Agresywny gryzący szczeniak

Jedną z najczęstszych skarg trenerów psów i behawiorystów słyszanych od nowych właścicieli szczeniąt jest radzenie sobie z gryzieniem przez szczeniaka. Wielu właścicieli, zwłaszcza tych, którzy nie znają jeszcze psów, interpretuje to zachowanie jako agresję, podczas gdy częściej jest to normalne zachowanie szczeniąt. Właściciele szczeniąt muszą nauczyć się, jak delikatnie prowadzić swoje szczeniaki do bardziej akceptowalnych sposobów interakcji z ludźmi.

Curbing Aggressive Biting Puppy Behavior

Żaden właściciel psa nie marzy o przyniesieniu do domu agresywnego gryzącego szczeniaka. Podczas gdy skubanie jest normalnym zachowaniem szczeniąt, raz na jakiś czas właściciel może trafić na szczeniaka z prawdziwymi problemami agresji. Ważne jest, aby nauczyć się różnicy między agresją a szczenięcym pyskówkami i podgryzaniem. Chociaż normalne zachowania szczeniąt mogą być zdecydowanie nieprzyjemne, nie muszą stać się nawykiem na całe życie, jeśli nauczysz swojego zwierzaka, że gryzienie i obmacywanie skóry jest niedopuszczalne.

What Is Normal Puppy Mouthing?

Since puppies don’t have hands like humans, they use their mouths to explore their environment. Jeśli obserwujesz miot szczeniąt, zobaczysz, że pyskują i „gryzą” się nawzajem jako część zabawy. Czasami jeden szczeniak ugryzie zbyt mocno, co spowoduje, że drugi szczeniak krzyknie lub zapłacze i odsunie się. W ten sposób szczenięta uczą się wzajemnie, co jest dopuszczalne. Jeśli szczenię zostanie zabrane z miotu zbyt młodo, traci tę cenną możliwość socjalizacji. Nawet szczenięta zabrane z miotu w odpowiednim czasie będą gryźć i pyskować w swoich nowych domach, ponieważ ząbkują i poznają nowe środowisko.

Oznaki agresywnego szczeniaka

Kiedy szczenięta pyskują lub gryzą swoich właścicieli, najczęściej jest to normalne zachowanie. Jednak w niektórych przypadkach można znaleźć się z szczeniakiem, który jest rzeczywiście demonstruje naprawdę agresywne zachowania. Może to być spowodowane złą hodowlą i genetyką, problemami zdrowotnymi lub wpływem czynników środowiskowych, które prowadzą do strachu, frustracji lub niepokoju. Szczenięta, które nie są uspołecznione mogą również wykazywać agresję, jeśli są one niewygodne wokół innych psów lub ludzi.

Praca z weterynarzem lub Professional

W tych sytuacjach, to najlepiej pracować z lekarzem weterynarii i wyszkolony behawiorysta do określenia przyczyny agresji i pracy, aby złagodzić go. It’s critical to begin this behavior modification work right away as puppyhood is the time of a dog’s critical developmental periods and what they learn, or don’t, during these formative weeks and months can permanently affect their behavior for the remainder of their life.

Normal Puppy Biting Versus Aggressive Puppy Biting

In general, you will notice key differences in a puppy’s demanor and body language that can clue you in on what’s normal behavior and what is concerning.

