Remembering the 26: how families honor Sandy Hook victims five years later

Kampanie na rzecz bezpieczeństwa w szkołach. Schronisko dla zwierząt. Książka dla dzieci. Wsparcie dla reformy zdrowia psychicznego. Pozew przeciwko producentowi karabinu w stylu wojskowym.

W pięć lat od masowej strzelaniny w szkole podstawowej Sandy Hook, rodziny 20 zabitych dzieci i sześciu pedagogów obrały bardzo różne drogi, aby uczcić życie swoich bliskich.

Niektórzy członkowie rodzin zdecydowali się pozostać intensywnie prywatnymi. Inni stali się wybitnymi orędownikami zapobiegania przemocy z użyciem broni.

Żadna pojedyncza kampania nie reprezentuje wszystkich 26 rodzin. Trwający proces sądowy przeciwko producentowi, dystrybutorowi i dealerowi karabinu AR-15 użytego w strzelaninie, na przykład, został wniesiony przez rodziny tylko dziewięciu ofiar Sandy Hook i jednego ocalałego.

Tutaj, zaczerpnięte ze wspólnej strony internetowej rodzin ofiar Sandy Hook, jest krótkie spojrzenie na to, jak każda rodzina poprosiła o pamięć i cześć dla tych, którzy zginęli.

Charlotte Helen Bacon, lat sześć

„Inteligentna, zabawna, ciekawska, nieporządna, niezaspokojona i żądna przygód” – napisała jej rodzina, opisując sześcioletnią Charlotte. „Lubimy używać słowa BOLD.”

Fundacja na cześć Charlotte wspiera program psów terapeutycznych, stypendium dla studentów studiujących weterynarię oraz grant na pomoc parom pogrążonym w żałobie po śmierci dziecka.

Wspólnie z nagradzanym autorem książek dla dzieci, jej rodzice napisali książkę obrazkową Good Dogs, Great Listeners, która opowiada historię Charlotte i jej psa, Lily. Brat Charlotte napisał również książkę o swoich doświadczeniach z psami terapeutycznymi po śmierci siostry, zatytułowaną The Dogs of Newtown.

Daniel Barden, lat siedem

Siedmioletni Daniel był niezwykle współczujący, zawsze dbał o to, by ludzie wokół niego byli szczęśliwi i bezpieczni. Siadał obok dziewczynki specjalnej troski w swojej klasie, aby „upewnić się, że nic jej nie jest”, a kiedy gubiła okulary, Daniel je odnajdywał.

Kampania „Co zrobiłby Daniel?” zachęca innych ludzi do naśladowania dziedzictwa dobroci Daniela. Jego rodzice głośno mówili o udziale w procesie przeciwko producentowi broni, koncentrując się na „nieodpowiedzialnej” militarystycznej reklamie broni AR-15 sprzedawanej cywilom. Mark Barden, jego ojciec, jest jednym z założycieli Sandy Hook Promise, organizacji non-profit, która opowiada się za reformą zdrowia psychicznego, pewnymi prawami dotyczącymi broni i programem zapobiegania przemocy, który szkoli uczniów i dorosłych, aby „znać znaki” kogoś zagrożonego przemocą.

Olivia Rose Engel, lat sześć

Olivia uwielbiała pływanie, piłkę nożną, taniec w różowym tutu, śpiew, projekty plastyczne i matematykę. Przy obiedzie prowadziła rodzinę do modlitwy, była dumna z roli starszej siostry i uczestnictwa w programie edukacyjnym w kościele parafialnym. Aby uhonorować „radość życia” Olivii, jej rodzina zebrała pieniądze dla Newtown Park & Bark, grupy, która wspiera lokalny park dla psów bez smyczy. Organizacja ma stronę, która honoruje radość Olivii, ze zdjęciami szczęśliwych psów i wiadomościami o nich. Rodzina Olivii również stworzyła stronę internetową na jej cześć.

