Going No Contact: When Estrangement Is a Healthy Choice

De beslissing om geen contact te hebben met een familielid is een diep persoonlijke. Voor sommigen van ons is het helen van de Moederwond mogelijk terwijl je verbonden blijft met je moeder. In dit scenario creëert de genezing in feite een nieuwe, diepere verbinding tussen moeder en dochter, wat iets prachtigs is om mee te maken. Ik heb het zien gebeuren en het is werkelijk inspirerend. Maar voor sommigen van ons is het onmogelijk om onszelf te helen en in verbinding te blijven met onze moeders. Leer waarom geen contact en vervreemding van je moeder een gezonde keuze voor je kan zijn.

Ga Geen Contact Is Nog Steeds Taboe

Het wordt nog steeds als taboe beschouwd om vervreemd te zijn van iemands familie; vooral om vervreemd te zijn van iemands moeder. Soms is de afstand kort en van korte duur. Voor anderen kan de vervreemding blijvend zijn. Het vergt enorme kracht en standvastigheid om hiermee door te gaan.

Wat leidt tot vervreemding?

Er zijn zoveel redenen waarom mensen deze keuze maken. Maar een kernthema dat leidt tot het afzien van contact is het besef dat het disfunctionele gedrag van je moeder een enorme prijs heeft geëist van je mentale/emotionele welzijn en je bent gewoon niet langer bereid om die prijs te betalen.

Ik geloof dat dit niet iets is waarvoor op een luchthartige, nonchalante manier wordt gekozen. Het is eerder een keuze die vaak wordt gemaakt na jaren van alle mogelijke manieren om de band te behouden en naar een hoger niveau te zien evolueren. Op een bepaald moment kom je op een kruispunt waar de kosten te hoog worden en je een keuze moet maken.

Het kan het moeilijkste zijn wat je ooit in je hele leven zult doen.

Dochters die veranderen en de Weerstandsreactie

Families zijn ingewikkelde systemen. Wanneer één persoon zijn gebruikelijke rol in het gezin niet meer speelt, zal het systeem gewoonlijk een zekere mate van onevenwichtigheid of chaos ervaren. Conflicten kunnen dienen om het systeem naar een hoger niveau te tillen als de gezinsleden bereid en open zijn om te groeien en te leren. Jammer genoeg valt de familie soms, in een poging om verandering tegen te gaan, de persoon aan die wil groeien. Die persoon heeft de keuze om te blijven en te lijden onder de giftigheid of om te genezen en het ongezonde systeem te verlaten. De keuze om het contact te beëindigen wordt vaak gemaakt wanneer het duidelijk is dat het onmogelijk is om te genezen terwijl men in dat familiesysteem blijft.

Dochters spelen vaak de rol van familiebemiddelaar, zondebok, bewaarder van geheimen, of emotionele verzorger, enz.

Als een dochter op een groeipad is en verder wil evolueren dan haar typische rol in het gezin, (misschien door mondiger te worden, scherpere grenzen te hanteren, minder tolerant te zijn ten aanzien van slechte behandeling, enz.) dan is de mate van chaos die ontstaat een indicatie van hoe disfunctioneel het gezinssysteem als geheel is.

Als de gezinsleden elk relatief gezond, stabiel en open zijn, kan het gezin in staat zijn om zonder veel chaos een nieuw evenwicht te vinden. Maar als de familieleden zelf diep verwond of getraumatiseerd zijn, kan de evolutie van een dochter als zeer bedreigend voor het familiesysteem worden ervaren. Deze chaos kan zeer verwarrend zijn en uiterst moeilijk te doorgronden. Steun is essentieel.

Ga Geen Contact: The Role of Shame

In een onbewuste poging om het evenwicht te bewaren en zich tegen verandering te verzetten, kunnen familieleden aanvallen op de dochter lanceren. Een veel voorkomende en virulente vorm van tegenreactie is het “pathologiseren” van de dochter: Het conflict wordt gezien als een gevolg van een of andere pathologie bij de dochter. De boodschap is: “Je onwil om in je gevestigde rol in het familiesysteem te blijven, geeft aan dat er iets grondig mis is met je”. Dit op schaamte gebaseerde verhaal ontneemt de moeder en andere familieleden de mogelijkheid om eerlijk hun eigen gedrag te onderzoeken en verantwoordelijkheid te nemen. De geestelijke stabiliteit van de dochter, haar seksuele activiteit, haar fouten in het verleden, alles over haar kan openlijk in twijfel worden getrokken, dat wil zeggen, behalve de rol van de moeder in het conflict.

