Elke oorlog kan na een lange of korte periode voorbij zijn, maar de pijn ervan zal voor altijd voortduren met duizenden overlevenden en familie. In de sfeer van 30 april (Dag van de Hereniging) die nadert, laten we het verleden ontdekken: Wat was de oorzaak van de Vietnam-oorlog?
Is Vietnam een van de landen die het communisme in de wereld hebben behouden?
Kim Jong Un – president van Noord-Korea arriveert in Vietnam voor top met Trump
Table of Contents
Enige informatie over De Vietnamoorlog
De Vietnamoorlog (Vietnamees: Chiến tranh Việt Nam), ook bekend als de Tweede Indochina Oorlog en in Vietnam als de Verzetsoorlog tegen Amerika of gewoon de Amerikaanse Oorlog, was een niet verklaarde oorlog in Vietnam, Laos en Cambodja. Hij begon op 1 november 1955 en eindigde met de val van Saigon op 30 april 1975.
Het was de tweede van de Indochina-oorlogen en werd officieel uitgevochten tussen Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. Noord-Vietnam werd gesteund door de Sovjet-Unie, China en andere communistische bondgenoten, terwijl Zuid-Vietnam werd gesteund door de Verenigde Staten, Zuid-Korea, de Filippijnen, Australië, Thailand en andere anticommunistische bondgenoten. De oorlog wordt door sommige VS-standpunten beschouwd als een proxy-oorlog uit het tijdperk van de Koude Oorlog. De oorlog duurde ongeveer 19 jaar en de directe betrokkenheid van de VS eindigde in 1973 na de vredesakkoorden van Parijs. De oorlog omvatte ook de burgeroorlog in Laos en de burgeroorlog in Cambodja, met als resultaat dat alle drie de landen in 1975 communistische staten werden.
Wat was de oorzaak van de Vietnamoorlog?
De oorzaak van de Vietnamoorlog
De oorzaken van de Vietnamoorlog zijn afgeleid van de symptomen, componenten en gevolgen van de Koude Oorlog. De oorzaken van de Vietnam-oorlog draaien om de eenvoudige overtuiging van Amerika dat het communisme zich dreigde uit te breiden over geheel Zuidoost-Azië. Kortom, de Vietnamoorlog begon als gevolg van de Amerikaanse strategie van beheersing tijdens de Koude Oorlog, die erop gericht was de verspreiding van het communisme over de hele wereld te voorkomen.
Noch de Sovjet-Unie noch de Verenigde Staten konden een totale oorlog tegen elkaar riskeren, zo groot was de nucleaire militaire macht van beiden. Echter, wanneer het beiden uitkwam, hadden ze client-staten die de strijd voor hen konden voortzetten. In Vietnam vochten de Amerikanen daadwerkelijk – in het “spel” van de Koude Oorlog kon de USSR dat dus niet. Om de communistische zaak te steunen, bewapende de Sovjet-Unie echter haar communistische landgenoot China, die op zijn beurt de Noord-Vietnamezen bewapende en uitrustte die tegen de Amerikanen vochten.
De dominotheorie was een overtuiging uit de Koude Oorlog die populair was in de Verenigde Staten van de jaren 1950 tot het einde van de Koude Oorlog. De theorie was gebaseerd op de Truman Doctrine en ging uit van het idee dat als het Sovjet-communisme zich in één land kon verspreiden, het zich ook naar alle andere omringende landen zou kunnen verspreiden. Het basisidee was dat de Amerikanen moesten voorkomen dat de eerste domino zou vallen (een land dat overgaat naar het communisme) om de verspreiding van het communisme tegen te gaan. Historici beweren nu dat de Verenigde Staten de Domino-theorie gebruikten om hun betrokkenheid in Vietnam te rechtvaardigen, net zoals ze dat deden in de eerdere oorlog in Korea.
De oorlog in Vietnam was het resultaat van jaren en decennia van spanningen binnen het land. Zo beheerste Frankrijk aan het eind van de 19e eeuw het land als onderdeel van zijn koloniale rijk. Deze koloniale geschiedenis wekte bij velen in Vietnam woede op en veroorzaakte een groeiend gevoel van wantrouwen jegens buitenlandse mogendheden. Vervolgens domineerde Japan de regio in de jaren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadat de oorlog was afgelopen en Japan door de Verenigde Staten was verslagen, probeerde Frankrijk, met hulp van de Verenigde Staten, de controle over Vietnam terug te krijgen. Deze poging leidde echter tot het aan de macht komen van Ho Chi Minh, een communistische revolutionair en de Viet Minh onafhankelijkheidsbeweging. Frankrijk werd verslagen in de slag bij Dien Bien Phu in 1954 en Noord-Vietnam kwam onder de controle van Ho Chi Minh en zijn communistische strijdkrachten. In 1954 werd Vietnam tijdens een conferentie in Genève officieel opgedeeld volgens de 17e breedtegraad. De noordelijke helft kwam onder de controle van de communisten en Ho Chi Minh. Zuid-Vietnam kwam onder controle van Ngo Dinh Diem en werd gesteund door westerse democratieën zoals de Verenigde Staten.
