Selecteer tekstniveau:
Het vermogen om goederen en mensen efficiënt te vervoeren maakt moderne samenlevingen mogelijk. Een korte blik op de vroege Verenigde Staten illustreert dit principe. In de eerste helft van de jaren 1800 bouwden de Amerikanen een sterk transportnetwerk uit. Verbeterde technologie maakte nieuwe engineering mogelijk. Al snel transformeerden technische hoogstandjes het Noord-Amerikaanse continent. Nieuwe wegen, kanalen en spoorwegen breidden de economische mogelijkheden sterk uit.
Tijdens de koloniale en revolutionaire perioden leefde het grootste deel van de niet-inheemse bevolking van Noord-Amerika in de buurt van de Atlantische kust. Amerika in de jaren 1700 was voornamelijk afhankelijk van vervoer over water om kleine boerderijen met de transatlantische handel te verbinden. Boeren die in de buurt van de Hudson-rivier of andere rivieren woonden, konden hun gewassen stroomafwaarts naar de havensteden drijven. Ambachtslieden vervoerden hun handgemaakte producten op dezelfde manier. Het reizen zelf was traag en moeilijk. Rond het midden van de 17e eeuw waren er postwegen tussen de kolonies aangelegd. Deze wegen waren echter ongeschikt voor commercieel vervoer. Het vervoer van landbouwgewassen en andere goederen was kostbaar en traag.
Goods Hit the Road
In 1794 werd een nieuwe weg geopend tussen Philadelphia, Pennsylvania, en Lancaster, Pennsylvania. Het was de eerste tolweg van het land, aangelegd door een groep zakenlieden. Al snel lieten andere groepen kooplieden meer tolwegen aanleggen. Tegen het begin van de jaren 1820 doorkruisten duizenden kilometers geasfalteerde wegen de regio. Deze tolwegen waren een belangrijke stimulans voor de regionale handel. De federale regering betaalde in deze periode voor één belangrijke snelweg: de Cumberland Road. Deze weg begon in 1811 en liep van Cumberland, Maryland, naar het westen. In 1818 stak hij de Appalachen over en bereikte Wheeling, Virginia. Het maakte reizen over land mogelijk tussen de rivieren Potomac en Ohio.
Commerciële havens kwamen op
Kanalen gaven het transportsysteem over water een nog groter bereik. Het grootste en belangrijkste kanaal was het Erie-kanaal. Het werd in 1817 goedgekeurd door de wetgevers van de staat New York. Het liep van Buffalo tot Albany. Het was 12,1 meter (40 voet) breed aan de bovenkant en 1,2 meter (vier voet) diep. Door deze technische prestatie ontstond een door mensenhanden aangelegde waterweg die de Grote Meren met de Hudson-rivier verbond. De Hudson mondt op zijn beurt uit in de Atlantische Oceaan bij New York City. Het Eriekanaal heeft zowel de reistijd als de kosten van het vervoer van producten zoals graan en timmerhout van het Midwesten naar de oostkust aanzienlijk verminderd. Het leidde tot een onmiddellijke en spectaculaire toename van het vervoer van dergelijke goederen. In de jaren 1840 was New York City de belangrijkste handelshaven van het land geworden. Mede hierdoor werd de stad de financiële en handelshoofdstad van het land.
Andere staatsregeringen hoopten het succes van New York te kopiëren. Zij betaalden al snel voor hun eigen kanaalprojecten. In 1840 hadden de Verenigde Staten meer dan 4.828 kilometer aan kanalen. Zowel Ohio als Indiana bouwden hun eigen kanaalsystemen. Zij verbonden de Ohio rivier met Lake Erie. Het Illinois & Michigan Kanaal, voltooid in 1848, zorgde voor een waterverbinding tussen de Mississippi River Valley en de Great Lakes. Het hielp de stad Chicago, Illinois, het grote vervoersknooppunt van het Midwesten te worden.
Treinen rijden het hele jaar door
De door stoom aangedreven locomotief had de meest verstrekkende invloed. Treinen waren een zware, snelle transportoplossing voor het hele jaar door. Na verloop van tijd werden ze de voorkeurskeuze voor commerciële scheepvaart. De eerste spoorwegen in de V.S. legden slechts korte afstanden af. In 1827 richtte een groep zakenlieden uit Baltimore, Maryland, een onderneming op om de eerste grote spoorweg te bouwen. De spoorweg liep tussen hun stad en de Ohio-rivier. In de decennia vóór de Burgeroorlog (1861-1865) volgden nog vele particuliere spoorwegondernemingen. Tussen 1840 en 1860 vertienvoudigde het aantal aangelegde spoorlijnen in het land. De eerste transcontinentale spoorlijn werd in 1869 aangelegd. Uiteindelijk verlaagden de spoorwegen de kosten van het vervoer van vele soorten goederen over grote afstanden.
Deze vooruitgang in transport hielp bij het vestigen van nederzettingen in de westelijke regio’s van Noord-Amerika. Ze waren ook essentieel voor de industrialisatie van het land. De resulterende groei in productiviteit was verbazingwekkend. Drukke transportverbindingen bevorderden de groei van steden. Het transportsysteem hielp bij de opbouw van een industriële economie op nationale schaal.