Josephine Gay, lat siedem

Siedmioletnia Josephine, znana jako „Joey”, była „najbardziej dziewczęca” ze swoich sióstr i uwielbiała swoje starsze rodzeństwo, rodzina napisała w niedawnym artykule w Newtown Bee. Kochająca zabawę i czuła, Joey ciężko pracowała, aby „spełnić kamienie milowe, które tak łatwo przychodziły jej starszym siostrom”, po tym jak zdiagnozowano u niej autyzm, globalną apraksję i apraksję mowy. Jej rodzina napisała, że znalazła miłość i wsparcie w Newtown: „Jej koledzy z klasy chętnie uczyli się języka migowego i zachęcali i włączali ją, kiedy tylko mogli”.

Jej rodzina zebrała pieniądze na Joey’s Fund, który wspiera rodziny w Nowej Anglii, które potrzebują zasobów, aby pomóc członkom rodziny z autyzmem. Jej matka, Michele Gay, jest również jednym z założycieli Safe and Sound Schools, organizacji, która promuje poprawę bezpieczeństwa w szkołach.

Ana Grace Marquez-Greene, lat sześć

Początkująca muzyk, sześcioletnia Ana Grace miała „dar do melodii, wysokości i rytmu”, który wyróżniał ją nawet w muzykalnej rodzinie, jak to ujął jej ojciec. „Nigdy nigdzie nie chodziła pieszo – jej środkiem transportu był taniec. Tańczyła z pokoju do pokoju i z miejsca na miejsce”.

Projekt Ana Grace wspiera edukację artystyczną i współpracował ze szkołami w celu wdrożenia programu nauczania „Miłość zwycięża”, który wspiera silniejsze społeczne i emocjonalne środowisko dla uczniów i pracowników. Uznając, że zasoby doradcze dostępne dla mieszkańców Newtown po strzelaninie nie są dostępne dla każdej społeczności borykającej się z przemocą, organizacja pracuje również nad zapewnieniem profesjonalnego rozwoju w zakresie doradztwa i opieki opartej na traumie dla innych społeczności, które ich potrzebują.

Jej ojciec, wybitny saksofonista jazzowy Jimmy Greene, wydał album w hołdzie, „Beautiful Life”, w 2014 roku. Jej matka, Nelba Marquez-Greene, często pisze w mediach społecznościowych o żałobie, aktywizmie i tym, jak wydarzenia polityczne wpływają na ocalałych z przemocy.

Dylan Hockley, lat sześć

Zdjęcie urodzonego w Wielkiej Brytanii Dylana w koszulce Supermana stało się jedną z ikon walki o uchwalenie surowszych praw dotyczących broni w Ameryce. Dylan, jak napisała jego rodzina, uwielbiał czekoladę, przytulanie i skakanie na trampolinach. Był wrażliwy na głośne dźwięki i uwielbiał rutynę. Tak bardzo chciał bawić się z innymi dziećmi, napisali, „nawet jeśli nie zawsze wiedział jak”.

Fundacja Dylana Wings of Change pomaga dzieciom z autyzmem i innymi specjalnymi potrzebami. Jego matka, Nicole Hockley, jest jednym z założycieli i dyrektorów zarządzających Sandy Hook Promise. Jego rodzice otwarcie mówili o swoim udziale w procesie sądowym przeciwko producentowi, dystrybutorowi i dealerowi broni w stylu wojskowym użytej w strzelaninie w Sandy Hook.

Madeleine F Hsu, lat sześć

Jej rodzina opisała Madeleine jako „drobną księżniczkę z wielką osobowością”, zawsze gotową do skoku w surfing na plaży, zanurzenia się w basenie lub jazdy na rowerze bez kółek treningowych, gdy tylko zostały zdjęte.

„Kiedy już nastawiłaś swój umysł na zrobienie czegoś”, pisała o niej rodzina, „to było tak dobre jak zrobione”.

Catherine Violet Hubbard, lat sześć

Catherine, ze swoimi rudymi włosami i piegami, tak bardzo kochała zwierzęta, że zrobiła własne wizytówki dla „Catherine’s Animal Shelter”, napisała jej rodzina. Jej tytuł: Care Taker. „Powiedz swoim przyjaciołom, że jestem miła”, szeptała do zwierząt, kiedy się z nimi bawiła.

