ACE Inhibitor Side Effects
ACE inhibition is a sufficiently well accepted treatment modality, and most of the guidelines addressing treatment of hypertension, renal disease, and/or cardiovascular disease have this therapeutic option prominently positioned in the treatment hierarchy. Ondanks het universele karakter van deze aanbevelingen blijft de vraag bestaan hoe deze verbindingen zo veilig mogelijk kunnen worden gebruikt. Het gebruik van deze geneesmiddelen blijft evenzeer een kunst als een wetenschap. De wetenschap achter het gebruik van ACE-remmers is algemeen aanvaard, de kunst is echter een werk in uitvoering, met veel subtiliteiten in het gebruik die pas duidelijk worden na uitgebreide gebruikservaring.
Zowel fysiologische als niet-fysiologische bijwerkingen kunnen de basis vormen voor intolerantie voor ACE-remmers; wat echte ACE-remmers intolerantie is, is echter zeer subjectief, en zelfs wanneer extreme fysiologische veranderingen (zoals een excessieve stijging van de serumcreatinineconcentratie) de basis vormen voor het staken van het medicijn, zijn er verschillende meningen over wanneer een medicijn in deze klasse moet worden gestaakt (en/of opnieuw moet worden gestart). Anderzijds, met de onmiddellijke beschikbaarheid van een klasse van geneesmiddelen zoals de angioten-sine-receptorblokkers (ARB’s), die vergelijkbare voordelen bieden voor zowel de controle van de bloeddruk (BP) als de bescherming tegen gebeurtenissen, wordt de beslissing over hoe lang een niet-fysiologische bijwerking zoals hoest moet worden getolereerd, vereenvoudigd. Tot nu toe is de beschikbare informatie niet overtuigend dat ARB’s beter worden verdragen dan ACE-remmers met betrekking tot fysiologische bijwerkingen.
Hoewel sommige bijwerkingen van ACE-remmers levensbedreigend kunnen zijn (zoals angio-oedeem), valt het merendeel in de categorie van niet meer dan onaangenaam; in bepaalde gevallen kunnen ACE-remmers echter gunstige bijwerkingen hebben (zoals een onderdrukking van de productie van rode bloedcellen in het geval van erythrocytose). De meeste bijwerkingen van ACE-remmers kunnen worden beschouwd als een klasse-effect. Het concept van een intraklasse-switch om een bijwerking te verlichten is het meest toegepast op de kwestie van aan ACE-remmers gerelateerde hoest. In de meeste gevallen blijkt een minder rigoureuze proefopzet de claim van superioriteit voor een ACE-remmer (boven een andere) voor minder frequente hoest te ontkrachten. Als zodanig zal het eenvoudig overschakelen van de ene ACE-remmer naar de andere de bijwerking niet per se verlichten.