“Aanval wint wedstrijden, maar verdediging wint kampioenschappen.”
Je hebt deze zin waarschijnlijk vaker van je basketbalcoach gehoord dan je je kunt herinneren, maar het is niet alleen een coachingscliché; er zit enige waarde aan het oude adagium. In staat zijn om je tegenstander op het hardhout te stoppen is een integraal onderdeel van succes in basketbal, en het wegnemen van hun vermogen om te scoren is verlammend voor een tegenstandend team.
“In principe is het hele punt van een verdediging proberen om de aanval te laten doen wat je wilt dat ze doen, in plaats van ze hun wil op te laten leggen aan jou,” zegt DICK’S Sporting Goods Associate en voormalig Division I-basketbalspeler Nick Rivers.
Je moet slim zijn in de verdediging, en die intelligentie begint met het uitzoeken van de talrijke schema’s die een team tot zijn beschikking heeft.
Hoewel er een aantal verdedigingsstrategieën zijn die een team in de loop van een wedstrijd kan gebruiken, vallen ze uiteindelijk allemaal in een van de drie categorieën: man-to-man verdediging, zone-verdediging of een combinatieverdediging. Elk heeft zijn sterke en zwakke punten, maar als ze goed worden gebruikt, kunnen ze allemaal leiden tot een geweldige verdedigende prestatie en hopelijk weer een overwinning op het veld.
MAN-TO-MAN DEFENSE
Deze agressieve verdedigingsstijl kan gemakkelijk worden geïdentificeerd door het feit dat spelers worden gekoppeld aan een tegenstander op basis van hun positie, vermogen of grootte. Zoals de naam al doet vermoeden, is het belangrijkste doel van een man-to-man-verdediger om de toegewezen tegenstander te bewaken en te verdedigen.
“Totdat je een man-to-man-dekking kunt uitvoeren en de principes ervan begrijpt, kun je andere verdedigingsschema’s niet echt efficiënt uitvoeren”, zegt Rivers. “Als je op het volgende niveau wilt spelen, zul je moeten leren hoe je man-to-man moet spelen.”
Rivers merkt ook op dat man-to-man dekking een geweldige strategie is om te implementeren als je gelijkwaardig bent met een tegenstander in termen van grootte, snelheid of vaardigheden.
Ook wel “person-to-person” verdediging genoemd, kan deze strategie op een paar verschillende manieren worden uitgevoerd. Ten eerste, verdedigers kunnen spelen een strakke man-to-man, agressief bewaken van hun tegenstander met weinig tot geen ruimte tussen hen. Vervolgens zorgt een losse man-to-man-verdediging voor enige afstand tussen een verdediger en de bal, in plaats van een close-range guarding.
Loose man-to-man (of “doorzakkende” man-to-man) verdediging werkt vaak goed tegen zwakkere buiten-schutters en spelers die bekend staan om agressief naar de basket te rijden, volgens Rivers. De afstand tussen een verdediger en de bal stelt je verdediging in staat om betere stops te maken tegen penetratie, maar het kan je team blootstellen als je tegenstander begint met het raken van die schoten van buitenaf.
Een laatste stuk van de man-to-man verdediging is de kunst van het switchen. Deze beweging is een direct antwoord op de poging van een aanval om een verdediger te screenen in de hoop de druk weg te nemen voor een gemakkelijker schot of layup. Switching in man-to-man wordt gedaan wanneer spelers wisselen van hun toegewezen aanvallende tegenstander in plaats van te proberen hen te volgen en bij hen te blijven door een screen. Deze switch laat minder kans dat de aanval lang genoeg onverdedigd blijft voor een driving move of pull-up shot.
“Je kunt ook schermen afdekken,” zegt Rivers, “waar, bijvoorbeeld, je grote man zal opkomen en het scherm bezetten en je genoeg tijd geven om er doorheen te komen en ze terug te laten komen op hun man.
In werkelijkheid is de manier waarop je de screen bewaakt echt aan de coaches.”
ZONEVERDEDIGING
Waar je bij een man-to-man-verdediging een specifieke speler moet aanwijzen, moet je bij een zoneverdediging een specifiek gebied bewaken. Zoneverdediging kan effectief zijn tegen slechte schutters van buitenaf, maar ook tegen spelers die goed naar de basket kunnen rijden. De basisprocedure bij zone-verdediging is dat verdedigers tegenstanders oppakken als ze in hun aangewezen gebied komen. Zodra ze vertrekken of bewegen naar een ander deel van het veld, hangen de verdedigers terug en bewaken hun plek in plaats van een speler te volgen zoals je zou doen in man-to-man.
Zone-verdedigingen worden opgesplitst door hun uitlijningen, die normaal worden aangeduid met nummers. Enkele veel voorkomende zone-indelingen zijn:
2-3 ZONE
Dit is de meest voorkomende zone-indeling. Twee spelers staan hoog bij de vrije worplijn, terwijl de overige drie verdedigers de basislijn bewaken. Deze zone-verdediging is geweldig voor het verdedigen van aanvallen op de basislijn en in de hoeken, en voor het veiligstellen van rebounds.