Rodzina Catherine buduje sanktuarium dla zwierząt na jej cześć na 34 akrach ziemi uprawnej w Connecticut. W sanktuarium już odbywają się imprezy, a osoby prywatne i grupy mogą przekazywać datki na wsparcie sanktuarium lub poświęcać swój czas jako wolontariusze – na przykład budując grządki w ogrodzie lub usuwając inwazyjne rośliny.

Chase Kowalski, lat siedem

Chase już od lat był entuzjastycznym sportowcem i zawodnikiem. Jego rodzina napisała, że zaczął biegać konkurencyjnie w wieku dwóch lat. „W wieku 6 lat Chase poprosił o zgłoszenie go do swojego pierwszego triathlonu – w swoich pierwszych w życiu zawodach stanął w szranki i wygrał swoją grupę wiekową!”.

Fundacja CMAK wspiera programy na rzecz fizycznego i emocjonalnego dobrostanu dla dzieci i ich rodzin, w tym Race4Chase, program triathlonowy dla dzieci.

break the cycle

Jesse Lewis, lat sześć

Kwintesencjalny obraz Jessego, jak napisała jego rodzina, to on w butach bez skarpet, podartych dżinsach, z hełmem wojskowym na głowie i brudem rozmazanym na policzkach, gdy maszerował przez pole od jednej przygody do drugiej.

Kiedy on i jego koledzy z klasy byli celem ataku 14 grudnia, jego rodzina napisała, „Jesse wykorzystał swoje ostatnie kilka minut na ziemi krzycząc do swoich przyjaciół, aby uciekali, ratując wiele istnień.”

The Jesse Lewis Choose Love Movement wspiera program społecznego i emocjonalnego uczenia się dla nauczycieli i uczniów. Matka Jessego, Scarlett Lewis, publicznie mówiła o znaczeniu tego rodzaju nauki w życiu dzieci – jak również o znaczeniu przebaczenia.

James Radley Mattioli, lat sześć

James był „całym chłopcem”, jak pisała jego rodzina, zawsze siłował się z ojcem, skakał z wysokich przedmiotów i poruszał się po świecie z bezgraniczną energią. Kochał swoją siostrę i uczył się od niej. Rozwinął również „żywe zainteresowanie” matematyką.

Jego rodzina poprosiła, aby datki na wsparcie programów, które przyniosły mu radość, były wysyłane do: The James R Mattioli Memorial Fund C/O Newtown Savings Bank; 39 Main Street Newtown, CT 06470.

Grace McDonnell, lat siedem

Grace uczęszczała na zajęcia plastyczne od trzeciego roku życia i wcześnie przejawiała talent. „Widziała piękno we wszystkim i miała szczęście, że odnalazła swoją pasję we wczesnym okresie życia”, napisała jej rodzina.

Poprzez Grace McDonnell Memorial Fund, jak napisała jej rodzina, mieli nadzieję wspierać młodych artystów i programy artystyczne dla młodzieży.

Emilie Parker, lat sześć

Emilie uwielbiała odwiedzać sklep z rękodziełem, a jej rodzina stale znajdowała „koraliki, kawałki papieru, kolorowe waciki – lub cokolwiek innego, co Emilie uważała, że może wykorzystać do tworzenia sztuki – w całym domu”. Jej rodzina podzieliła się zdjęciem, na którym widać ją obok płótna z paletą farb, ubraną w ogromny t-shirt jako kieckę artysty.

The Emilie Parker Art Connection wspiera programy artystyczne. Alissa Parker, jej matka, napisała książkę An Unseen Angel, o „pełnej wiary, duchowej ścieżce” do radzenia sobie, uzdrawiania i przebaczania w obliczu tragedii. Jest ona również jedną z założycielek organizacji Safe and Sound Schools.

Jack Pinto, lat sześć

Jack miał ogromny uśmiech i zamiłowanie do psot. Uwielbiał uprawiać sport, a „przede wszystkim” być ze swoim starszym bratem.

