Anansi’s Goatman Story

Opgeslagen van 4chan’s /x/ op vrijdag 28 sep 2012 om 1:31 AM Eastern Time.
Een beetje aangepast van de oorspronkelijke thread om grammatica en flow te verbeteren.

Hier is mijn verhaal:

Ik ga stoppen met greentexting omdat het verhaal vrij lang is en het formaat moeilijker is om in te schrijven.

Dus we eindigen met voetballen. Dicking rond met mij, er is de blanke jongen “Tanner”, vijf van mijn neven, en dan vier van hun vrienden. In totaal waren er vijf meisjes en zes jongens. We waren allemaal rond de 15-17.

We eindigden gewoon de hele dag. Dus, we gaan terug naar het kamp en trekken wat spullen uit voor een kampvuur, hoewel de trailers hadden allebei een kitchenette. Tanner zegt dat het landgoed van zijn familie tegen dat van mijn oom aan ligt. Hij wil naar huis rennen en zijn vader vragen of hij met ons mee mag kamperen. Mijn neef Rooster zegt dat hij met hem meegaat omdat het al snel donker wordt. Een van de meisjes wil ook mee.

Het is ongeveer 7 uur, en het begint al aardig donker te worden. Ze nemen zaklampen en nemen het pad richting Tan’s eigendom. De rest van ons chill. We maken smores, drinken en kussen op de meisjes.

Op ongeveer dertig of veertig minuten later, is er weer de geur van ozon. Je kon het ruiken over de geur van het vuur dat we hadden aangestoken. Een echt smerige, koperkleurige geur, net nadat je een bloedneus hebt gehad en het is gestopt. Het was niet precies als opgedroogd bloed, maar het was die nare metaalachtige, achter in je keel geur.

We denken meteen dat het een soort van elektrische storing is, of iemand heeft een kookplaat aan laten staan of zo. We doorzoeken de trailers en er is niets aan, en we kunnen het allemaal ruiken. Plotseling horen we mensen over het pad naar ons toe rennen, en Rooster, Tan en het meisje komen allemaal buiten adem de open plek op gerend. En ze breken niet eens hun pas; ze rennen allemaal de trailer in, precies daar waar het vuur is.

We gaan er allemaal vandoor en de trailers in. Ze uiteindelijk kalmeren; zelfs Rooster is huilen zijn verdomde ogen uit op dit punt. De hele tijd, het vuur is guttering lager en lager, dus mijn andere neven zeggen fuck it en staan op het punt om naar buiten te gaan om de generator te halen uit een schuur tussen de trailers.

Tanner gaat, “Fuck nee! Doe de voordeur op slot, er gaat niemand anders naar buiten!” Hij heeft ook gehuild, en zijn ogen zijn bloeddoorlopen en gezwollen en zijn broek is zo vies als stront.

Hij vertelt ons verder dat ze naar zijn huis zijn gegaan. Zijn vader zei zeker, hij kon gaan kamperen, maar om ervoor te zorgen dat ze voorzichtig waren op de terugweg, en dat ze misschien een van de jachtgeweren mee moesten nemen voor het geval dat.

Het was duidelijk dat Tanner een paar dagen eerder iets in hun tuin had gezien. Een van hun varkens was naar boven gekomen, verscheurd en half opgegeten. Ze gingen ervan uit dat het gewoon een paar grote katten of coyotes waren, ook al neuken ze meestal niet met levende dieren.

Hij was naar boven gegaan en had zijn spullen gepakt, en vertelde zijn vader dat het wel goed zou komen zonder het geweer, omdat coyotes mensen vermijden. Dus begonnen ze terug te lopen in de richting van waar we kampeerden.

Dus, Rooster stopt eindelijk met huilen en schudden; het meisje had dat al gedaan, maar ze staarde alleen maar uit het raam met een domme blik op haar gezicht. Hij zegt dat ze halverwege het bos in de richting van het kamp waren toen ze stront in het bos begonnen te horen. Het was nu bijna pikdonker, dus ze wisten eerst niet zeker wat het was. Het meisje zei dat ze iets hoorde in de struiken vlak naast het pad en ze straalden allemaal hun zaklantaarns erheen en er stond iemand in het bos in een kleine holte. Rooster zei dat ze naar hem schreeuwden en hem vertelden dat hij hen doodsbang maakte en wat voor een lul hij was.

