Autismespectrumstoornis (ASS) is een neurologische ontwikkelingsstoornis die naar schatting 1 op de 59 kinderen in de Verenigde Staten treft.
Autistische kinderen hebben de neiging hun omgeving waar te nemen, met anderen om te gaan, en op atypische manieren te leren en problemen op te lossen.
Velen van hen worden geconfronteerd met problemen bij het communiceren, het navigeren in sociale interacties, en het zich aanpassen aan veranderingen in hun routines.
Terwijl deze uitdagingen autistische kinderen al op jonge leeftijd kunnen beïnvloeden, blijven velen van hen jarenlang ongediagnosticeerd.
Dit kan het moeilijker voor hen maken om toegang te krijgen tot de ondersteuning die ze nodig hebben.
“Vroege diagnose kan gunstig zijn omdat het toegang kan geven tot ondersteuning bij het leren, communicatie, aanpassingsvaardigheden, en andere ondersteuning thuis en op school. Toegang tot die ondersteuning betekent dat kinderen kunnen leren en de wereld kunnen ervaren op een manier die voor hen werkt, “vertelde Zoe Gross, directeur van operaties bij het Autistic Self Advocacy Network (ASAN), aan Healthline.
Bijvoorbeeld kunnen non-verbale autistische kinderen profiteren van augmentatieve of alternatieve communicatieondersteuning (AAC) om hen te helpen communiceren.
Afhankelijk van hun specifieke behoeften, kunnen autistische kinderen ook profiteren van fysiotherapie om de ontwikkeling van motorische vaardigheden te bevorderen of bezigheidstherapie om zintuiglijke overgevoeligheden aan te pakken.
Early intervention kan autistische kinderen ook helpen een begrip van hun aandoening te ontwikkelen, voor zichzelf te leren opkomen en contact te leggen met de bredere autistische gemeenschap.
“Kinderen die weten dat ze autistisch zijn, kunnen in staat worden gesteld om te leren hoe hun handicap werkt en welke ondersteuning en aanpassingen hen zullen helpen slagen. Hierdoor kunnen ze zich zekerder voelen in wie ze zijn, in plaats van het gevoel te hebben dat ze gebroken of verkeerd zijn,” zei Gross.
Hoewel, Gross waarschuwde dat vroege diagnose ook nadelen kan hebben als het wordt gebruikt om autistische kinderen te scheiden van hun leeftijdsgenoten of hun mogelijkheden te beperken.
Zij uitte ook haar bezorgdheid over therapeutische benaderingen die prioriteit geven aan normalisatie.
“Wij zijn bezorgd dat zonder meer maatschappelijk begrip en acceptatie van handicaps, het screenen op autisme bij zuigelingen ertoe kan leiden dat kinderen worden onderworpen aan gedragsprogramma’s die zich richten op normalisatie in plaats van het aanleren van nuttige vaardigheden,” zei ze.
“Deze programma’s proberen te voorkomen dat kinderen zich autistisch gedragen, bijvoorbeeld door hen te dwingen oogcontact te maken of bewegingen te onderdrukken zoals met de handen wapperen. Autistische kinderen zouden niet moeten opgroeien als ze voortdurend te horen krijgen dat hun natuurlijke gedrag verkeerd is en dat ze niet kunnen worden geaccepteerd zoals ze zijn,” voegde ze eraan toe.