Dit gedeelte geeft een overzicht van de VN. Het bevat commentaar op de organisatie en haar werk, alsmede aanvullende informatie over de organen en activiteiten van de VN.
- De Verenigde Naties
- Beginselen
- Hoofdorganen van de VN
- De Algemene Vergadering
- Veiligheidsraad
- Secretaris-Generaal
- Het Secretariaat
- Economische en Sociale Raad (ECOSOC)
- Internationaal Gerechtshof (ICJ)
- Andere onderdelen van de VN
- Financiën
- Commentaar op de VN
- Links naar korte artikelen en gesprekspunten
- Andere internationale organisaties
De Verenigde Naties
De VN is een internationale organisatie van soevereine staten, die bijna alle landen van de wereld omvat. Alleen onafhankelijke staten kunnen lid worden van de VN. Zij werd opgericht in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog – in 1945 ondertekenden 51 staten (waaronder het Verenigd Koninkrijk) het VN-handvest, en werden de stichtende leden van de VN. Door het einde van het kolonialisme en het uiteenvallen van landen als de USSR en Joegoslavië, groeide het aantal onafhankelijke landen. Momenteel telt de VN 193 lidstaten.
De VN bieden de onafhankelijke staten van de wereld de gelegenheid om mondiale vraagstukken te bespreken die hen zowel individueel als collectief raken. De VN streeft ernaar om op vreedzame wijze oplossingen te vinden voor vraagstukken, conflicten en crises. Het VN-Handvest is een verzameling richtlijnen waarin de rechten en verantwoordelijkheden van de lidstaten worden uiteengezet.
De VN heeft vier doelen, die zijn opgenomen in artikel 1 van het VN-Handvest:
- Het handhaven van de internationale vrede en veiligheid, en daartoe: Het nemen van doeltreffende collectieve maatregelen ter voorkoming en wegneming van bedreigingen voor de vrede en ter onderdrukking van daden van agressie of andere inbreuken op de vrede, en om met vreedzame middelen en in overeenstemming met de beginselen van rechtvaardigheid en internationaal recht, aanpassing of regeling te bewerkstelligen van internationale geschillen of situaties die tot een breuk in de vrede zouden kunnen leiden;
- Het ontwikkelen van vriendschappelijke betrekkingen tussen naties, gebaseerd op de eerbiediging van het beginsel van gelijke rechten en zelfbeschikking van volkeren, en het nemen van andere passende maatregelen ter versterking van de universele vrede;
- Het tot stand brengen van internationale samenwerking bij het oplossen van internationale problemen van economische, sociale, culturele of humanitaire aard, en bij het bevorderen en aanmoedigen van de eerbiediging van de rechten van de mens en van de fundamentele vrijheden voor allen zonder onderscheid naar ras, geslacht, taal of godsdienst; en
- Het zijn van een centrum voor het harmoniseren van de handelingen van naties bij het bereiken van deze gemeenschappelijke doeleinden.
Dankzij haar unieke internationale karakter en de bevoegdheden die haar in het oprichtingshandvest zijn toegekend, kan de VN actie ondernemen met betrekking tot een breed scala van onderwerpen, en een forum bieden voor haar 193 lidstaten om hun standpunten kenbaar te maken, via de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad, de Economische en Sociale Raad en andere organen en commissies.
Het werk van de VN strekt zich uit tot alle uithoeken van de wereld. Hoewel de VN vooral bekend staat om vredeshandhaving, vredesopbouw, conflictpreventie en humanitaire hulp, zijn er nog vele andere manieren waarop het “VN-systeem” – dat agentschappen als UNICEF en het Wereldvoedselprogramma omvat, evenals intergouvernementele organen als de Veiligheidsraad – ons leven beïnvloedt en de wereld een betere plaats maakt.
De VN werkt aan een breed scala van fundamentele kwesties, van duurzame ontwikkeling, milieu en bescherming van vluchtelingen, rampenbestrijding, terrorismebestrijding, ontwapening en non-proliferatie, tot het bevorderen van democratie, mensenrechten, gendergelijkheid en de vooruitgang van vrouwen, bestuur, economische en sociale ontwikkeling en internationale gezondheid, het ruimen van landmijnen, het uitbreiden van de voedselproductie, en nog veel meer, om haar doelen te bereiken en inspanningen te coördineren voor een veiliger wereld voor deze en toekomstige generaties.