Het is verbazingwekkend hoe heftig mensen zich verzetten tegen het kijken naar hun dingen en hoe ver ze gaan om het te blijven ontkennen, inclusief het verstoten van hun eigen kind. Dit is eigenlijk een onbewuste poging om zich te verzetten tegen verandering door al het conflict of “slechtheid” te projecteren op de persoon die de transformatie van het familiesysteem initieert. Uiteindelijk is dit helemaal niet persoonlijk. Dit is wat er gebeurt wanneer mensen die niet met hun innerlijke leven bezig zijn geweest, geconfronteerd worden met hun afgezworen pijn door een katalyserende gebeurtenis, zoals een vrouw in de familie die uitgroeit boven de overheersende dynamiek die de familie generaties lang in een stabiele staat heeft gehouden.

We kunnen onze moeders niet redden. We kunnen onze gezinnen niet redden. We kunnen alleen onszelf redden. U hebt uw moeder (of andere familieleden) niet nodig om u te begrijpen om volledig te kunnen genezen.

De weigering van de familie om te veranderen leidt tot uw groei

Een hartverscheurende gebeurtenis is de realisatie dat uw moeder/familie u eenvoudigweg niet kan of wil begrijpen. Het maakt niet uit hoeveel je uitlegt of hoeveel pogingen je doet om hen te overtuigen van waar je vandaan komt, het leidt nergens toe. Het is alsof je twee verschillende talen spreekt. Het kan zijn dat ze onbewust investeren in het NIET begrijpen van jou omdat het een te grote bedreiging vormt voor hun diepgewortelde overtuigingen en waarden. Je begrijpen kan een seismische verschuiving veroorzaken in het fundament waarop zij hun identiteit en wereldbeeld hebben gebouwd. Het is pijnlijk om je dit te realiseren, maar het helpt je om een eenheid van geest in jezelf te creëren.

Het wordt duidelijk dat je eigen begrip van jezelf genoeg moet zijn. Je bevestiging van jezelf wordt primair. Je beseft dat je in orde kunt zijn, ook al begrijpen anderen je niet.

Wat gebeurt er nadat je geen contact meer hebt gehad?

Nadat je geen contact meer hebt gehad, kan je leven op veel gebieden beginnen te verbeteren. Ik heb chronische ziekten zien opklaren, neurotische angsten zien verdwijnen en levenslange patronen zien oplossen. In feite wordt de uitdaging dan soms het verdragen van het plezier in je eigen leven. Bij elk nieuw niveau van toegenomen welvaart, toegenomen intimiteit, vreugde, vrijheid, word je eraan herinnerd dat je familie er niet is om het met je te delen. Het is vooral aan deze horizonten dat we de turbulentie van verdriet kunnen ervaren. Er zit niets anders op dan het verdriet te voelen dat daarmee gepaard gaat en jezelf toe te staan verder te gaan.

Het verdriet betekent niet dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt. Het is in feite een teken van gezondheid en genezing.

Houd jezelf geaard in het nieuwe paradigma dat je de kracht gaf om de giftige verbinding te verlaten. Als je dat niet doet, kun je door schuldgevoelens of schaamte worden teruggetrokken. Het is zo belangrijk om veel steun te krijgen en jezelf tijd en ruimte te geven om alle emoties te verwerken die bij deze keuze horen. Zorg dat je precies weet waarom je dit doet en gebruik het als een kans om een nieuw paradigma in je leven te laten ontstaan.

Estrangement Is a Launch Pad to Empowerment

Je ontdekt misschien iets heel diepgaands dat veel mensen nooit doen: je realiseert je dat je de afwijzing van je moeder kunt overleven. Dit kan een niveau van vrijheid en vastberadenheid in je opwekken dat kwantumsprongen in je leven kan initiëren. Het kan je aanzetten tot een felle toewijding aan de waarheid en een radicale integriteit die zich uitbreidt naar andere gebieden van je leven. Het wakkert een waarheidsvuur in je aan dat er altijd al was, maar dat nu ten volle kan oplaaien. Je voelt je eigen bron van binnen.

Groef,roef, en nog eensroef maakt plaats voor VRIJHEID

Froefheid kan de kop opsteken telkens wanneer je naar een nieuw, hoger niveau gaat waar mijn moeder/familie nog nooit is geweest. Het kan voelen als bot-diep verdriet, bijna tribaal of voorouderlijk, het verdriet om zonder hen verder te moeten gaan. En het wordt makkelijker en makkelijker met de tijd. Ik merk dat hoe meer we onszelf liefdevol toestaan om te rouwen, hoe meer ruimte er ontstaat voor magie, schoonheid en vreugde in ons leven. Er is iets heiligs aan het verdriet dat voortkomt uit het maken van deze keuze. Het kan dienen als een gelegenheid om je diepgaand te verbinden met je waarheid en die op het diepste niveau te belichamen. We moeten betekenis geven aan dit verlies en het gebruiken om ons leven op nieuwe manieren te verbeteren. Dat is de sleutel tot genezing op de lange termijn.

