Geschiedenis van MMA
Mixed martial arts gaat vermoedelijk terug tot de oude Olympische Spelen in 648 v.Chr., toen pankration – de krijgstraining van Griekse legers – werd beschouwd als de gevechtssport van het oude Griekenland. De brute wedstrijd combineerde worstelen, boksen en straatvechten. Schoppen en slaan naar een neergeslagen tegenstander waren toegestaan; alleen bijten en in de ogen bijten waren verboden. Een wedstrijd eindigde wanneer een van de vechters zijn nederlaag toegaf of bewusteloos raakte. In sommige gevallen stierven deelnemers tijdens de wedstrijd. Pankration werd een van de populairste evenementen van de Olympische Spelen in de oudheid.
In 393 ce verbood de Romeinse keizer Theodosius I de Olympische Spelen, hetgeen het einde betekende van pankration als populaire sport. Deze vechtstijl dook echter in de 20e eeuw weer op in Brazilië via een gevechtssport die bekend staat als vale tudo (“alles mag”). Het werd populair gemaakt door de broers Carlos en Hélio Gracie, die in 1925 in Rio de Janeiro een school voor jujitsu begonnen. De broers en zussen trokken de aandacht door de “Gracie Challenge” uit te schrijven in plaatselijke kranten en in advertenties te verkondigen: “Als je een gebroken arm of rib wilt, neem dan contact op met Carlos Gracie.” De broers namen het op tegen alle uitdagers, en hun wedstrijden, die leken op die van pankration, werden zo populair dat ze moesten worden verplaatst naar grote voetbalstadions om plaats te bieden aan de menigte.
MMA kwam voor het eerst onder de aandacht van velen in Noord-Amerika nadat de Gracie-familie besloot om haar handelsmerk Braziliaanse jujitsu in de Verenigde Staten te laten zien in de jaren 1990. Hélio’s zoon Royce Gracie vertegenwoordigde de familie in 1993 in een toernooi in Denver, Colorado, dat UFC 1 werd genoemd. De naam verwees naar de Ultimate Fighting Championship (UFC), een organisatie die de belangrijkste promotor van MMA-evenementen werd. Het eerste doel van de UFC-evenementen was om vechters van verschillende stijlen tegen elkaar te laten strijden-zoals worstelaar tegen bokser en kickbokser tegen judoka. Aanvankelijk waren de enige regels dat er niet gebeten en in de ogen gestoken mocht worden. De partijen eindigden wanneer een van de vechters zich overgaf of een van de partijen de handdoek in de ring gooide. Royce Gracie werd de kampioen van UFC 1, die werd gehouden in een kooiring in de McNichols Arena in Denver. Als eerste betaaltelevisie-evenement van de UFC trok het toernooi 86.000 kijkers. Dat aantal steeg tot 300.000 bij het derde evenement.
De UFC zette haar product aanvankelijk in de markt als een sport waarin geen grenzen werden gesteld en alles kon gebeuren. De wreedheid van deze sport wekte de woede op van velen, waaronder politici als senator John McCain, die het kooigevecht “menselijke hanengevechten” noemde en probeerde de sport te verbieden. In 2001 stelde het nieuwe management van de UFC regels op om de sport minder gevaarlijk te maken. Het toegevoegd gewichtsklassen, rondes, en tijdslimieten en uitgebreid de lijst van overtredingen in de ring. De vernieuwde UFC bevatte niet langer voornamelijk vechtersbazen. Nieuwere vechters waren bekwamer als boksers, worstelaars en vechtsportbeoefenaars, en zij werden gedwongen om uitgebreid te trainen en in topconditie te blijven om goed te presteren. In de Verenigde Staten werd de sport gereguleerd door dezelfde instanties die ook de bokssport regelden, waaronder de Nevada State Athletic Commission en de New Jersey State Athletic Control Board. Zelfs McCain liet zijn verzet tegen MMA varen en erkende in 2007 dat de “sport aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt.”
Hoewel de UFC in zijn beginjaren moeite had om geld te verdienen, ontwikkelde het zich uiteindelijk tot een zeer winstgevende organisatie. Tussen 2003 en 2006, een trilogie van gevechten tussen twee van de grootste sterren van de sport, Amerikanen Randy (“the Natural”) Couture en Chuck (“the Iceman”) Liddell, op UFC 43, 52, en 57 hielp MMA en de UFC te verheffen. De sport kreeg ook een impuls van The Ultimate Fighter reality TV show, die voor het eerst werd uitgezonden in 2005. De show laat traditioneel vechters zien die willen doorbreken in de UFC. Verdeeld in teams onder beroemde vechterscoaches, leven de vechters onder hetzelfde dak en vechten tegen elkaar in een knock-out format, met de uiteindelijke winnaar die een UFC-contract verdient. Vanaf 2013 verschenen er ook vrouwen op The Ultimate Fighter, zowel als coach en als deelnemer.