Beginselen
De doelstellingen worden gehandhaafd door bepaalde beginselen, vervat in artikel 2 van het VN-Handvest, die van toepassing zijn op de VN als organisatie en op de afzonderlijke Lid-Staten:
- De Organisatie is gegrondvest op het beginsel van soevereine gelijkheid van al haar Leden.
- Alle Leden komen, teneinde de uit het lidmaatschap voortvloeiende rechten en voordelen voor hen allen te verzekeren, te goeder trouw de verplichtingen na die zij overeenkomstig dit Handvest op zich hebben genomen.
- Alle leden regelen hun internationale geschillen met vreedzame middelen op zodanige wijze dat de internationale vrede en veiligheid en de rechtvaardigheid niet in gevaar worden gebracht.
- Alle leden onthouden zich in hun internationale betrekkingen van het dreigen met of gebruiken van geweld tegen de territoriale integriteit of de politieke onafhankelijkheid van enige staat, of op enige andere wijze die niet in overeenstemming is met de doelstellingen van de Verenigde Naties.
- Alle leden zullen de Verenigde Naties alle bijstand verlenen bij iedere actie die zij ondernemen overeenkomstig dit Handvest, en zullen zich onthouden van het verlenen van bijstand aan een staat waartegen de Verenigde Naties preventieve of handhavende actie ondernemen.
- De Organisatie ziet erop toe, dat staten die geen lid van de Verenigde Naties zijn, overeenkomstig deze beginselen handelen, voor zover dit voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid noodzakelijk kan zijn.
- Geen enkele bepaling van dit Handvest machtigt de Verenigde Naties tussenbeide te komen in aangelegenheden die in wezen tot de binnenlandse rechtsmacht van enige Staat behoren of verplicht de Leden dergelijke aangelegenheden aan een regeling krachtens dit Handvest te onderwerpen; maar dit beginsel laat de toepassing van dwangmaatregelen krachtens Hoofdstuk Vll onverlet.
Het Handvest der Verenigde Naties voorziet in de schorsing of uitzetting van een Lid-Staat die zich niet aan de beginselen van het Handvest houdt. Dit is tot nu toe niet gebeurd, maar Zuid-Afrika heeft zichzelf ‘geschorst’ door zich terug te trekken toen het land onder het apartheidssysteem werd bestuurd.
Hoofdorganen van de VN
De hoofdorganen van de VN zijn ingesteld bij het VN-Handvest. Onder deze organen bevinden zich vele ondergeschikte organen.
De Algemene Vergadering
De Algemene Vergadering is het belangrijkste beraadslagende orgaan van de Verenigde Naties. Zij is samengesteld uit vertegenwoordigers van alle lidstaten, die elk één stem hebben. Besluiten over belangrijke kwesties, zoals vrede en veiligheid, toelating van nieuwe leden en begrotingszaken, vereisen een tweederde meerderheid. Besluiten over andere kwesties worden genomen bij gewone meerderheid.
Er zijn verschillende ondergeschikte organen binnen de Algemene Vergadering. Deze omvatten de Commissie voor Ontwapening, de Commissie voor Vredesopbouw en de Raad voor de Mensenrechten.
Voor bijzonderheden over de functies en bevoegdheden van de Algemene Vergadering, wanneer zij bijeenkomt en de wijze waarop besluiten worden genomen, klik hier.
Veiligheidsraad
De Veiligheidsraad heeft de primaire verantwoordelijkheid voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid. Hij is zo georganiseerd dat hij ononderbroken kan functioneren, en een vertegenwoordiger van elk van zijn leden moet te allen tijde op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties aanwezig zijn. Het voorzitterschap van de Raad rouleert maandelijks, volgens de Engelse alfabetische volgorde van de lidstaten.
