Bagdad

Bagdad
– Stad –
بغداد Baġdād
Algemeen zicht op het noord-westelijke deel van de stad Bagdad aan de overkant van de Tigris, 2006.
De ligging van Bagdad binnen Irak.
Coordinates: {{#invoke:Coordinates|coord}}{#coordinates:33|20|00|N|44|26|00|E|
	name=}}
Land	Irak
Provincie	Baghdad
Gesticht	762 C.E.
Oprichter	Abu Jafar al-Mansour
Regering
– Type	Burgemeester-raad
– burgemeester	Saber Nabet Al-Essawi
Gebied
– Totaal	2,260.2 km² (872.7 sq mi)
Elevation	34 m (112 ft)
Bevolking (2011)
– Totaal	7.216,040
Tijdzone	Arabië Standaard Tijd (UTC+3)
– Zomer (DST)	Geen DST (UTC)

Baghdad (Arabisch: بغداد Baġdād) is de hoofdstad van Irak en van het gouvernement Bagdad, waarmee het ook coterminaal samenvalt. Met een stedelijke bevolking van naar schatting 7.000.000 is het de grootste stad in Irak en de op één na grootste stad in de Arabische wereld (na Caïro).

De stad ligt aan de rivier de Tigris en gaat terug tot ten minste de achtste eeuw, met enkele bewijzen van haar bestaan in pre-islamitische tijden. Bagdad, dat “Gods geschenk” of “Stad van Vrede” betekent, was in de achtste eeuw een centrum van kennis en handel, als hoofdstad van het islamitische Abbasidische rijk. De stad werd geplunderd door de Mongolen, stagneerde onder Ottomaanse controle, bloeide op in de jaren 1970, maar is sinds 2003 een centrum van gewelddadige conflicten, vanwege de aanhoudende oorlog in Irak.

Irak, in 2008, werd beschouwd als een ontwikkelingsland dat in het middelpunt stond van de toegenomen aandacht van het Westen als gevolg van een door de Verenigde Staten geleide invasie in 2003 en de daaropvolgende onrust. Hoewel de bewezen oliereserves van 112 miljard vaten een van de grootste ter wereld zijn, na Saoedi-Arabië, schat het Amerikaanse ministerie van Energie dat tot 90 procent van de olievoorraden van het land onontgonnen blijft. Het vooruitzicht voor welvaart is hoog zodra vrede is bereikt.

Geografie

Torenklok van de qishla van Bagdad met de Medische Stad op de achtergrond, 2005

De meest betrouwbare en algemeen aanvaarde opvatting over de etymologie van de naam “Bagdad” is dat het een Middel-Perzische samenstelling is van Bag “god” + dād “gegeven”, wat vertaald kan worden als “door god gegeven” of “Gods geschenk”, vandaar het moderne Perzisch Baɣdād. De naam is pre-islamitisch en de oorsprong is onduidelijk. Tijdens haar gouden eeuw stond de stad bekend als “Madinat as-Salam,” of “Stad van Vrede.”

De stad ligt op een uitgestrekte alluviale vlakte, 112 voet (34 meter) boven de zeespiegel. De Tigris deelt Bagdad in tweeën: het oostelijke deel heet Risafa en de westelijke helft staat bekend als Karkh. Het land waarop de stad is gebouwd, is bijna volledig vlak en laaggelegen, omdat het van alluviale oorsprong is door de periodieke grote overstromingen van de rivier. De voltooiing van een dam in de Tigris bij Samarra in het noorden, in 1956, maakte een einde aan de overstromingen.

Bagdad heeft een heet, droog klimaat. In de zomer van juni tot augustus kan de gemiddelde maximumtemperatuur oplopen tot 44°C (111°F), gepaard gaande met een felle zon. Hoewel de luchtvochtigheid zeer laag is (gewoonlijk minder dan 10%) door de afstand van Bagdad tot de moerassige Perzische Golf, zijn stofstormen uit de woestijnen in het westen normaal. In de winter, van december tot februari, heeft Bagdad maximumtemperaturen van gemiddeld 59°F tot 61°F (15°C tot 16°C). De gemiddelde minimumtemperatuur in januari is ongeveer 39°F (4°C), maar temperaturen onder 32°F (0°C) zijn niet ongewoon tijdens dit seizoen.

