Wat zijn de risico’s van cocaïneverslaving?
Cocaïne is een zeer verslavende stimulerende drug die wereldwijd door 14-21 miljoen mensen wordt gebruikt.1 Helaas ondervinden veel mensen onaangename gevolgen van hun cocaïnegebruik. Mogelijke risico’s van verslaving zijn onder meer:
-
- Overdosis.
- HIV-infectie.
- Hepatitis B-infectie.
- Hepatitis C-infectie.
- Stemmingsstoornissen.
- Cardiovasculaire aandoeningen.
- Respiratoire aandoeningen.
- Gastro-intestinale aandoeningen.
- Hoge bloeddruk.
- Poly-drugs misbruik.
- St beroerte.
- gewichtsverlies.
- aanvallen.
- veranderd slaappatroon.
- geheugenverlies.
- langzame reactietijd.
- korte aandachtsspanne.
- afnemende hersengrootte.
- neusbloedingen.
- neusinzakking.
Cocaïne heeft een hoog potentieel voor misbruik, fysieke en psychologische afhankelijkheid, en brengt veel ernstige gezondheidsrisico’s met zich mee voor gebruikers. Daarom wordt het door de Drug Enforcement Administration (DEA) in de Verenigde Staten geclassificeerd als een gereguleerde stof op lijst II.2 Het heeft een paar medicinale toepassingen als een plaatselijk verdovingsmiddel, wat de reden is dat het slechts één stap verwijderd is van de meest streng gecontroleerde drugs op lijst I.
Als een stimulerend middel voor het centrale zenuwstelsel verhoogt cocaïne vitale levensfuncties, zoals bloeddruk, lichaamstemperatuur en hartslag. Mensen die cocaïne gebruiken, hebben over het algemeen minder slaap nodig, hebben minder eetlust, en hebben meer energie en focus. Ze kunnen spraakzamer en prikkelbaarder zijn, meer zelfvertrouwen hebben en zich goed voelen.
Cocaïnegebruik gaat ook gepaard met tal van risico’s en bijwerkingen. In 2011 zochten meer dan 500.000 Amerikanen medische hulp op een spoedeisende hulpafdeling (ED) voor een bijwerking van het misbruik of gebruik van cocaïne, en dit vertegenwoordigt meer dan 40 procent van alle ED-bezoeken waarbij sprake is van illegaal drugsgebruik of -misbruik.3 Het aantal cocaïneverslaafden is hoog; 855.000 volwassenen ouder dan 11 jaar in de Verenigde Staten werden in 2013 geacht een cocaïneverslaving te hebben.4
Cocaïneverslaving wordt geassocieerd met de volgende potentiële risico’s:
-
-
- Overdosis en mogelijk overlijden: In 2013 werden 5.000 sterfgevallen door een overdosis cocaïne gemeld.5
- Oplopen van een infectieziekte, zoals hiv, hepatitis B of hepatitis C: Ongeveer 3 miljoen injectiedrugsgebruikers leefden in 2010 wereldwijd met HIV, terwijl 7,4 miljoen leden aan hepatitis C. Daarnaast vochten 2,3 miljoen aan hepatitis B, volgens UNODC.6
- Verhoogde symptomen van psychische aandoeningen: Stemmingsstoornissen kunnen tussen 10 en 40 procent van de tijd aanwezig zijn bij mensen die verslaafd zijn aan cocaïne.7
- Gezondheidsproblemen op lange termijn: Deze omvatten cardiovasculaire, respiratoire, gastro-intestinale en neurovasculaire complicaties, resulterend in mogelijke hartaandoeningen, hartaanval, hypertensie, orgaanfalen, ademnood, beroerte, verstoorde slaappatronen, ongezond gewichtsverlies, en toevallen.8
- Cognitieve stoornissen: Geheugen, reactietijd en aandacht kunnen blijvend worden aangetast door verslaving aan cocaïne. Iemand die verslaafd is aan cocaïne kan te maken krijgen met een verschrompeling van de grijze hersenmassa en vroegtijdige veroudering.9
-
Wijze van cocaïnemisbruik in relatie tot risico’s
De twee belangrijkste vormen van cocaïne zijn “powered” en “rock” vorm, “crack” genoemd. Het witte poeder wordt meestal gesnoven, gerookt of geïnjecteerd, terwijl “crack” bijna altijd wordt gerookt. De manier waarop cocaïne wordt misbruikt, kan van invloed zijn op het soort bijwerkingen en risico’s die mogelijk optreden. Iemand die cocaïne voornamelijk rookt, heeft bijvoorbeeld meer kans op ademhalings- en ademhalingsproblemen, terwijl iemand die de drug snuift meer problemen kan hebben met neusbloedingen en schade aan neusweefsel en sinusholten. Gebruikers van injectiedrugs kunnen drugsparafernalia delen, wat resulteert in het gebruik van vuile naalden en de risico’s op infectieziekten, huidirritaties en littekens verergert, evenals de mogelijkheid op dichtgeklapte aderen.