De functies en bevoegdheden van de Veiligheidsraad zijn:
- Het handhaven van de internationale vrede en veiligheid overeenkomstig de beginselen en doelstellingen van de Verenigde Naties;
- Het onderzoeken van geschillen of situaties die tot internationale wrijving zouden kunnen leiden;
- Het aanbevelen van methoden om dergelijke geschillen bij te leggen of van de voorwaarden voor een regeling;
- Het opstellen van plannen voor de instelling van een systeem om de bewapening te regelen;
- Het vaststellen van het bestaan van een bedreiging van de vrede of een daad van agressie en het aanbevelen van de maatregelen die moeten worden genomen;
- De leden oproepen economische sancties en andere maatregelen, die niet het gebruik van geweld inhouden, toe te passen om agressie te voorkomen of te beëindigen;
- Militaire actie ondernemen tegen een agressor;
- De toelating van nieuwe leden aanbevelen;
- de trusteeship-functies van de Verenigde Naties uitoefenen in “strategische gebieden”; en
- de benoeming van de Secretaris-Generaal aanbevelen aan de Algemene Vergadering en, samen met de Vergadering, de rechters van het Internationaal Gerechtshof kiezen.
Er zijn vijf permanente leden van de Veiligheidsraad – China, Frankrijk, de Russische Federatie, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. De tien niet-permanente leden hebben een ambtstermijn van twee jaar en worden door de Algemene Vergadering in regionale groepen gekozen, zodat elke regio vertegenwoordigd is. Klik hier om de huidige niet-permanente leden te zien.
Er is veel kritiek dat de permanente vijf leden de machtigste landen uit 1945 vertegenwoordigen, in plaats van die van vandaag, en dat zij geografisch niet de hele wereld vertegenwoordigen.
Voor meer informatie over de Veiligheidsraad, klik hier.
Secretaris-Generaal
Gelijkelijkelijktijdig diplomaat en pleitbezorger, ambtenaar en CEO, is de Secretaris-Generaal een symbool van de idealen van de Verenigde Naties en een woordvoerder voor de belangen van de volkeren in de wereld, in het bijzonder de armen en kwetsbaren onder hen. De huidige secretaris-generaal, en de achtste bekleder van deze functie, is de heer Ban Ki-moon van de Republiek Korea, die op 1 januari 2007 in functie trad.
Het Handvest beschrijft de secretaris-generaal als “hoofd administratief medewerker” van de Organisatie, die in die hoedanigheid optreedt en “alle andere functies vervult die hem of haar worden toevertrouwd” door de Veiligheidsraad, de Algemene Vergadering, de Economische en Sociale Raad en andere organen van de Verenigde Naties. Het Handvest geeft de Secretaris-Generaal ook de bevoegdheid om “iedere aangelegenheid die naar zijn oordeel de handhaving van de internationale vrede en veiligheid in gevaar kan brengen, onder de aandacht van de Veiligheidsraad te brengen”.
Deze richtsnoeren omschrijven zowel de bevoegdheden van het ambt als verlenen het een aanzienlijke handelingsvrijheid. De Secretaris-Generaal zou falen als hij niet zorgvuldig rekening zou houden met de zorgen van de Lid-Staten, maar hij moet ook de waarden en het morele gezag van de Verenigde Naties hooghouden, en spreken en handelen voor de vrede, zelfs op het gevaar af en toe diezelfde Lid-Staten uit te dagen of het er niet mee eens te zijn.
Elk jaar brengt de Secretaris-Generaal een rapport uit over de werkzaamheden van de Verenigde Naties, waarin de balans wordt opgemaakt van de activiteiten en de toekomstige prioriteiten worden aangegeven. De Secretaris-Generaal is tevens voorzitter van het Administratief Comité voor Coördinatie (ACC), dat tweemaal per jaar de hoofden van alle fondsen, programma’s en gespecialiseerde organisaties van de Verenigde Naties bijeenbrengt ter bevordering van de coördinatie en de samenwerking bij het gehele scala van inhoudelijke en beheersvraagstukken waarmee het stelsel van de Verenigde Naties wordt geconfronteerd.
Een van de meest vitale rollen van de Secretaris-Generaal is het gebruik van zijn “goede diensten” – stappen die publiekelijk en onder vier ogen worden ondernomen, waarbij een beroep wordt gedaan op zijn onafhankelijkheid, onpartijdigheid en integriteit, om te voorkomen dat internationale geschillen ontstaan, escaleren of zich uitbreiden.
De Secretaris-Generaal wordt benoemd door de Algemene Vergadering, op aanbeveling van de Veiligheidsraad. De keuze van de Secretaris-Generaal is derhalve onderworpen aan het veto van een van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad.
