawicy i marginesy osiowe na krawędzi cięcia przygotowanej do zespolenia znajdują się blisko istotnych struktur śródpiersia we wszystkich guzach z wyjątkiem najwcześniejszych. Bliskość ta uniemożliwia resekcję zgodnie z zasadami radykalnej onkologii. Rutynowo podaje się napromienianie adiuwantowe w dawkach 54-60 Gy, opierając się na ekstrapolacji z leczenia raka oskrzeli z bliskością trzonów kręgów lub bruzdy nadobojczykowej.

Stentowanie tchawicy w przypadku złośliwych zwężeń nieodpowiednich do radioterapii

Wprowadzenie wstępnie uformowanych, miękkich silikonowych rurek tchawiczych do samorozprężalnych stentów metalowych może zapewnić długotrwałą paliatywną poprawę oddychania u pacjentów, u których złośliwa niedrożność tchawicy jest odpowiednio zlokalizowana. Rozszerzalne stenty metalowe mogą ulegać erozji do sąsiednich struktur, a ryzyko to jest istotne w przypadku wydłużenia czasu przeżycia, jak to ma miejsce w przypadku raka torbielowatego gruczolakowatego. Tracheal T-tubes are unsightly because of the sidearm that exits in the neck, but their risk of erosion is low.

Although the role of adjuvant chemotherapy is unclear, combined primary or adjuvant therapy is often employed for bronchogenic carcinoma. Jej rola w leczeniu raka gruczołowo-torbielowatego lub mięsaków tchawicy nie została określona.

Jakie jest rokowanie u chorych leczonych w zalecany sposób?

Naturalna historia niedrożności tchawicy spowodowanej łagodnymi lub złośliwymi guzami pierwotnymi nie została odpowiednio udokumentowana, przede wszystkim dlatego, że chorzy z krwawieniem lub nowotworową niedrożnością tchawicy poddawani są zabiegom naprawczym w celu złagodzenia objawów. Jednak bez resekcji tchawicy i pomimo obecności drożnych dróg oddechowych przeżycie po rozpoznaniu raka lub mięsaka tchawicy jest krótkie z powodu progresji lokoregionalnej i odległej. Przeżycie po pierwotnej radioterapii jest ograniczone, z wyjątkiem raka gruczołowo-torbielowatego, ze względu na jego powolną progresję. Jeden pacjent z MGH z nieresekcyjnym rakiem torbielowatym migdałków, u którego zastosowano pierwotną radioterapię, żył jeszcze 13 lat po rozpoznaniu (kontakt osobisty).

Przeżycie po resekcji raka płaskonabłonkowego jest związane z głębokością inwazji, co przedstawiono na rycinie 7 i rycinie 8. Zwiększająca się inwazja muralna obniża przeżycie, a u niewielkiej liczby pacjentów z inwazją tarczycy nie zaobserwowano długoterminowego przeżycia. Jednak istniejące doświadczenie wspiera resekcję tchawicy jako leczenie lecznicze u pacjentów z guzem ograniczonym do ściany tchawicy.

Rysunek 7.

Overall survival after resection of squamous carcinoma in 59 patients as a function of depth of invasion. Zwraca uwagę słaby wynik, gdy nowotwór był obecny na powierzchni preparatu i rozciągał się na tarczycę.

Rysunek 8.

Rola leczenia chirurgicznego w raku torbielowatym gruczolakowatym była wcześniej uważana za wątpliwą, ponieważ większość pacjentów nie mogła być poddana resekcji tchawicy z ujemnymi marginesami z powodu wyraźnego podśluzówkowego naciekania znacznie wykraczającego poza granice brutto tych guzów. Przewaga resekcji z mikroskopowo dodatnimi marginesami nad pierwotną radioterapią nie była oczywista. Jednakże, ponieważ ostatnie dane sugerują, że długoterminowe przeżycie po resekcji i pooperacyjnej radioterapii adjuwantowej przewyższa przeżycie po pierwotnej radioterapii, należy zachęcać do leczenia chirurgicznego, nawet jeśli oczekiwanym wynikiem jest resekcja R1 z mikroskopowo dodatnim marginesem tchawicy.

Związek czynników operacyjnych i histologicznych z długoterminowym przeżyciem u 105 pacjentów po resekcji raka gruczołowo-torbielowatego przedstawiono w tabeli 4. Długotrwałe przeżycie pacjentów z mikroskopowo dodatnimi marginesami resekcji tchawicy jest pośrednie pomiędzy pacjentami z marginesami ujemnymi a tymi z marginesami rażąco dodatnimi.

Tabela 4.

.

.

.

.

.

.

.

Wskaźnik przeżywalności (%)
Średnia przeżywalność
Patologiczna podgrupa N (lata) P-.wartość 5-letni 10-letni 15-letni 20-rok
Marginesy resekcji dróg oddechowych
Grossly positive 8 8.2 * 55 27 0
Mikroskopowo dodatni 50 13.7 77 65 45 34
Ujemny 47 19.2 85 69 62 51
Radialne marginesy resekcji
Dodatnie brutto 2 3.8 50
Mikroskopowo dodatni 74 12.7 0,005 71 57 46 25
Ujemny 29 21.3 100 82 69 62
Rozległość zewnątrzoponowa
Tak 85 13.9 0,018 74 60 45 30
Nie 20 23.0 100 82 82 72
Inwazja na sąsiedni narząd(y)
Tak 20 13.3 0,377 67 57 34
Nie 85 16.4 82 66 56 40
Rozrost gruczołu krokowego
Tak 35 10.7 0,014 64 36 24 24
Nie 12 20.1 91 91 78
Nie odnotowano w raporcie patologicznym 58 17.5 86 73 58 39
Inwazja węzła chłonnego
Tak 16 8.4 0,017 54 32 16 16
Nie 45 16.8 76 66 54 38
Bez pobranych próbek węzłów chłonnych 44 17.5 94 77 73 55
Ogółem 105 16.0 79 64 53 40

Bez leczenia, łagodne guzy mogą prowadzić do uduszenia lub poobstrukcyjnego zapalenia płuc, a długotrwała obturacja może przejść w bronchiektazę. Zapalenie płuc lub oskrzeli to objawy, które zasługują na całkowite wycięcie jako leczenie. Samo endoskopowe wycięcie rdzenia nie usuwa guza muralnego i dlatego nie zastępuje resekcji.

Jakie inne uwagi dotyczą pacjentów z guzami tchawicy?

W przypadku pacjentów z podejrzeniem pierwotnego guza tchawicy należy unikać wszelkich interwencji, które ograniczają późniejsze możliwości leczenia, przed skierowaniem do potencjalnie leczniczej resekcji.

Leczenie guzów tchawicy będzie stanowiło wyzwanie dla studentów medycyny opartej na dowodach. Częstość ich występowania jest tak mała, że poziom doświadczenia zebranego w poszczególnych ośrodkach wpłynął na stan terapii, a nawet ją zdeterminował. Ta koncentracja doświadczenia grozi rozproszeniem, ponieważ absolwenci chirurgii z tych ośrodków po opuszczeniu programów szkoleniowych coraz liczniej podejmują kierownictwo kliniczne. Jedną z zalet tego rozproszenia doświadczenia może być podniesienie ogólnej jakości opieki chirurgicznej nad chorymi na raka tchawicy.

Korzyść z długotrwałego przeżycia po resekcji chirurgicznej u wybranych chorych została wykazana w wielu ośrodkach i nie budzi kontrowersji.

Zasadność stosowania pooperacyjnej radioterapii adjuwantowej została pierwotnie zapożyczona z analogicznych wskazań w rakach płuca z bliskością bruzdy nadobojczykowej lub trzonów kręgów. Usilne unikanie przedoperacyjnej radioterapii związane jest z nieuniknionym napięciem zespoleń tchawicy po resekcji guza; zespolenie narażone zarówno na promieniowanie, jak i napięcie ma wysokie ryzyko uszkodzenia przez rozejście się, zagrażając życiu pacjenta we wczesnym okresie pooperacyjnym. Wyniki terapii są zadowalające, biorąc pod uwagę te ograniczenia.

Copyright © 2017, 2013 Decision Support in Medicine, LLC. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Żaden sponsor ani reklamodawca nie uczestniczył, nie zatwierdził ani nie zapłacił za treści dostarczone przez Decision Support in Medicine LLC. Licencjonowana zawartość jest własnością i jest chroniona prawem autorskim przez DSM.

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.