W Season Four, Episode Seven of The Crown, zatytułowanym „The Heredity Principle”, twórca Peter Morgan zagłębia się w szokujący sekret rodziny Windsorów: instytucjonalizacji, a następnie porzucenia dwóch pierwszych kuzynek królowej, które ze względu na swoje upośledzenie rozwojowe były wstydliwie ukrywane przed opinią publiczną i uznane za prawnie zmarłe. Kiedy w 1987 roku rozeszły się wieści o Katherine i Nerissie Bowes-Lyon, rodzinę królewską ogarnął skandal, a opinia publiczna była oburzona, że królowie mogą traktować swoje własne ciało i krew z taką bezdusznością. Dziesiątki lat później Windsorowie prawdopodobnie woleliby pozostawić ten wstydliwy epizod na śmietniku przeszłości, ale Morgan wyciągnął szkielety z królewskiej szafy, wydobywając wstydliwy sekret Windsorów w czułym epizodzie o rodzinie, wierze i chorobie psychicznej.
Kozynki królowej, Katherine i Nerissa Bowes-Lyon, z których każda miała wiek umysłowy około trzech lat i nigdy nie nauczyła się mówić za życia, były trzecią i piątą córką Johna Herberta Bowes-Lyona, brata Królowej Matki, i jego żony, Fenelli Bowes-Lyon. W 1941 roku, kiedy Nerissa miała 15 lat, a Katherine 22, zostały wysłane z domu rodzinnego w Szkocji do szpitala Royal Earlswood w Redhill, Surrey, gdzie dożyły reszty swoich dni.
Earlswood nie był luksusowym miejscem zakwaterowania, do którego przyzwyczajeni byli członkowie rodziny królewskiej. Był krytykowany za problemy sanitarne i przepełnienie, z pielęgniarkami i krewnymi pacjentów wspominających niedostatecznie obsadzony oddział czterdziestu pacjentów, którymi opiekowały się tylko dwie pielęgniarki. Niektóre raporty twierdzą, że Fenella Bowes-Lyon nadal odwiedzała swoje córki aż do śmierci w 1966 roku, ale nie ma oficjalnego zapisu, że którakolwiek z sióstr kiedykolwiek otrzymała wizytę rodzinną, nie otrzymały też prezentów urodzinowych, świątecznych czy kartek. Jednak pomimo zimnego ramienia rodziny królewskiej, siostry najwyraźniej nigdy nie zapomniały o swoim dziedzictwie. W filmie dokumentalnym Channel Four zatytułowanym The Queen’s Hidden Cousins, który został wyemitowany w 2011 roku, pracownicy opieki w Earlswood zeznali, że za każdym razem, gdy członkowie rodziny królewskiej pojawiali się w telewizji, siostry Bowes-Lyon wstawały i salutowały lub robiły ukłon.
W 1963 roku rodzina Bowes-Lyon zgłosiła do Burke’s Peerage, przewodnika po brytyjskiej arystokracji, że obie siostry zmarły, Nerissa w 1940 roku, a Katherine w 1961. W rzeczywistości Nerissa zmarła w 1986 roku, zaledwie rok przed wybuchem skandalu, natomiast Katherine żyła do 2014 roku. W 1987 roku, kiedy The Sun podał do wiadomości, że rzekomo martwe siostry żyły i były przez cały czas potajemnie zinstytucjonalizowane, Harold Brooks-Baker, redaktor Burke’s Peerage, był oszołomiony tą nieścisłością. Bronił on uświęconej tradycją tradycji, że Burke’s Peerage bierze królewskich władców za słowo, ale wyraził szok, że królewscy władcy świadomie usunęliby swoich krewnych z publicznego rejestru.
„Jeśli to jest to, co Bowes-Lyon rodzina powiedziała nam, to mamy zawarte w książce,” Brooks-Baker powiedział. „To nie jest normalne, aby wątpić w słowo członków rodziny królewskiej”.
Królowa Matka podobno dowiedziała się o siostrach Bowes-Lyon w 1982 roku, uważając je za zmarłe aż do tego roku. Jednak zapisy finansowe sugerują, że ktoś w królewskim domu wiedział o siostrach, ponieważ rodzina królewska corocznie wysyłała 125 funtów na ich opiekę i utrzymanie w Earlswood. Dowiedziawszy się, że jej siostrzenice żyją, Królowa Matka wysłała im czek, który został wykorzystany na zakup słodyczy i zabawek, ale nie odwiedziła swoich siostrzenic, ani nie poprawiła publicznego zapisu w Burke’s Peerage. W 1986 r. Królowa Matka została patronką Królewskiego Towarzystwa na rzecz Dzieci i Dorosłych Upośledzonych Umysłowo, które określa siebie jako „wiodący głos w sprawie niepełnosprawności w nauce.”
