Niagara Falls, waterval aan de Niagara River in het noordoosten van Noord-Amerika, een van de beroemdste spektakels van het continent. De watervallen liggen op de grens tussen Ontario, Canada, en de staat New York, V.S. Vele decennia lang waren de watervallen een attractie voor huwelijksreisgangers en voor stunts als koorddansen of in een ton over de watervallen gaan. Steeds meer is de aantrekkingskracht van de plek echter uitgegroeid tot haar schoonheid en uniekheid als natuurkundig verschijnsel.
© Digital Vision/Getty Images
De watervallen bestaan uit twee hoofddelen, gescheiden door Goat Island. Het grootste deel, grenzend aan de linker, of Canadese, oever, is de Horseshoe Falls; zijn hoogte is 188 voet (57 meter), en de lengte van zijn krommende kamlijn is ongeveer 2,200 voet (670 meter). De Amerikaanse watervallen, grenzend aan de rechteroever, zijn 58 meter hoog en 320 meter in doorsnee.
Quistnix
De vorming van de Niagara-kloof (stroomafwaarts) en de instandhouding van de watervallen als een cataract zijn afhankelijk van bijzondere geologische omstandigheden. De gesteentelagen uit het Siluur (ongeveer 444 tot 419 miljoen jaar geleden) in de Niagara-kloof zijn bijna horizontaal en hellen slechts ongeveer 20 voet per mijl (bijna 4 meter per km) naar het zuiden. Een bovenlaag van hard dolomiet wordt ondermijnd door zachtere lagen schalie. Water oefent hydrostatische druk uit en lost het dolomiet slechts langzaam op nadat het in de verbindingen is geïnfiltreerd. Dolomietblokken vallen weg wanneer water van boven infiltreert en de schalie bij de waterval zelf snel erodeert. De ligging van de gesteentelagen zorgt ervoor dat het water voortdurend verticaal van een overhangende richel valt gedurende een lange periode van terugtrekking (beweging stroomopwaarts) van de cataract. Wanneer blokken dolomiet worden ondergraven, vallen ze af en worden ze snel vernietigd door het vallende water, waardoor de terugtrekking van de waterval en het behoud van een verticale cataract verder worden vergemakkelijkt.
Photos.com/Thinkstock
Het water dat over de watervallen stroomt is vrij van sediment, en de helderheid draagt bij aan de schoonheid van de cataract. Als erkenning van het belang van de waterval als een groot natuurspektakel hebben de provincie Ontario en de staat New York de aangrenzende landerijen in eigendom gehouden of verworven en deze tot openbare parken omgevormd.
De zeer grote omleiding van water boven de watervallen voor hydro-elektrische doeleinden heeft de snelheid van de erosie verminderd. Uitgebreide controlewerken stroomopwaarts van de watervallen hebben gezorgd voor een gelijkmatige verdeling van het debiet over zowel de Amerikaanse als de Canadese cataracten, waardoor de gordijnen van de watervallen bewaard zijn gebleven. Een groot deel van de grote rivier boven de watervallen wordt omgeleid en verdwijnt in vier grote tunnels voor gebruik in de stroomafwaarts gelegen elektriciteitscentrales. Omdat men zich zorgen maakte over de mogelijkheid van grote rotsvallen, werd het water van de American Falls in 1969 omgeleid en werd het gesteente met cement versterkt; ook werd een uitgebreid programma van boringen en monsternemingen uitgevoerd. Het debiet van de rivier werd in november van dat jaar naar de American Falls teruggebracht en er werd besloten dat er veiligheidsmaatregelen voor het publiek moesten worden genomen en dat maatregelen om natuurlijke processen te stoppen zowel te duur als ongewenst waren.
Uitstekende uitzichten op de watervallen worden verkregen vanuit Queen Victoria Park aan de Canadese kant; vanaf Prospect Point aan de Amerikaanse kant aan de rand van de American Falls; en vanaf Rainbow Bridge, die de Niagara-kloof overspant ongeveer 300 meter stroomafwaarts van Prospect Point. Bezoekers kunnen vanaf de Amerikaanse oever via een loopbrug oversteken naar Goat Island en kunnen een lift nemen naar de voet van de watervallen en achter het gordijn van vallend water de Cave of the Winds bezoeken. De Horseshoe Falls, die ongeveer 90 procent van de rivierafvoer dragen, hebben zich in de periode 1842-1905 stroomopwaarts gemiddeld 1,7 meter per jaar teruggetrokken. Daarna hebben beheersingswerken en de omleiding van water de erosiesnelheid verminderd, die tegenwoordig bij de American Falls zo traag is dat grote blokken dolomiet zich aan de voet van de waterval ophopen en deze in stroomversnellingen dreigen te veranderen.