Encyclopædia Britannica, Inc.Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Johannes Kepler, (ur. 27 grudnia 1571, Weil der Stadt, Wirtembergia – zm. 15 listopada 1630, Ratyzbona), niemiecki astronom, który odkrył trzy główne prawa ruchu planet, umownie określone jako: (1) planety poruszają się po orbitach eliptycznych ze Słońcem w jednym ognisku; (2) czas potrzebny do przebycia dowolnego łuku orbity planetarnej jest proporcjonalny do powierzchni sektora pomiędzy ciałem centralnym a tym łukiem („prawo powierzchni”); oraz (3) istnieje dokładny związek pomiędzy kwadratami czasów okresowych planet a sześcianami promieni ich orbit („prawo harmoniczne”). Sam Kepler nie nazywał tych odkryć „prawami”, co stało się zwyczajem po tym, jak Isaac Newton wyprowadził je z nowego i całkiem innego zestawu ogólnych zasad fizycznych. Uważał je za niebiańskie harmonie, które odzwierciedlały Boży plan dla wszechświata. Odkrycia Keplera zmieniły skoncentrowany na Słońcu system Mikołaja Kopernika w dynamiczny wszechświat, w którym Słońce aktywnie popycha planety po orbitach innych niż kołowe. I to właśnie koncepcja astronomii fizycznej Keplera wyznaczyła nowy problem dla innych ważnych siedemnastowiecznych budowniczych systemów świata, z których najsłynniejszym był Newton.
Jaki był zawód Johannesa Keplera? Kiedy i jak się rozpoczął?
Johannes Kepler był astronomem. Początkowo studiował na Uniwersytecie w Tybindze, aby zostać teologiem. Stał się bardzo zainteresowany astronomią, a jego profesor matematyki Michael Maestlin zachęcał go do tego zainteresowania. Maestlin był wczesnym wyznawcą idei Mikołaja Kopernika, że Ziemia i inne planety poruszają się wokół Słońca. Nauczył Keplera wszystkiego o ideach Kopernika.
Z czego znany był Johannes Kepler?
Johannes Kepler jest najbardziej znany ze swoich trzech praw ruchu planetarnego. Prawa te to:
- Planety poruszają się po orbitach w kształcie elipsy.
- Linia między planetą a Słońcem obejmuje równe obszary w równym czasie.
- To, jak długo planeta potrzebuje, aby okrążyć Słońce, jest związane z promieniem orbity planety.
Kto miał wpływ na Johannesa Keplera?
Johannes Kepler i jego prawa miały wielki wpływ na Isaaca Newtona. Newton wymyślił prawo grawitacji, które mówi, że masy przyciągają się z siłą odwrotnie proporcjonalną do kwadratu odległości między nimi. Newton wykorzystał swoje prawa grawitacji i ruchu, aby wyprowadzić prawa Keplera i pokazać, że ruch planet można wyjaśnić za pomocą matematyki i fizyki.
Gdzie urodził się Johannes Kepler?
Johannes Kepler urodził się 27 grudnia 1571 roku w mieście Weil der Stadt w księstwie Wirtembergii, obecnie w Niemczech.
Jak i gdzie zmarł Johannes Kepler?
Po zachorowaniu na gorączkę Johannes Kepler zmarł 15 listopada 1630 roku w Ratyzbonie, w księstwie Bawarii, obecnie w Niemczech. Udał się do Ratyzbony, aby odebrać odsetki od posiadanych przez siebie austriackich obligacji. Jego grób został zniszczony zaledwie kilka lat po jego śmierci podczas wojny trzydziestoletniej.
Wśród wielu innych osiągnięć Keplera, dostarczył on nowy i poprawny opis tego, jak powstaje wzrok; opracował nowatorskie wyjaśnienie zachowania światła w nowo wynalezionym teleskopie; odkrył kilka nowych wielościanów półokrągłych; i zaoferował nowe teoretyczne podstawy dla astrologii, jednocześnie ograniczając dziedzinę, w której jej przewidywania można uznać za wiarygodne. Lista jego odkryć nie oddaje jednak faktu, że stanowiły one dla Keplera część wspólnego gmachu wiedzy. Matryca teologicznych, astrologicznych i fizycznych idei, z której wyłoniły się naukowe osiągnięcia Keplera, jest sama w sobie niezwykła i fascynująca. Jednak ze względu na wysoce oryginalny charakter odkryć Keplera, zrozumienie, w jaki sposób tak trwałe rezultaty mogły powstać z tak pozornie nieprawdopodobnego zespołu idei, wymaga od współczesnych aktu intelektualnej empatii. Chociaż praca naukowa Keplera koncentrowała się przede wszystkim na astronomii, temat ten, w ówczesnym rozumieniu – badanie ruchów ciał niebieskich – był klasyfikowany jako część szerszego przedmiotu badań, zwanego „nauką o gwiazdach”. Nauka o gwiazdach była uważana za naukę mieszaną, składającą się z komponentu matematycznego i fizycznego oraz wykazującą pokrewieństwo z innymi podobnymi dyscyplinami, takimi jak muzyka (badanie proporcji tonów) i optyka (badanie światła). Dzieliła się też na kategorie teoretyczne i praktyczne. Obok teorii ruchów nieba istniała praktyczna konstrukcja tablic i instrumentów planetarnych; podobnie teoretyczne zasady astrologii miały odpowiadającą im część praktyczną, która zajmowała się sporządzaniem rocznych prognoz astrologicznych dotyczących osób, miast, ludzkiego ciała i pogody. W tych ramach Kepler uczynił astronomię integralną częścią filozofii przyrody, ale uczynił to w sposób bezprecedensowy – wnosząc przy tym unikalny wkład do astronomii, jak również do wszystkich jej dyscyplin pomocniczych.