Costa Rica is een van de oudste democratieën in de Amerika’s. Het is een land dat trots is op zijn erfgoed en traditie van onderhandelen in plaats van confrontatie, sociale ontwikkeling in plaats van militaire uitgaven en tolerantie in plaats van vijandigheid. Het is de thuisbasis van vele internationale organisaties zoals het Inter-Amerikaanse Hof voor de Rechten van de Mens, de Universiteit voor de Vrede van de Verenigde Naties en de Raad voor de Aarde.
In 1502, op zijn vierde en laatste reis naar de Nieuwe Wereld, maakte Christoffel Columbus de eerste Europese landingen in het gebied. De vestiging van Costa Rica begon in 1522. De Spanjaarden noemden de plaats optimistisch “Rijke Kust”. Omdat de Spanjaarden echter weinig goud of andere waardevolle mineralen in Costa Rica vonden, wendden zij zich tot de landbouw.
Gedurende bijna drie eeuwen bestuurde Spanje de regio als onderdeel van de Captaincy General van Guatemala onder een militaire gouverneur. De relatieve armoede van de kleine landeigenaren, het ontbreken van een grote inheemse beroepsbevolking, de etnische en linguïstische homogeniteit van de bevolking, en de geïsoleerde ligging van Costa Rica ten opzichte van de Spaanse koloniale centra in Mexico en het Andesgebergte, droegen allemaal bij aan de ontwikkeling van een autonome en individualistische agrarische samenleving. Er ontstond ook een egalitaire traditie. Deze traditie overleefde de verbrede klassentegenstellingen die het gevolg waren van de introductie in de 19e eeuw van de bananen- en koffieteelt en de daaruit voortvloeiende accumulatie van lokale rijkdom. Costa Rica sloot zich in 1821 aan bij andere Centraal-Amerikaanse provincies in een gezamenlijke verklaring van onafhankelijkheid van Spanje.
Costa Rica schafte zijn strijdkrachten in 1949 af en heeft sindsdien aanzienlijke middelen besteed aan investeringen in gezondheidszorg en onderwijs. Het is een land dat een hoge prioriteit heeft toegekend aan investeringen in openbaar onderwijs, met inbegrip van het universitair systeem, alsook in technische en beroepsopleidingen. De bevolking van 4,4 miljoen mensen heeft een alfabetiseringsgraad van 96% en een levensverwachting van 79,3 jaar.
De Costa Ricaanse regering wordt bestuurd door een reeks grondwettelijke controles. De uitvoerende bevoegdheden berusten bij de president, bijgestaan door twee vice-presidenten en een kabinet van 57 Congresleden; zij worden allen om de 4 jaar gekozen. Het land heeft een sterk rechtssysteem dat wordt beheerd door de “Rechterlijke Macht”, die ervoor zorgt dat de wet wordt nageleefd en betrekking heeft op zowel ingezetenen als buitenlanders binnen het grondgebied van het land.
In de studie van de Wereldbank van 2008 voor Global Governance Indicators staat Costa Rica op de eerste plaats binnen Latijns-Amerika voor politieke stabiliteit.
Costa Rica is gezegend met indrukwekkende landschappelijke schoonheid een feit dat niet verloren gaat aan de meer dan een miljoen toeristen die elk jaar een bezoek brengen. Gelegen in Centraal-Amerika in een gebied dat 51.000 vierkante kilometer (19.729 vierkante mijl) beslaat, bezit Costa Rica ongeveer 6% van de biodiversiteit van de wereld. Omdat Costa Rica zo klein is, is een grote verscheidenheid aan fantastische plaatsen gemakkelijk te bereiken. Een reis naar Costa Rica biedt de mogelijkheid om 12 verschillende levensgebieden, 20 nationale parken, 26 beschermde gebieden, negen bosreservaten, acht biologische reservaten en zeven wildreservaten te bezoeken. Costa Rica is de bakermat van het ecotoerisme. Het land wordt vaak aangehaald als een model voor natuurbehoud in harmonie met gemeenschapsontwikkeling en economische groei.
Heden ten dage is Costa Rica een van de enige ontwikkelingslanden die een belasting op koolwaterstoffen hebben ingevoerd, waarmee het enige nationale systeem van betaling voor milieudiensten gedeeltelijk wordt gefinancierd, en het de grootste koper van boskoolstof ter wereld is geworden. Bovendien heeft Costa Rica zich ten doel gesteld om tegen 2021 een koolstofneutraal land te worden.
Het is niet verwonderlijk dat het toerisme Costa Rica’s belangrijkste bron van inkomsten en harde valuta is. Costa Rica ontvangt meer dan 1,7 miljoen toeristen per jaar, waarvan de meerderheid uit de Verenigde Staten en Canada komt. De inkomsten uit het toerisme bedragen meer dan 1,7 miljard US dollar per jaar. Geschat wordt dat tot 80% van alle bezoekers aan het land komen om eco-toerisme gerelateerde activiteiten te doen.
Een van de pijlers van Costa Rica’s economische ontwikkeling is de liberalisering van de handel geweest, die de export in staat heeft gesteld om het aandeel van 30% van het BBP in 1980 te overstijgen tot een huidig percentage van 50%. Deze handelsliberalisering is gevolgd door een reeks structurele veranderingen die hebben geleid tot productiviteitsgroei, diversificatie van de economie en een hoger investeringsniveau. Vandaag de dag exporteert Costa Rica duizenden onderscheidende producten naar de wereld en staat het hoog aangeschreven als een van de 30 belangrijkste exporteurs van hoogtechnologische producten. Buitenlandse investeerders blijven aangetrokken door de politieke stabiliteit en het hoge opleidingsniveau van het land. Al deze veranderingen hebben zich vertaald in belangrijke sociale verwezenlijkingen. In de afgelopen 20 jaar werd de armoede teruggedrongen van 40% tot minder dan 20%.
In 2009 werd Costa Rica beschouwd als het land met het hoogste gelukspercentage (Happy Planet Index).