Paul Gauguin (Frans, 1848-1903)
Werd geboren op 7 juni 1848 in Parijs. Paul Gauguin wordt beschouwd als een van de belangrijkste schilders van de post-impressionistische periode.
In 1849 dwongen de politieke activiteiten van zijn vader, een journalist, de familie tot ballingschap. Het gezin Gauguin vertrok naar Peru. Zijn vader stierf tijdens de overtocht vanuit Frankrijk. Gauguins moeder, die van moederskant van Peruaanse afkomst was, en haar twee kinderen trokken in bij een oudoom en diens gezin in Lima.
Op 17-jarige leeftijd ging Gauguin in dienst bij de Franse koopvaardij en reisde zes jaar lang de wereld rond.
Na de dood van zijn moeder in 1867 vestigde hij zich bij zijn rijke voogd, Gustave Arosa, die een grote kunstcollectie had, waaronder werken van Delacroix. Deze periode vormde Gauguins belangstelling voor de kunst. Hij begon impressionistische schilderijen te verzamelen en werd amateurschilder.
In 1883 kwam de bank waar Gauguin werkte in financiële moeilijkheden, en hij kreeg de vrijheid om full-time te schilderen. Veel van zijn werk in deze periode werd beïnvloed door de impressionisten, vooral Pissarro. In 1884 ging Gauguin schilderen in het kunstenaarsoord Pont-Aven. Onder invloed van Van Gogh, Seurat en Degas begon hij in deze periode zijn eigen, onafhankelijke stijl te ontwikkelen.
In 1887 vertrok Gauguin vanuit Frankrijk naar Panama. Hij werkte korte tijd als arbeider voor de Panama Canal Company. Al snel verliet hij Panama voor Martinique, waar hij zich verder ontwikkelde als kunstenaar. In 1888 keerde hij terug naar Bretagne. Zijn ervaringen op Martinique verruimden zijn blik en stelden hem in staat originele interpretaties van Bretonse taferelen te ontwikkelen.
In oktober 1888 reisde hij naar het huis van Vincent van Gogh in Arles, Frankrijk. Zijn verblijf was zowel traumatisch als vruchtbaar voor beide kunstenaars. Ze leerden veel van elkaar, maar lagen vaak met elkaar overhoop. Gauguin keerde in december terug naar Parijs na Van Goghs “oorincident”.
Gauguin brak met de impressionisten toen hij “Visioen na de preek” schilderde, waarin hij probeerde de innerlijke gevoelens van zijn onderwerpen weer te geven. Dit schilderij markeerde ook het begin van een nieuwe schilderstijl die bekend werd onder de naam “Symbolisme”.
Hoewel deze periode voor Gauguin zeer productief was geweest, raakte hij diep gedeprimeerd en in 1891 verliet hij zijn gezin om een idyllisch leven te zoeken op de eilanden in de Stille Zuidzee. Hij verbleef kort in de hoofdstad van Tahiti, Papeete, en verhuisde daarna naar een afgelegen deel van het eiland.
Hij woonde van 1891 tot 1893 in Tahiti, en opnieuw van 1895 tot aan zijn dood. In Tahiti ontwikkelde zijn schilderstijl zich tot een weergave van de primitieve vormen en de briljante kleuren van de eilanden in de Stille Oceaan. Zijn opvallende afbeeldingen van Polynesische vrouwen behoren tot de mooiste schilderijen van de moderne tijd. In 1904 stierf Gauguin aan een hartaanval op het eiland Hiva Oa in de Markiezen in Frans-Polynesië, nadat hij aan de drugs verslaafd was geraakt.