Alle methoden van misbruik zijn potentieel gevaarlijk en lopen het mogelijke risico op een fatale overdosis. Een overdosis cocaïne is meestal het gevolg van toxische niveaus van de drug in de bloedbaan, die de bloeddruk, ademhaling en hartslag versnellen. Deze niveaus verhogen ook de lichaamstemperatuur tot gevaarlijke niveaus. Hartaanval, beroerte en toevallen zijn allemaal mogelijke complicaties van een overdosis cocaïne. Misselijkheid, braken, onregelmatige hartslag, hoofdpijn, tumoren, toevallen, koorts, agitatie, verhoogde bloeddruk, hallucinaties en pijn op de borst kunnen wijzen op een overdosis cocaïne. Zoek onmiddellijk medische hulp als een overdosis wordt vermoed.
Waarom cocaïne verslavend is?
Cocaïne werkt in op de communicatiepaden van de hersenen en verstoort het typische mechanisme van bepaalde neurotransmitters, zoals dopamine. Hierdoor kan iemand zich euforischer voelen dan gewoonlijk.
Wat zijn de kortetermijneffecten van cocaïne?
Wanneer mensen worden blootgesteld aan iets dat hen gelukkig maakt, zoals lekker eten, seksuele ervaringen of een andere positieve stimulus, laten de hersenen de chemische boodschapper of neurotransmitter dopamine vrij om genot aan te duiden. Dopamine wordt vervolgens gerecycled in het neuron, waardoor mensen worden aangemoedigd het gedrag of de gebeurtenis die deze golf van geluk heeft veroorzaakt te herhalen en de natuurlijke beloningspaden in hun hersenen te versterken. Drugs zoals cocaïne omzeilen en verstoren dit proces door te verhinderen dat dopamine opnieuw wordt geabsorbeerd. Hierdoor ontstaat een vloedgolf van deze neurotransmitter in de hersenen, wat de intense “high” veroorzaakt die cocaïnegebruikers voelen.
Als cocaïne de bloedbaan verlaat, kunnen extreme dieptepunten worden ervaren als een soort “crash”. De eetlust kan toenemen en vermoeidheid kan optreden, waardoor de impuls om meer van de drug te nemen wordt versterkt.
Effecten van cocaïne op de lange termijn
Herhaald gebruik van cocaïne kan er feitelijk toe leiden dat de hersenen stoppen met het maken van evenveel dopamine uit zichzelf, omdat het gewend is geraakt aan de hogere niveaus die door de inmenging van cocaïne worden geïnitieerd.
Op dit punt kan zich een afhankelijkheid van cocaïne vormen, waardoor een regelmatige gebruiker van de drug zich depressief, geïrriteerd en angstig voelt zonder de drug, naast het verlangen naar de drug. Mensen kunnen dan cocaïne blijven misbruiken om hun plezier en geluk zelf te regelen, en om ontwenningsverschijnselen te vermijden. Dit verandert intrinsiek het motivatie- en beloningscircuit in de hersenen. Degenen die verslaafd zijn aan cocaïne kunnen het gevoel hebben dat zij de drug nodig hebben om zich weer normaal te voelen.
Van misbruik tot verslaving
Er zijn verschillende factoren die een rol kunnen spelen bij de vraag waarom sommige mensen meer kans hebben om verslaafd te raken aan cocaïne dan anderen, waaronder:
-
- Leeftijd bij eerste gebruik
- Wijze van inname
- Hoeveelheid cocaïne per dosis
- Duur van cocaïnegebruik
- Genetica en persoonlijke fysiologie
- Medische en geestelijke gezondheid
- Gebruik van meerdere drugs of stoffen
- Milieuomstandigheden
Het is algemeen aanvaard dat hoe jonger mensen zijn wanneer ze beginnen met drugs- of alcoholmisbruik, hoe groter de kans is dat ze later in hun leven aan verslaving lijden. Bijna driekwart van alle Amerikanen die in 2011 werden opgenomen voor behandeling van middelenmisbruik en 18-30 jaar oud waren, begon middelen te gebruiken voor hun 17e en meer dan 10 procent voor hun 11e.10 Dit kan deels te wijten zijn aan het feit dat jonge hersenen zich nog aan het ontwikkelen zijn en dat delen van de hersenen die betrokken zijn bij impulscontrole pas op volwassen leeftijd volledig gevormd zijn. Als drugs worden geïntroduceerd voordat de hersenen zich normaal kunnen vormen, kan er schade ontstaan, waardoor het waarschijnlijker wordt dat er een drugsverslaving ontstaat.Een trauma in de kindertijd en veel stress tijdens de adolescentie kunnen de kans vergroten dat iemand naar drugs grijpt voor mogelijke verlichting. Zelfmedicatie voor onderliggende medische of geestelijke gezondheidsproblemen kan ook leiden tot drugsmisbruik en afhankelijkheid, omdat de National Alliance on Mental Illness (NAMI) schat dat meer dan 50 procent van alle mensen die drugs misbruiken ook kan lijden aan een gelijktijdige psychische aandoening.
