Film otwiera grupa zdjęć Stella Maris College’s Old Christians Rugby Team. Carlitos Páez wskazuje na kilku członków zespołu i zastanawia się nad wypadkiem w krótkim monologu.
Urugwajskie Siły Powietrzne Lot 571 leci nad Andami 13 października 1972 roku. Rozbawieni gracze rugby i kilku ich krewnych i przyjaciół z niecierpliwością czekają na zbliżający się mecz w Chile.
Po wyjściu z chmur, samolot napotyka turbulencje i zderza się z górą. Skrzydła i ogon są oddzielone od kadłuba, który zsuwa się po zboczu góry przed zatrzymaniem się. Sześciu pasażerów i jedna stewardesa zostają wyrzuceni z samolotu i giną. Antonio, kapitan zespołu, koordynuje działania mające na celu pomoc rannym. Roberto Canessa i Gustavo Zerbino, obaj studenci medycyny, udzielają pomocy rannym. Wkrótce ginie kolejnych sześciu pasażerów, w tym obaj piloci i matka Nando, Eugenia. Nando, który poniósł obrażenia głowy, zapada w śpiączkę, a jego siostra Susana doznała ciężkich obrażeń wewnętrznych.
Jak słońce zachodzi, ocaleni czynią przygotowania do nocy. Canessa odkrywa, że pokrowce na siedzenia mogą być rozpakowane i używane jako koce. Ocaleni wchodzą do wnętrza kadłuba i zwijają się jeden obok drugiego, aby się ogrzać. Antonio, Roy Harley i Rafael Cano zatykają dziurę na końcu kadłuba bagażem, aby nie przepuścić wiatru. W ciągu nocy umiera dwóch pasażerów. Nie mając nic do upolowania lub zebrania na górze, Antonio deklaruje, że będzie racjonował zapasy, kiedy ocaleni znajdują puszkę czekoladek i skrzynkę wina. Kiedy widzą przelatujący samolot, wydaje im się, że zrzuca on skrzydło, a ocaleni świętują. Oczekując na ratunek następnego dnia, wszyscy oprócz Javiera, jego żony Liliany i Antonia zjadają pozostałe czekoladki. To powoduje kłótnię wśród Antonio i kilka innych.
Nando odzyskuje przytomność. Po dowiedzeniu się o śmierci matki, Nando czuwa nad Susaną czujnie. Wiedząc, że umrze z powodu obrażeń w ciągu kilku dni, przyrzeka wyruszyć na piechotę i znaleźć wyjście z gór. Kiedy Carlitos przypomina mu, że będzie potrzebował jedzenia, Nando proponuje zjedzenie ciała zmarłych pilotów, aby dać mu siłę do przetrwania podróży w poszukiwaniu pomocy. Susana umiera w wyniku odniesionych obrażeń. Ocaleni słuchają radia na słowo ich ratunku, ale są zdruzgotani, aby usłyszeć poszukiwania odwołane po dziewięciu dniach.
Po wielkiej debacie, głodujący pasażerowie decydują się jeść ciało swoich zmarłych krewnych i przyjaciół. Zerbino, Rafael, i Juan Martino wyruszył na poszukiwanie ogona samolotu w nadziei na znalezienie baterii do samolotu radio do przekazywania ich lokalizacji. Wśród kawałków wraku, koledzy znaleźć dodatkowe ciała, ale wrócić do grupy z wiadomością, że ogon samolotu jest prawdopodobnie trochę dalej. Jeszcze w tym samym tygodniu lawina uderza w samolot i zasypuje śniegiem większą część jego wnętrza. Ośmiu z ocalałych zostaje przyduszonych przez śnieg lub zamarza na śmierć. Drugi zespół, składający się z Nando, Canessy i Antonia „Tintina” Vizintina, wyrusza w drogę i odnajduje ogon samolotu. Nie mogąc przynieść baterii do kadłuba, wracają do kadłuba, aby uzyskać Roy, który jest uważany za doświadczenie z urządzeń elektrycznych. Przyprowadzają go do ogona samolotu, aby sprawdzić, czy uda mu się naprawić radio. Kiedy Roy jest nieskuteczne, zespół wraca do kadłuba.
Federico i Alberto umierają z powodu obrażeń, jak Rafael, co prowadzi Nando przekonać niechętny Canessa szukać drogi wyjścia z gór, biorąc Tintin z nimi. Dwa dni w podróży, wysyłają Tintin z powrotem do kadłuba, aby mogli przywłaszczyć sobie jego racje żywnościowe i kontynuować na własną rękę. Po 12-dniowej wędrówce, dwa uciec z gór i alarmują władze o lokalizacji swoich towarzyszy. Dwa helikoptery, z których jeden ma Nando i Canessa na pokładzie, pojawiają się nad głową ocalałych na górze, prowadząc pozostałych 14 ocalałych świętować ich nadchodzące rescue.
W teraźniejszości, Carlitos opisuje, jak ocaleni później wrócił do miejsca katastrofy i pochował zwłoki pod stosem kamieni, oznaczone krzyżem. Pokazany jest pomnik 29 zmarłych i 16 ocalałych.
.