Dla mnie, częścią bycia mamą jest cieszenie się zabawkami moich dzieci tak bardzo jak one. Moja naturalna ciekawość prowadzi mnie do zastanawiania się, skąd pochodzi wiele z tych zabawek. I ostatnio spojrzałam na Hula Hoop. Konwencjonalna legenda głosi, że hula hoop został po raz pierwszy wykonany przez Wham-O Toy Company. Jest to tylko częściowo prawda: Wham-O była pierwszą firmą do masowego rynku ich jaskrawo kolorowe plastikowe Hula Hoop w Stanach Zjednoczonych.
Więc jeśli faceci w Wham-O nie wymyślił hula hoop, gdzie to pochodzi?
Właściwie, z wielu miejsc. Już 3000 lat przed naszą erą Egipcjanie wyginali trzcinę i rattan w kółka. Obręcze te były obracane wokół talii, popychane po ziemi przez kij lub rzucane w powietrze. W Grecji obręcze z winorośli służyły nie tylko jako zabawki, ale także jako przyrządy do ćwiczeń dla tych, którzy nie byli wystarczająco silni, aby wytrzymać cięższy trening – lub dla tych, którzy byli trochę za ciasni w togach. Później zarówno greckie, jak i rzymskie dzieci bawiły się obręczami wykonanymi z pasków złomu.
Na kontynencie północnoamerykańskim dzieci eskimoskie używały obręczy do nauki harpunnictwa; toczyły obręcz, a następnie próbowały przerzucić przez nią kij. Ta zabawna forma ćwiczenia celu pomogła w nauce celności wielu rdzennym mieszkańcom Ameryki Północnej. Dla Lakotów obręcz ma jednak dodatkowe znaczenie, ponieważ symbolizuje krąg życia. Jedna osoba wykonująca Hoop Dance może używać aż trzydziestu obręczy. Tancerz używa obręczy jako rekwizytów do opowiadania historii, kręcąc się lub trzymając je, aby przekształcić się w zwierzęta i inne elementy z opowieści.
Domowej roboty obręcze zaczęły pojawiać się w angielskich gospodarstwach domowych w XIV wieku i były używane przez wszystkie grupy wiekowe. „Hooping” stał się szałem, który ogarnął kraj, dopóki brytyjscy lekarze nie zaczęli obwiniać używania obręczy za wszystko, od bólu pleców po ataki serca. Trzysta lat później wiele kultur miało jakąś zabawkę z obręczą, ale dopiero gdy brytyjscy żeglarze odwiedzili Hawaje, zabawka ta otrzymała znaną nam wszystkim nazwę. Marynarze widzieli tradycyjny taniec Hula i rozpoznali podobne ruchy bioder, a nazwa hula hoop powstała.
Na początku XX wieku, nowoczesna wersja obręczy została wykonana z bambusa. Australijskie dzieci w wieku szkolnym używane hula hoop jako sprzęt do ćwiczeń. Wkrótce popyt stał się tak wysoki, że zwrócił uwagę dwóch amerykańskich producentów zabawek, Richard P. Knerr i Arthur „Spud” Melin, założycieli Wham-O . Zaczęli oni produkować plastikowe obręcze w jaskrawych kolorach, po 1,98$ za sztukę, i narodził się szał. W 1958 roku, w ciągu czterech miesięcy sprzedano dwadzieścia pięć milionów Wham-O Hula Hoops®. Knerr i Melin znak towarowy nazwę Hula Hoop ®, ale nie mogli znak towarowy sam hoop, ponieważ jest to taki starożytny wynalazek.
Hula Hoops są popularne na całym świecie, ale były kiedyś zakazane w Japonii za nieprzyzwoitość, a w Rosji za bycie przykładem „pustki amerykańskiej kultury.” Chociaż moda wygasła, są konkursy dla większości obręcze w jednym czasie (obecnie 105) i dla freestyle hula hooping rutynowych ustawić na muzykę. Fani młodzi i starzy używają hula hoop dla zabawy i ćwiczeń, tak jak robili to przez prawie trzy tysiące lat.
Cie McCullough Buschle jest rzeźbiarką i ma dwoje dzieci i szczeniaka o imieniu Einstein. Jest fanką Speculative Fiction i administratorką strony Reading For the Future na Facebooku. Jej inne geekowskie zainteresowania to badanie historii poprzez przedmioty codziennego użytku i bardzo fajna nauka.
.