De aandoening wordt soms geclassificeerd als een psychiatrische stoornis. De aandoening kan echter ook worden veroorzaakt door medische problemen zoals diabetische neuropathie, multiple sclerose, genitale verminking bij een van beide geslachten, complicaties bij genitale chirurgie, bekkentrauma (bijvoorbeeld door een straddle blessure als gevolg van een val op de spijlen van een klimrek, fiets of gymnastiekbalk), hormonale onevenwichtigheden, totale hysterectomie, ruggenmergletsel, cauda equina syndroom, uterus embolisatie, bevallingstrauma (vaginale scheuring door het gebruik van een tang of afzuiging of een grote of niet gesloten episiotomie), vulvodynie en hart- en vaatziekten.
Drugs-inducedEdit
Een veel voorkomende oorzaak van anorgasmie, zowel bij mannen als bij vrouwen, is het gebruik van antidepressiva, met name selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s). Hoewel de rapportage van anorgasmie als bijwerking van SSRI’s niet nauwkeurig is, hebben studies uitgewezen dat 17-41% van de gebruikers van dergelijke medicijnen wordt getroffen door een vorm van seksuele disfunctie.
Een andere oorzaak van anorgasmie is cocaïnegebruik en verslaving aan opiaten, met name aan heroïne.
Primaire anorgasmieEdit
Primaire anorgasmie is een aandoening waarbij men nog nooit een orgasme heeft ervaren. Dit komt aanzienlijk vaker voor bij vrouwen, hoewel het ook kan voorkomen bij mannen die de gladipudendal (bulbocavernosus) reflex missen. Vrouwen met deze aandoening kunnen soms een relatief laag niveau van seksuele opwinding bereiken. Frustratie, rusteloosheid en bekkenpijn of een zwaar bekkengevoel kunnen optreden als gevolg van vasculaire verstopping. Soms is er geen duidelijke reden waarom het orgasme niet kan worden bereikt. In dergelijke gevallen melden vrouwen dat ze niet in staat zijn tot een orgasme, zelfs als ze een zorgzame, bekwame partner hebben, voldoende tijd en privacy, en een afwezigheid van medische problemen die de seksuele bevrediging zouden beïnvloeden.
Ongeveer 15% van de vrouwen meldt problemen met orgasme, en maar liefst 10% van de vrouwen in de Verenigde Staten heeft nog nooit een hoogtepunt bereikt. Slechts 29% van de vrouwen heeft altijd een orgasme met hun partner.
Sommige sociale theoretici geloven dat het onvermogen om tot een orgasme te komen verband kan houden met overgebleven psychosociale percepties dat vrouwelijke seksuele verlangens op de een of andere manier ‘verkeerd’ zijn, en dat dit voortkomt uit het tijdperk van Victoriaanse repressie. Er wordt gedacht dat deze opvatting sommige vrouwen kan belemmeren – misschien degenen die in een meer onderdrukte omgeving zijn opgegroeid – om natuurlijke en gezonde seksuele gevoelens te kunnen ervaren.
Secundaire anorgasmieEdit
Secondaire anorgasmie is het verlies van het vermogen om orgasmes te krijgen (in tegenstelling tot primaire anorgasmie, wat wijst op een persoon die nog nooit een orgasme heeft gehad). Of verlies van het vermogen om een orgasme van vroegere intensiteit te bereiken. De oorzaak kan alcoholisme, depressie, verdriet, bekkenchirurgie (zoals totale hysterectomie) of verwondingen, bepaalde medicijnen, doodsangst, ziekte, oestrogeendeficiëntie in verband met de menopauze, of verkrachting zijn.
ProstatectomieEdit
Secondaire anorgasmie komt voor bij bijna 50% van de mannen die een prostatectomie ondergaan; bij 80% bij radicale prostatectomieën. Dit wordt meestal veroorzaakt door beschadiging van de primaire zenuwen die het penisgebied bedienen en die in de buurt van de prostaatklier lopen. Verwijdering van de prostaat beschadigt deze zenuwen vaak of verwijdert ze zelfs volledig, waardoor de seksuele reactie onredelijk wordt bemoeilijkt. Radicale prostatectomie wordt meestal uitgevoerd bij jongere mannen van wie wordt verwacht dat ze meer dan 10 jaar zullen leven. Op hogere leeftijd is het minder waarschijnlijk dat de prostaat tijdens het resterende leven van die persoon nog zal groeien.
Situationele anorgasmieEdit
Mensen die in sommige situaties orgasmisch zijn, zijn dat in andere situaties misschien niet. Een persoon kan een orgasme krijgen van een bepaald type stimulatie maar niet van een ander, een orgasme krijgen bij de ene partner maar niet bij de andere, of een orgasme krijgen alleen onder bepaalde omstandigheden of alleen met een bepaald type of hoeveelheid voorspel. Deze veel voorkomende variaties vallen binnen het bereik van normale seksuele expressie en moeten niet als problematisch worden beschouwd.
Een persoon die last heeft van het ervaren van situationele anorgasmie moet worden aangemoedigd om alleen en met hun partner die factoren te onderzoeken die van invloed kunnen zijn op het al dan niet krijgen van een orgasme, zoals vermoeidheid, emotionele zorgen, het gevoel onder druk te worden gezet om seks te hebben wanneer ze niet geïnteresseerd zijn, of seksuele disfunctie van een partner. In het relatief veel voorkomende geval van vrouwelijke situationele anorgasmie tijdens penis-vaginale geslachtsgemeenschap, raden sommige sekstherapeuten paren aan manuele of vibratorstimulatie toe te passen tijdens de geslachtsgemeenschap, of gebruik te maken van de vrouw-boven positie, omdat het een grotere stimulatie van de clitoris door de penis of schaamhaar symfyse of beide mogelijk kan maken, en het de vrouw een betere controle over de beweging geeft.