Hij zegt dat hij zich toen realiseerde dat de man van hen af stond. Dus ze blijven lopen, en ze beginnen de smerige koperachtige ozon geur te ruiken. Ze zeggen dat ze aan de andere kant het bos in kijken, en het is een kerel die in het bos staat, achterwaarts iets dichter bij het pad.

Dus nu beginnen ze te powerwalken en Tan blijft maar doorgaan: “Ik had dat klotegeweer moeten nemen.”

Terwijl ze het verhaal vertellen, is de geur nog steeds supersterk, zelfs binnen in de hut.

Ze zeggen dat nadat ze sneller waren gaan lopen, er een soort laag gebrabbel van beide kanten van het bos was gaan komen. En toen ze het terug begonnen te boeken naar de trailer, zei het meisje dat ze met haar zaklamp naar buiten had geknipperd in het bos aan de zijkant van hen en iets had gezien dat zich door het bos heen schokte. Het brabbelen werd luider en luider, en toen ze het licht van ons kampvuur konden zien, was er iets uit het bos ongeveer 40 meter achter hen op het spoor gekomen, en ze waren gewoon zo hard als ze konden naar de aanhanger gerend.

Dus we zijn in het verdomde bos, en we zijn in de veronderstelling op dit punt dat het een aantal rednecks of wat shit probeert te fucken met ons.

Opeens, mijn andere neef, Junior, begint over hoe hij naar school ging met een inheemse jongen die was hem te vertellen over de ‘Goatman’ of wat shit. We prompt vertellen hem om de fuck zwijgen, want we hebben geen behoefte aan een spookachtige praten nu.

Maar hij blijft maar doorgaan en op over hoe het is de fucking ‘Goatman,’ en hoe we in zijn bossen en blah, blah, blah. Op dat moment had ik nog nooit van die geitenman of iets dergelijks gehoord, maar een paar jaar geleden — het jaar voordat ik afstudeerde — had ik een Menom als kamergenoot en uiteindelijk vroeg ik hem ernaar. En om het kort samen te vatten, het is eigenlijk een man met het hoofd van een geit die van gedaante kan veranderen en zich onder groepen mensen begeeft om ze te terroriseren. Het is ook een soort Wendigo, en het is slechte mojo om erover te praten en nog erger als je het ziet.

Onthoud, ik wist dit nog niet toen ik zestien was. Dus mijn neef gaat van, “De geitman gaat naar binnen en pakt ons verdomme.” De meisjes zijn allemaal doodsbang en mijn neven en ik proberen uit te zoeken of het gewoon een paar hillbillies zijn of dat het een dier is.

Opeens is de geur gewoon weg. Tot op de dag van vandaag, heb ik nog nooit zoiets meegemaakt. Zoals, meestal geuren vervagen of verminderen. Het was er gewoon letterlijk de ene seconde en dan niet de tweede.

Dus het is na een uur, waardoor het rond 9 of 10. We zijn gestopt met schijten bakstenen genoeg om terug te gaan naar buiten en stoken het vuur weer. We denken dat het gewoon een paar klootzakken waren die ons probeerden te naaien, dus we gaan niet terug naar huis, omdat we denken dat als we dat doen, ze ons door het bos zullen achtervolgen of een of andere gekke shit.

Niets anders vreemds gebeurt die nacht. En we blijven nog een nacht, en voor het grootste deel van de nacht gebeurt er niets. Om ongeveer 1 uur ’s nachts, zijn we buiten dronken en vertellen spookverhalen. Als iemand klaar is met een spookverhaal — ik weet niet meer waarover — komt de stank terug. Het is zo sterk, dat een van de meisjes letterlijk begint over te geven. Ik sta op en je kunt voelen hoe klam de lucht is. Ik zeg dat we naar binnen moeten en dit is niet goed; we hadden verdomme gewoon weg moeten gaan.

