Voor de familie Michael en Diane Norman van Auburn, WA, was een wekelijkse traditie Pizza Friday. Diane, 48, zou afwisselend pizza’s ophalen bij verschillende restaurants in de buurt van hun huis ten zuiden van Seattle, en zij en haar man, hun drie zonen, en hun dochter en schoonzoon zouden ze delen. 
“Op deze specifieke vrijdag (19 sept. 2014), koos ze ervoor om pizza’s op te halen bij Domino’s Pizza (in Milton, WA),” zegt Michael, 50. “Ze kwam thuis met Canadese bacon en ananas, champignon en kaas, en een pepperoni en een halve kaas. Het was onze normale vrijdagavondbestelling.” Maar deze Pizza Friday bleek allesbehalve normaal te zijn. “Ik gooide een paar stukken op mijn bord, ging zitten en begon te eten,” herinnert hij zich. “Ik nam de eerste hap, kauwde erop, merkte niets vreemds op en slikte door. Toen ik eenmaal slikte, begon ik naar mijn keel te grijpen en ik wist niet wat het was. Ik dacht misschien een hard stuk Canadees spek of de korst. Ik wist het echt niet. Het begon echt te krabben en te scheuren aan mijn keel.” Hij dronk snel wat sap en wat water en at toen een stuk brood om te zien of dat zou helpen. “Hij was aan het stikken en kokhalzen en had duidelijk veel pijn,” zegt Diane.
“Het brood hielp wel, maar mijn keel was nog steeds helemaal kapot en ik had er nog steeds last van,” herinnert haar echtgenoot zich. “Op dat moment zei ik: ‘Ik ben klaar met deze pizza,’ en ik gooide hem in de vuilnisbak. Ik ging naar boven en kort daarna, misschien een uur of zo, begon ik pijn in mijn maag te voelen. Het was een doffe, diepe pijn in mijn onderbuik.” Hij vertelde zijn vrouw over de pijn in zijn maag en dat hij dacht dat het misschien met de pizza te maken had, maar “zij dacht dat het gewoon mijn gedachten konden zijn”, zegt hij. De pijn hield het hele weekend aan, vooral als hij iets at, en op maandag werd het uiteindelijk zo erg dat Michael vrij moest nemen van zijn werk bij Boeing, waar hij software product manager is. Op dinsdag ging hij naar een medische kliniek om uit te zoeken wat de oorzaak van het probleem was. “De dokter vroeg of ik bloed in mijn ontlasting had gehad, en ik zei van niet”, zegt hij. “Ze stelde voor om me medicijnen tegen zure reflux te geven, maar ik zei: ‘Nee, ik denk niet dat het dat is. Ik denk dat ik iets binnengekregen heb en zou echt graag willen dat u een röntgenfoto voorschreef.'” Hij liet diezelfde dag een röntgenfoto maken en de resultaten werden hem op woensdag 24 september teruggemaild. “In de e-mail stond: ‘Het is mogelijk dat er twee metalen voorwerpen zijn, dus we willen dat u een laterale röntgenfoto maakt,'” zegt Diane, die thuis werkt als kinderverzorgster. “Ik belde hem meteen en zei: ‘Je moet meteen een nieuwe röntgenfoto laten maken.'” Dus reed Michael naar Valley Medical Center in Renton, liet een laterale röntgenfoto maken en kreeg een kopie van de resultaten op cd. “Ik bekeek het en verdorie, precies zoals ze zeiden, er zat een lineair vreemd voorwerp in me,” zegt hij. Diane voegt eraan toe: “Er zat er een aan de ene kant en een aan de andere kant.” Spoedoperatie
De dokter belde op vrijdag en vertelde Michael dat hij onmiddellijk naar een spoedafdeling moest voor een CAT-scan. Op dat moment was er een week verstreken sinds hij de pizza had gegeten. Nadat hij weer naar Renton was gegaan voor de CAT-scan, kwam er een arts binnen die de Normans vertelde dat er binnenkort een chirurg bij hen langs zou komen. “Ze zeiden dat een van de voorwerpen half in en half uit zijn dunne darm zat, en dat ze meteen een operatie moesten uitvoeren,” zegt Diane. De artsen probeerden eerst een minder invasieve endoscopische procedure, die niet werkte, en Michael onderging vervolgens een operatie om de twee 1,5-inch draden op zaterdag 27 september te verwijderen. “Toen ik uit de operatie kwam, had ik heel veel pijn,” zegt hij. “Als de verpleegsters binnenkwamen, zei ik dat alles in orde was, want ik probeerde me er doorheen te persen. Als ik probeerde te bewegen of wat meer rechtop te zitten of als ik hoestte, was het erg pijnlijk.” Michael werd op 30 september uit het ziekenhuis ontslagen en kreeg te horen dat hij twee weken niet mocht gaan werken, een maand lang niet meer dan 10 kilo mocht tillen en in het algemeen niet te veel mocht doen vanwege het risico op een hernia. Terwijl haar man nog in het ziekenhuis lag, herinnerde Diane zich dat ze de overgebleven pizza in de vriezer had gelegd en besloot ze te gaan kijken.