Zachowanie/Postawa ciała	Normalne	Nienormalne
Uszy	Wyglądają na zrelaksowane	Uszy będą albo skierowane do przodu i do góry, albo przyciśnięte do głowy. Psy z długimi klapniętymi uszami będą miały mięśnie wzdłuż górnej części uszu przesunięte do tyłu i w górę lub do przodu i w górę
Oczy	Oczy „miękkie” o normalnej ogólnej wielkości i źrenicach	Mniejsze oczy, które wydają się zwężone
Usta	„Luźne” usta, które są nieco otwarte lub zamknięte, możliwe otwarte z językiem na zewnątrz, jeśli podekscytowany	Kufa będzie miała wargi nauczone i z powrotem, wyszczerzone zęby, usta otwarte, ewentualnie dyszenie i ślinienie się
Ogon	Delikatne merdanie, gdy jest zrelaksowany lub szybsze merdanie, gdy jest podekscytowany lub szczęśliwy, ale ogon nadal wydaje się „luźny”	Ogon będzie albo sztywny i napięty i sterczący, albo merdający, ale sztywno. W agresji strachu ogon może być schowany pod ich ciałem.
Ogólna postawa ciała	Rozluźniona, „wiggly”	Napięty i sztywny. Psy lękliwe będą nisko przy ziemi i będą się cofać. Lub szczeniak może mieć ruch ciała do przodu, który również jest wysoki, aby pies wydawał się większy i bardziej niebezpieczny.
Wokalizacja	Szczenię może wydawać podekscytowane szczekanie, i w zależności od rasy, może warczeć podczas zabawy – spójrz na ogólną mowę ciała, aby określić kontekst	Warczenie z bojaźliwą lub agresywną mową ciała
Zachowanie	Ogólnie zrelaksowany, „szczęśliwy”, Zachowanie	Szczeniak wydaje się być bojaźliwy lub defensywny lub może wydawać groźne dźwięki – nie czuje się „przyjazny” lub zrelaksowany
Wyzwalacze	Szczeniak może pyskować lub skubać ręce podczas zabawy lub przytulania, Zazwyczaj, gdy ręce znajdują się w pobliżu szczeniaka	Czynnikami wyzwalającymi mogą być: ostry ton głosu, wyniosła postawa, gwałtowne lub posuwiste ruchy; obecność przedmiotów o wysokiej wartości, takich jak zabawki, kości, miski z jedzeniem; obcy
Nacisk na ugryzienie	Może po prostu usta ramię bez nacisku do skubania, jeśli szczeniak jest podekscytowany, ale generalnie nie będzie złamać skórę.	Może albo zostawić siniaki lub złamać skórę. Ugryzienia mogą być pojedyncze lub w szybkim tempie
Przekierowanie?	Większość szczeniąt może być łatwo przekierowana za pomocą zabawki lub smakołyka lub poproszona, aby usiadła; może nauczyć się komendy „zostaw” dość szybko	Próby przekierowania szczeniaka mogą trwać dłużej, a szczeniak może nie być tak otwarty i nie wydaje się być w emocjonalnym stanie do nauki, ale Wydaje się bardziej w stanie umysłu „walki lub ucieczki”

Zabawa w gryzienie prowadzi do agresywnego gryzienia

Ponieważ pyskowanie i gryzienie jest naturalnym zachowaniem u psów, można się spodziewać, że będą się tak zachowywać w nowym domu. Jeśli obserwujesz bawiące się psy, zobaczysz, że regularnie gryzą się nawzajem, a większość psów wie, że nie należy gryźć zbyt mocno, aby nie zranić drugiego psa. Jednak gryzienie w zabawie może eskalować, jeśli pies jest zbyt podekscytowany lub pobudzony i nie ma dobrej inhibicji gryzienia lub kontroli impulsów.

Gryzienie w zabawie może eskalować

Gryzienie w zabawie może eskalować do czegoś bolesnego, gdy szczeniak jest zbyt podekscytowany lub gdy angażujesz się w „brutalną zabawę”. Jeśli Twój szczeniak pochodzi z rasy o silniejszym popędzie żerowania, takiej jak terier, może być bardziej skłonny do nadmiernego pobudzenia podczas podekscytowanej zabawy i ugryźć zbyt mocno bez zamiaru wyrządzenia krzywdy. W takich przypadkach praca z psem nad powstrzymywaniem się od gryzienia i kontrolą impulsów może złagodzić problem. Powinieneś również unikać nadmiernie podekscytowanej zabawy i starać się znaleźć ujście dla energii psa, które działa na jego umysł i rozwija jego umiejętności samokontroli.