We gaan allemaal terug naar binnen, en we blijven staan. Mijn neef blijft maar doorgaan over hoe het is de geit man. En mijn neef Rooster probeert hem de fuck shut up, en de hele tijd ben ik gewoon het gevoel dat er iets mis is, en ik kan niet achterhalen wat de fuck het is.

We uiteindelijk zitten daar voor een tijdje; de geur is net zo sterk, en we zijn doodsbang en alle ineengedoken in deze camper. We uiteindelijk koken brats voor iedereen, omdat niemand wil naar buiten gaan. Het is een van die pakken met vier braadworsten. We hebben in totaal 3 pakjes. Ik rooster ze op het fornuis en geef iedereen een hotdog. Ik krijg de mijne. Na een tijdje staat een van m’n neven op en gaat naar de pot om er nog een te halen. Hij begint te mopperen dat ik twee braadworsten krijg en de rest maar een, en ik kijk hem aan alsof hij achterlijk is. Ik vertel hem dat iedereen slechts een kreeg omdat er slechts 12 braadstukken waren, als hij meer wil, moet hij een nieuwe verpakking openen en wat meer koken.

Dat is wanneer het meisje dat met Rooster en Tan uit was geweest, begint te schreeuwen: “OH JEZUS, OH HEER, GET HET UIT!” Ze huilt en rilt, en dan dringt het tot de neef door die opstaat wat er verdomme aan de hand is. Hij en ik kijken allebei de kamer rond, en dan voel ik mijn hart verdomme zinken. Ik ren de hut uit en het meisje rent met ons mee naar buiten. De deur van de trailer bonkt tegen de zijkant van de trailer als iedereen uit de cabine boekt.

Een van de vrienden van mijn neef vraagt ons wat er verdomme aan de hand was. Ik begin ons te tellen. There’s only 11 now.

“I shit you not,” mijn neef geverifieerd. Er waren twaalf mensen in de hut geweest. Maar omdat iedereen elkaar niet echt goed kende, had niemand de hele tijd gemerkt dat er een extra persoon was. En toen realiseerde ik me dat ik eerder had gemerkt dat er iets niet klopte. Je weet wel, als je gewoon wat aan het dollen bent en je amuseert, dat je je niet druk maakt om de kleinste dingen, en dat je bepaalde dingen niet altijd in de gaten houdt? Ik weet zeker dat er nog iemand bij ons in de caravan zat, en dat die al minstens een dag met ons mee at. Wat maakt het nog erger is, kon ik erachter te komen welke, omdat ik denk niet dat iemand ooit daadwerkelijk interactie met de andere persoon / de Geit-man.

Het meisje bleef bidden tot Jezus en we zitten allemaal buiten; uiteindelijk krijgen we big-ass stokken en ga terug in de cabine, maar er is niemand in. We tellen opnieuw, en er zijn 11 mensen. We gaan terug de caravan in en doen de deur op slot. We leggen uit wat er verdomme gebeurd is, en het meisje zegt dat zij het ook doorhad, en dat toen hij iets wilde zeggen, de persoon die naast haar zat haar been hard vastpakte en naar haar toe leunde en iets zei wat ze niet verstond.

Dus we zijn zo bang als de pest als we bij elkaar kruipen, en ik val in slaap. Als ik wakker word, komt de zon net op, en de helft van de mensen slaapt en de andere helft is onze spullen aan het inpakken.

We willen allemaal terug naar huis lopen, maar zo’n vier mensen willen blijven tot de zon helemaal op is. En sommige mensen denken dat we alleen maar aan het kloten zijn en willen nog steeds bij de trailers blijven. Ik wil gewoon weg uit het bos.

Het meisje heette Keira, degene die de Geit-man had aangeraakt. Hoe dan ook, ik vroeg haar of ze echt denkt dat het iets ergs was, en ze zegt dat ze gewoon naar huis wil en dat ze niet nog een nacht alleen in het bos wil zijn.

