Historia MMA
Mieszane sztuki walki uważane były za sięgające starożytnych igrzysk olimpijskich w 648 r. p.n.e., kiedy to pankration – trening bojowy greckich armii – uważany był za sport walki starożytnej Grecji. Brutalny konkurs łączył w sobie zapasy, boks i walki uliczne. Kopanie i uderzanie powalonego przeciwnika było dozwolone, zabronione było jedynie gryzienie i wydłubywanie oczu. Mecz kończył się, gdy jeden z walczących przyznawał się do porażki lub tracił przytomność. W niektórych przypadkach zawodnicy umierali podczas walki. Pankration stał się jednym z najpopularniejszych wydarzeń starożytnych igrzysk olimpijskich.
W 393 r. cesarz rzymski Teodozjusz I zakazał igrzysk olimpijskich, co oznaczało koniec pankrationu jako popularnego sportu. Jednak ten styl walki później odrodził się w 20 wieku w Brazylii poprzez sport walki znany jako vale tudo („wszystko idzie”). Został on spopularyzowany przez braci Carlosa i Hélio Gracie, którzy założyli szkołę jujitsu w Rio de Janeiro w 1925 roku. Rodzeństwo zwróciło na siebie uwagę wydając „Gracie Challenge” w okolicznych gazetach, głosząc w reklamach: „Jeśli chcesz mieć złamaną rękę lub żebro, skontaktuj się z Carlosem Gracie”. Bracia podjęliby się wszystkich wyzwań, a ich mecze, które przypominały te z pankrationu, stały się tak popularne, że musiały zostać przeniesione na duże stadiony piłki nożnej, aby pomieścić tłumy.
MMA po raz pierwszy zwróciło uwagę wielu w Ameryce Północnej po tym, jak rodzina Gracie postanowiła pokazać swój znak firmowy brazylijskiego jujitsu w Stanach Zjednoczonych w latach 90-tych. Syn Hélio, Royce Gracie, reprezentował rodzinę w turnieju w 1993 roku w Denver, Colorado, który został nazwany UFC 1. Nazwa nawiązywała do Ultimate Fighting Championship (UFC), organizacji, która stała się wiodącym promotorem imprez MMA. Pierwotnym celem zawodów UFC było zestawienie ze sobą zawodników różnych stylów walki, np. zapaśnik kontra bokser, kickbokser kontra judoka. Początkowo jedynymi zasadami były zakaz gryzienia i wydłubywania oczu. Walki kończyły się, gdy jeden z zawodników poddawał się lub jeden z narożników rzucał ręcznik. Royce Gracie został mistrzem UFC 1, która odbyła się w klatce na ringu w Denver’s McNichols Arena. Jako pierwsze płatne wydarzenie UFC w telewizji kablowej, turniej przyciągnął 86.000 widzów. Liczba ta wzrosła do 300 000 przed trzecim wydarzeniem.
UFC początkowo reklamowało swój produkt jako sport bez trzymanki, w którym wszystko może się zdarzyć. Jego brutalność podniósł gniew wielu, w tym takich polityków jak U.S. Sen. John McCain, który słynny nazwał walki w klatce „ludzkie walki kogutów” i starał się mieć sport zakazane. W 2001 roku nowe kierownictwo UFC stworzyło zasady, które miały uczynić ten sport mniej niebezpiecznym. Dodano kategorie wagowe, rundy, limity czasowe i rozszerzono listę fauli na ringu. Odświeżone UFC nie składało się już głównie z awanturników. Nowi fighterzy byli bardziej wykwalifikowani jako bokserzy, zapaśnicy i praktycy sztuk walki, a oni byli zmuszeni do intensywnego treningu i pozostania w szczytowej formie, aby dobrze wypaść. W Stanach Zjednoczonych sport ten został uregulowany przez te same organy, które rządziły sportem bokserskim, w tym Nevada State Athletic Commission i New Jersey State Athletic Control Board. Nawet McCain porzucił swój sprzeciw wobec MMA, przyznając w 2007 roku, że „sport poczynił znaczne postępy.”
Chociaż UFC zmagał się z zarabianiem pieniędzy w pierwszych latach, w końcu rozwinął się w wysoce dochodową organizację. W latach 2003-2006, trylogia walk między dwoma największymi gwiazdami tego sportu, Amerykanami Randy („the Natural”) Couture i Chuck („the Iceman”) Liddell, na UFC 43, 52 i 57 pomogła wynieść MMA i UFC. Sport otrzymał również impuls z The Ultimate Fighter reality TV show, który po raz pierwszy wyemitowany w 2005 roku. W programie tym tradycyjnie występują fighterzy, którzy chcą się dostać do UFC. Podzieleni na drużyny pod okiem znanych trenerów fighterzy mieszkają pod jednym dachem i walczą ze sobą w formacie nokautującym, a ostateczny zwycięzca otrzymuje kontrakt z UFC. Począwszy od 2013 roku, kobiety pojawiły się również na The Ultimate Fighter zarówno jako trenerzy, jak i jako konkurenci.
.