Przyczyny agresywnego szczeniaka

W przypadkach, w których szczeniak naprawdę gryzie z agresji, istnieje kilka powodów, dla których może się to zdarzyć oprócz gryzienia wymykającego się spod kontroli. W tych formach agresji można również zaobserwować warczenie i kłapanie, a także agresywną mowę ciała. Niektóre bardziej powszechne powody są:

Resource Guarding

Szczenięta mogą strzec cenionych zasobów, takich jak zabawki, kości, ich jedzenie lub naczynie z wodą lub wejścia i wyjścia. Mogą to robić tylko w stosunku do innych zwierząt lub do ludzi w gospodarstwie domowym. Resource guarding jest rzeczywiście zakorzenione zachowanie, które jest nasilone przez strach i niepokój, choć czasami może być również przekazywane genetycznie, dlatego spotkanie z rodzicami przyszłego szczeniaka jest tak ważne. Resource guarding może być również pogorszona u szczeniąt przez kary i niewłaściwe obchodzenie się z nimi.

Agresja strachu

Szczenięta z agresją strachu zazwyczaj stają się w ten sposób z powodu albo słabej socjalizacji, tendencji genetycznej odziedziczonej po jednym lub obojgu rodzicach i / lub pojedynczo traumatyczne doświadczenie w młodym wieku. Jeśli nie zostaną odpowiednio wprowadzone do nowych rzeczy w świecie, takich jak inne psy, ludzie, miejsca i hałasy, mogą stać się nerwowe i bojaźliwe. Te szczenięta będą wykazywać agresję w postawie obronnej, ponieważ są przestraszone i chcą, aby cokolwiek je przeraża odeszło.

Zachowania terytorialne

Brak odpowiedniej socjalizacji może również prowadzić do zachowań terytorialnych u szczeniąt. Może ono również występować jako naturalne zachowanie u ras hodowanych z myślą o instynktach obronnych i ochronnych.

Zachowania wrodzone

Niektóre szczenięta dziedziczą agresywne usposobienie po swoich rodzicach. W niektórych przypadkach można to przekierować poprzez trening posłuszeństwa, modyfikację zachowań i dużo socjalizacji. W innych należy szukać pomocy profesjonalnego konsultanta behawioralnego lub behawiorysty weterynaryjnego.

Czy dominacja jest zaangażowana?

W przeszłości uważano, że szczenię lub dorosły pies przejawia agresję z powodu potrzeby wykazania dominacji nad swoimi ludzkimi właścicielami lub innymi psami. Badania wykazały, że jest to błędne i pod wieloma względami problematyczne przekonanie, jeśli chodzi o radzenie sobie z agresją. Według Katenny Jones, certyfikowanego behawiorysty zwierzęcego, „Agresja jest związana z lękiem, niepokojem lub stresem. Kluczem do poprawy sytuacji jest zrozumienie podłoża agresji, nauczenie się dostrzegania i słuchania wczesnych sygnałów ostrzegawczych oraz znalezienie odpowiednich sposobów na zarządzanie i przekierowanie zachowania w pozytywny sposób.”

Szkolenie w celu zmiany zachowania

Niezależnie od tego, czy szczeniak gryzie w zabawie, czy też dlatego, że wykazuje zachowania agresywne, bardzo ważne jest, aby powstrzymać gryzienie, zanim stanie się ono zakorzenionym nawykiem. Wyjaśnia Jones: „Wszystko sprowadza się do komunikacji, słuchania tego, co szczeniak „mówi” i respektowania tego. Uczymy właścicieli psów, jak zarządzać sytuacją i zapewniać szczeniakowi pozytywne alternatywy.”

Nauczanie szczeniąt, by nie gryzły

Aby nauczyć szczeniaka, by nie gryzł, musi on najpierw zrozumieć, czego się od niego oczekuje.