Methodes of Abuse Factor in Addiction
De methode waarop cocaïne wordt misbruikt, kan ook van invloed zijn op het ontstaan van verslaving.
Cocaïne is een snelwerkende drug, en verschillende methoden om het in te nemen spelen een rol in hoe snel de drug wordt geabsorbeerd en vervolgens uit het lichaam wordt uitgescheiden. Snellere absorptie kan leiden tot een grotere “high”, maar ook tot een kortere.
Het roken van crack stuurt de drug snel over de barrière tussen het bloed en de hersenen, wat een intense high veroorzaakt, maar ook een kortstondige. Iemand die crack rookt, kan het in een binge-patroon gebruiken, waarbij hij meerdere doses snel achter elkaar rookt om de high te verlengen.
Hoe vaker cocaïne wordt misbruikt, hoe meer de hersenen worden aangetast, wat kan resulteren in tolerantie voor bepaalde niveaus van de drug. Nadat de hersenen tolerant zijn geworden voor regelmatige doses cocaïne, kan een gebruiker de dosering moeten verhogen om dezelfde gevoelens te blijven ervaren. Verhoging van de dosering verhoogt ook de kans om afhankelijk te worden van cocaïne.
In een onderzoek naar cocaïnegebruikers in behandeling in 2007 dat werd gepubliceerd in Substance Abuse Treatment, Prevention and Policy, was bijna 78 procent polydrugsgebruikers, wat betekent dat ze naast cocaïne ook andere drugs misbruikten.11
Het gebruik van meer dan één drug tegelijk verhoogt alle potentiële risico’s en bijwerkingen van elke misbruikte stof aanzienlijk.
Een van de meest voorkomende combinaties van drugs is een mengsel van cocaïne en heroïne, geïnjecteerd bij de gebruiker via een injectiespuit en vaak een “speedball” genoemd. Heroïne is een depressivum en cocaïne is een stimulerend middel. Gebruikers kunnen de negatieve effecten van elke drug willen opheffen en de positieve benadrukken, waardoor de “high” toeneemt. Cocaïne raakt echter sneller uitgewerkt dan heroïne, dus gebruikers kunnen proberen meer cocaïne te gebruiken om dit op te vangen en per ongeluk een overdosis nemen.
Enkele negatieve gezondheidseffecten van cocaïne kunnen worden teruggedraaid zodra het gebruik wordt gestaakt.
Om een individu effectief te laten herstellen van een cocaïneverslaving, en om verdere risico’s in verband met de drug te vermijden, is een effectief behandelingsprogramma voor middelenmisbruik nodig.
Bronnen
- World Drug Report 2014. (2014). Recente statistieken en trendanalyse van de illegale drugsmarkt.
- United States Drug Enforcement Administration. (2020). Drug Scheduling.
- U.S. Department of Health and Human Services. (2011). Waarschuwingsnetwerk drugsmisbruik, 2011: National Estimates of Drug-Related Emergency Department Visits.
- Substance Abuse and Mental Health Services Administration. 2013. Resultaten van de 2013 National Survey on Drug Use and Health: Summary of National Findings.
- National Institute on Drug Abuse. (2020). Overdosis Death Rates.
- United Nations Office on Drugs and Crime. (2012). Wereld drugsrapport 2012.
- Addiction Science and Clinical Practice. (2005). Stemmingsstoornissen en drugsgebruiksstoornissen: A Complex Comorbidity.
- Journal of Addictions Nursing. (2006). Medische complicaties van cocaïneverslaving: Klinische Implicaties voor de Verpleegkundige Praktijk.
- Moleculaire Psychiatrie. (2013). Cocaïneverslaving: een snelle weg naar hersenveroudering?
- Substance Abuse and Mental Health Services Administration. (2014). Het TEDS-rapport.
- European Journal of Epidemiology. (2007). Mono-versus polydrugs abuse patterns among publicly funded clients.