Veel walvissen migreren als onderdeel van hun paringsgedrag. Dit wordt gedaan om de dieren die in de koude wateren leven, naar warmere gebieden te laten reizen om zich te voeden, te paren en te bevallen. Het is voor deze lange reis dat de migrerende soorten hun speklaag hebben opgebouwd, die hen warm houdt en als energiebron fungeert, aangezien er onderweg misschien niet veel voedsel voor hen beschikbaar is.
Natuurlijk migreren niet alle soorten. Sommige blijven binnen een bepaalde habitat. Aan de andere kant zijn sommige mannetjes voortdurend in staat van migratie op zoek naar paringspartners. Dat laatste geldt bijvoorbeeld voor de mannelijke potvis. De orka migreert, maar meer om voedsel te vinden dan om te paren en zich voort te planten.
Het volgende gedrag wordt vaak in verband gebracht met paren, omdat het de jeugdige kracht en vitaliteit van de walvissen laat zien en de aandacht van de vrouwtjes trekt:
Lobtailing – het spatten van het wateroppervlak met een krachtige neerwaartse kracht van de staart. Het luide spetterende geluid kan over grote afstanden worden gehoord, omdat water de geluidsgolven veel doeltreffender draagt dan de minder dichte lucht waardoor wij geluiden gewoonlijk horen.
Opspringen – de walvis werpt zich uit het water, waarbij hij meestal tot 40% van zijn mammoetlichaam blootgeeft. Behalve dat de walvis hiermee zijn kracht aan de vrouwtjes laat zien, laat hij hiermee ook zijn dominantie zien wanneer hij zich onder soortgenoten bevindt.
Spyhopping – bij dit gedrag steekt de walvis zijn kop en rostrum uit het water en houdt deze daar, waarbij hij vertrouwt op de opwaartse druk om zijn positie te behouden, in plaats van te zwemmen.
Charging – mannetjes zullen soms een agressieve aanval doen op andere mannetjes door hen aan te vallen. Dit maakt duidelijk wie sterker is en dus meer verdient om met het vrouwtje te paren. Het kan echter leiden tot massale inwendige verwondingen.
Zingen – communicatie tussen walvissen onderling vindt op een aantal manieren plaats. Sommige mannetjes (vooral bultruggen) produceren een melodieuze samenstelling van geluiden die bedoeld is om indruk te maken op het vrouwtje en haar aan te trekken. Deze variëren in volume en toonhoogte, en zijn van groot belang voor menselijke onderzoekers.
Een van de manieren waarop een Bultrugwalvis een vrouwtje imponeert en opwindt, is door bellen onder haar te blazen, zodat deze zachtjes haar genitaliën stimuleren. Maar, zoals kenmerkend is voor het vrouwtje, blijft zij afstandelijk.
Vrouwtjes zijn verschillende keren per jaar bronstig. Het is tijdens deze perioden dat zij op zoek zal gaan naar een partner. Zij kiest de mannelijke partner die zij als de sterkste beschouwt, omdat dit haar nakomelingen de beste overlevingskansen moet geven.
Als de paartijd voorbij is, keren de walvissen terug naar hun voedselgebieden en zetten daar hun leven van eten of jagen voort totdat de jongen klaar zijn om geboren te worden.
Voor meer informatie, ga naar: HIER