3-2 ZONE
Deze opstelling plaatst drie verdedigers op één lijn bij de vrije worplijn en staat meer druk van de vleugels toe, waardoor een moeilijker schot van lange afstand mogelijk wordt.
1-3-1 ZONE
De 1-3-1 opstelling bestaat uit één speler boven de vrije worplijn, drie spelers verspringend over de verf en één speler die de basislijn onder de hoepel bewaakt. Dit is een goede verdediging voor het bewaken van head-on aanvallen op de top van de cirkel en voor het dwingen van de aanval in hoeken voor mogelijke vallen en turnovers.
2-1-2 ZONE
Twee spelers bewaken de vrije worplijn, terwijl een speler in de baan wordt geplaatst en de laatste twee verdedigers op de basislijn worden geplaatst. Deze lay-out is een goede verdediging tegen aanvallen van de basislijn en aanvallers die in de verf werken.
1-2-2 ZONE
Ook wel de “kruik” verdediging genoemd, één speler bewaakt de vrije worplijn terwijl twee spelers de vleugels bewaken. De laatste twee verdedigers zijn verantwoordelijk voor de basislijn.
MATCH-UP ZONE
Dit zoneverdedigingsschema is in wezen een reactie op de aanval van de aanvaller. Ook bekend als “amoebe verdediging,” match-up zone wordt meestal uitgevoerd vanuit een 2-3 of 1-3-1 startopstelling en past zich dan aan aan de lay-out van de aanval. Deze strategie is geweldig om de aanvallers een echte wedstrijd te geven en om hoekvallen en turnovers te forceren. Wees echter voorzichtig, want de match-up kan worden verslagen door overtredingen die gevoelig zijn voor cutting routes en schema’s.
COMBINATIEVERDEDIGING
Er zijn een paar opstellingen die man-to-man en zone-verdedigingsstrategieën combineren om hybride schema’s te vormen. Deze combinatieverdedigingen kunnen volgens Rivers “worden gebruikt wanneer je in een wedstrijd het momentum wilt veranderen, turnovers wilt forceren, enzovoort. Je gebruikt deze verdedigingen wanneer je verdedigers hebt die man-to-man-principes heel goed begrijpen en snel genoeg zijn om terug te komen als en wanneer er iets kapot gaat in de dekking.”
Vanwege hun gecombineerde tactiek kiezen veel coaches echter niet voor combinatieverdedigingen als hun go-to schema.
Een paar veel voorkomende combinatieverdedigingen omvatten:
BOX & ONE
Een van de meest voorkomende combinatieverdedigingen, deze opstelling laat één individu om één specifieke speler te bewaken, meestal de stertegenstander of speler met de hete hand, terwijl de rest van de verdediging een doosvorm in de verf vormt.
DIAMOND & ONE
Deze opstelling is vergelijkbaar met box & one, maar in plaats van een box met twee spelers op de vrije worplijn en twee op de basislijn, draait de vorm om een ruit te vormen met één verdediger op respectievelijk de vrije worplijn en de basislijn.
TRIANGLE & TWO
Wanneer een tegenpartij twee sterspelers heeft die gemakkelijk een aanvallende aanval kunnen overnemen, kan een triangel & two verdediging een goed antwoord zijn. In dit schema blijven twee spelers over om man-tegen-man te spelen, terwijl de resterende drie verdedigers beschermen tegen penetratie door een driehoek in de verf te vormen.
DEFENSIEVE TWEEEKENINGEN OM TE OVERWEGEN
Nu je de basisstrategieën en opstellingen van de gebruikelijke verdedigende lay-outs kent, moet je beginnen met het overwegen van de eenvoudige aanpassingen die je kunt maken om je team een betere kans te geven om het andere team af te sluiten. Je kunt ervoor kiezen om full-court pressure toe te passen, wat betekent dat je je tegenstander van basislijn tot basislijn agressief verdedigt. Full-court pressure is het meest effectief in een man-to-man verdediging. Ook in een man-tot-man verdediging kun je ervoor kiezen om een tegenstander nog verder te isoleren door een tweede verdediger aan te wijzen om hem of haar te bewaken, oftewel “double-teaming”. Wees echter op je hoede, want als je twee verdedigers op één tegenstander zet, kan dat een open schutter achterlaten.
Voor alles moet je onthouden dat je verdedigende beslissingen niet in steen gebeiteld staan. Voel je vrij om je opstellingen en plannen te veranderen naarmate het spel vordert, want je tegenstanders gaan proberen je plannen te dwarsbomen door zich ook aan te passen. Wees slim, onthoud deze tips en vergrendel jouw helft van het hardhout.