Mączniak obrączkowy (feline dermatophytosis) jest jednym z najczęściej występujących schorzeń skóry u kotów na całym świecie. Wbrew swojej nazwie jest to infekcja grzybicza, która nie ma nic wspólnego z robakami. A jedyną rzeczą, którą ma do czynienia z pierścieniami jest okrągły obszar swędzącej wysypki, która zazwyczaj, ale niekoniecznie, pojawia się na skórze zakażonego zwierzęcia.
Grzyby odpowiedzialne za ten stan nazywane są dermatofitami, mikroskopijnymi organizmami, które pochodzą z gleby, ale mogą rozwijać się jako pasożyty poza ich środowiskiem domowym. Po zakorzenieniu się w ciele gospodarza, grzyby te rozwijają się trawiąc keratynę, substancję białkową, która jest głównym składnikiem strukturalnym włosów i paznokci. Konsumując keratynę, mikroskopijnie małe grzyby rozmnażają się szybko, tworząc miliony jednokomórkowych ciał rozrodczych (zarodników), które są zdolne do przekształcenia się w nowe mikroorganizmy.
Gdy dermatofity wejdą w kontakt ze zdrową tkanką kotów, może wystąpić kilka różnych zjawisk: mogą one zostać wyszczotkowane przez skrupulatnie dbającego o siebie kota; mogą przegrać w konkurencji z bardziej wytrzymałymi mikroorganizmami i w końcu zniknąć; mogą zamieszkać na skórze, nie powodując żadnych niepożądanych reakcji; lub, w najgorszym przypadku, mogą osiedlić się w dużych ilościach na skórze zwierzęcia i spowodować zapalenie skóry – chorobę zapalną, która może objawiać się na wiele nieprzyjemnych sposobów.
Jeśli nie są leczone, mówi William Miller Jr., profesor dermatologii w Cornell University’s College of Veterinary Medicine, grzybica u zdrowego kota prawdopodobnie ustąpi samoistnie z czasem. Niemniej jednak, podkreśla on: „Grzybica kotów nie jest czymś, co należy traktować lekceważąco. Jeśli nie ustąpi bez leczenia, proces ten trwa zazwyczaj od dziewięciu miesięcy do roku, a w tym czasie sierść zwierzęcia będzie wypadać i odsłonięta zostanie goła skóra. Może to zwiększyć ryzyko wystąpienia u zwierzęcia ran skóry i późniejszych infekcji.”
Co więcej, podkreśla, grzybica jest chorobą odzwierzęcą – może być przenoszona z zainfekowanego kota na człowieka, który ma z nim kontakt. Tak więc, stan ten może stanowić znaczące zagrożenie dla ludzi, jak również dla kotów.
Najwyraźniejsze i najczęstsze objawy kliniczne grzybicy kotów obejmują następujące objawy: okrągłe obszary utraty włosów, złamane i rzadkie włosy, łuszcząca się lub skorupiasta skóra, zmiany w kolorze włosów lub skóry, zapalne obszary skóry, nadmierna pielęgnacja i drapanie, zainfekowane pazury lub łożyska paznokci oraz łupież.
Jeśli podejrzewa się grzybicę, lekarz weterynarii będzie najpierw próbował wykluczyć obecność innych schorzeń dermatologicznych, które infekcja może przypominać, takich jak alergia na pchły. W tym celu, mówi dr Miller, lekarz weterynarii może zbadać sierść kota przy pomocy lampy Wooda – światła ultrafioletowego, pod którym pokryte grzybem włosy będą świecić na żółto-zielony kolor. Włosy, które fluoryzują w ten sposób są następnie badane pod mikroskopem w poszukiwaniu specyficznych zarodników i innych cech grzybów.
Jeśli grzybica zostanie zdiagnozowana, leczenie zazwyczaj obejmuje stosowanie miejscowych leków przeciwgrzybiczych do wszystkich zakażonych obszarów i, w większości przypadków, również leków ogólnoustrojowych. Jeśli zmiany są obecne w wielu miejscach na skórze kota, można zastosować płukanie całego ciała lub dip. Aby całkowicie wyleczyć zakażenie grzybicą kotów, potrzeba co najmniej sześciu tygodni lub więcej powtarzanych zabiegów, zauważa, „a w niektórych przypadkach może to trwać znacznie dłużej.”
.