Paula Abdul Net Worth

Ile warta jest Paula Abdul?

O Pauli Abdul

Od dziewczyny Lakersów do sensacji popu lat 80-tych, zeszła z radaru w latach 90-tych, zanim wróciła na dobre w 2002 r. wygłaszając pochwały (czasem niespójnie) jako sędzia w American Idol. Przeszła drogę od bycia Forever Your Girl w latach 80-tych do ulubionego sędziego Ameryki w reality show American Idol w nowym tysiącleciu. Mimo, że nie zawsze była prostolinijna, optymizm Pauli Abdul działał jak idealna folia dla pogardliwej krytyki Simona Cowella – nie wspominając o dostarczaniu niekończącej się rozrywki poprzez ich dziwaczną chemię miłości i nienawiści.

Dancing (And Cheering) To The Top

Urodzona jako Paula Julie Abdul w San Fernando, Calif, Abdul żyła uroczym życiem utalentowanej tancerki licealnej i cheerleaderki. Pod wpływem takich sław Broadwayu jak Fred Astaire, Bob Fosse i Debbie Allen, Abdul postawiła na karierę w tańcu w młodym wieku i nigdy nie oglądała się za siebie.

Jej wielki przełom przyszedł, gdy świeżo upieczony student wygrał miejsce jako dziewczyna Laker. Natychmiast porzuciła studia nadawcze na University of California-Northridge, aby zaprezentować swoje atuty przed tłumem z rodzinnego miasta. Talent Abdul i jej ambicja doprowadziły ją do zdobycia miejsca głównego choreografa po zaledwie trzech miesiącach w drużynie.

Życie jako Lakers Girl było słodkie, ale Abdul miała swoje oko na większą nagrodę: światowy superstardom. Opuściła Lakers Girls po sześciu miesiącach i natychmiastowo związała się z The Jacksons, aby stworzyć choreografię do ich singla 'Torture’. Tito, Jermaine, Jackie i Marlon najwyraźniej polubili jej pracę – wkrótce poprosili ją, aby została głównym choreografem na ich trasie koncertowej „Victory”. Abdul szybko stała się jednym z najbardziej rozchwytywanych choreografów w Hollywood. Pomogła stworzyć niektóre z najbardziej kultowych scen tanecznych lat 80-tych, w tym 'Control’ Janet Jackson i scenę fortepianową Toma Hanksa w 'Big’.

Forever Your Girl

Nie minęło dużo czasu, zanim Abdul zdecydowała, że chce się wyrwać zza kulis i stać się nazwą domową. Nagrała demo za pieniądze zaoszczędzone na występach jako choreograf. Jej głos nie był niczym wyjątkowym, ale jej talent taneczny i popowe brzmienie pasowały do kultury MTV lat 80. i wkrótce podpisała umowę z Virgin Records. Pierwsza płyta Abdul, Forever Your Girl, zadebiutowała w 1988 roku i powoli pięła się do pierwszego miejsca na liście Billboard’s Hot 200, wspierana przez hity „Straight Up”, „Forever Your Girl”, „Cold Hearted” i „Opposites Attract”. Jej drugi album, Spellbound, był większym sukcesem – po części dzięki teledyskowi do singla „Rush, Rush”, w którym wystąpił post-Bill & Ted, pre-Matrix Keanu Reeves jako diabelsko zatroskany miłosny interes Abdul.

Spadająca gwiazda

Pomimo osobistego sukcesu, życie osobiste Abdul było w rozsypce – jej chwiejne małżeństwo z aktorem Emilio Estevezem zakończyło się po zaledwie dwóch latach w 1994 roku, a ona sama przyznała, że walczy z bulimią. Jej problemy tylko pogorszyły się w 1995 roku, kiedy to słaba sprzedaż jej czwartego albumu, Head Over Heels, pogorszyła jej relacje z Virgin Records i wkrótce potem opuściła wytwórnię, by podpisać kontrakt z Mercury Records. Ta umowa również się popsuła, pozostawiając Abdul bez kontraktu na nagrywanie po raz pierwszy od dekady.

America’s Idol

Zniknęła z blasku reflektorów, dopóki nie powróciła jako sędzia w American Idol w 2002 roku. Konkurs śpiewu, amerykańska wersja brytyjskiego Pop Idola, umieścił ją w ikonicznych fotelach sędziowskich pomiędzy Simonem Cowellem, producentem płyt i Randy Jacksonem. Debiutancki sezon Idola okazał się wielkim sukcesem dzięki takim talentom jak Kelly Clarkson i ekscentrycznym stylom sędziowania Abdul, Cowella i Jacksona. Krytyka Abdul „szklanka do połowy pełna” przyniosła jej reputację miłego sędziego show i wielu uczestników szukało u niej porady, zyskując jej nieoficjalną rolę jako „matki den” American Idol. Podpisała umowę na czas nieokreślony, aby pozostać w Idolu po sukcesie pierwszego sezonu.

Jej stint na Idolu nie był bez kontrowersji. Zdyskwalifikowany zawodnik sezonu drugiego Corey Clark twierdził w swojej książce z 2005 roku, że Abdul wykorzystała swój seksapil, aby nim manipulować. Twierdził, że Abdul pomagała mu wybierać ubrania, muzykę i dawała rady jak wygrać konkurs. Abdul szybko odrzuciła plotki, a późniejsze dochodzenie Foxa i twórcy Idola, Nigela Lythgoe, wykazało, że Clark wszystko zmyślił.

Jej rzekome uzależnienia (lub nieuzależnienia, jak twierdzi) od alkoholu i środków przeciwbólowych również pojawiły się po tym, jak Abdul zachowywała się nieobliczalnie na kilku imprezach Idola i na żywo w programie. Twierdziła, że kontuzja pleców na początku jej kariery sprawiała, że codzienne czynności były bolesne, choć twierdziła, że wyleczyła swój ból w sposób naturalny. Plotki wciąż nękały sędzinę, stając się nawet puentą programu i plotkarskich szmatławców.

Życie po Idolu

Abdul ogłosiła swoje odejście z Idola pod koniec sierpnia 2009 roku, ale jej odejście nie oznaczało, że chciała opuścić telewizję. Wkrótce po jej ogłoszeniu, Abdul gościł VH1’s Divas Live, a nawet pokpił sobie z jej wymiany, Ellen DeGeneres, z językiem w żartach imitacji jej stylu tańca podpisu. Fani tęsknili za Abdul w sezonie 2009-2010 i wydawało się, że Abdul również tęskniła za krzesłem sędziowskim – pojawiła się jako główny sędzia i mentor w premierowym sezonie reality show CBS, Live to Dance.

Her bubbly osobowość, i niekonsekwentne zachowanie, sprawia, że dla niektórych must-see-TV każdego tygodnia. Nieźle jak na dziewczynę, która dostała się do biznesu rozrywkowego jako cheerleaderka.

Definiujący cytat „Nigdy nie byłam pijana. Nigdy nie brałam rekreacyjnych narkotyków. Wystarczy spojrzeć na moją 20-letnią karierę. Powiedz mi kogoś, kto jest do imprezowania i lub robi narkotyki, które mogłyby zrobić, że.”

.