Dus besluiten we ons op te splitsen; de vier die willen gaan, kunnen gaan, maar ik moet blijven omdat ik de sleutels van de hut heb en het is van mijn oom en ik moet afsluiten. Ik ben super boos op dit punt, want ik heb het gevoel dat mensen deze shit niet serieus nemen, en ik wilde zeker niet nog een nacht in het bos doorbrengen. De rest van de dag probeer ik de rest van de mensen – nu vier meisjes en vier jongens – ervan te overtuigen dat ze moeten maken dat ze wegkomen. Tanner vertrekt met hen om een geweer te halen en zegt dat hij terug zal komen. Dus we zijn nog maar met z’n zevenen tegen 16 uur.

Om 17 uur is hij nog niet terug, en we beginnen verdomd ongeduldig te worden, en de enige reden waarom ik stopte met smeken om terug te gaan, was omdat hij een geweer ging halen.

Het is ongeveer 17.30 uur of zo, als de ene neef die wel is gebleven, zegt dat het meisje Keira buiten is. We kijken allemaal naar buiten, en ja hoor, ze staat bij de vuurplaats met haar rug naar de hut.

Ik denk bij mezelf, als ze zo verdomd bang was, waarom zou ze dan terugkomen? En dan krijg ik dat nare gevoel in mijn buik. Denk eraan, de hele tijd was de smerige geur weg. Nu realiseer ik me dat ik kan ruiken slechts een zweem van it.

Ik zeg dit tegen de rest van hen en iedereen – en dit zijn de mensen die wilden blijven in de fucking bossen nadat we hadden de verdomde Goatman in ons midden – lacht me uit en vragen of ik dit opgezet om hen bang te maken.

Ik ben op zoek naar hen als, “Ik ben niet neuken flauwekul je op dit moment.” Ik vraag ze waarom ik verdomme zo zou spelen? Dus een van de meisjes gaat naar buiten om Kiera te halen. Ze is halverwege en stopt. Keira begint te hijgen, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Alsof iemand met de rug naar haar toe lacht zonder geluid te maken. Het was dit feit dat me deed beseffen dat er verdomme geen geluid was in het hele bos; het was doodstil.

Dit was later in september, dus het was nog steeds redelijk warm op het moment, maar het was ook super koud sommige dagen. En je kon meestal ganzen horen toeteren of vogels of eekhoorns horen kletsen. Dus ik ga de deur uit en zeg haar dat ze verdomme nu meteen terug moet komen in de caravan. We doen alle gordijnen dicht, op één na, en zetten een man in een stoel om haar in de gaten te houden. Ze staat daar nog 20 minuten of zo. De man draait zich om om te zeggen dat ze er nog steeds is. En er is een enorme klote bonk op de deur.

We springen allemaal op en klauteren door de woonkamer van de trailer. Het gebonk is super hard.

Dus nu houdt mijn neef een van de meisjes vast en de andere twee giechelen een beetje nerveus en ik en de andere twee jongens schijten brix.

Dan horen we Tan. Hij schreeuwt.

“LET ME THE FUCK IN, STOP FUCKING PLAYING!”

Dus gaan we naar de deur en openen die, en hij strompelt naar binnen met een geweer. Er is niemand anders buiten.

Het is duidelijk dat hij naar de camping is gelopen. Er was niets vreemds gebeurd in het bos, maar hij had een meisje gezien. Let wel, hij zei dat het niet Keira was die daar stond. Toen hij aan de rand van de open plek was gekomen, had ze zich met een slappe blik naar hem omgedraaid en hem gewoon aangestaard, hem langzaam volgend terwijl hij om de buitenkant van de open plek heen liep in de richting van het kamp. Hij zei dat hij zich pas realiseerde dat ze dichter bij hem kwam toen hij bijna halverwege de trailer was. Ze was bij het vuur begonnen, en zonder dat hij haar zag bewegen was ze omgedraaid, steeds dichterbij gekomen. Hij zei dat hij de rest van de weg terug naar de hut had gerend, denkend dat die open zou gaan. En toen hij bij de deur kwam en die was op slot, draaide hij zich om en het was ongeveer de helft van de afstand tot de deur.