De jaarlijkse neerslag, die bijna volledig beperkt blijft tot de periode van november tot maart, bedraagt gemiddeld ongeveer 5,5 inch (140 mm), maar is zo hoog als 23 inch (575 mm) en zo laag als minder dan een inch (23 mm). Op 11 januari 2008 viel er voor het eerst sinds mensenheugenis lichte sneeuw in Bagdad.

De landoppervlakte van de stad was 283,4 vierkante mijl (734 vierkante kilometer) in 2006.

Geschiedenis

Plattegrond van Bagdad, ca 900.

Suq al-Ghazel Minaret in Bagdad, de oudste van de stad, gebouwd door Kalief Muktafi van 901 tot 907.

Zumurrud Khaton graftombe in Bagdad,1932.

Hulagu’s leger valt Bagdad aan.

Bagdad, 1930.

Stichting

Hoewel een stad Bagdad wordt genoemd in pre-islamitische teksten, waaronder de Talmoed, dateert de stad Bagdad van 764 v. Chr, toen de Abbasidische kalief Abu Ja’far Al-Mansur de stad stichtte. Mansur geloofde dat Bagdad de perfecte stad was om de hoofdstad van het islamitische rijk te worden. Bagdad lag op een handelsroute voor de Khurasanen waar karavanen elkaar ontmoetten en handel dreven. Het gebied had overvloedig water en een gezond klimaat. Het doel was Harran te vervangen als zetel van de kaliphalregering. De plaats van de oude stad Babylon, die sinds de tweede eeuw v. Chr. verlaten was, ligt ongeveer 85 kilometer naar het zuiden.

Al-Mansurs stad – Madīnat al-Salām (“Stad van Vrede”)- werd gebouwd binnen cirkelvormige muren en werd uiteindelijk “de Ronde Stad” genoemd. Ontworpen als een cirkel met een diameter van ongeveer 2 km, had zij drie concentrische muren. Het oorspronkelijke ontwerp toont een ring van residentiële en commerciële structuren langs de binnenkant van de stadsmuren, maar de uiteindelijke constructie voegde nog een ring toe, binnen de eerste. Een moskee en een hoofdkwartier voor de bewakers bevonden zich in het centrum van de stad. Vier hoofdwegen leidden van het paleis van de kalief en de grote moskee in het centrum naar verschillende delen van het rijk. De oude Sasanische stad Gur/Firouzabad is bijna identiek in haar cirkelvormig ontwerp, haar uitwaaierende lanen en de regeringsgebouwen en tempels in het centrum van de stad.

Centrum van geleerdheid

Bagdad kwam tot bloei rond 800 v. Chr., tijdens het bewind van kalief Harun al-Rashid, toen de straten geplaveid werden met een teersubstantie. Bagdad werd een centrum van kennis en handel. Het Huis der Wijsheid was een instelling die zich toelegde op de vertaling van Griekse, Midden-Perzische en Syrische werken. De Barmakiden, een adellijke Perzische Abbasidische familie, brachten geleerden van de nabijgelegen Academie van Gundishapur, en introduceerden zo de Griekse en Indische wetenschap in de Arabische wereld. Bagdad was waarschijnlijk de grootste stad ter wereld tot de jaren 930, toen zij door Córdoba werd ingehaald. Volgens verschillende schattingen telde de stad op haar hoogtepunt meer dan een miljoen inwoners. Een deel van de bevolking van Bagdad was afkomstig uit Iran, vooral uit Khorasan. Veel van de verhalen van de legendarische Perzische koningin Scheherazade in Duizend-en-één-nacht spelen zich af in Bagdad in deze periode.

Invasies

In de tiende eeuw vertraagde de snelle groei van Bagdad door problemen binnen het Kalifaat, waaronder verplaatsing van de hoofdstad naar Samarra (tijdens 808-819 en 836-892), het verlies van de meest westelijke en oostelijke provincies, en perioden van politieke overheersing door de Iraanse Buwayhiden (945-1055) en Seldjoekse Turken (1055-1135). De bevolking van de stad bedroeg tussen 300.000 en 500.000 inwoners. Niettemin bleef de stad een van de culturele en commerciële centra van de islamitische wereld tot 10 februari 1258, toen zij werd geplunderd door de Mongolen onder Hulagu Khan tijdens de inname van Bagdad. De Mongolen slachtten de meeste inwoners van de stad af, waaronder de Abbasidische kalief Al-Musta’sim, en verwoestten grote delen van de stad. De grachten en dijken die het irrigatiesysteem van de stad vormden, werden verwoest. De inname van Bagdad maakte een einde aan het Abbasidisch Kalifaat, een slag waarvan de Islamitische beschaving nooit meer herstelde.

Op dat moment werd Bagdad geregeerd door de Il-Khaniden, de Mongoolse keizers van Iran. In 1401 werd Bagdad opnieuw geplunderd, door Timur (“Tamerlane”). Het werd een provinciehoofdstad onder de controle van de Jalayiridische (1400-1411), Qara Quyunlu (1411-1469), Aq Quyunlu (1469-1508), en Safavidische (1508-1534) dynastieën.

Ottomaanse heerschappij

In 1534 werd Bagdad veroverd door de Ottomaanse Turken, onder wie de stad in een periode van verval terechtkwam, deels als gevolg van de vijandschap tussen zijn heersers en die van Perzië. Bagdad was de grootste stad in het Midden-Oosten voordat het in de 16e eeuw door Constantinopel werd ingehaald. De stad kende een relatieve heropleving in het laatste deel van de achttiende eeuw onder het bewind van de Mamluken. Volgens de Nuttall Encyclopedia telde Bagdad in 1907 185.000 inwoners.

Wereldoorlogen

De Britten verdreven de Ottomanen uit een groot deel van het gebied tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Het Britse mandaat van Mesopotamië werd gevormd door drie voormalige Ottomaanse vilayets of regio’s: Mosoel, Bagdad en Basra, die door de Ottomanen vanuit Bagdad werden bestuurd. De Hasjemitische koning Faisal I, die door de Fransen uit Syrië was verdreven, werd door de Britten als cliënt gekozen, terwijl de regeringsfunctionarissen werden gekozen uit de soennitisch-Arabische elite in de regio.

Irak werd in 1932 formeel onafhankelijk, maar het Verenigd Koninkrijk viel Irak in 1941 binnen uit vrees dat de regering van Rashid Ali de olieleveranties aan westerse landen zou afsnijden, en vanwege sterke idealogische neigingen tot nazi-Duitsland. Een militaire bezetting volgde op het herstel van de Hasjemitische monarchie, en de bezetting eindigde op 26 oktober 1947.

Coups

In 1958 wierp het Iraakse leger de heropgerichte Hasjemitische monarchie omver in een staatsgreep die bekend staat als de 14 juli-revolutie, en bracht brigadegeneraal Abdul Karim Qassim aan de macht. De bevolking van Bagdad groeide van een geschatte 145.000 in 1900 tot 580.000 in 1950, waarvan 140.000 Joods. In 1968 greep de Arabisch Socialistische Ba’ath Partij, onder leiding van Generaal Ahmed Hassan al-Bakr, de macht. De Ba’ath-partij kwam geleidelijk onder de controle van Saddam Hoessein al-Majid al Tikriti, die in juli 1979 het presidentschap en de controle over de Revolutionaire Commandoraad, het toenmalige hoogste uitvoerende orgaan van Irak, overnam, terwijl hij veel van zijn tegenstanders vermoordde. In de jaren zeventig beleefde Bagdad een periode van welvaart en groei als gevolg van een sterke stijging van de prijs van aardolie, Irak’s belangrijkste exportproduct. In deze periode werd nieuwe infrastructuur aangelegd, waaronder moderne riolerings-, water- en wegenvoorzieningen.

