Kareem Abdul Jabbar werd geboren als Ferdinand Lewis Alcindor, Jr. op 16 april 1947 in New York City, als enig kind van Ferdinand en Cora Alcindor. Hij groeide op in de middenklasse in Inwood, een buurt in Manhattan. Als rooms-katholiek ging hij naar de lagere school van de parochie St. Jude’s, waar hij uitblonk in honkbal, zwemmen en schaatsen. Zijn lengte begon dramatisch toe te nemen, en zijn karakteristieke zelfbewustzijn leidde ertoe dat hij zijn heil zocht op het basketbalveld. Tegen de tijd dat hij de achtste klas voltooide, was Jabbar’s lengte omhoog geschoten naar zes voet, zes inches en speelde hij uitsluitend basketbal.
Al een lokale basketballegende, werd Jabbar zwaar gerekruteerd door veel van de lokale New Yorkse voorbereidende scholen. Hij koos voor Power Memorial Academy, en zijn lengte van 1 meter 80 gaf Coach Jack Donohue geen andere keus dan hem in het varsity team te plaatsen, een zeldzaamheid voor een negende klasser. Hij besteedde het jaar aan het opbouwen van zijn coördinatie. Als tweedejaars met een gemiddelde van 19 punten per wedstrijd, leidde Jabbar zijn team naar 27 opeenvolgende overwinningen op weg naar het New York City Catholic High School kampioenschap van 1963. De ongeslagen reeks van Power Memorial ging het volgende jaar door, toen Jabbar gemiddeld 26 punten per wedstrijd haalde en Power naar nog een City Catholic High School kampioenschap leidde. Als senior had hij een gemiddelde van 33 punten per wedstrijd, en hoewel Power’s ongeslagen reeks van 71 wedstrijden werd onderbroken door DeMatha High School uit Hyattsville, Maryland, wonnen zij opnieuw het New York City Catholic High School kampioenschap door de rest van het seizoen ongeslagen te blijven.
Met de college aanbiedingen zo overvloedig als de publiciteit, Jabbar volgde het advies van opmerkelijke Afrikaanse Amerikanen zoals Arthur Ashe, Jackie Robinson, en toenmalige ondersecretaris van de Verenigde Naties Ralph Bunche en koos ervoor om de beurs van de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA) te accepteren. Een gewetensvolle student, schreef hij zich in de herfst van 1965 in bij UCLA in de overtuiging dat er daar een sterke balans zou zijn tussen sport en academici.
Hoewel eerstejaars in die tijd niet in aanmerking kwamen voor varsity sporten, gaf Jabbar Coach John Wooden een voorproefje van zijn aanstaande dominantie door het eerstejaarsteam naar een gemakkelijke 75-60 overwinning te leiden op het varsity team dat al in twee van de voorgaande drie seizoenen het National Collegiate Athletic Association (NCAA) basketbalkampioenschap had gewonnen. In zijn eerste varsity wedstrijd scoorde Jabbar 56 punten tegen California. Samen met guards Mike Warren en Lucious Allen en forwards Kenny Heitz en Lynn Shackelford, leidde Jabbar UCLA naar een perfect 26-0 seizoen. De UCLA Bruins wonnen opnieuw het nationale kampioenschap in 1967, en versloegen Dayton in de laatste wedstrijd.
Jabbar sloeg een aanbod van een miljoen dollar af om te tekenen bij de Harlem Globetrotters na het seizoen 1967. Ondanks het feit dat hij een gevoelig individu was en een beetje een eenling, was Jabbar ook zeer volwassen voor zijn leeftijd en in staat om te gaan met de constante media-aandacht. Hij werd geschiedenisleraar en hield van lezen en muziek. Hij was zich sterk bewust van raciale vooroordelen en werd een aanhanger van de leer van Malcolm X, die de trots van de Afro-Amerikaanse bevolking benadrukte. Hij begon zijn eerste jaar enigszins afgemat, teleurgesteld over het gebrek aan sociaal bewustzijn dat hij bij veel Californiërs zag. Hij stond echter ook aan de vooravond van nog grotere basketbalprestaties.