Het Secretariaat
Dit is een internationale staf die werkzaam is in dienstposten over de hele wereld en die de diverse dagelijkse werkzaamheden van de Organisatie uitvoert. Het verleent diensten aan de andere hoofdorganen van de Verenigde Naties en beheert de door hen vastgestelde programma’s en beleidslijnen.
De door het Secretariaat uitgeoefende taken zijn even gevarieerd als de problemen waarmee de Verenigde Naties zich bezighouden. Deze variëren van het beheren van vredesoperaties tot het bemiddelen in internationale geschillen, van het onderzoeken van economische en sociale trends en problemen tot het voorbereiden van studies over mensenrechten en duurzame ontwikkeling.
Medewerkers van het Secretariaat informeren ook de mondiale communicatiemedia over het werk van de Verenigde Naties; organiseren internationale conferenties over kwesties van mondiaal belang; en tolken toespraken en vertalen documenten in de officiële talen van de Organisatie.
Op 30 juni 2010 telde het Secretariaat ongeveer 44.000 medewerkers over de hele wereld. Voor informatie over de afdelingen van het Secretariaat, klik hier.
Economische en Sociale Raad (ECOSOC)
De Economische en Sociale Raad is het belangrijkste orgaan dat het economische en sociale werk van de Verenigde Naties en haar operationele wapens coördineert. Hij wordt bijgestaan door het Departement voor Economische en Sociale Zaken. De hele familie van VN-organisaties werkt aan economische, sociale en duurzame ontwikkeling.
Veel VN-organisaties en -programma’s werken nauw samen met de ECOSOC. De agentschappen zijn allemaal onafhankelijke organisaties, met hun eigen leden en budgetten. Veel VN-programma’s zijn door de Algemene Vergadering in het leven geroepen en werken nauw samen met ECOSOC, maar rapporteren aan de Algemene Vergadering en/of de Veiligheidsraad.
De 54 regeringen die lid zijn van de Raad, worden door de Algemene Vergadering gekozen voor elkaar overlappende termijnen van drie jaar. De zetels in de Raad worden toegewezen op basis van geografische vertegenwoordiging: veertien aan Afrikaanse Staten, elf aan Aziatische Staten, zes aan Oosteuropese Staten, tien aan Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten, en dertien aan Westeuropese en andere Staten.
Het werk van ECOSOC wordt verricht door Functionele en Regionale Commissies. Functionele Commissies behandelen specifieke onderwerpen, terwijl Regionale Commissies kwesties behandelen die specifiek zijn voor bepaalde geografische gebieden. De Commissies hebben werkgroepen en andere afdelingen om problemen te onderzoeken, te bespreken en te onderzoeken. Deze bestaan uit vertegenwoordigers van de lidstaten, maar maken gebruik van onafhankelijke deskundigen voor informatie en advies.
Voor informatie over het werk van de VN op het gebied van economische en sociale ontwikkeling, klik hier.
Internationaal Gerechtshof (ICJ)
Het ICJ is niet hetzelfde als het Internationaal Strafhof (ICC). Het ICC behandelt zaken tegen individuen die worden beschuldigd van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Het ICJ behandelt alleen geschillen tussen staten.
Het ICJ is het belangrijkste rechtsorgaan van de Verenigde Naties. Het werd in juni 1945 opgericht bij het Handvest van de Verenigde Naties en begon zijn werkzaamheden in april 1946. De zetel van het Hof is gevestigd in het Vredespaleis in Den Haag, Nederland. Van de zes belangrijkste organen van de Verenigde Naties is het het enige dat niet in New York is gevestigd.
Het Hof heeft tot taak, in overeenstemming met het internationale recht, juridische geschillen te beslechten die door staten aan het Hof worden voorgelegd, alsmede advies uit te brengen over juridische vraagstukken die door bevoegde organen en gespecialiseerde organisaties van de Verenigde Naties aan het Hof worden voorgelegd. Voor informatie over zaken die momenteel bij het Hof aanhangig zijn, klik hier.
Het Hof bestaat uit 15 rechters, die voor een ambtstermijn van negen jaar worden gekozen door de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Het wordt bijgestaan door een Griffie, zijn administratief orgaan. Voor informatie over de geschiedenis van het Hof, klik hier.
