Visual Field Deficits

De hersenen ordenen visuele informatie door wat door beide ogen wordt gezien te combineren tot ‘gezichtsvelden’. Door de rangschikking van deze anatomische paden is het type gezichtsverlies dat optreedt bij ziekten in de hersenen anders dan het gezichtsverlies dat optreedt bij een probleem in één oog. Wanneer een probleem in de hersenen het gezichtsvermogen aantast, verliest iemand het gezichtsvermogen binnen het corresponderende deel van het gezichtsveld, wat betekent dat beide ogen moeite zullen hebben om in een bepaalde richting te zien. Het komt vaak voor dat een patiënt met een gezichtsvelduitval er ten onrechte van uitgaat dat het probleem zich in één oog bevindt. Het is belangrijk om te erkennen dat hetzelfde visuele tekort aanwezig is in beide ogen, wat betekent dat het probleem eigenlijk in de kaart van de hersenen van de visuele velden zit.

Wat zijn de symptomen van een visueel veld tekort?

Vaak zal een patiënt zich bewust zijn van een abnormaal visueel veld, vooral als de verandering plotseling is. In sommige gevallen is de verandering echter geleidelijk, en kan het moeilijk zijn om het verlies van het gezichtsvermogen op te merken. Symptomen van een gezichtsvelduitval kunnen zijn dat men zich stoot aan voorwerpen aan de aangedane zijde. Belangrijk is dat er auto-ongelukken kunnen gebeuren als gevolg van het verminderde perifere zicht. Er kunnen problemen zijn met lezen, vooral wanneer de vergrote blinde vlek het centrum van het gezichtsveld bereikt. Terwijl een klein gezichtsveldtekort misschien niet erg merkbaar is, kan een groot gezichtsveldtekort duidelijk een ingrijpend effect hebben op iemands leven.

Welke tests zal de arts doen om de oorzaak van een gezichtsveldtekort te begrijpen?

De arts zal de gezichtsvelden voor elk oog afzonderlijk controleren. Eerst zal dit worden gedaan door de patiënt te vragen om eventuele ontbrekende of wazige gebieden te beschrijven, bijvoorbeeld wanneer hij naar het gezicht van de arts kijkt. Vervolgens kan de patiënt worden gevraagd de vingers te tellen die zich in verschillende delen van het gezichtsveld bevinden. Ten slotte kunnen grondigere technieken worden gebruikt om het gezichtsveld te testen; een veelgebruikte methode is een geautomatiseerde test waarbij de patiënt op een knop drukt telkens wanneer een kleine lichtflits wordt gezien. Met behulp van de resultaten van deze verschillende tests kan de arts beter begrijpen waar een probleem bestaat in de visuele paden van de ogen en de hersenen.

Zijn er behandelingen voor een gezichtsvelddeficiëntie?

Er is enige controverse over specifieke behandelingen voor een gezichtsvelddeficiëntie. Er kan vaak spontaan herstel optreden, zelfs zonder specifieke behandelingen of therapieën. Veel patiënten ontwikkelen geleidelijk strategieën om de verandering in hun gezichtsvermogen te compenseren, door hun hoofd en ogen vaker naar de aangedane zijde te bewegen om de vergrote “blinde vlek” te controleren. Andere praktische strategieën kunnen ook zeer nuttig zijn. Als lezen bijvoorbeeld moeilijk is,

dan kan een felgekleurde stift op de linkerkantlijn helpen de oogbewegingen naar het juiste beginpunt te leiden.

De meeste specifieke trainingsprogramma’s die bedoeld zijn om het gezichtsveld uit te breiden, worden niet ondersteund door sterke wetenschappelijke studies. Natuurlijk zijn deze producten waarschijnlijk niet schadelijk – behalve voor hun financiële kosten, die meestal niet worden gedekt door ziektekostenverzekeringen vanwege hun onbewezen werkzaamheid.

Andere mogelijke behandelingen voor een gezichtsvelddeficiëntie zijn gericht op het verbeteren van het gebruik van het intacte zicht door een patiënt, in plaats van specifiek te proberen het ontbrekende zicht te herstellen. Sommige low-vision opticiens proberen speciale prisma’s op brillen om het gezichtsveld kunstmatig uit te breiden naar de aangedane zijde. Deze aanpak heeft gemengde resultaten, maar sommige patiënten vinden het zeer nuttig. Er is een commercieel trainingsprogramma beschikbaar dat probeert iemands vermogen om de visuele omgeving te doorzoeken met behulp van oogbewegingen te verbeteren. Sommige patiënten vinden dit soort formele oefening nuttig.

Kan ik autorijden?

Een verminderd gezichtsveld kan, afhankelijk van de grootte en plaats ervan, iemands vermogen om veilig een auto te besturen sterk beïnvloeden. Een verminderd gezichtsveld kan zowel de bestuurder als andere automobilisten en voetgangers in gevaar brengen. De meeste staten hebben wetten die het exacte minimum gezichtsvermogen voorschrijven dat nodig is om een rijbewijs te behouden. In Massachusetts bijvoorbeeld moet een bestuurder een gezichtsveld van 120 graden in het midden van het gezichtsveld hebben (naast een gezichtsscherpte van minimaal 20/40). Wanneer het gezichtsveld is aangetast tot minder dan 120 graden, is het niet langer veilig om te rijden.

Veilig rijden hangt ook af van andere cognitieve functies, zoals aandacht en geheugen. De beslissing om verder te rijden na een neurologisch letsel kan soms complex zijn. Om deze reden bieden veel revalidatiecentra rijsimulatoren aan om iemands vermogen om veilig te rijden zorgvuldig te beoordelen.

Wat is de prognose voor een gezichtsvelddeficiëntie?

De prognose van een gezichtsvelddeficiëntie hangt af van de exacte oorzaak van het probleem. Na de meeste beroertes zijn er, hoewel enig herstel mogelijk is, meestal blijvende tekorten. Wanneer een gezichtsvelduitval het gevolg is van een hersentumor, hangt het herstel af van de mate van het aanvankelijke gezichtsverlies en de omvang van de operatie die eventueel kan worden uitgevoerd. Gezichtsvelddefecten die het gevolg zijn van andere processen, zoals ontsteking of zwelling, kunnen spontaan of met medicijnen (zoals corticosteroïden) herstellen.

Hoe kan ik Neuro-Ophthalmologie patiëntenvoorlichting steunen?

Wij geloven dat patiënten baat hebben bij online medische informatie die boeiend, actueel en betrouwbaar is. Filantropische steun is van vitaal belang om deze educatieve middelen te produceren. Om deze inspanningen te steunen, klik hier.

Waar kan ik meer informatie krijgen over gezichtsveldstoornissen?