Gdybyś miał statek kosmiczny i mógł udać się w dowolne miejsce we wszechświecie, dokąd byś się udał? Czy polowałbyś na kosmitów na Marsie? Może udałbyś się na Merkurego, aby się świetnie opalić? A może udałbyś się znacznie dalej, aby odwiedzić tę piękną planetę z fascynującymi pierścieniami? O czym my mówimy? Saturn, oczywiście!
Kiedy studenci badają planety po raz pierwszy, Saturn zawsze wydaje się fascynować studentów, głównie z powodu jasnych pierścieni, które otaczają planetę. Saturn nie jest jednak jedyną planetą z pierścieniami. Jowisz, Uran i Neptun również mają pierścienie, ale żadna z tych planet nie może się pochwalić śmiałymi, spektakularnymi pierścieniami, które otaczają drugą co do wielkości planetę, Saturna.
Saturn ma siedem głównych grup pierścieni, z których każda jest oddzielona przestrzeniami zwanymi podziałami. Każda główna grupa pierścieni składa się z tysięcy mniejszych pierścieni, zwanych ringletami. Główne grupy pierścieni nazwane są alfabetycznie: A, B, C, D, E, F i G. Jednak zostały one nazwane w kolejności, w jakiej zostały odkryte, więc zaczynając od Saturna i przesuwając się na zewnątrz ich kolejność to D,C, B, A, F, G i E.
Pierścienie Saturna są ogromne. Największe grupy pierścieni mogą rozciągać się na ponad 170 000 mil w średnicy. Choć mogą być szerokie, są jednak stosunkowo cienkie. Większość pierścieni ma grubość nie większą niż 650 stóp.
Pierwszym astronomem, który zobaczył pierścienie Saturna, był Galileusz w 1610 roku. Od tego czasu astronomowie próbują dowiedzieć się więcej o tych unikalnych cechach Saturna.
Pomimo, że pierścienie wydają się być stałe, w rzeczywistości takie nie są. Zamiast tego, składają się z pozornie nieskończonej liczby pływających kawałków lodu, skał i pyłu. Cząstki te mogą różnić się wielkością od ziarnka piasku do kawałków wielkości domu.
Pierścienie również nie siedzą w miejscu. Zamiast tego, orbitują wokół Saturna z bardzo dużymi prędkościami. Nie są one również idealnymi okręgami. Grawitacyjne przyciąganie księżyców Saturna tworzy w pierścieniach różne wgłębienia i załamania.
Przez lata astronomowie zastanawiali się, co mogło spowodować powstanie pierścieni Saturna. Dziś astronomowie uważają, że cząsteczki, które tworzą pierścienie Saturna prawdopodobnie pochodzą z kolizji pomiędzy kometami lub asteroidami a licznymi księżycami Saturna. Podczas gdy Ziemia ma jeden księżyc, naukowcy zidentyfikowali co najmniej 60 księżyców orbitujących wokół Saturna. Fragmenty gruzu z tych księżyców rozprzestrzeniły się wokół Saturna, tworząc widoczne dziś wzory pierścieni.
Astronomowie wiedzą znacznie więcej o Saturnie i jego pierścieniach dzięki trwającym badaniom Saturna przez sondę kosmiczną Cassini. Cassini opuściła Ziemię w 1997 roku i dotarła do Saturna w 2004 roku.
Od tego czasu sonda Cassini krąży wokół Saturna, przesyłając na Ziemię nieprzerwany strumień zdjęć i nowych informacji. Dzięki sondzie Cassini astronomowie uważają obecnie, że pierścienie Saturna mogą być tak stare jak Układ Słoneczny, czyli mieć około czterech miliardów lat!
.