Oorlog

De Iraans-Irakese oorlog van de jaren tachtig was echter een moeilijke tijd voor de stad, omdat geld naar het leger vloeide en duizenden inwoners werden gedood. Iran lanceerde een aantal raketaanvallen op Bagdad, hoewel deze relatief weinig schade aanrichtten en weinig slachtoffers maakten. In 1991, de Golfoorlog tegen een door de Verenigde Staten geleide coalitie, beschadigde de infrastructuur van Bagdad voor vervoer, elektriciteit en sanitair.

Invasie van de Verenigde Staten

In maart 2003 viel een door de Verenigde Staten georganiseerde coalitie Irak binnen, met de bewering dat Irak zijn nucleaire en chemische wapenontwikkelingsprogramma niet had opgegeven. Bagdad werd in maart en april van dat jaar zwaar gebombardeerd, en viel begin april onder controle van de Verenigde Staten. Bijkomende schade werd veroorzaakt door plunderingen. Na de val van het regime van Saddam Hoessein werd de stad bezet door Amerikaanse troepen. Het voorlopig bestuur van de coalitie vestigde een “groene zone” van 8 km² in het hart van de stad, van waaruit het Irak bestuurde voordat de nieuwe Iraakse regering werd gevormd. De Coalition Provisional Authority stond eind juni 2004 de macht af aan de interim-regering en ontbond zichzelf daarna.

Inwoners van Bagdad werden ongeduldig met de Verenigde Staten omdat essentiële diensten zoals elektriciteit meer dan een jaar na de invasie onbetrouwbaar bleven. In de hete zomer van 2004 was elektriciteit slechts met tussenpozen beschikbaar. Het gebrek aan veiligheid was een andere dringende zorg. De avondklok die onmiddellijk na de invasie was ingesteld, werd in de winter van 2003 opgeheven, maar de stad met een ooit bruisend nachtleven werd na zonsondergang nog steeds als te gevaarlijk beschouwd. Tot die gevaren behoorden ontvoeringen en het risico om betrokken te raken bij gevechten tussen Iraakse veiligheidstroepen en opstandelingen.

Op 10 april 2007 begon het leger van de Verenigde Staten met de bouw van een drie mijl (5 km) lange, 3,5 meter hoge muur rond het soennitische district van Bagdad. Op 23 april riep de Iraakse premier Nouri Maliki op om de bouw van de muur te stoppen.

Het voortdurende sektarische geweld had, tegen het begin van de zomer van 2007, de stad Bagdad in verschillende en vijandige zones gekantonneerd: Een grotere sjiitische stad (bijna de gehele stad ten oosten van de rivier de Tigris, met uitzondering van Adhamiya en de wijken Rashid), en een kleinere soennitische stad, ten westen van de Tigris (met uitzondering van Kadhimiya en de zuidwestelijke wijken).

Wederopbouw

De meeste Iraakse wederopbouwinspanningen zijn gewijd aan het herstel en de reparatie van zwaar beschadigde stedelijke infrastructuur. Meer zichtbare pogingen tot wederopbouw door middel van particuliere ontwikkeling, zoals het Bagdad Renaissance Plan van architect en stedenbouwkundige Hisham N. Ashkouri en het Sindbad Hotel Complex en Conference Center, konden al vroeg op belangstelling rekenen, maar bleven in 2008 onontwikkeld als gevolg van de instabiliteit van de regio.

Overheid

Bagdad Bank, 2003

De politiek van het Irak van na de invasie speelt zich af in een kader van een min of meer federale parlementaire representatieve democratische republiek, waarbij de premier het hoofd van de regering is, en van een pluriform meerpartijenstelsel. De stad Bagdad telt 89 officiële wijken binnen negen districten. Vóór 2003 fungeerden deze als administratieve centra voor de verlening van gemeentelijke diensten. Vanaf april 2003 begon het door de VS gecontroleerde Voorlopige Gezag van de Coalitie met de oprichting van wijkraden, die door wijkcaucuses werden gekozen. Elke wijkraad verkoos vertegenwoordigers om zitting te nemen in een van de negen districtsraden van de stad, die op hun beurt vertegenwoordigers verkozen om zitting te nemen in de 37 leden tellende gemeenteraad van Bagdad.

