Messing with Texas

W zeszłym tygodniu omawialiśmy polityczne implikacje wyboru przez Teksas secesji z Unii, do czego – jak najwyraźniej nie wie jego gubernator Rick Perry – nie ma on ani większego, ani mniejszego prawa niż którykolwiek z pozostałych 49 stanów.

To, co Teksas mógłby wybrać, aby zrobić, jednak, to podzielić się na aż pięć stanów, przywilej dany mu jako warunek jego aneksji do Unii w 1845 roku. Jak wyglądałby Teksas, gdyby zdecydował się na taki krok? Czy podział dużego, czerwonego stanu na pięć mniejszych, czerwonawych stanów byłby korzystny dla Republikanów w Senacie? W Kolegium Elektorskim?

Odpowiedzi nie są tak jednoznaczne. Ale najpierw musimy wymyślić logiczny sposób na podzielenie Teksasu na pięć części.

Głównym wyzwaniem, jakie napotykamy, jest fakt, że populacja Teksasu nie jest rozłożona równomiernie w całym stanie. Teksas ma około 24 milionów mieszkańców; podzielony na pięć równych części, przekładałoby się to na około 4,8 miliona osób na jednostkę. Jednak w samym obszarze Dallas-Fort Worth mieszka ponad 6 milionów ludzi, a w metrze Houston prawie 6 milionów. Dzieląc populację Teksasu, musimy więc albo rozdzielić te obszary metropolitalne, albo pogodzić się z faktem, że nowe stany będą miały nieco nierówną populację. Ja zdecydowałem się na to drugie rozwiązanie, uznając, że dobrzy ludzie z Dallas i Houston prawdopodobnie nie byliby zadowoleni, gdyby ich przyjaciele, sąsiedzi i miejsca pracy zostały podzielone przez granice stanów.

Moje rozwiązanie, które już przedstawiliśmy na początku artykułu, wyglądałoby mniej więcej tak:

To jest mapa – zaadaptowana z New York Times – wyników głosowania prezydenckiego w Teksasie w 2008 roku w rozbiciu na powiaty. Podzieliłem Teksas na pięć stanów wzdłuż granic hrabstw, a każdy z tych nowych stanów miałby nieco unikalny zestaw cech politycznych i demograficznych.

Nowy Teksas
Stolica: Austin
Inne miasta: San Antonio, College Station, Killeen
Ludność (2008 Estimate): 4,254,922 (mniej więcej tyle co Kentucky)
Dystrykty kongresowe: 6
Wag wyborczych: 8
Powierzchnia: 24,784 mil kwadratowych (9% dawnego terytorium Teksasu, mniej więcej tyle co Zachodnia Wirginia)
Demografia: 39% Latynosi, 8% Czarni, 3% Azjaci
Ekonomiczna: 37% wykształcenie wyższe (dorośli 25+); 15% poniżej granicy ubóstwa
Głosy w 2008 roku (bez partii trzecich): McCain 771,777 (50,2%), Obama 764,695 (49,8%)

Technicznie rzecz biorąc, Teksas nie ma prawa podzielić się na pięć nowych stanów. Raczej może zrodzić aż cztery nowe stany; to, co po nich zostanie, będzie nazywane „Teksasem”, choć dla jasności określam ten region jako „Nowy Teksas”. Ta część stanu zachowała nazwę Teksas, ponieważ znajduje się w niej obecna stolica stanu, Austin, a także dlatego, że leży w środku obecnego terytorium Teksasu. Jednak w rzeczywistości byłby to najmniejszy obszarowo z pięciu „nowych” stanów, o powierzchni około 25 000 mil kwadratowych.

Nowy Teksas byłby jednak stanem wahadłowym, jego osiem głosów elektorskich byłoby w grze, ponieważ Demokraci walczyli o zdobycie wystarczającej liczby głosów w Austin i hiszpańskich częściach San Antonio, aby odeprzeć silną przewagę Republikanów na przedmieściach i w wiejskich częściach Hill Country. W 2008 roku Demokraci przegraliby tę bitwę najmniejszym marginesem, z Obamą pokonanym przez McCaina o około 7000 głosów, chociaż przewaga mogłaby łatwo przesunąć się z jednej partii na drugą, w zależności od tego, jak dokładnie granice Nowego Teksasu zostały narysowane.