Aby uczcić jego pamięć, jego rodzina wspiera organizację Kids in the Game, która zapewnia fundusze na programy sportowe dla dzieci i szkół, które w przeciwnym razie nie mogłyby sobie na nie pozwolić.

Noah Pozner, lat sześć

Noah uwielbiał bawić się w głębokiej wyobraźni swoimi klockami Lego i zabawkami superbohaterów. Do szkoły chodził w koszulce Batmana i butach Spider-Mana, słuchając po drodze Gangnam Style, jednej z ulubionych piosenek Noaha. Jego siostra bliźniaczka, Arielle, przeżyła strzelaninę.

W następstwie strzelaniny, ojciec Noah, Lenny Pozner, założył Honr Network, grupę, która pracuje nad zwalczaniem teoretyków spiskowych, którzy twierdzą, że strzelanina w Sandy Hook jest oszustwem i że członkowie rodziny w żałobie są „aktorami kryzysowymi”. Sieć Honr koordynuje wolontariuszy, którzy monitorują i usuwają wpisy i filmy oszukańców. Praca z firmami technologicznymi, takimi jak Google w tym wysiłku było pod górę bitwy, jeden, który uczynił Pozner sam cel intensywnego nękania. Kobieta z Florydy została skazana na pięć miesięcy więzienia w tym roku za kierowanie gróźb pod jego adresem.

Caroline Previdi, lat sześć

Caroline była „radosna”, miłośniczka sztuki i tańca. Pewnego roku przed świętami Bożego Narodzenia przyniosła do rodziców swoją skarbonkę i poprosiła o przekazanie wszystkich oszczędności na rzecz ich kościoła, aby każde dziecko miało prezent pod choinką. Na jej pogrzebie, niektórzy żałobnicy nosili różowy, jej ulubiony kolor, aby ją uhonorować, donosi New Haven Register.

The Caroline Previdi Foundation zapewnia wsparcie dla dzieci bez środków finansowych, aby zaangażować się w zajęcia pozalekcyjne.

Jessica Rekos, lat sześć

Oprócz jazdy konnej, Jessica spędzała godziny na oglądaniu filmów Free Willy i robieniu notatek na temat orków, napisała jej rodzina. „Mamo, ja po prostu chcę się zaprzyjaźnić z orką”, powiedziała kiedyś.

Jej rodzina napisała, że „zawsze planowała, zadawała pytania i ustalała szczegóły”. Nazywali ją „naszym małym CEO”.

Fundacja Jessica Rekos wspiera stypendia jeździeckie oraz badania i staże w zakresie ochrony orki i wielorybów.

Avielle Richman, lat sześć

Avielle miała „osobowość spitfire”, napisała jej rodzina. Często była boso. Zapytana o to, kim chciałaby zostać, odpowiedziała, że chciałaby być artystką … i szpiegiem … i księżniczką z bajki … i pisarką. Uwielbiała nazywać rzeczy: drzewa klonowe obok jej domu były „Efford i Maeve”.

Fundacja Avielle wspiera „badania neurobiologiczne mające na celu zrozumienie chemii mózgu, struktury i obwodów, które prowadzą do przemocy i współczucia”, jak również edukację społeczności i zasięg o badaniach neurobiologicznych i ich odkryciach, oraz jak promować zdrowie mózgu.

Benjamin Wheeler, lat sześć

Ben był pełen pilnych pytań, na które chciał natychmiastowej odpowiedzi. Domagał się uwagi. Kochał latarnie morskie i „marzył o byciu architektem, paleontologiem i latarnikiem jednocześnie”.

Latarnia Bena, organizacja społeczna w Newtown, została założona w celu długoterminowego wsparcia młodzieży z Newtown w radzeniu sobie z następstwami przemocy w Sandy Hook.

Allison N Wyatt, lat sześć

Allison wyłożyła ściany swojego domu rzędami narysowanych przez siebie obrazków i uwielbiała rysować dla ludzi, na których jej zależało, od przyjaciół i krewnych po kierowcę szkolnego autobusu. Jej rodzina napisała, że znalazła ostatni obrazek, który Allie narysowała dla swojej nauczycielki z pierwszej klasy, Victorii Soto, która również zginęła w strzelaninie. Zawierał on wiadomość: „Kocham cię, kochaj Allie.”