Hij kijkt de kamer rond en wordt dan super bleek. Hij trekt me naar de zijkant en fluistert in mijn oor: “Je weet dat er slechts zeven van ons hier, toch?” Ik krijg dat gevoel dat je maag naar je ballen zakt. Het was al in de caravan toen we aan het uitzoeken waren wie waarheen ging, en toen we eerder op de dag met z’n allen naar buiten gingen om te praten. Het is er gewoon weer ingegleden.

We keken uit het raam en er is niemand buiten. Dus we hertellen iedereen en dan eigenlijk, ga ik naar iedereen en vraag hoeveel mensen hier eerder waren. En iedereen zegt 8. Ik zeg, “Nou, hoeveel zijn er nu hier?” Ze tellen allemaal en realiseren zich dan dat er nu nog maar zeven mensen in de hut zijn.

Dus Tan had een paar dozen munitie en zijn geweer meegebracht. En hij had zijn vader verteld dat er een of ander dier in het bos was, omdat hij dacht dat zijn vader hem niet zou geloven als hij zei dat het Goatman was. Hij zegt dat zijn neef over een paar uur zou komen en dat we ’s morgens allemaal naar zijn huis kunnen gaan en dat zijn neef ons naar huis zal brengen.

Nu ben ik echt doodsbang, maar ik voel me tenminste beter omdat we Amerikanen kunnen zijn en wat het ook is, kapot kunnen schieten als het terugkomt. Maar dan krijgt mijn neef een enorme ruzie met een van de meisjes omdat ze denkt dat ik grappig probeer te zijn en hen in de maling neem, en dat ze echt bang wordt en dat ik niet grappig ben. Hij blijft haar vertellen dat ik niet zo ben, en zij zegt, “Nou, hoe weten we dat het meisje niet gewoon Tanner was met een pruik op? Of als het echt de Goatman is, hoe weten we dat dit de echte Tanner is en dat Goatman Tanner niet gewoon in het bos heeft vermoord en zijn pistool heeft meegenomen?”

Dus we krijgen hier verdomme een enorme ruzie over, waarbij Tan en ik zoiets hebben van, “we kunnen serieus in gevaar zijn, omdat op zijn minst iemand onze trailer is binnengeslopen zonder dat we het wisten en zich met ons heeft vermengd, en in het ergste geval is er iets ergs in het bos dat met ons aan het neuken is.”

Eén van de meisjes huilt en zegt dat ze nu meteen wil gaan, en wij proberen haar te vertellen dat we dat beter niet kunnen doen, omdat niemand van ons midden in de nacht door het bos loopt. Op dit moment begint de zon onder te gaan en het wordt een beetje bewolkt buiten.

We eten iets en zetten de radio een tijdje aan, maar we kunnen niet echt een zender vinden met iets fatsoenlijks. Dus we zetten hem uit op ongeveer het moment dat Tan’s neef komt opdagen. Hij was ongeveer 19, denk ik. Op dat moment is de zon nog maar net boven de horizon en hij heeft zo’n zware lantaarn zaklamp en een ander geweer. Hij loopt naar de trailer en we vragen Tan fluisterend of hij zeker weet dat dat zijn neef is en hij zegt ja.

De man kijkt achter zich en rondom het kamp en loopt dan naar binnen. Hij werpt een blik op ons allemaal en kijkt een beetje verward.

Hij zegt: “Waar is je andere kleine maatje? Ik dacht dat ze me zou ontmoeten bij de hut. Is ze een beetje traag of zo?” Hij vroeg ook of we bloed hadden gekookt in de hut, want het rook de hele weg naar bloed en hete pannen. We zeiden allemaal “NEE.” Maar we vragen hem waar hij het verdomme over heeft met het meisje dat hij zag.