Trinity
Stolica: Dallas
Inne miasta: Fort Worth, Arlington, Longview, Tyler, Texarkana
Ludność (2008 Estimate): 7,549,968 (mniej więcej tyle co Wirginia)
Działalność w okręgach kongresowych: 10 (wzrosłoby do 11 po zmianie przydziału w 2010 r.)
Wyborcze głosy: 12 (wzrosłoby do 13 po zmianie przydziału w 2010 r.)
Powierzchnia: 30,648 mil kwadratowych (12% dawnego terytorium Teksasu, mniej więcej tak duża jak Karolina Południowa)
Demografie: 24% Latynosów, 14% Czarnych, 4% Azjatów
Ekonomiczne: 35% wykształcenie wyższe (dorośli 25+); 13% poniżej granicy ubóstwa
Głosy w 2008 r. (bez partii trzecich): McCain 1,504,106 (57.6%), Obama 1,107,558 (42.4%)

Nazwa tego regionu, Trinity, jest swego rodzaju potrójnym entendre, odnoszącym się do rzeki Trinity, która przepływa przez znaczną część regionu, do „trójcy” miast (Dallas, Fort Worth, Arlington), które tworzą metropolię DFW, oraz jako swego rodzaju hołd dla niewątpliwie dość dużej liczby religijnych wyborców w regionie. Trinity byłby najbogatszym z nowych stanów Teksasu. Zawierałby również stosunkowo dużą populację Afroamerykanów.

Demokraci mieliby jednak niewielkie szanse w rywalizacji o 12 głosów elektorskich, przynajmniej w najbliższym czasie. Chociaż Barack Obama wygrał Dallas County w dniu 4 listopada, to był dosłownie jedyny powiat, że wygrał w regionie, a ogólnie region będzie punkt lub dwa czerwieńsze niż obecny stan Teksas jest jako całość. Demokraci mogą mieć jednak szansę na zdobycie jednego z dwóch miejsc w Senacie – obecnie posiadają około jednej trzeciej miejsc w Senacie w stanach, w których są mniej więcej w tym stopniu niekorzystnej sytuacji partyzanckiej (pomyśl o Arkansas lub Południowej Dakocie).

Gulfland
Stolica: Houston
Inne miasta: Corpus Christi, Beaumont, Baytown, Galveston
Ludność (2008 Estimate): 7,494,089 (mniej więcej tyle co Virginia)
Dzielnice kongresowe: 10 (wzrosłoby do 11 po 2010 reallocation)
Electoral Votes: 12 (wzrosłoby do 13 po zmianie przydziału w 2010 r.)
Powierzchnia: 36,547 mil kwadratowych (14% dawnego terytorium Teksasu, mniej więcej tak duża jak Indiana)
Demografia: 32% Latynosów, 16% Czarnych, 5% Azjatów
Ekonomiczna: 32% wykształcenie wyższe (dorośli 25+); 16% poniżej granicy ubóstwa
Głosy w 2008 r. (bez partii trzecich): McCain 1,350,322 (56.1%), Obama 1,058,446 (43.9%)

Ten nieco nietypowo ukształtowany stan, który wygląda trochę jak Wirginia Zachodnia obrócona o 90 stopni, obejmowałby metropolię Houston, a następnie meandrując obejmowałby prawie całe teksańskie wybrzeże Zatoki Perskiej, od granicy z Luizjaną do (ale nie włączając) najbardziej wysuniętych na południe krańców Teksasu w hrabstwie Cameron. Gospodarka Gulflandii byłaby prawdopodobnie silnie uzależniona od morskich platform wiertniczych w Zatoce Meksykańskiej.

Jednakże Demokratom może się spodobać kilka rzeczy związanych z Gulflandią – byłby to stan większościowo-mniejszościowy (choć ledwo), a Barack Obama wygrał w listopadzie hrabstwo Harris w Houston (również ledwo). Gulfland może być stopniowo bardziej konkurencyjny niż Trinity, choć najprawdopodobniej tylko w wyborach do Senatu, a nie na prezydenta, ponieważ Demokraci stopniowo tracą grunt pod nogami w tej części kraju.