Gdy dochodzenie The Sun w 1987 roku przerwało wiadomość o skandalu, niektórzy zinterpretowali niepowodzenie Królowej Matki, aby poprawić rekord publiczny i jej terminowy patronat jako dowód królewskiego tuszowania. Pałac Buckingham odmówił komentarza, nazywając tę sprawę „sprawą rodziny Bowes-Lyon”. Wyszło również na jaw, że trzy inne członkinie rodziny Bowes-Lyon z podobnymi zaburzeniami rozwojowymi zostały umieszczone w Earlswood tego samego dnia co Katherine i Nerissa: ich kuzynki, trzy siostry Idonea, Etheldreda i Rosemary Bowes-Lyon. Brytyjczycy byli wyjątkowo oburzeni szczegółami śmierci Nerissy w 1986 roku, po której została pochowana w grobie dla nędzarzy na pogrzebie, w którym uczestniczyli tylko pracownicy Earlswood. Jej grób był oznaczony jedynie plastikowymi tabliczkami i numerem seryjnym, dopóki po oburzeniu opinii publicznej nie dodano nagrobka. Serca Brytyjczyków na całym świecie zwróciły się ku Katherine – tak bardzo, że otrzymała kwiaty z całego kraju.
Lady Elizabeth Anson, wnuczka Fenelli Bowes-Lyon i siostrzenica Nerissy i Katherine Bowes-Lyon, zakwestionowała twierdzenia o tuszowaniu sprawy. Opisała swoją babcię jako „bardzo nieprecyzyjną osobę, która często nie wypełniała w całości formularzy wysyłanych jej przez Burke’s Peerage”. Jednak redaktor DeBrett’s, przewodnika peerage bardzo podobnego do Burke’s Peerage, skomentował, „takie przeoczenie się nie zdarza.”
W 1996 roku, kiedy Earlswood został zamknięty, administrator szpitala, Peter Kinsey, skontaktował się z najbliższymi krewnymi wszystkich pacjentów, aby poinformować ich o zamknięciu i omówić następne kroki. Kinsey skontaktował się z królową i królową matką, ale obie odmówiły wzięcia udziału w spotkaniu na temat przyszłości Katarzyny, a Pałac Buckingham nie wydał żadnego komentarza. Katherine przeżyła resztę swojego życia w innym ośrodku opieki, gdzie zmarła w 2014 roku w wieku 87 lat, bez rodziny królewskiej kiedykolwiek publicznie przyznającej się do jej istnienia.
Chociaż niewiele wiadomo na temat wiedzy rodziny królewskiej lub współudziału w trajektorii życia sióstr Bowes-Lyons, Morgan maluje potępiający obraz rodziny zdeterminowanej, by utrzymać się przy władzy, bez względu na koszty. W 1987 roku ekspert w dziedzinie genetyki ustalił, że wszystkie pięć kobiet Bowes-Lyons cierpiało na chorobę genetyczną, która nie dotknęła królowej ani jej spadkobierców. Korona skłania się ku eugenice, wysuwając hipotezę, że Królowa Matka świadomie skazała swoje siostrzenice na straszliwy los w imię zachowania czystej linii krwi.
„Zasada dziedziczności już wisi na tak niepewnej nici”, wyjaśnia Królowa Matka. „Dorzućmy do tego choroby psychiczne i będzie po wszystkim. Pomysł, że tylko jedna rodzina ma automatyczne prawo do korony, jest już tak trudny do uzasadnienia. Lepiej, żeby pula genów tej rodziny była w 100% czysta. Było wystarczająco dużo przykładów po stronie Windsorów, aby martwić ludzi. Król Jerzy III, Książę Jan, twój wujek. Jeśli dodać choroby Bowes-Lyon do tego, niebezpieczeństwo jest to staje się nie do obrony.”
Chociaż szok i wstrząs The Crown’s Princess Margaret jest fikcyjna, jej pogardliwe słowa o moralnym bankructwie rodziny królewskiej pierścień niemniej jednak prawdziwe.
„Zamknięta i zaniedbana”, księżniczka Małgorzata wścieka się na swoją matkę. „Są to twoje siostrzenice – córki twojego ulubionego brata. To jest niegodziwe, i to jest zimne serce, i to jest okrutne, i to jest całkowicie zgodne z bezwzględności, które ja sam doświadczyłem w tej rodzinie. Jeśli nie jesteś pierwszy w kolejce, jeśli jesteś indywidualnością z indywidualnymi potrzebami lub, nie daj Boże, nieregularnym temperamentem… wtedy zostaniesz wypluty, albo ukryty, albo gorzej: uznany za zmarłego. Darwin nie miał nic na was – wstydźcie się wszyscy.”