“Gewoon uit nieuwsgierigheid keek ik naar de bodem van de pizza, en daar lag een draadje op de bodem”, zegt ze. “We namen er meteen een foto van. Het hele gebeuren was erg surrealistisch. Onze dochter en ik kregen zowat een hartaanval.” Een andere klacht van een klant Een andere klant van Domino’s Pizza vertelt een soortgelijke ervaring, maar zonder het daaropvolgende ziekenhuisbezoek. Brian McAdams zegt dat hij pizza’s bij hem thuis in Edgewood, WA, liet bezorgen op dezelfde vrijdagavond als Diane Norman hun pizza’s ophaalde. Hij zegt dat zijn vrouw iets opmerkte wat leek op een draadhaar op haar pizzablokje, en hij dacht dat hij er misschien een had ingeslikt. McAdams zegt dat hij de Domino’s-franchise in Milton belde en de manager over de situatie vertelde. “Hij verontschuldigde zich en stond erop dat ze ons geen rekening zouden sturen voor onze pizza bestelling,” zegt McAdams. “Hij bood ook aan om ons nieuwe pizza’s te sturen, maar dat heb ik geweigerd.” Inspectie van de gezondheidsdienst Nadat de Normans een klacht hadden ingediend bij de Tacoma-Pierce County Health Department, bezocht een inspecteur de pizzeria in Milton op 1 oktober en documenteerde dat er een staalborstel werd gebruikt om het rek in de oven aan het eind van de dag schoon te maken. “Enige slijtage aan de borstelharen”, staat in het inspectierapport van 1 oktober. Een ander inspectierapport, dit van 8 oktober, vermeldde dat de borstel die was gebruikt om de oven schoon te maken, de week ervoor was weggegooid. Soortgelijke gevallen Michael Norman’s verhaal is niet zo ongewoon. Er zijn in het recente verleden een aantal soortgelijke gevallen geweest van staalborstelharen die door mensen werden ingeslikt, vast kwamen te zitten in hun mond, keel of spijsverteringsstelsel, en hen naar het ziekenhuis stuurden. In een verslag van juli 2012 van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wordt melding gemaakt van zes van dergelijke gevallen in Rhode Island tussen maart 2011 en juni 2012. De meeste hadden de ervaring na het eten van gegrild vlees, en allen herstelden volledig na een operatie. Bij een man uit New Jersey moest een draadhaar uit zijn dikke darm worden verwijderd en het gat dat daardoor was ontstaan, worden gerepareerd. Een vrouw uit Pennsylvania moest worden geopereerd nadat een draadhaar in een van haar amandelen was blijven steken. In mei 2013 werd bij een tiener in de staat Washington een draadhaar dat hij tijdens een familie BBQ had binnengekregen operatief verwijderd. En in juni van dit jaar moest een vrouw uit Puyallup, WA, die zelf gegrilde kip had gegeten, een spoedoperatie ondergaan nadat een draadhaar haar darm had doorboord. De bezorgdheid van het Congres U.S. Sen. Charles Schumer (D-NY) werd bekend met de steeds terugkerende problemen met draadborstels voor barbecues en gaf in mei 2012 een persconferentie om er bij de Consumer Product Safety Commission (CPSC) en de Food and Drug Administration (FDA) op aan te dringen een veiligheidsbeoordeling uit te voeren.