Toen Lyndon Johnson president werd, was hij vastbesloten te voorkomen dat het communisme zich naar Vietnam zou uitbreiden. Robert McNamara, zijn minister van Defensie, adviseerde Johnson zelfs om te proberen de communistische strijdkrachten van Noord-Vietnam te overweldigen en zo hun terugtocht te bewerkstelligen. Het incident in de Golf van Tonkin in 1964 zou er uiteindelijk toe leiden dat de spanningen in de regio snel zouden toenemen en dat de Verenigde Staten een grotere rol zouden gaan spelen.
Het incident in de Golf van Tonkin bestond uit twee afzonderlijke gebeurtenissen in augustus 1964 waarbij de Verenigde Staten beweerden dat hun zeestrijdkrachten die in de wateren van de Golf opereerden, waren aangevallen door Vietnamese torpedoboten.
- Het eerste incident vond plaats op 2 augustus, toen de USS Maddox in de Golf van Tonkin patrouilleerde en werd gevolgd door drie Vietnamese torpedoboten. De schepen raakten in een kort vuurgevecht verwikkeld waarbij de USS Maddox de torpedoboten beschadigde, terwijl hij met slechts een enkel kogelgat ontsnapte.
- Het tweede incident zou twee dagen later op 4 augustus hebben plaatsgevonden. Opnieuw werd gesuggereerd dat Vietnamese schepen en schepen van de Verenigde Staten in een zeeslag verwikkeld waren. Beide incidenten in de Golf van Tonkin zijn echter door historici in twijfel getrokken. Zo wordt nu algemeen aangenomen dat het incident van 4 augustus niet heeft plaatsgevonden en het resultaat was van een valse radarwaarneming door de Amerikanen. Hoe dan ook, deze incidenten zouden een cruciale rol spelen bij de escalatie van de Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam en de uiteindelijke Golf van Tonkin-resolutie, die door het Congres werd goedgekeurd en Lyndon Johnson in staat stelde Amerikaanse troepen naar het land te sturen.
Vietnam vóór de Tweede Wereldoorlog
Vóór de Tweede Wereldoorlog had Vietnam deel uitgemaakt van het Franse Rijk. Tijdens de oorlog werd het land onder de voet gelopen door de Japanners. Toen de Japanners zich terugtrokken, maakte het Vietnamese volk van de gelegenheid gebruik om een eigen regering te vormen onder leiding van Ho Chi Minh. Na afloop van de oorlog gaven de geallieerden Zuid-Vietnam echter terug aan de Fransen, terwijl het noorden in handen bleef van de niet-communistische Chinezen. De Nationalistische Chinezen behandelden de Noord-Vietnamezen zeer slecht en de steun voor Ho Chi Minh groeide. Hij werd aan het eind van de oorlog uit de macht gezet. De Chinezen trokken zich in 1946 terug uit Noord-Vietnam en de partij van Ho Chi Minh nam de macht over – de Viet Minh.
Vietnam na de Tweede Wereldoorlog
In oktober 1946 kondigden de Fransen aan dat zij van plan waren het noorden terug te veroveren, wat betekende dat de Viet Minh ervoor zouden moeten strijden. De oorlog begon in november 1946, toen de Fransen de haven van Haiphong bombardeerden en 6.000 mensen doodden. De Fransen probeerden de bevolking van het noorden voor zich te winnen door hun “onafhankelijkheid” aan te bieden. De bevolking mocht echter niets doen zonder Franse toestemming. Er werd een nieuwe leider van het land aangesteld, Bao Dai genaamd. De Russen en Oost-Europa weigerden zijn bewind te erkennen, maar zij beweerden dat Ho Chi Minh de echte heerser van Vietnam was.
De Fransen hadden zich in een moeilijke militaire positie gebracht. Ondanks de enorme Amerikaanse hulp waren de Fransen niet opgewassen tegen de guerrillatactiek van de Viet Minh. De Viet Minh kregen inmiddels hulp van het communistische China – Mao Zedong had in 1949 de macht in China overgenomen. Het feit dat er twee tegengestelde partijen waren ontstaan was klassieke geschiedenis van de Koude Oorlog. Het land zou worden geregeerd door Bao Dai die door het westen werd gesteund. Ho Chi Minh werd gesteund door de Russen, de Chinezen en Oost-Europa – allemaal communistisch.