Op vergelijkbare wijze werden in de provincie Bagdad wijkraden verkozen uit 20 wijken (Nahia) en deze raden verkozen vertegenwoordigers om zitting te nemen in zes districtsraden (Qada), die op hun beurt vertegenwoordigers verkozen om zitting te nemen in de 35 leden tellende regionale raad van Bagdad. De vertegenwoordigers in de provincieraad van Bagdad werden gekozen uit de lagere raden in een aantal dat evenredig was met de bevolking van de districten die zij vertegenwoordigden.

Dit systeem van 127 afzonderlijke raden lijkt misschien te omslachtig, maar in de provincie Bagdad wonen ongeveer zeven miljoen mensen. Op het laagste niveau, de wijkraden, vertegenwoordigt elke raad gemiddeld 74.000 mensen. De negen districten zijn: Adhamiyah, Karkh, Karadah, Kadhimyah, Mansour, Sadr City, Rasheed, Rusafa, en Tisa Nissan-New Bagdad.

Economie

Bagdad is al eeuwenlang de rijkste en economisch belangrijkste stad van Irak. Door de ligging aan de rivier de Tigris, op het punt waar vervoer over land en over de rivier samenkomen, is de stad het belangrijkste vervoersknooppunt van Irak, en uitstekende snelwegen verbinden de stad met Turkije, Syrië, Jordanië, Iran, Koeweit en Saoedi-Arabië.

Het BBP per hoofd van de bevolking voor Irak bedroeg 2900 dollar in 2006. Het werkloosheidspercentage varieerde van 25 procent tot 30 procent in 2005.

Bagdad is het centrum van financiële operaties en het hoofdkwartier van de Centrale Bank van Irak. Het grootste deel van de nationale bureaucratie is er gevestigd, en de staat is de belangrijkste werkgever.

Baghdad heeft olieraffinaderijen, voedselverwerkende fabrieken, leerlooierijen en textielfabrieken. De industrieën van Bagdad produceren lederwaren, meubels, houtproducten, chemicaliën, elektrische apparatuur, textiel, kleding, bakstenen, cement, tabak, verwerkte voedingsmiddelen en dranken, alsmede handwerk, zoals stoffen, huishoudelijke artikelen, sieraden, vilt en tapijten.

Ondanks sektarisch geweld en politieke chaos waren er eind 2006 tekenen dat veel sectoren van de Iraakse economie aan het groeien waren. Newsweek International meldde in december 2006 dat onroerend goed, de bouw en de detailhandel bloeiden, het aantal geregistreerde bedrijven in Irak groeide van 8.000 in 2003 tot 34.000 in 2006, en Irak verdiende dat jaar 41 miljard dollar aan olie-inkomsten.

Baghdad International Airport is de grootste luchthaven van Irak, gelegen in een buitenwijk ongeveer 10 mijl (16 km) ten westen van het centrum van Bagdad. De luchthaven, die in de jaren 1990 gesloten was wegens sancties van de Verenigde Naties, onderhield in 2008 regelmatige vluchten naar Amman, Jordanië, terwijl FedEx en DHL civiele en militaire vrachtdiensten exploiteerden. Spoorlijnen in staatseigendom komen samen in Bagdad.

Demografie

Imam Al-Kadhim en Imam Al-Jawad schrijn in Kadhimyah.

Schattingen van de totale bevolking van Bagdad lopen sterk uiteen. De Encyclopædia Britannica geeft voor 2001 een inwonertal van 4.950.000, terwijl het Lancet-rapport van 2006 een inwonertal van 6.554.126 in 2004 noemt.

Vierenzeventig procent van de Iraakse bevolking is Arabisch. De andere grote etnische groepen zijn de Koerden met 22 tot 24 procent, Assyriërs, Iraakse Turkmenen, en anderen (5 procent), die meestal in het noorden en noordoosten van het land wonen.

Het dialect van het Arabisch dat tegenwoordig in Bagdad wordt gesproken, verschilt van dat van andere grote stedelijke centra in Irak, en heeft kenmerken die meer kenmerkend zijn voor nomadische Arabische dialecten (Verseegh, The Arabic Language). Het is mogelijk dat dit werd veroorzaakt door de herbevolking van de stad met plattelandsbewoners na de meervoudige verzakkingen in de late Middeleeuwen.

In 1950 bestond de bevolking van Bagdad voor 90 procent uit soennitische moslims. In 2008 bestond de bevolking van Bagdad voor 40 procent uit Sji’itische moslims en voor het grootste deel uit Soennieten. Een aanzienlijke christelijke gemeenschap is ook aanwezig in Bagdad.

Onderwijs in Irak is vrij op alle niveaus. Bagdad heeft de Universiteit van Bagdad, al-Mustansiriyya Universiteit, en de Universiteit van Technologie. Er zijn meer dan 1000 basisscholen in het gouvernement, honderden middelbare en middelbare scholen, diverse beroepsscholen en technische instituten. Instellingen die cultureel onderwijs aanbieden zijn onder meer de Muziekacademie, het Instituut voor Schone Kunsten en de Muziek- en Balletschool.

Samenleving en cultuur

Albunneya moskee in Al-Alawi district Baghdad 1973.

Nationaal Museum van Irak

Baghdad was een van de belangrijkste culturele centra van de Arabische wereld en was beroemd om de vrijzinnige dichters. Het Nationaal Theater van Irak, dat een van de best uitgeruste in de Arabische wereld was, werd geplunderd tijdens de invasie van Irak in 2003. Sinds de invasie hebben de meeste instellingen van Bagdad geleden, maar de stad heeft haar kunstenaars behouden, en de belangrijkste instellingen worden momenteel herbouwd.

De dierentuin van Bagdad was de grootste dierentuin in het Midden-Oosten. Binnen acht dagen na de invasie van 2003 overleefden echter slechts 35 van de 650 tot 700 dieren het. Dit was het gevolg van bombardementen, diefstal van sommige dieren voor menselijk voedsel, en uithongering van gekooide dieren die geen voedsel of water hadden. Onder de overlevenden bevonden zich grotere dieren zoals beren, leeuwen en tijgers.

Bagdad is de thuisbasis van enkele van de meest succesvolle voetbalteams in Irak, de grootste zijn Al Quwa Al Jawiya (luchtmachtclub), Al Zawra, Al Shurta (politie), en Al Talaba (studenten). Het grootste stadion in Bagdad is het Al Shaab Stadion, dat in 1966 werd geopend.

De stad heeft sinds de Eerste Wereldoorlog ook een sterke traditie van paardenrennen, bij de Baghdadis gewoon bekend als “Races”. Er zijn berichten over druk door de islamisten om deze traditie te stoppen vanwege het bijbehorende gokken.

Sites of interest include:

• Het Al Kadhimain Shrine in het noordwesten van Bagdad (in Kadhimiya) is een van de belangrijkste Shi’itische religieuze plaatsen in Irak. Het werd voltooid in 1515 en de zevende (Musa ibn Jafar al-Kathim) en de negende Imams (Mohammad al-Jawad) werden er begraven.
• Het Abbasid Paleis, daterend uit de twaalfde eeuw of dertiende eeuw, maakt deel uit van het centrale historische gebied van de stad en ligt dicht bij het Saray Gebouw en de Al-Mustansiriyah School (uit de Abbasid Periode).
• Het Nationaal Museum van Irak, waarvan de onschatbare collectie artefacten werd geplunderd tijdens de invasie van 2003.
• De Nationale Bibliotheek, waar duizenden oude manuscripten werden vernietigd toen het gebouw afbrandde tijdens de invasie van Irak in 2003.
• De iconische Handen van de Overwinning bogen, is een paar enorme gekruiste zwaarden gegoten uit wapens van soldaten die stierven in de Iran-Irak oorlog onder Saddam’s commando.
• DeBaghdad Toren, voorheen bekend als Saddam Toren, werd gedeeltelijk vernietigd door bombardementen op de Ma’amoon Telecommunicatie Centrum ernaast. De toren was ooit het hoogste punt van de stad en vanwaar men heel Bagdad kon zien.
• De Brug met twee niveaus in Jadriyah (Jisr Abul Tabqain). Hoewel met de planning van deze brug werd begonnen vóór de machtsovername door Saddam, werd de brug pas gebouwd na de wederopbouw na de invasie. Hij verbindt de wijk Al-Doura met de rest van Bagdad.