Plainland
Stolica: Lubbock
Inne miasta: Amarillo, Waco, Abeline, Wichita Falls, Odessa, Midland, San Angelo
Ludność (2008 Estimate): 2,500,681 (mniej więcej tyle co Nevada)
Działalność w okręgach kongresowych: 3 (wzrosłoby do 4 po 2010 reallocation)
Electoral Votes: 5 (wzrosłoby do 6 po zmianie przydziału w 2010 r.)
Powierzchnia: 106,853 mil kwadratowych (41% dawnego terytorium Teksasu, mniej więcej tak duży jak Kolorado)
Demografia: 27% Latynos, 6% Czarny, 1% Azjata
Ekonomiczna: 29% wykształcenie wyższe (dorośli 25+); 17% poniżej granicy ubóstwa
Głosy w 2008 r. (bez partii trzecich): McCain 656,934 (74,0%), Obama 229,949 (26,0%)

Zarysowałem granice Plainland tak hojnie, jak to tylko możliwe, aby rozciągnąć się poza teksańskie panhandle i objąć średniej wielkości miasta, takie jak Waco i Wichita Falls. Niemniej jednak, choć Plainland obejmowałby ponad 40 procent dawnego terytorium Teksasu, liczyłby niewiele ponad 2,5 miliona mieszkańców. Byłby to również wyjątkowo konserwatywny stan – całkiem możliwe, że najbardziej konserwatywny w kraju, ponieważ John McCain pokonał tu Baracka Obamę stosunkiem głosów prawie 3:1 w listopadzie ubiegłego roku. Pięć głosów elektorskich, dwóch senatorów i trzech kongresmenów byłoby dla Republikanów niemal pewne.

El Norte
Stolica: El Paso
Inne miasta: McAllen, Brownsville, Laredo
Ludność (2008 Estimate): 2,527,314 (mniej więcej tyle, co Nevada)
Dzielnice kongresowe: 3 (wzrosłoby do 4 po 2010 reallocation)
Electoral Votes: 5 (wzrosłoby do 6 po zmianie przydziału w 2010 r.)
Powierzchnia: 63,083 mil kwadratowych (24% byłego terytorium Teksasu, mniej więcej tak duży jak Wisconsin)
Demografie: 85% Latynosów, 1% Czarnych, 1% Azjatów
Ekonomiczne: 22% wykształcenie wyższe (dorośli 25+); 33% poniżej granicy ubóstwa
Głosy w 2008 r. (bez partii trzecich): Obama 360,516 (65.9%), McCain 186,609 (34.1%)

Naszemu ostatniemu regionowi nadajemy ironiczną nazwę El Norte – ironiczną, bo choć „El Norte” to hiszpański termin oznaczający „Północ”, w rzeczywistości byłby to najbardziej wysunięty na południe (i zachód) region Teksasu. Jednak niemożliwe byłoby zdefiniowanie El Norte inaczej niż poprzez odniesienie do jego latynoskiej kultury i bliskości Meksyku, jako że około 85% mieszkańców ma latynoskie korzenie. El Norte byłoby również najbiedniejszym stanem w Unii, z jedną trzecią mieszkańców żyjących poniżej granicy ubóstwa.

Wyborczo mówiąc, El Norte nie byłoby bardzo konkurencyjne – Demokraci wygraliby wybory prezydenckie i kongresowe, dopóki i o ile GOP nie znalazłby lepszego sposobu na dotarcie do latynoskich wyborców. Może jednak stać się punktem zapalnym dla republikańskiego gniewu związanego z imigracją, dwujęzycznością, państwem opiekuńczym i innymi kwestiami.

Wpływ netto na równowagę sił
Teksas posiada obecnie 34 głosy elektorskie, 32 dla swoich reprezentantów i dwa dla swoich senatorów. Te głosy elektorskie były zdobywane przez Republikanów każdego roku od 1980 i wyglądają na stosunkowo bezpieczne w kolumnie republikańskiej przynajmniej przez następne dwa wybory, chociaż Demokrata z Południa lub Latynos może mieć szansę na nie w grze, biorąc pod uwagę doskonały rok dla partii.