Choć niektórzy trenerzy opowiadają się za tym, by nigdy nie pozwalać szczeniakowi kłaść pyska na tobie, Jones stwierdza, że pozwolenie szczeniakowi na wywarcie na tobie pewnej presji może pomóc w nauczeniu go, by miał „miękki” pysk.
Uczy właściciela, aby „pozwolić na nacisk, ale nie za dużo. Udawaj, że twoja skóra jest surową skorupką jajka lub chipsem ziemniaczanym, który chcesz zachować nienaruszony. Miękki nacisk ustami jest w porządku, ale jeśli szczeniak naciska wystarczająco mocno, aby „złamać go”, to jest naciskany zbyt mocno.”
Jeśli szczeniak ugryzie zbyt mocno, po prostu zachowaj spokój, natychmiast wstań i odejdź. W tym przypadku usuwasz ze szczeniaka coś, co on ceni, czyli Twoją uwagę.
Zaczekaj kilka minut, a następnie wróć do szczeniaka i jeśli on znowu zbyt mocno cię ugryzie, powtórz ten proces.
Zaleca również, aby nie stosować tradycyjnej metody umieszczania zabawki w ustach psa, jeśli gryzie zbyt mocno, ponieważ „to uczy ich, że dostają nagrodę (zabawkę) za gryzienie zbyt mocno.” Mówi jednak, że nadal powinieneś używać tej metody, gdy przekierowujesz szczeniaka z dala od żucia czegoś nieodpowiedniego, takiego jak but czy noga stołu.
Ważne jest, aby upewnić się, że wszyscy domownicy rozumieją, dlaczego te kroki są konieczne i wszyscy muszą zgodzić się na „zasady” od samego początku. To nie fair wobec szczeniaka, że oczekuje się od niego 100% zgodności, kiedy dostaje mieszane komunikaty od domowników.

Kroki, których należy unikać przy nauczaniu szczeniaka, aby nie gryzł

Niestety istnieje wiele przestarzałych porad, które nadal istnieją w odniesieniu do szkolenia i zachowania szczeniąt. Większość z nich opiera się na karaniu szczeniaka za naturalne zachowanie, które może prowadzić do strachu i niepokoju. Są one również ostatecznie nie są skuteczne, ponieważ nie uczą szczeniaka, co chcesz, aby zrobić, zamiast gryźć zbyt mocno. Istnieje kilka tradycyjnych wskazówek, których powinieneś unikać.

Wskazówka pierwsza: stanowcze „NIE”

Niektórzy właściciele używają stanowczego „NIE”, gdy szczeniak próbuje użyć swoich zębów na Tobie. Może to również obejmować owijanie dłoni wokół jego pyska i mówienie „NIE” głośnym, stanowczym głosem. Niestety takie postępowanie nauczy szczeniaka, że Twoich rąk należy unikać i bać się ich, a on może przenieść to uczucie również na Ciebie. Jeśli cokolwiek, może to spowodować, że szczeniak będzie gryzł jeszcze bardziej, ponieważ będzie chciał, aby ręce wokół jego twarzy i pyska odeszły.

Wskazówka druga: Czas poza domem

Czas poza domem oznacza zamknięcie go w jego klatce lub zamknięcie go w innym pokoju. W teorii uczy go to, że nie zostanie nagrodzony większą uwagą, jeśli ugryzie. Może to jednak sprawić, że szczeniak znielubi swoją klatkę lub „bezpieczne pomieszczenie”, ponieważ jest ono używane jako kara. Nie pokazuje mu również, co musi zrobić, aby otrzymać nagrodę. Bardzo łatwo jest też właścicielom pomylić się w czasie i szczeniak może zupełnie nie wiedzieć, za co został ukarany. Jones relacjonuje również, że widziała, jak czas poza domem uczy szczeniaka „gryźć i uciekać”, tworząc grę „gonię-łapię-się” między Tobą a szczeniakiem, która może skończyć się wzmocnieniem zachowania jeszcze bardziej.