De blik op de toekomst

Gekend als Madīnat al-Salām (“Stad van de Vrede”) tijdens zijn gloriedagen, heeft Bagdad lang gediend als een centrum van cultuur voor de Arabische wereld. Het wordt door veel moslims vereerd als de zetel van het laatste legitieme kalifaat, terwijl anderen het beschouwen als het kosmopolitische centrum van de Arabische en islamitische wereld. Men gelooft dat het de grootste stad ter wereld was tot de jaren 930, toen het werd vastgebonden door Córdoba, Spanje. In vreedzame tijden was de stad welvarend, verfijnd en een centrum van geleerdheid, met een bijzondere allure en mystiek voor velen in de niet-Arabische wereld.

Door het mandaat van de Volkenbond na de Eerste Wereldoorlog werd Irak tot 1932 geregeerd door Groot-Brittannië, wiens invloed bleef tot 1958. De daaropvolgende tien jaar was Bagdad politiek onrustig, met staatsgrepen en militaire regimes. De jaren ’70 kenden een tijdperk van politieke stabiliteit onder de Baʿth Party, met grote expansie en ontwikkeling.

Sinds die tijd heeft de stad, samen met het land, geleden onder de oorlog met buurland Iran (jaren ’80), de Eerste Perzische Golfoorlog (1990-91), door de Verenigde Naties opgelegde economische sancties, de wreedheden van het regime van Saddam Hoessein (1979-2003), en een invasie door Amerikaanse troepen in 2003. Het is begrijpelijk dat de stad die ooit bekend stond als de “Stad van de Vrede” verwoest is.

De meeste inspanningen voor de wederopbouw zijn gewijd aan het herstel en de reparatie van de zwaar beschadigde stedelijke infrastructuur, hoewel de vooruitgang is belemmerd door de voortdurende instabiliteit. Ondanks sektarisch geweld en politieke chaos waren er eind 2006 tekenen dat veel sectoren van de Iraakse economie groeiden. Newsweek International meldde in december 2006 dat de vastgoedsector, de bouw en de detailhandel bloeiden, dat het aantal geregistreerde bedrijven in Irak groeide van 8.000 in 2003 tot 34.000 in 2006, en dat Irak dat jaar 41 miljard dollar aan olie-inkomsten genereerde.

Het merendeel van de productie, de financiële wereld en de handel van het land is geconcentreerd in en rond de stad Bagdad, terwijl ten minste de helft van de grootschalige productie van het land en een groot deel van de kleinere productie in het gouvernement Bagdad is gevestigd. De stad is ook het centrum van een regionaal wegennet, dat de stad via routes over land verbindt met Iran, Jordanië, Koeweit, Saoedi-Arabië, Syrië en Turkije.

Bagdad is niet alleen het politieke, economische en culturele centrum van Irak, het speelt ook een cruciale rol in de Arabische en Moslimwereld. Het heeft de basis en de middelen die nodig zijn om te bloeien zodra vrede en stabiliteit in het land terugkeren.

Noten

• Anderson, Jon Lee. De val van Bagdad. New York: Penguin Press, 2004. ISBN 978-1594200342.
• Chandrasekaran, Rajiv. Het keizerlijke leven in de smaragdstad: Inside Iraq’s Green Zone. New York: Alfred A. Knopf, 2006. ISBN 978-1400044870.
• Encyclopædia Britannica Online. Bagdad, 2008. Retrieved June 23, 2019.
• Kennedy, Hugh. When Baghdad Ruled the Muslim World: The Rise and Fall of Islam’s Greatest Dynasty. Cambridge: Da Capo Press, 2005. ISBN 978-0306814358.
• Looklex Encyclopaedia. Baghdad. Retrieved June 23, 2019.
• Wilkins, Louisa Jebb. Door woestijnwegen naar Bagdad. Londen: T.F. Unwind, 1908. OCLC 34581853

Fotogalerij