Gdyby Teksas został podzielony na pięć stanów, jego liczba senatorów wzrosłaby z dwóch do dziesięciu, a liczba głosów elektorskich z 34 do 42. Na pierwszy rzut oka wydawałoby się to korzystne dla Republikanów, ale w rzeczywistości mogłoby się tak nie stać, gdyby stan został podzielony wzdłuż linii, które zasugerowałem. Dzieje się tak dlatego, że gdyby Demokraci jedynie wygrali El Norte (5 głosów elektorskich), co byłoby niemal pewne, oddaliby Republikanom netto 32 głosy elektorskie (37 minus 5), co jest nieco lepszym wynikiem niż 34 głosy, które Republikanie otrzymują obecnie dzięki wygranej w Teksasie. Jeśli Demokraci zagłosowaliby w Austin na wystarczającą liczbę głosów, aby wygrać Nowy Teksas (8 głosów elektorskich), co więcej, postawiłoby to Republikanów w niekorzystnej sytuacji, ponieważ zyskaliby netto tylko 16 głosów (29 minus 13) z byłych terytoriów Teksasu.

Teksas zyska dodatkowe głosy elektorskie – prawdopodobnie cztery, choć możliwe, że tylko trzy – w wyniku ponownego podziału po Spisie Powszechnym z 2010 roku. Te dodatkowe głosy elektorskie zostałyby przyznane, w kolejności, Trójcy (13 głosów elektorskich zamiast 12), Gulflandowi (podobnie), El Norte (6 zamiast 5) i Plainlandowi (podobnie); Nowy Teksas musiałby przejść pewną drogę zanim uzyskałby 9 głosów elektorskich.

Rozdysponowanie czterech z dziesięciu miejsc w Senacie z nowych stanów Teksasu byłoby przesądzone; Republikanie zdobyliby dwa miejsca w Plainlandzie, a Demokraci dwa z El Norte. Mandaty senatorskie w Nowym Teksasie zostałyby najprawdopodobniej podzielone, podczas gdy średnio Demokraci mogliby zdobyć jeden z czterech mandatów senatorskich pomiędzy Trinity a Gulfland. To dałoby im w sumie 4 mandaty, a Republikanom 6. Strata netto dwóch mandatów nie jest gorsza niż 2-0 miejsc, z których obecnie korzystają. Jednakże zmiana w senatorskim układzie sił byłaby nieco niekorzystna dla Demokratów, jako że ośmiu nowych senatorów zwiększyłoby liczbę głosów wymaganych do przełamania filibuster do 65, pozostawiając Demokratów o dwa głosy mniej od większości odpornej na filibuster, nawet gdyby udało im się dodać czterech senatorów z regionu. Ponadto, nie jest wykluczone, że Demokraci zdobędą miejsce Kay Bailey Hutchison w status quo, jeśli i kiedy zdecyduje się ona kandydować na gubernatora w 2010 r.

Wpływ na reprezentację w Izbie byłby stosunkowo niezmieniony. Teksas nie zyskałby ani nie straciłby miejsc w Izbie, gdyby podzielił się na pięć sposobów, chociaż wiele granic okręgów kongresowych musiałoby zostać przerysowanych, co mogłoby przynieść korzyści Demokratom w najbliższym czasie, ponieważ plan redystrybucji z 2003 roku był dla nich dość niekorzystny.

Oczywiście można by z łatwością narysować nowe granice Teksasu na wiele sposobów innych niż te, które ja narysowałem. Na przykład, jeśli ktoś chciałby stworzyć pięć stanów o mniej więcej równej populacji, Fort Worth i Arlington mogłyby zostać odłączone od Dallas i przekazane Plainland, podczas gdy wszystko na bezpośredni zachód od centrum Houston (czyli przedmieścia takie jak Sugar Land i Bellaire, a także miasta wybrzeża Zatoki Perskiej, takie jak Corpus Christi) mogłyby zostać przyłączone do El Norte. To uczyniłoby El Norte w pewnym stopniu konkurencyjnym dla Republikanów, choć Demokraci nadal byliby prawdopodobnie faworyzowani, a Republikanie ryzykowaliby więcej głosów elektorskich. Efekty netto dla innych nowych stanów byłyby stosunkowo niewielkie, chociaż Demokraci mogliby stać się stopniowo bardziej konkurencyjni w Gulfland.

Ogółem, podział Teksasu na pięć stanów prawdopodobnie nieznacznie zaszkodziłby Demokratom w Senacie, podczas gdy nieznacznie pomógłby im w Kolegium Elektorskim. To nie jest zbyt wiele przesłanek dla Republikanów – lub kogokolwiek, naprawdę – aby z tym zadzierać.