Een denarius (meervoud denarii) is een oude Romeinse munt van zilver. Zoals in de meeste landen, vertegenwoordigden de oude Romeinse munten een deel van een grotere denominatie. De kleinste denominatie die in die tijd werd uitgegeven was de as (meervoud ezel). Een denarius functioneerde ongeveer zoals de Amerikaanse penny in de hedendaagse handel. Oorspronkelijk was de denarius gelijk aan 10 ezels, vandaar dat de naam “met tien” betekent, hoewel de waarde en het zilvergehalte in de loop van de eeuwen van het bestaan van Rome afnamen. Aanvankelijk bevatte een denarius gemiddeld 4,5 gram of 1/72 van een Romeins pond zilver. Tegen het einde van zijn nuttige leven verminderde de Romeinse keizer het gehalte tot gemiddeld 3 gram. De denarius werd geslagen vanaf ongeveer 211 BCE tijdens de Tweede Punische Oorlog tot 244 CE.