Op 9 oktober 1985 zou de grote regisseur en acteur Orson Welles verschijnen in “The Merv Griffin Show”, een van de populairste talkshows van TV. Griffin had Welles jaren eerder ontmoet in zijn bungalow in het Beverly Hills Hotel. “Ik stond vlak voor zijn bungalow”, herinnerde Griffin zich. “Ik stelde mezelf voor en hij zei: ‘Ik weet wie je bent en ik wil in je show komen.’ Ik zei: ‘We proberen je al jaren te krijgen.’ Hij zei: ‘Ik ben er nu klaar voor.'”
Interessant is dat Welles, hoewel hij opzettelijk had vermeden de show van Griffin te doen, verschillende optredens had gemaakt in andere talkshows van die tijd, waaronder “The Dick Cavett Show” en “The Tonight Show starring Johnny Carson”. Dubbel interessant is dat Welles in het begin van de jaren tachtig de Griffin show als gast had gepresenteerd. Om de een of andere vreemde reden weigerde hij altijd om door Merv geïnterviewd te worden.
Voor het filmen van de show van 9 oktober vroeg een medewerker van Griffin aan Welles of hij herinneringen wilde ophalen over Rita Hayworth (Welles’ ex-vrouw), Marlene Dietrich, William Randolph Hearst, FDR- alle legendes die hij had gekend. Hij vertelde Welles dat ze een 90 minuten durend eerbetoon aan zijn fabelachtige carrière hadden gepland, met natuurlijk fragmenten uit zijn films, vooral “Citizen Kane”. Welles scheldde de medewerker boos uit. “Ik maak geen wandelingetjes in het verleden. Ik praat over vandaag en de toekomst!” verklaarde hij nors.
Griffin herinnerde zich: “Als talkshowpresentator dacht ik: ‘O mijn God, ik ben dood.'” Maar Griffin hoefde zich geen zorgen te maken, om wat voor reden dan ook veranderde Welles op de dag van de show van gedachten.
Eerder die dag riep hij Griffin bij zich: “Merv, weet je nog al die vraagjes die je me al die jaren hebt willen stellen; die roddeltjes die je altijd wilde weten en die je van mij niet mocht vragen; die dingen over Rita en Marlene, Hearst, en zo?” zei hij. Griffin knikte. “Ik voel me vanavond heel expansief. Vraag het me maar.”
Merv Griffin moet zich gevoeld hebben als een gouddelver die net de goudader had gevonden. Griffin interviewde die avond een zeer praatgrage Welles en luisterde aandachtig, terwijl Orson geweldige verhalen en anekdotes vertelde over zijn films, zijn vrouwen, zijn leven.
Welles deed ook een paar goocheltrucs.
Hij babbelde zelfs amicaal met Barbara Leaming, een auteur die onlangs een ongeautoriseerde biografie van Orson had geschreven. Allen waren uiterst tevreden over de show en Welles en Leaming dineerden na afloop zelfs samen in Welles’ favoriete plaatselijke eethuis, Ma Maison.
Een man genaamd Patrick Terrail voegde zich bij Welles nadat Leaming hun tafel had verlaten. “Hij was blij met alles die avond”, zei Terrail. “Hij was blij over de Griffin show omdat hij dacht dat het goed ging. Alles ging zijn kant op, en hij was in een goede stemming. Hij was gewoon goed gehumeurd.”
Welles was klaar met eten, ging naar huis en stierf.
Hij was 70 toen hij overleed. Men schat dat hij ongeveer drie uur na de opnames van “The Merv Griffin show” stierf. Welles werd de volgende ochtend ontdekt door zijn chauffeur, Fred Gillette, liggend op een bed op de tweede verdieping van zijn huis.
Een draagbare typemachine lag evenwichtig en stil op de buik van de dode man. “Hij typte altijd graag liggend”, zei Terrail.
Nog later werd vastgesteld dat Welles stierf aan een hartaanval terwijl hij aan het typen was. Diezelfde ochtend was acteur Paul Stewart in het gebouw van de Director’s Guild toen iemand aan kwam rennen met de mededeling dat Orson Welles zojuist een hartaanval had gehad. Stewart haastte zich onmiddellijk naar Welles’ huis.
Een griezelig reminiscent gevoel overviel Stewart toen hij Welles’ dode lichaam naderde. Meer dan vier decennia eerder, had Stewart samen met Welles in “Citizen Kane” gespeeld. Maar meer dan dat, het was Stewart’s personage, Raymond de butler, die het dode lichaam van Charles Foster Kane, Welles’ personage, ontdekte in de openingsscène van de klassieke film.
In de film beschrijft Stewart (de butler) de sterfscène aan een verslaggever. En natuurlijk, in de film, hoort Stewart nooit het laatste woord van Kane: “Rosebud”. “En als dat geen ongelooflijk geval is van leven dat kunst imiteert”, zei een vriend, “dan bestaat er niet zoiets.”
“The Merv Griffin Show” met Orson Welles werd vijf dagen later, op 14 oktober 1985, in zijn geheel uitgezonden. U kunt een klein deel van dat interview hieronder zien: