Kleszcz jelenia (Ixodes scapularis)

Ixodes scapularis jest małym pajęczakiem, który przeżywa żywiąc się krwią zwierząt. Są one bardziej powszechnie określane jako kleszcze czarnej nogi lub kleszcze jelenia. Kluczowe cechy w identyfikacji dorosłych samic kleszczy jelenia obejmują, czerwono-brązowe zabarwienie ciała, jednolitą czarną tarczę grzbietową, brak festonów wzdłuż odwłoka i długie, cienkie aparaty gębowe.

Jest odpowiedzialny za przenoszenie czynników wywołujących boreliozę, babeszjozę, bartonellozę, anaplazmozę i B. miyamotoi.

Gdzie żyją kleszcze jeleni?

Chociaż kleszcze jelenie zostały zidentyfikowane w każdym stanie USA z wyjątkiem Hawajów, są one najczęściej spotykane wzdłuż wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych od Florydy do Maine i tak daleko na zachód jak Teksas. Występują również w regionie Wielkich Jezior w górnej części środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych.

Kleszcze jelenie można znaleźć pod ściółką z liści, na obrzeżach obszarów zalesionych, w obszarach wysokiej trawy lub gęstej roślinności oraz na obszarach, gdzie często występują dzikie zwierzęta. Wymagają wilgotnych i zacienionych miejsc, aby chronić je przed wyschnięciem i śmiercią.

Cykl życiowy kleszcza jelenia

Kleszcze mają skomplikowany cykl życiowy, który zwykle trwa około 2 lat. Kleszcze jeleni składają jaja wczesną wiosną, które wylęgają się późną wiosną/wczesnym latem. Larwy kleszczy są dominujące w miesiącach letnich, podczas których pobierają krew, zazwyczaj od małego ssaka lub ptaka. Larwalne kleszcze zimują, rozwijają się i przeobrażają w nimfy na wiosnę. Nimfy są powszechnym stadium rozwojowym w okresie wiosennym i przyjmują kolejny posiłek z krwi, zazwyczaj innego małego lub średniego ssaka lub ptaka. Nimfy przeobrażają się w dorosłe osobniki do jesieni, kiedy to dorosłe osobniki żerują na dużych ssakach, takich jak niedźwiedź czy jeleń. Zakażone dorosłe kleszcze przezimują, złożą jaja na wiosnę i umrą.

Czy wszystkie kleszcze jeleni są niebezpieczne?

Ludzie mogą wejść w kontakt z każdym stadium rozwojowym kleszcza, chociaż spotkania z larwami będą niezwykłe i trudne do zauważenia z powodu ich małych rozmiarów. Nimfy i osobniki dorosłe regularnie żerują na ludziach i uważa się, że nimfy, ponieważ są mniejsze i trudniejsze do zauważenia, prawdopodobnie powodują więcej przypadków boreliozy niż osobniki dorosłe.

Badania wykazały, że samce kleszczy jeleniowatych, chociaż mogą wydawać się przyczepione do żywiciela, nie pobierają krwi i dlatego nie mogą przenosić boreliozy. Późna wiosna/wczesne lato i jesień są głównymi porami roku, w których należy uważać na kleszcze, chociaż miesiące letnie również mogą stanowić zagrożenie. Nie należy lekceważyć zimy – kleszcze są na zewnątrz, gdy temperatury są powyżej zera i nie ma pokrywy śnieżnej. Naturalnie, ryzyko różni się w zależności od regionu geograficznego.

Zachowanie kleszcza jelenia

Kleszcz jelenia będzie poszukiwał żywiciela, gdy będzie go aktywnie szukał. Kleszcze jelenie nie mogą latać ani skakać, ale mogą się wspinać.

Badania wykazały, że kleszcze czarnonogie w południowych częściach USA będą poszukiwać inaczej niż kleszcze czarnonogie w północnych stanach.

Kleszcze jelenia w północnych stanach będą wspinać się na źdźbła trawy lub inną roślinność i wyciągać nogi w nadziei, że złapią się gospodarza, który przechodzi obok.

Kleszcze jelenia w południowych stanach będą spędzać więcej czasu pod ściółką z liści, aby uniknąć gorących temperatur zamiast wspinać się na rośliny. To zmniejsza ich ekspozycję na ludzi i zamiast tego znajdą małego ssaka lub gada jako żywiciela.

Larwalne kleszcze jelenia mogą wspinać się na kilka cali od ziemi, nimfy kleszczy jelenia będą wspinać się do jednej stopy, a dorosłe kleszcze jelenia mogą wspinać się do 2 stóp od ziemi.

Zwierzęta, które przenoszą kleszcze jelenia

Kleszcze jelenia będą żywić się ponad 300 różnymi zwierzętami. Najczęściej można je znaleźć na ryjówkach, wiewiórkach, myszach, gadach, ptakach, zwierzętach domowych (psach), jeleniach, łosiach i bydle. Spośród tych zwierząt, tylko myszy, wiewiórki, ptaki i ryjówki mogą przenosić i przekazywać chorobę z Lyme kleszczom karmiącym.