- De Truststaatsraad werd in 1945 bij het VN-Handvest ingesteld om internationaal toezicht te houden op 11 trustgebieden die onder het bestuur van 7 Lid-Staten waren geplaatst, en om ervoor te zorgen dat adequate stappen werden ondernomen om de gebieden voor te bereiden op zelfbestuur en onafhankelijkheid. In 1994 hadden alle trustgebieden zelfbestuur of onafhankelijkheid bereikt. Na voltooiing van zijn werkzaamheden heeft de Raad zijn reglement van orde gewijzigd zodat hij naar behoefte kan bijeenkomen.
Andere onderdelen van de VN
Naast de zes “voornaamste organen” die hierboven zijn geschetst, omvat het VN-systeem nog een aantal andere comités, fondsen, programma’s en organisaties. Het werk van sommige van deze organen is vaak in het nieuws – de Wereldgezondheidsorganisatie, de VN-vluchtelingenorganisatie en het Wereldvoedselprogramma, bijvoorbeeld. Andere zijn minder bekend. De hieronder genoemde organen geven een indruk van de breedte van de activiteiten van de VN.
- De Mensenrechtenraad is een intergouvernementeel VN-orgaan dat bestaat uit 47 staten. Hij is verantwoordelijk voor de bevordering en bescherming van de mensenrechten overal ter wereld. De Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten is de VN-functionaris die met dit mandaat is belast. De commissaris ondersteunt het werk van de Raad en de mensenrechtenverdragen van de VN.
- De Internationale Telecommunicatie-unie is het gespecialiseerde agentschap van de VN voor informatie- en communicatietechnologie. Zij houdt zich bezig met zaken als toegang tot internet en internetgovernance, de toewijzing van radiospectrum en satellietbanen, en verbindingen tussen telefoonnetwerken over de hele wereld.
- De Internationale Burgerluchtvaartorganisatie is de VN-organisatie die verantwoordelijk is voor luchtvaartregelgeving en -praktijken. Zij zorgt ervoor dat het huidige luchtvervoersnetwerk – dat bijna 100.000 vluchten per dag uitvoert – veilig en effectief functioneert.
- Het VN-bureau voor drugs- en misdaadbestrijding leidt de wereldwijde inspanningen om illegale drugs, georganiseerde misdaad en terrorisme te bestrijden.
- Het VN-bureau voor ruimtezaken bevordert de internationale samenwerking op het gebied van het vreedzaam gebruik van de kosmische ruimte. Het houdt een register bij van in de ruimte gelanceerde objecten, verzorgt opleidingen op het gebied van technologie en helpt satellietbeelden te verschaffen tijdens natuurrampen.
Financiën
Het werk van de VN wordt door de lidstaten gefinancierd uit drie budgetten: het reguliere budget, het budget voor vredeshandhaving en ‘vrijwillige financiering’.
Betalingen aan het reguliere budget zijn verplicht voor alle landen, hoewel deze sterk uiteenlopen. Zo werd het Verenigd Koninkrijk in 2006 op 6,13% van de jaarlijkse begroting aangerekend, terwijl Liberia op 0,001% werd aangerekend. De armste landen hoeven geen bijdrage aan de vredeshandhavingsbegroting te betalen; ter compensatie doen de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad (China, Frankrijk, de Russische Federatie, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten) extra betalingen.
Als een lidstaat twee jaar achterloopt met de betaling van deze verplichte bijdragen, verliest hij zijn stem in de Algemene Vergadering (hoewel de Algemene Vergadering in individuele gevallen kan stemmen om deze verplichting te versoepelen). Veel staten betalen routinematig te laat, waardoor het voor de VN erg moeilijk wordt om haar werk uit te voeren.
‘Vrijwillige financiering’ wordt gebruikt om de ontwikkelings- en humanitaire programma’s van de VN te financieren, zoals het VN-Kinderfonds. Landen mogen zelf kiezen welke van deze programma’s zij willen financieren.
