Państwa NATOOrganizacja Traktatu Północnoatlantyckiego

Początkowo NATO zostało założone przez Francję, Wielką Brytanię, Holandię, Belgię i Luksemburg w celu koordynacji europejskiej gospodarki, kultury i samoobrony po II wojnie światowej oraz w celu zapobieżenia odrodzeniu się Niemiec. W latach bezpośrednio powojennych Rosja stała się nowym militarnym i groźnym wielkim mocarstwem, dlatego ówczesne kraje NATO zwróciły się do USA o ochronę wojskową.
W 1949 r. podpisano Traktat Północnoatlantycki, na mocy którego wszystkie państwa członkowskie zapewniły sobie wzajemną ochronę. W kolejnych latach dołączyły inne kraje europejskie, Kanada i Sojusz, aby chronić się przed komunistycznym blokiem wschodnim. W 1952 roku jedynym krajem, który przystąpił do traktatu była Turcja, głównie z Bliskiego Wschodu.
Przystąpienie Niemiec do NATO w 1952 roku odegrało ważną rolę pod kilkoma względami. Z jednej strony, obejmowało kraj, przed którym pierwotna wersja NATO nadal chciała się bronić. Dzięki Traktatom Paryskim Niemcy Zachodnie zostały ponownie uznane za suwerenne państwo i włączone do zachodniej strategii obronnej. W ramach kontrreakcji kraje bloku wschodniego połączyły się w tym samym roku, tworząc Układ Warszawski. Warto wspomnieć, że niektóre z państw członkowskich Układu Warszawskiego, który został rozwiązany w 1991 roku, sprzymierzyły się następnie z Zachodem i w ten sposób ustawiły się przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Były to (w kolejności chronologicznej) Polska, Czechosłowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria i Albania.

Krajów byłych członków

Terytoria zależne

Niektóre z powyższych państw członkowskich posiadają inne zależne obszary peryferyjne. Nie są one niepodległymi państwami, ale posiadają pewną autonomię gospodarczą i polityczną. Traktaty zawarte przez NATO odnoszą się do nich przynajmniej częściowo. Kraje te nie są jednak wymieniane jako oficjalne państwa członkowskie.

.