Hagfish hebben een naakte, loszittende huid (denk aan een naakte molrat) en zijn aaseters die de oceaanbodem afzoeken naar dode of stervende wezens, zich ingraven, en zich naar buiten eten. Ze hebben ook vele bijnamen, geen van allen aangenaam. De slijmprikken worden vaak “slijmerige alen” en “snotslangen” genoemd, maar eigenlijk zijn het geen slangen of alen, maar kaakloze vissen. De verkeerde benaming komt van hun palingachtige uiterlijk, en hun opmerkelijke vermogen om tot 20 liter melkachtig slijm uit te scheiden wanneer ze onder stress staan.
Het slijm is een uniek verdedigingsmechanisme waardoor slijmprikken al 300 miljoen jaar in de oceanen kunnen rondzwerven. Als een roofdier aanvalt, bedekt het slijm van de slijmprikvis zijn kieuwen, waardoor het roofdier stikt. Maar terwijl het slijm veel menselijke roofdieren afschrikt, maakt het ook deel uit van de gastronomische aantrekkingskracht van de slijmprikken in de Koreaanse keuken. Omdat slijm van slijmvissen vezelig is en vol eiwitten zit, wordt het regelmatig gebruikt als vervanger voor eiwit. Daartoe worden zeeduivels soms in kooien gehouden, waarin ze worden gerammeld en geslagen om de vissen te agiteren, waarna het slijm wordt opgevangen.
In Koreaanse vismarkten is het gebruikelijk om te zien hoe slijmprikken levend worden gevild en gegrild met ui en knoflook. In het wrede schouwspel dat volgt, kronkelen de slijmprikken in snotterige cirkels totdat ze worden gedood, gekookt, in blokjes gesneden en op smaak gebracht met een rode pepersaus. Ze kunnen ook worden gebraden in sesamolie, gezouten en geserveerd met een scheutje likeur. Zoals veel fallisch uitziende dieren, worden ze gewaardeerd als een afrodisiacum.
Hagdisslijm is niet alleen eetbaar, het is ook een ongelooflijk sterk en veelzijdig materiaal. De vezelige draden zijn 100 keer dunner dan menselijk haar, maar tien keer sterker dan nylon. Onderzoekers proberen manieren te vinden om slijm van slijmvissen te gebruiken in van alles, van airbags tot bandages tot bungee-koorden. Ingenieurs van de Amerikaanse marine hopen zelfs een kunstmatige versie van het slijm te maken voor raketafweersystemen.