Wskazówka trzecia: Unikaj ostrej gry i przekomarzania się

Kiedyś właścicielom psów mówiono, aby unikali porywającej gry w przeciąganie liny, ponieważ spowoduje to, że bardziej agresywny szczeniak będzie nadmiernie pobudzony i mocniej ugryzie. Trzymanie zabawki poza jego zasięgiem może również zachęcić go do sięgnięcia po nią i doprowadzić do frustracji. Jednak holowanie może być świetnym ujściem dla energii szczeniaka i dobrym sposobem na nauczenie go hamowania i kontroli impulsów, ale tylko wtedy, gdy przestrzegasz zasad gry.

Zanim zaczniesz grać, poproś psa, aby usiadł lub położył się w pozycji stojącej.
Wyciągnij zabawkę i zacznij nią poruszać, zachęcając psa do jej zdobycia. Możesz sparować słowną wskazówkę z tym, aby dać szczeniakowi znać, że nadszedł czas na holowanie, jak „tug!” lub „weź!”.
W środku podekscytowanej gry, umieść zabawkę za plecami i poproś psa, aby usiadł. Zachowaj spokój i czekaj, aż się podporządkuje.
Jeśli pies ma trudności z wypuszczeniem zabawki, możesz popracować nad nauczeniem go podpowiedzi „zostaw to” lub „upuść”.
Gdy pies usiądzie, pochwal go i zacznij zabawę od nowa.
Jeśli w dowolnym momencie zbyt mocno wbije zęby w Twoją skórę, natychmiast przerwij zabawę i spokojnie odejdź. Możesz odłożyć zabawkę lub zostawić ją i ignorować psa, jeśli ją podniesie i pobiegnie za tobą, próbując nakłonić cię do dalszej gry w przeciąganie.
Kluczem do tej gry jest to, że pies uczy się, jak kontrolować siebie pomimo podniecenia i że gryzienie zbyt mocno kończy zabawę.

Porada czwarta: Gorzkie jabłko

Gorzkie jabłko to produkt w sprayu, który zniechęca psy do żucia wszystkiego, na co go rozpylisz. Można go używać na meblach, dywanie, a nawet na rękach. Problem z używaniem Bitter Apple polega na tym, że nie uczy on psa, czego chce, a niektórym psom nie przeszkadza jego smak. Nakładanie Bitter Apple na skórę jest również receptą na skończenie z nim w ustach i oczach, a to jest wyraźnie nieprzyjemne. Pomyśl o tym, że dostanie się na język jest łagodniejszą formą gazu pieprzowego!

Wskazówka piąta: No Hitting

Jeśli chcesz, aby Twój szczeniak zmodyfikował swoje zachowanie, musisz również zachować kontrolę nad swoim. Jest to jedna z tradycyjnych wskazówek, której powinieneś przestrzegać. Chociaż chęć dania psu klapsa, gdy ten gryzie, może wydawać się naturalnym odruchem, unikaj jej za wszelką cenę. Uderzenie psa tylko podsyci jego agresję i naturalny instynkt obrony, a to z kolei doprowadzi do kolejnych pogryzień. To także nauczy psa bać się ciebie i uszkodzi twoje relacje z nim.

Szukaj pomocy, aby zatrzymać agresywną grę szczeniaka

Jeśli chcesz zachować agresywnego gryzącego szczeniaka od dorastania do zagrożenia domowego, najlepszym sposobem działania jest rozmowa z lekarzem weterynarii i uzyskanie skierowania do wykwalifikowanego behawiorysty. Jeśli nie obsługiwane prawidłowo z pozytywnego wzmocnienia i nowoczesne zrozumienie zachowania psa, naprawdę agresywny szczeniak może stać się gorzej, jak on lub ona staje się bardziej bojaźliwy, niespokojny lub sfrustrowany. Dla normalnego szczeniaka, który wyraża naturalne zachowania, praca ze szczeniakiem, aby przekierować go do bardziej odpowiednich działań i wzmocnienie go za nie, jak również coraz go w klasie socjalizacji szczeniaka, powinny prowadzić do szczeniaka rośnie zachowanie, jak porusza się w dorastania i dorosłości.