Fundusz Allison Wyatt Memorial Fund przekazał datki na rzecz St Jude Children’s Research Hospital, Ronald McDonald House Charities i International Child Art Foundation.

Rachel Davino, lat 29

Specjalistka behawioralna, Rachel miała „wyraźne ukierunkowanie na pomoc dorosłym i dzieciom z autyzmem”, jak napisała jej rodzina, i właśnie ukończyła wymagania, aby zostać certyfikowanym analitykiem behawioralnym. Jej przyszły narzeczony Tony Cerritelli właśnie poprosił jej rodzinę o pozwolenie na ślub z nią i planowali zaręczyć się w Wigilię.

Rachel pracowała nad rodzinną kolekcją włoskich przepisów do rodzinnej książki kucharskiej, i kochała karate, fotografię, gotowanie i pieczenie. Podczas uroczystości upamiętniającej jej życie, została porównana do „Drzewa ofiarnego”, książki Shel Silverstein o bezinteresowności.

Jej przyjaciele i rodzina zrobili plany spaceru i zebrania pieniędzy dla Autism Speaks aby uhonorować jej życie.

Dawn Hochsprung, lat 47

Dyrektorka szkoły Sandy Hook była „silna, pewna siebie, inspirująca i współczująca”, napisała jej rodzina. Zrównoważyła wychowanie swoich dwóch córek z własną edukacją, zawsze pozostając w kontakcie ze swoimi dziećmi, gdy przenosiła się z jednego spotkania na drugie.

„Dawn umarła tak jak żyła: zawsze pod kontrolą, radząc sobie z tym co przychodziło na jej drogę,” napisała jej rodzina.

Erica Lafferty, jedna z jej córek, mówiła o swojej matce na Narodowej Konwencji Demokratów w 2016 roku, popierając Hillary Clinton i jej zaangażowanie w zapobieganie przemocy z użyciem broni. Obecnie jest kierownikiem programu w Everytown for Gun Safety, głównej grupie rzeczniczej zajmującej się zapobieganiem przemocy z użyciem broni.

Anne Marie Murphy, lat 52

Gdy doszło do strzelaniny, Anne Marie Murphy, pomocnik w klasie, owinęła dziecko w ramiona, chroniąc je. Zarówno ona, jak i dziecko zginęli.

„Dziękujemy za uszanowanie naszej prywatności,” napisała jej rodzina.

Lauren Rousseau, lat 30

Wrażliwa i skupiona, Lauren pracowała na wielu stanowiskach, w tym jako zastępstwo, w drodze do zdobycia pracy jako nauczycielka.

Jej rodzina założyła dwa stypendia w jej imieniu, aby wspierać przyszłych pedagogów: The Lauren Rousseau Memorial Scholarship, Danbury High School Scholarship Fund, 43 Clapboard Ridge Rd, Danbury, CT 06811; oraz Lauren Rousseau Memorial Scholarship/University of Bridgeport Graduate School of Education, 126 Park Ave, Bridgeport, CT 06604.

Członkowie jej rodziny pojechali do Waszyngtonu w zeszłym tygodniu, aby naciskać na surowsze prawa dotyczące broni.

Mary Sherlach, lat 56

Fundusz Mary honoruje jej pracę jako psychologa szkolnego Sandy Hook. Zapewnia dostęp do psychiatrycznej opieki zdrowotnej dla mieszkańców Connecticut, którzy w przeciwnym razie nie mogliby jej uzyskać. Jej mąż, Bill Sherlach, również jest częścią Sandy Hook Promise i wypowiedział się na temat znaczenia pozwu, do którego przystąpił przeciwko producentowi AR-15.

Victoria Soto, lat 27

Victoria, nauczycielka, była „żyjąca swoim marzeniem ucząc pierwszą klasę”, jej rodzina napisała. Mieszkała w domu z rodzeństwem i psem, Roxie.

The Victoria Soto Memorial wspiera stypendia dla przyszłych nauczycieli i innych przedsięwzięć edukacyjnych.