Commentaar op de VN
De oprichting van de Verenigde Naties in 1945 symboliseerde de hoop van een oorlogsmoe geworden generatie op een nieuw tijdperk van internationale samenwerking dat vrede en vooruitgang zou brengen aan de mensheid. Deze belofte is gedeeltelijk ingelost. De VN heeft belangrijke vorderingen in het internationale recht voorgezeten, mechanismen voor vredeshandhaving ontwikkeld, programma’s voor armoedebestrijding opgezet en de vreedzame overgang naar onafhankelijkheid van tientallen voormalige koloniën vergemakkelijkt, waardoor de samenstelling van de wereld van vandaag radicaal is veranderd.
Maar velen zijn achtergebleven. Hoewel de VN heeft bijgedragen tot de economische en sociale ontwikkeling, blijven er grote verschillen bestaan binnen en tussen landen. Een vijfde van de wereldbevolking moet nog steeds rondkomen van minder dan 1 pond inkomen per dag en miljoenen hebben geen toegang tot de eerste levensbehoeften. En een gemengde staat van dienst bij het oplossen van conflicten en het voorkomen van massale wreedheden heeft de reputatie van de organisatie geschaad.
In een tijd waarin veel landen hun aandacht richten op binnenlandse aangelegenheden, hebben sommige commentatoren de ondergang van de VN voorspeld. Anderen pareren deze visie met beschrijvingen van de onmisbaarheid van de organisatie in een snel globaliserende en onderling verbonden wereld.
De waarheid ligt ergens daartussenin. De VN zal nooit de hoop vervullen van haar meest fervente voorstanders en haar onvermijdelijke fouten zullen brandstof blijven leveren voor haar tegenstanders. Maar als een plaats waar naties bijeenkomen, als een normsteller van belangrijke mondiale normen, en als leverancier van belangrijke diensten, van noodvoedselhulp tot mensenrechtenwaarnemers en vredeshandhavers, zal de VN zeker een belangrijke speler blijven nu zij haar 70ste verjaardag nadert.
In tegenstelling tot haar voorganger, de Volkenbond, is zij veerkrachtig gebleken en heeft zij zich kunnen aanpassen, door herhaalde verdeeldheid onder haar leden en de opkomst van andere multilaterale organen te overleven. Dit komt omdat het verhaal van de VN niet alleen dat van haar samenstellende delen is. Het is het verhaal van de ‘internationale gemeenschap’. Door een breed lidmaatschap te combineren met privileges voor de machtigen, door kleinere en armere staten een platform en een stem te geven, en door samen te werken met nieuwe actoren zoals NGO’s en bedrijven, is de VN erin geslaagd de ontwikkeling van een ‘internationale gemeenschap’ te bevorderen, waarvan nu wordt verwacht dat zij zowel onmiddellijke crises als problemen op langere termijn aanpakt.
Er is zeker geen tekort aan uitdagingen die internationale samenwerking vereisen; er zal een beroep blijven worden gedaan op de Verenigde Naties, zowel gebrekkig als onmisbaar.
Links naar korte artikelen en gesprekspunten
10 mythen over de VN
De blijvende mythe van de VN – Natalie Samarasinghe, UNA-UK uitvoerend directeur
Is de VN geschikt voor zijn doel? Mark Seddon, speechschrijver van de VN, en auteur Adam LeBor nemen het tegen elkaar op
De onmisbare instelling? Jeffrey Laurenti van The Century Foundation bekijkt de VN in het licht van de Syrische crisis
Wat is er mis met de VN? – Thomas G. Weiss, City University New York
Andere internationale organisaties
Een aantal andere internationale organen zijn geen strikt VN-orgaan, maar werden opgericht binnen de VN-familie. Hiertoe behoren het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en het Internationaal Strafhof.
Staten kunnen ook lid zijn van veel verschillende internationale organisaties. Hier volgen enkele van de belangrijkste:
Afrikaanse Unie (AU)
Associatie van Zuidoost-Aziatische Staten (ASEAN)
Commonwealth Secretariat
Commonwealth of Independent States (CIS)
Economische Gemeenschap van West Afrikaanse Staten (ECOWAS)
Europese Unie (EU)
Groep van 8 (G8)
Groep van 77 (G77)
League of Arab States
Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO)
Non-Beweging (NAM)
Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO)
Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE)
Organisatie van de Olie-exporterende Landen (OPEC)
Organisatie van de Islamitische Conferentie
Wereldhandelsorganisatie