Er bestaat geen twijfel over dat iedereen die Parijs bezoekt voor een vakantie een mooie foto wil maken voor ’s werelds beroemdste Boog voor Instagram.
De Arc de Triomphe Paris, de meest monumentale van alle triomfbogen, werd gebouwd tussen 1806 en 1836. Hoewel er veel wijzigingen waren ten opzichte van de oorspronkelijke plannen (als gevolg van politieke veranderingen en machtsstrijd), behoudt de Boog nog steeds de essentie van het oorspronkelijke concept, dat een krachtig, verenigd symbool voor Frankrijk was.
De Arc de Triomphe staat in het midden van de Place Charles de Gaulle, ook wel bekend als de “Place de l’Étoile”. Hij bevindt zich aan het westelijke einde van de Champs-Élysées. De gehele decoratieve stijl van de bogen is geheel in de traditie van beeldhouwkunst uit de eerste helft van de negentiende eeuw.
De triomfboog is ter ere van hen die voor Frankrijk hebben gevochten (en in het bijzonder van hen die tijdens de Napoleontische oorlogen hebben gevochten). Aan de binnenkant en aan de bovenkant van de boog zijn alle namen van de generaals en de gevochten oorlogen gegraveerd. Er zijn inscripties in de grond onder het gewelf van de boog, waaronder het graf van de onbekende soldaat uit de Eerste Wereldoorlog, waar de herdenkingsvlam brandt en die de Arc de Triomphe Parijs tot een vereerde patriottische plaats hebben gemaakt.
Het monument wordt beschouwd als de spil van de historische as (L’Axe historique) – een opeenvolging van monumenten en grote doorgangen op een route die zich uitstrekt van de binnenplaats van het Louvre-paleis tot de buitenwijken van Parijs.
Groepen, friezen, figuren en beys-reliëfs zijn de kenmerkende werken van James Pradier, Antoine Etex en Jean-Pierre Cortot. Maar het meest gevierde beeldhouwwerk is ongetwijfeld het werk van Francois Rude: La Marseillaise.
De Arc de Triomphe is 49,5 m hoog, 45 m breed en 22 m diep. Het gewelf is 29,19 m hoog en 14,62 m breed. Het kleinere gewelf is 18,68 m hoog en 8,44 m breed.
De Gedenkvlam van de Arc de Triomphe in Parijs
Twee jaar na de opgraving van de Onbekende Soldaat lanceerde journalist en dichter Gabriel Boissy het idee van een Gedenkvlam, dat onmiddellijk op enthousiaste bijval van het publiek kon rekenen. Met de actieve steun van Andre Maginot (toen minister van Oorlog), Leon Berard (minister van Staatsonderwijs), en Paul Leon (directeur van Schone Kunsten), vordert het project snel.
Edgar Brandt, een ambachtsman in smeedijzer, werd uitgekozen om de door architect Henri Favier ontworpen toorts uit te voeren: een rond bronzen schild in het midden waarvan een kanonskorf opende van waaruit een fries van zwaarden uitstraalde. Op 11 november 1923, omringd door een schare voormalige strijders, ontstak Maginot de vlam voor de eerste maal. Sindsdien is de vlam nooit meer gedoofd.
Een dagelijks ritueel brengt hulde aan de Grote Doden: elke avond om half zeven wordt een vlam opnieuw ontstoken door een van de negenhonderd verenigingen van oud-strijders die zich hebben gegroepeerd onder de vereniging La Flamme sous l’Arc de Triomphe. Tijdens de bezetting werd dit dagelijkse ontstekingsritueel onverstoorbaar uitgevoerd. Op 26 augustus 1844 om drie uur ’s middags, alvorens triomfantelijk af te dalen naar de Champs-Elysees binnen het bevrijde Parijs, kwam generaal Charles de Gaulle het witgebloemde Kruis van Lotharingen neerleggen op het graf van de onbekende Soldaat. Sindsdien vormt de Arc de Triomphe het kader voor alle grote nationale vieringen: 11 november, 8 mei, en natuurlijk het nationale feest van 14 juli.
Dus wanneer u Parijs bezoekt en deze Boog bezoekt, laat deze u dan terugbrengen in de tijd.