Als er een beschermheilige van liberale vrouwen zou zijn, dan zou Olivia Benson het zijn, in de mate dat Taylor Swift (een totem voor blanke vrouwelijkheid als er ooit een was) een van haar katten naar haar vernoemde. En voor een groot deel is dat logisch. Al 21 seizoenen lang is Olivia Benson de ultieme ‘Good Cop’, de belichaming van alle kwaliteiten waarvan we zouden willen dat wetshandhavers die zouden hebben: ze is streng maar rechtvaardig, kwetsbaar maar met een ijzeren blik, ze toont voortdurend medeleven met overlevenden en geeft geen genade aan misbruikers. Ze vecht altijd voor en gelooft de slachtoffers, een groot contrast met echte wetshandhavers, die een erbarmelijke staat van dienst hebben als het gaat om het veroordelen van seksuele delinquenten. Het feit dat Hargitay in het echte leven haar platform heeft gebruikt om te pleiten voor het wegwerken van de achterstand in verkrachtingsuitgaven, draagt alleen maar bij aan de reputatie van haar personage. Olivia is een strijder voor sociale rechtvaardigheid in de waarste, meest niet-pejoratieve zin van het woord, een wetshandhaver die niet gemotiveerd wordt door quota’s of bullebakken op school, maar door de oprechte wens om altijd het juiste te doen voor overlevenden. Alleen een demon, een sociopaat, of de president van de Verenigde Staten zou het met haar oneens zijn. Ze is, door alle normen en maatregelen, geweldig.
Onder sommige kijkers (met name overlevenden van seksueel geweld), is er altijd een stilzwijgend begrip geweest dat dit pure fantasie is, en dat is een deel van de reden waarom de show zo populair is: Het presenteert een alternatieve versie van de werkelijkheid waarin het rechtssysteem werkt zoals het hoort te werken, en daarnaar kijken kan helend zijn. Door te accepteren dat dit pure fantasie is, kunnen mensen ook enkele van de meer problematische aspecten van de show over het hoofd zien, zoals het feit dat de meeste slachtoffers jonge blanke vrouwen zijn, de verwarring van sekshandel met vrijwillig sekswerk, de ongebreidelde transfobie, en het feit dat Elliot Stabler, het platonische ideaal van een emotioneel onevenwichtige, fysiek misbruikende slechte agent, wordt gespeeld door een man die zo sexy en charismatisch is dat het illegaal zou moeten zijn.
Maar niet iedereen die naar Law and Order: SVU kijkt, gaat er op die manier mee om. Een niet onaanzienlijk aantal politieagenten heeft de show gecrediteerd voor hun beslissing om bij de wetshandhaving te gaan, en het is veilig om aan te nemen dat een nog groter aantal kijkers naar de show kijkt en gelooft dat politieagenten zoals Olivia Benson fundamenteel aan de kant van de kwetsbaren en rechtelozen staan. Volgens een rapport van Color of Change (met een screenshot van SVU op de cover) maken misdaadseries “helden van mensen die onze rechten schenden” en “geven ze geen beeld van de realiteit, de oorzaken of de gevolgen van nauwkeurig.”
De protesten tegen politiegeweld hebben een noodzakelijk gesprek op gang gebracht over de verheerlijking van agenten in de populaire cultuur, en hoe dergelijke tropen ons conditioneren om politieagenten te zien als een kracht voor het goede, zelfs wanneer er overvloedig real-life bewijs is van het tegendeel. Law and Order: SVU show runner Warren Leight zelf woog in op dit in een Hollywood Reporter podcast, zeggende: “Mensen kijken naar de shows om helden te zien. Je hebt de verantwoordelijkheid om op zijn minst de realiteit weer te geven – zo dicht mogelijk bij de realiteit als je kunt.” En deze discussies hebben geleid tot veranderingen in het echte leven: Ten minste twee reality shows met politieagenten zijn geannuleerd na de protesten, en LEGO heeft een marketing campagne voor zijn nieuwste politie-agent speelgoed set geannuleerd. Sommige producenten, zoals Tom Scharpling van Monk, hebben zelfs mea culpa’s van soorten, tweeten dat degenen die hebben gewerkt aan series die agenten afgeschilderd als “beminnelijke goofballs … hebben bijgedragen aan de grotere acceptatie dat agenten zijn de impliciet de good guys.”
Het is veilig om aan te nemen dat, op zijn minst voor enige tijd, cultuurmakers voorzichtig zullen zijn met het afbeelden van politieagenten in een positief licht, en dat zal resulteren in een aantal broodnodige veranderingen die worden doorgevoerd in schrijverskamers en studio-brainstormsessies in het hele land.
Maar Olivia Benson zal niet veranderen, niet fundamenteel, omdat niemand wil dat Olivia Benson verandert. We zullen haar waarschijnlijk geen moeite zien doen om meer gekleurde politieagenten aan te nemen. We zullen waarschijnlijk niet zien dat George Floyd wordt opgenomen in plotlijnen op iets anders dan een vluchtige, uit de krantenkoppen gerukte manier. We zullen waarschijnlijk niet meemaken dat ze voor een interne beoordelingscommissie wordt aangeklaagd omdat ze toezicht hield op een agent die een zwarte verdachte in elkaar sloeg. Dergelijke veranderingen druisen in tegen het paradigma dat de show beheerst, en dat is, zoals Leight zegt, “hoe justitie zou moeten worden behandeld” – ook al is dat zeer zelden de realiteit.
Hoe beladen de rol van wetshandhavers ook wordt in de culturele verbeelding, hoe ingebed ze ook is in een systeem dat racisme en vrouwenhaat en wreedheid bestendigt, niemand wil Olivia Benson zien als iets anders dan een held. We moeten geloven dat het systeem niet helemaal kapot is. We moeten geloven dat agenten niet totaal onverbeterlijk zijn. We moeten geloven dat sommige agenten kunnen goed zijn, omdat Olivia Benson is goed, zelfs als om haar te houden als de uitzondering op de regel die bestendigt de #notallcops lijn van het denken dat leidt sommige mensen om hun hoofd te knikken wanneer Fox News demoniseert de demonstranten in de eerste plaats.
De waarheid is dat, als je het erover eens dat het systeem is gebroken en grote veranderingen moeten worden gemaakt op alle niveaus om het te repareren, kun je niet kiezen en kiezen wat er moet worden veranderd. Het maakt niet uit hoeveel je van Olivia Benson houdt, je moet bereid zijn om te worstelen met het feit dat ze een belangrijke rol speelt in het bestendigen van het idee dat agenten inherent betrouwbaar en heldhaftig zijn, en dat veel kijkers niet in staat zijn om onderscheid te maken tussen de ragfijne fantasie van hoe justitie zou moeten worden behandeld, en hoe het in werkelijkheid is. Als agenten worden geschrapt, betekent dat dat alle agenten worden geschrapt, tot en met de sterke en mooie agenten die we graag pedofielen in verhoorkamers zien afmaken. Revolutie kan niet worden gebouwd op de rug van de uitzonderingen, en degenen die giftige systemen in stand houden kunnen niet immuun worden geacht voor kritiek alleen omdat we ze leuk vinden. Het is de eenvoudigste vergelijking die er is: als alle agenten klootzakken zijn, en Olivia Benson is een agent, betekent dat dat ze – een soort van – een bastaard is. (Mariska is cool, dat wel.)