Hij was van hetzelfde pad gekomen dat Tan had gebruikt en hij was “een van je vriendjes” tegengekomen die in het midden van het pad stond en hem met een slappe kaak aankeek. Hij had haar een hoop vragen gesteld, maar het enige wat zij deed was hem gewoon aankijken. Toen glimlachte ze naar hem en hij zei dat hij bleef lopen. Ze kon hem niet bijhouden en bleef een beetje achter hem lopen. Hij zei dat hij haar vroeg of ze gewond was of zoiets, en of ze hulp nodig had. Maar ze was blijven staren. Uiteindelijk was hij gaan lopen en draaide om een bocht in het pad. Maar toen hij zich omdraaide en terugging om te zien of ze in orde was, was het pad leeg. Hij nam aan dat ze een kortere weg door het bos naar onze caravan had genomen.

We vertelden hem het hele verhaal van wat er was gebeurd. Ik had half verwacht dat hij zou zeggen dat we onzin uitkraamden, maar hij luisterde gewoon en ging toen op de banken in de woonkamer zitten.

Tanners neef komt terug op het meisje. Hij zegt, dat toen ze steeds achter hem probeerde te lopen, hij daar een beetje van schrok, dus hij probeerde haar voor zich te houden, maar hoe langzaam hij ook liep, ze bleef altijd een beetje achter. En dat hij een vieze geur rook, en het werd sterker naarmate hij bij het kamp kwam. Uiteindelijk werd het echt sterk. Ze had iets heel laags gezegd dat hij niet had opgevangen, en toen hij zich had omgedraaid, had ze recht op hem gestaan, en hij stapte achteruit van haar.

Het was op dit punt dat hij haar vroeg of ze in orde was, en als ze dat niet was, dat hij haar de rest van de weg terug zou dragen, en ze bleef maar staren. Hij zei dat hij naar haar uitreikte, als in om haar op de schouder te grijpen, maar hij moet “de afstand verkeerd hebben ingeschat”, want ze was weg aan de zijkant van waar hij zijn hand had gelegd, alsof ze had bewogen terwijl hij haar dood aankeek.

Dus op dit punt weten we dat deze shit echt is, tenzij Tan een grapje uithaalt, wat we kunnen zien dat hij dat niet doet omdat hij bijna in zijn broek pist.

Dus laden ze hun geweren in, we eten nog wat meer, en we blijven gewoon zitten tot ongeveer 11 uur. Tot op de dag van vandaag, elke keer als ik hier aan denk, bid ik tot God dat het een grote grap is die mijn neven met me hebben uitgehaald en nooit hebben onthuld, zodat ik de rest van mijn leven zou schijten.

Om ongeveer 11 uur verandert de stank van koper in een echte smerige bloedachtige geur, zoals kookbloed en verschroeid haar. Tan en zijn neef, Reese, staan onmiddellijk op en grijpen de geweren. Er wordt half geklopt, half geklauwd aan de deur, en ik maak geen grapje, er is een stem, en het klinkt als wanneer je die YouTube-katten en -honden ziet, wiens baasjes hen leren “praten”. Het zegt in deze halzende, vreemd getoonzette stem, “Laat me verdomme binnen, stop verdomme met spelen.”

Het maakte mijn fucking noten kruipen tegen mijn lichaam, en een van de meisjes begint gewoon te huilen en te roepen op Jezus.

Het was zo fucking duidelijk niet een persoon die praatte. Het had niet de juiste cadans, en dat is een aantal shit die ik nooit gerealiseerd tot dat moment, maar alle mensen hebben een bepaalde cadans als ze praten, maakt niet uit welke taal. Alle mensen hebben een bepaald soort ritme om te praten.

Deze shit had geen enkele vorm van cadans of ritme. Een van die YouTube katten, dat is hoe het klonk buiten de deur. Dus nu ben ik in volle terreur modus. We blijven buiten roepen, “Wie is het? Stop met klooien, man!” en het blijft maar zeggen, “binnen” of “Laat me verdomme binnen” voor bijna 15 minuten.