“Metalen borstelharen zijn een topping die niemand dit vakantieseizoen op zijn hamburger wil,” verklaarde Schumer in een persbericht. “Grillen moet een geweldige tijd zijn voor het hele gezin, niet een tijd om je zorgen te maken over een spoedbezoek aan het ziekenhuis. Ik dring er bij de Consumer Product Safety Commission en de FDA op aan een veiligheidsonderzoek naar deze producten in te stellen en de consumenten te waarschuwen voor de mogelijke gevaren ervan. Ik dring er ook bij de consumenten op aan deze zomer voorzichtigheid te betrachten bij het gebruik van deze metalen grillborstels om meer ongevallen zoals deze te voorkomen.” Chuck Bell, programmadirecteur van de Consumentenbond, was ook aanwezig op de persconferentie. “Ik weet niet of er sindsdien iets is gebeurd,” vertelde Bell aan Food Safety News. Hij merkte op dat sinds de Consumer Product Safety Improvement Act in 2008 werd aangenomen, CPSC verplicht is om een doorzoekbare database bij te houden op Saferproducts.gov om problemen met consumentenproducten te melden. Uit een controle van die database blijkt dat tussen mei 2011 en mei 2014 10 klachten zijn ingediend over problemen die zouden zijn opgetreden door het inslikken van draden van grillborstels. De voormalige voorzitter van de CPSC, Inez Tenenbaum, gaf in een brief van juni 2012 aan Schumer aan dat het agentschap op de hoogte was van 28 individuele gevallen tussen 2007 en 2012 met betrekking tot “losgeraakte grill-draad borstelharen,” en dat 13 van hen een bezoek aan de eerste hulp met zich meebrachten en twee een operatie vereisten. Regelgeving CDC heeft een aantal veiligheidsaanbevelingen gedaan aan het publiek over het gebruik van grillborstels. Echter, tot op heden heeft geen enkele federale instantie voorgesteld om waarschuwingslabels te eisen of om ze van de markt te halen. “Ik denk dat we (eisen waarschuwingslabels),” zegt Patty Davis, een CPSC woordvoerster. “Voor kinderslaapkleding zijn er etiketten. Ik denk dat we die bevoegdheid wel hebben.” Ze voegt eraan toe dat het agentschap houdt een oogje op de draad grill borstels en kijkt voor een “patroon van defect” in producten alvorens te buigen zijn regelgevende bevoegdheden. “Als we een defect vinden, zal onze handhavingsafdeling actie ondernemen. Dat is wat onze drempel is,” zegt Davis. “Ons advies aan consumenten is om hun barbecues te inspecteren op defecten, inclusief de borstelharen. Beschikbare alternatieven Er zijn een aantal alternatieven beschikbaar voor het gebruik van draadborstels om grills of ovens schoon te maken, waaronder puimsteen, staalwol, vochtige lappen of papieren handdoeken. “Idealiter zou ik graag zien dat er andere opties worden gebruikt in plaats van de draadborstels, want je vertrouwt erop dat iemands oog op een van die borstels valt terwijl hij de oven schoonmaakt”, zegt Michael. Diane zegt dat ze graag zou zien dat de borstels uit de handel worden genomen. “Mensen zeggen dat je ongelukken krijgt met auto’s, en ze gaan geen auto’s van de markt halen. Maar er moet een grote verandering komen. Als je ze thuis gebruikt, is dat jouw zaak, maar voor een restaurant is het anders,” zegt ze. Haar man voegt daaraan toe: “Als consument vind ik niet dat je iedere keer dat je in een restaurant eet in angst moet leven en je moet afvragen wat er in je maaltijd kan zitten.” Hoewel ze een ziektekostenverzekering hebben, besloten de Normans een rechtszaak aan te spannen om hun gederfde loon en de aanzienlijke ziekenhuisrekeningen te dekken. Een vriend raadde de voedselveiligheidsadvocaat Bill Marler in Seattle aan. (Zijn advocatenkantoor, Marler Clark, onderschrijft Food Safety News). Marler stuurde aanvankelijk drie gewaarmerkte brieven naar het pizzabedrijf met de vraag om een juridische reactie op de situatie van Norman, maar er kwam geen reactie. Op 1 december diende hij namens de Normans in Pierce County Superior Court een klacht in tegen Carpe Diem Pizza Inc., de wettelijke naam van de Domino’s franchise in Milton. “We willen natuurlijk dat ze onze medische kosten betalen, en we willen niet dat dit iemand anders overkomt,” legt Diane uit. “Dit was volledig te voorkomen van hun kant. We willen andere mensen ervan bewust maken dat dit kan gebeuren en dat ze hun manier van schoonmaken moeten veranderen.”
“We willen ervoor zorgen dat restaurants de juiste schoonmaakprocedures volgen, zodat er geen vreemde voorwerpen in het eten terechtkomen”, zegt Michael. Noch Carpe Diem Pizza noch Domino’s heeft direct gereageerd op de klacht van de familie Norman. Tim McIntyre, vice-president communicatie van het hoofdkantoor van de keten in Ann Arbor, MI, vertelde de media dat de franchisenemers van het bedrijf zich aan de gezondheidsvoorschriften moeten houden, maar verder onafhankelijk opereren. Geen Pizza Friday meer Michael Norman werkt weer normaal en heeft geen pijn meer, maar hij heeft nu wel een litteken van 15 cm op zijn buik en hij heeft geen zin meer om binnenkort pizza te eten. In feite heeft de familie Norman geen pizza meer gegeten sinds die avond in september. “We kunnen in alle eerlijkheid zeggen dat we geen pizzavrijdag meer hebben gehad sinds dit is gebeurd,” zegt Diane Norman. “Als ik er ook maar een beetje aan denk, draait mijn maag om. Ik ben er niet klaar voor om pizza te gaan kopen. Zelfs kijken naar een pizza, nee dank je.” “Ik denk niet dat we al helemaal genezen zijn,” zegt Michael. “Misschien op een gegeven moment wel.”