In november 1953 stuurden de Fransen mannen van hun crack Parachute Regiment naar Vietnam. De Fransen gingen er natuurlijk van uit dat deze eenheid de ongetrainde Viet Minh-guerrilla’s zou verslaan. Zij werden naar Dien Bien Phu in het noorden gestuurd. In mei 1954 werd het regiment aangevallen door de Noord-Vietnamezen en gaf het zich over, wat voor de Fransen een verschrikkelijke klap was. De Fransen trokken zich in dezelfde maand uit Vietnam terug.
Vietnam verdeelt zich in Noord en Zuid
In april 1954 waren de wereldmachten in Genève bijeengekomen om over Vietnam te spreken. In juli 1954 werd besloten het land bij de 17e breedtegraad in tweeën te delen. Bao Dai zou het zuiden leiden en Ho Chi Minh het noorden. Op de bijeenkomst werd ook besloten dat er in 1956 zowel in het noorden als in het zuiden verkiezingen zouden worden gehouden om te beslissen wie het hele land zou besturen. De verkiezingen zouden onder toezicht staan van neutrale landen. Deze verkiezingen vonden niet plaats en de tweedeling was in 1956 permanent geworden.
Noord-Vietnam telde 16 miljoen inwoners. Het was een agrarisch land. De Viet Minh trainde guerrilla’s om naar het zuiden te gaan om het communisme te verspreiden. Hun wapens kwamen meestal uit communistisch China. Tot verbazing van de Zuid-Vietnamezen hielpen de Viet Minh die naar het zuiden gingen hen op hun boerderijen en maakten zij geen misbruik van hen. Zij waren gewend geraakt aan de angst voor soldaten. In plaats daarvan waren de Viet Minh hoffelijk en behulpzaam.
Zuid-Vietnam had ook een bevolking van 16 miljoen. De eerste echte leider was Ngo Dinh Diem, een fanatiek katholiek. Aangezien het communisme een hekel had aan religie, haatte Diem alles waar het communisme voor stond. Daarom kreeg hij de steun van Amerika – hij had een slechte reputatie op het gebied van de mensenrechten, maar zijn bewind viel in het tijdperk van de “Domino Theorie” en iedereen die anti-communistisch was in het Verre Oosten kreeg waarschijnlijk Amerikaanse steun – ongeacht hun minder dan smakelijke achtergrond. Ngo regeerde als een dictator samen met zijn broer – Ngo Dinh Nhu. Hun regering was corrupt en wreed, maar werd ook gesteund door Amerika.
Na de niet-verkiezingen van 1956, werd de Viet Minh militair actiever. Hun guerrilla’s – nu de Viet Cong genoemd – vielen zachte doelwitten in het zuiden aan. Zij maakten gebruik van de Ho Chi Minh Trail, een 1000 mijl lang pad langs de grens met Laos met veel jungle, zodat opsporing vanuit de lucht zeer moeilijk was. De Viet Cong werden getraind door hun commandant Giap die had geleerd van de tactieken die de Chinese communisten gebruikten in hun strijd tegen de Nationalistische Chinese strijdkrachten. Hij verwachtte van zijn troepen dat zij zouden vechten en de mensen in het zuiden zouden helpen. Hij voerde een “hearts and minds” beleid lang voordat de Amerikanen militair betrokken raakten bij Vietnam.
30 april herdenking
30 april 1975 is de dag die de val van de regering van Saigon markeert, die een einde maakte aan de Vietnamoorlog en leidde tot de bevrijding van het zuidelijke deel van Vietnam. Om de overwinning van Vietnam in de Vietnam-oorlog te vieren, en de bevrijding van Zuid-Vietnam, hield het Vietnamese volk de viering van Vietnam Reunification Day. Dit is een van de belangrijkste feestdagen van Vietnam, die herinnert aan de zegevierende geschiedenis van het Vietnamese volk.
Alle Vietnamezen zijn vrij van werk om deze belangrijke nationale gebeurtenis te vieren. Er worden grote muziekshows opgevoerd met zegevierende liederen. Alle huizen zijn verplicht de Vietnamese vlag voor hun deur te hangen en de straten van de stad zijn verlicht met rode banieren en vlaggen.
De ambtenaren van Ho Chi Minhstad (ook Sai Gon genoemd) hebben aangekondigd dat de stad op 30 april vanaf 21.00 uur op vier plaatsen vijftien minuten lang vuurwerkexposities zal houden om de Dag van de Hereniging te vieren.