Het klonk bijna als dit, alleen niet grappig. Sorry, maar als je je niet kunt voorstellen hoe dit klonk, dan kun je je niet voorstellen hoe klote de hele situatie was.

Dan gaat de stank een tijdje weg. En voor het volgende uur of zo, hoor je iemand rondkruipen in het bos en shit. Om de paar minuten komt het terug in de deur, en zegt iets.

Finally wanneer de geur verdwijnt, het is ongeveer 2 in de ochtend nu. Reese zegt: “Man, fuck dit!” en opent de deur en loopt naar buiten met zijn geweer.

Hij vuurt een schot in de lucht af, en zegt iets in de trant van: “In de naam van Jezus Christus, ga weg!” Hij vuurt nog twee keer, en dan vanuit het bos recht tegen de rivier aan de overkant van de trailer, klinkt het alsof er iets langzaam aan het brabbelen en toeteren is.

Dan begint het te gillen en het klinkt bijna als een vrouw en een kat in een zak die samen gillen. Zoals ik serieus nog nooit gehoord shit als dat, en je kunt horen de borstel over die manier beginnen te schudden, Reese brand over in de boomgrens en dan begint terug te keren naar het huis.

We sluiten de deur, en we kunnen horen deze shit gieren en schreeuwen. Reese zegt iets was gekomen uit de struiken, super laag bij de grond en kroop in de richting van de cabine. Hij had erop geschoten.

Zo is het de rest van de nacht gegaan; het was de volgende twee uur letterlijk constant aan het schreeuwen, en we konden stront horen bewegen in de boomgrens. Maar het kwam nooit meer terug naar de hut totdat iedereen eindelijk in slaap was gevallen.

Tan had in de stoel gezeten en met zijn geweer naar de deur gekeken; niemand anders hoorde of zag dit, en hij vertelde het me twee dagen later, toen het hele gebeuren voorbij was.

Hij zei dat hij in slaap was gedommeld nadat het geschreeuw en de geluiden eindelijk waren gestopt, en hij was bijna in slaap toen hij iemand uit de badkamer zag komen en vervolgens midden op de vloer ging liggen en ging slapen. Hij nam gewoon aan dat het een van ons was en hij was in slaap gevallen.

Toen zei hij dat hij een soort van besefte dat er iets mis was, en terwijl hij deed alsof hij sliep, telde hij ons. Er waren 9 mensen in de hut. Hij wilde niet schieten op dat klote ding in de hut en ons allemaal ter plekke doden, of Reese wakker laten worden en laten schieten en dan onszelf doden. Dus bleef hij de hele nacht wakker en deed alsof hij sliep.

Hij zei dat het soms opstond en een soort raar zenuwachtig ding deed, of hijgde alsof hij lachte. Maar dan ging het weer liggen.

Het verhaal sluit vrij zwak, want vanuit mijn perspectief is er niets gebeurd. We werden wakker. En ik merkte dat Tan een beetje nerveus was, en dat hij vermeed ons allemaal aan te kijken. Maar we aten wat ontbijt, pakten in en begonnen naar zijn huis te lopen. Hij bleef als laatste in de hut en zei dat hij zou afsluiten en me de sleutels van mijn oom zou brengen; dat ik gewoon moest gaan lopen en dat hij me wel zou inhalen. Wat ik niet echt wilde doen. We liepen een stukje het pad op, en toen hij aan kwam rennen, jogden we gewoon terug naar zijn huis. Zijn neef bracht ons naar huis. Er was een raam in de badkamer. Tan was teruggegaan om af te sluiten en keek daar naar binnen. We waren te dom om een raam zonder hor op slot te doen. Het raam stond verdomme omhoog toen hij daar naar binnen ging.

Ik denk dat het dat al die tijd heeft gedaan, wachten tot we in slaap vielen of een misstap maakten en dan tussen ons in komen. Het liep de hele weg met ons mee terug naar zijn huis, en toen zei hij dat het achter de groep bleef staan en hem recht in de ogen keek voordat het het bos in liep.