Jouw integriteit wordt het solide fundament voor de rest van je leven

“Je kunt niet arm genoeg worden om arme mensen te helpen opbloeien of ziek genoeg worden om zieke mensen te helpen beter te worden. Je kunt je alleen verheffen vanuit een positie van kracht, helderheid en afstemming.” ~Abraham

Het is oké om afstand te nemen van giftige mensen in je leven, ook van giftige mensen in je familie.

Het helen van wonden tussen generaties kan een eenzaam pad zijn. Maar met de ruimte die je creëert, zullen er zielsvolle verbindingen in je leven komen. Onze gehechtheidsbehoeften zijn de krachtigste behoefte die we als mens hebben. Dit niveau van vervreemding onder ogen zien is de diepte van je pijn confronteren, van je menselijkheid, en de volledige waarde van je eigen leven opeisen. Onze grootste angst is dat we alleen zullen zijn. Maar de eenzaamheid die we vrezen is al gebeurd in het trauma van onze families. Ik ben hier om je te vertellen dat je niet alleen bent en dat je mettertijd je zielsfamilie zult vinden, mensen die in staat zijn je te zien en te waarderen om wie je bent.

Vreemde dochters zijn spirituele strijders

In een wereld waarin van vrouwen overwegend wordt verwacht dat ze zwijgen, dat ze tegemoetkomen aan de behoeften van anderen, en waarin de donkere kant van moeders niet wordt erkend, kan de ervaring van vervreemding een inwijding zijn in een nieuw niveau van bewustzijn dat veel mensen nooit de kans krijgen om te ervaren.

De ruimte is vrijgemaakt om je licht in volle glans te laten schijnen. Wat ga je doen met dit licht dat in je straalt?

Onverwante dochters vinden elkaar en creëren een nieuwe moederlijn; een verbinding van authenticiteit, echtheid en waarheid in elkaar die het opkomende bewustzijn in allen ondersteunt. Ik heb onmiddellijke kameraadschap gezien tussen vrouwen die dit pad bewandeld hebben. Er zijn er meer van ons dan veel mensen zich realiseren. Je bent niet alleen!

Vertrouw jezelf en doe wat goed voor je is

Overgave hoeft niet te betekenen dat je niet van je gezin houdt. Het betekent niet dat je niet dankbaar bent voor de goede dingen die ze je gaven. Het betekent alleen dat je ruimte nodig hebt om je eigen leven te leiden, zoals jij dat wilt. Vrouwen die geen andere keus hebben dan geen contact te hebben met hun disfunctionele moeders, maken de breuk omdat het de enige manier is om de krachtige boodschap te sturen dat: “Moeder, jouw leven is je eigen verantwoordelijkheid zoals mijn leven de mijne is. Ik weiger geofferd te worden op het altaar van jouw pijn. Ik weiger een slachtoffer van jouw oorlog te zijn. Zelfs als je niet in staat bent me te begrijpen, moet ik mijn eigen weg gaan. Ik moet kiezen om echt te leven.”

Het helen van de Moederwond: An Initiation of Sovereignty

Healing the Mother Wound is the process of being initiated into your own sovereignty as a woman.

Onze patriarchale cultuur koestert een disfunctionele verstrengeling tussen moeders en dochters. Onze cultuur biedt vrouwen geen ritueel voor de natuurlijke ontwikkelingsstap om zich los te maken van hun moeder en ingewijd te worden in hun eigen leven. (Dit bestaat ook niet voor mannen.) Het helen van de Moederwond is het proces dat die noodzakelijke inwijding biedt, of je nu nog in contact staat met je moeder of niet. Mijn droom is dat op een dag in de toekomst de Moederwond heel zeldzaam zal zijn als meer vrouwen zich ontworstelen aan de patriarchale boodschappen van “minder dan” en zowel moeders als dochters toestemming voelen om hun volledige kracht en potentieel te bezitten, verbonden in het hart terwijl ze vrije, afzonderlijke individuen zijn. De individualiteit van de dochter zal geen bedreiging vormen voor de moeder, omdat zij liefde en waardering voor zichzelf zal hebben, net zoveel als voor haar dochter.

Als je de Moederwond heelt, creëer je een nieuwe wereld voor jezelf, voor de vrouwen van de toekomst, en voor de aarde zelf.

Art credit: “Under Syrian Skies” door Suhair Sibai,