Hoewel het basketbalseizoen 1967-1968 nog veel meer triomfen voor Jabbar en de UCLA Bruins met zich meebracht, bezorgde Houston University UCLA hun eerste nederlaag na 47 overwinningen op rij. De 55.000 fans in de Houston Astrodome die getuige waren van de 69-68 nederlaag zagen Jabbar’s 1 meter 80 lange aartsvijand, Elvin Hayes, 39 punten scoren in het meest opwindende spektakel van college basketball tot op dat moment. Het UCLA team nam dat jaar zoete wraak op de Cougars in de halve finale van het NCAA kampioenschap, met een ruime 101-69 overwinning. Ze versloegen North Carolina in de laatste wedstrijd, om opnieuw het NCAA kampioenschap te winnen in 1968.
UCLA won ook het NCAA kampioenschap in 1969, en verloor slechts een keer onderweg van Southern California. Jabbar’s totalen in drie jaar varsity play waren een fenomenale 88 overwinningen in 90 wedstrijden, drie achtereenvolgende NCAA kampioenschappen, drie achtereenvolgende jaren als meest waardevolle speler van het toernooi, en een carrière gemiddelde van 26 punten per wedstrijd op een.639 schietpercentage. Velen noemden hem de grootste collegiale speler ooit.
Jabbar studeerde in 1969 af aan UCLA en was de eerste keuze van de National Basketball Association (NBA), geselecteerd door de Milwaukee Bucks. Hij sloot zich met tegenzin aan bij de Bucks, maar werd in 1970 NBA Rookie of the Year. Na het seizoen 1970 veranderde hij zijn naam in Kareem Abdul Jabbar en werd hij lid van de Hanafi moslimsekte van de islamitische godsdienst. In 1971 leidde Jabbar de Bucks naar het NBA-kampioenschap en werd hij uitgeroepen tot de meest waardevolle speler van de NBA.
In de vier daaropvolgende seizoenen perfectioneerde Jabbar zijn handelsmerk sky-hook en werd hij in de seizoenen 1972 en 1974 uitgeroepen tot meest waardevolle speler van de NBA. In 1975 werd hij overgeplaatst naar de Los Angeles Lakers en kreeg nog meer lofbetuigingen. Hij leidde de Lakers naar NBA kampioenschappen in 1980 en 1982 en was de NBA’s meest waardevolle speler in 1976 en 1980.
Jabbar werd een van de meest productieve spelers van de NBA en diende als een positieve vertegenwoordiger voor de competitie. Hij werd elk jaar in het All-Star team benoemd, ook in zijn eerste seizoen. Een welbespraakt persoon, Jabbar kwam uit een introverte fase om tal van tv-show optredens en commercials te maken. Hij verscheen ook in cameo rollen in films zoals Bruce Lee’s Enter the Dragon (1971), The Fish That Saved Pittsburgh (1979), en Airplane (1980).
Tijdens het seizoen 1984, werd Jabbar de NBA’s all-time scoring leider, overschreed het record van 31.419 punten, gezet door Wilt Chamberlain, en rondde de zaken af door de Lakers naar nog een NBA kampioenschap te leiden in het 1984-1985 seizoen. Het volgende seizoen brak hij het record van 1.303 gespeelde wedstrijden in de NBA.
Jabbar trok zich officieel terug uit de basketbalsport na het seizoen 1989-1990. Hij bleef zeer actief na zijn pensionering. In 1990 schreef hij nog een autobiografie, getiteld Kareem (een eerdere, getiteld Giant Steps, verscheen in 1983). Black Profiles in Courage: A Legacy of African American Achievement werd mede geschreven door Jabbar en Alan Steinberg, en uitgebracht in 1996. In 1991 reisde Jabbar naar Saoedi-Arabië om basketbal te spelen voor een tentoonstellingsteam dat de troepen vermaakte die betrokken waren bij Operatie Desert Storm. Jabbar verscheen ook in de Stephen King televisieserie The Stand in 1994. Hij is blijven werken als producent en ontwikkelaar voor speelfilms en televisie.
Jabbar werd uitgeroepen tot een van president Bill Clinton’s The Great Ones voor National Sports Awards en werd in 1995 opgenomen in de Basketball Hall of Fame.