Na początku XX wieku pracowite, pełne przygód i intensywne życie Calamity dobiegło końca: w lipcu 1903 roku zamieszkała w Calloway Hotel (niedaleko niesławnego Deadwood) i zmarła tu 1 sierpnia w wieku zaledwie 51 lat.
Co historycy mają do powiedzenia
Niektórzy historycy uważają, że życie Marthy Canary jest mocno przesadzone, aby „spełnić romantyczną wizję życia na pograniczu” (Mifflin 2005). Stało się to również wraz z rozwojem hollywoodzkich filmów przedstawiających sceny z dalekiego zachodu: przykładem jest film „Calamity Jane” zinterpretowany przez kobiecą i łaskawą Doris Day w 1953 roku.
Co więcej, w 1941 roku kobieta o nazwisku Jean McCormick napisała pamiętnik, w którym twierdziła, że jest córką Marthy i „skrystalizowała mit Calamity Jane”: dopiero kilkadziesiąt lat później odkryto, że kłamała, a zatem była oszustką (Mifflin 2005).
Niestety, nie ma wielu dokumentów i zapisów, które świadczą o życiu Marthy. Nawet jej biografia (1886) miała charakter „propagandowy” i jak stwierdza profesor McLaird, „po usunięciu romantycznych przygód, jej historia jest w większości relacją z nudnego codziennego życia przerywanego pijackimi popijawami” (Mifflin 2005; powołując się na McLairda). W rzeczywistości, raczej niż cokolwiek, Calamity Jane zainspirowała pisarzy powieści groszowych i stała się „bohaterką powieści groszowych” (Mifflin 2005).
Opiekuńcza strona Calamity Jane
Calamity Jane jest najbardziej znana ze swojego awanturniczego, nieustraszonego i chłopięcego charakteru. Jednak okazje, na których Martha pokazał jej opiekuńczy i pielęgnowanie strony jest kilka. Niektóre przypadki zostały już wymienione, takie jak zadanie opieki nad rodzeństwem od trzynastego roku życia; walcząc nieustraszenie, aby zemścić się za śmierć człowieka, którego kochała.
W książce napisanej w 1924 roku, „dwóch pionierów” zdefiniował Calamity jako „nic więcej niż zwykłej prostytutki, pijany, nieuporządkowany i całkowicie pozbawiony jakiejkolwiek koncepcji moralności” (Mifflin 2005). Jednak pisarze nie byli w stanie zaprzeczyć jej wewnętrznej natury życzliwości i akt humanitarny, że podjęła (Mifflin 2005).
Jednakże istnieją również inne epizody, które świadczą o jej życzliwej natury. Na przykład w 1878 roku zgłosiła się na ochotnika jako pielęgniarka, aby ratować ofiary ospy: w Deadwood wszystkie inne kobiety odmawiały pomocy tym, których dotknęła epidemia ospy, ponieważ obawiały się, że same też na nią zachorują (Mifflin 2005). Z drugiej strony, Martha „opiekowała się pacjentami dzień i noc, w ciągu tygodni” (Mifflin 2005).
Przy innej okazji Calamity Jane uratowała pasażerów dyliżansu, który został zaatakowany przez Indian i zawiozła pojazd do Deadwood (Hero 2017).
Konkludując, Calamity Jane była niekonwencjonalną kobietą jak na swoje czasy i z tego powodu opinie na jej temat różnią się w dużym stopniu. Jak stwierdza Mifflin, „niektórzy mówili, że była piękna, inni nazywali ją odrażającą”; według niektórych była „ignorantką o przeważnie niekobiecych nawykach”, podczas gdy inny twierdził, że była „hojna, wyrozumiała, życzliwa, towarzyska, a jednak, gdy była pobudzona, miała wszystkie śmiałości i odwagę lwa lub samego diabła” (Mifflin 2007).
Bibliografia
Hero, F. (2017). Calamity Jane Biografia. Available from: https://www.biography.com/people/calamity-jane-9234950
Mifflin, M. (2005). Prawdziwa Calamity Jane. Salon. Dostępne od: https://www.salon.com/2005/12/06/mclaird/
Źródła obrazów:
https://cdn4.picryl.com/photo/1936/01/01/calamity-janes-rock-custer-state-park-south-dakota-1024.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c6/Calamity_Jane_in_her_kitchen_1901_%28cropped%29.JPG
https://cdn4.picryl.com/photo/1903/01/01/calamity-jane-on-wild-bills-grave-1-640.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/94/Calamity_Jane_by_CE_Finn.jpg
.