Ciuchy mają znaczenie podczas protestów tylko w bardzo wąskim zakresie. Strój jest mniej ważny dla wyglądu niż dla efektu – jeśli organizatorzy mówią, żeby nosić się na biało, należy nosić się na biało – lub dla użyteczności, jak np. pomocna odzież ochronna i długie rękawy, które ukrywają tatuaże. Najważniejsza jest jednak wygoda i równomierność. Można to osiągnąć nosząc rzeczy techniczne, outdoorowe. Sprzęt do wędrówek – na przykład luźne i cienkie torby Patagonii; odprowadzające wilgoć, oddychające koszulki Bonehead firmy Columbia; rękawiczki North Face z czymś na palcach do telefonu; kominiarki Arc’Teryx dla dyskrecji i powstrzymania Corony – jest idealny do wtopienia się w tłum, zachowania anonimowości i przebywania na zewnątrz przez wiele godzin. Ubrania są lekkie, pakowne, proste, odpowiednie na deszcz i upały, a co więcej, dostępne i produkowane przez marki, które wydają się politycznie postępowe. (W przeciwieństwie do marki turystycznej Black Diamond, która jest własnością Clarus Corporation, której prezes Warren B. Kanders ogłosił na początku czerwca, że inna z jego firm zaprzestanie sprzedaży „rozwiązań do kontroli tłumu, w tym środków chemicznych, amunicji i pałek, dla organów ścigania i agencji wojskowych”). Jako firmy, są całkiem ewolucyjne. Wszystkie cztery należą do Sustainable Apparel Coalition; Worn Wear firmy Patagonia jest sukcesem na wszystkich poziomach; inicjatywa wspinaczkowa Explore Fund firmy The North Face, promująca różnorodność, jest imponująca.
Ostatnie publiczne oświadczenia firm wydają się to potwierdzać. Po rozpoczęciu i kontynuacji protestów, Columbia zacytowała sędziego Sądu Najwyższego Thurgooda Marshalla i zamknęła swoje sklepy podczas nabożeństwa żałobnego George’a Floyda, a także przekazała darowiznę na rzecz Black Lives Matter i podwoiła wpłaty pracowników. The North Face zredukował swój Instagram do jednego postu o rasizmie, który kieruje do Explore Fund; darowizny idą do ACLU, Outdoor Afro i PGM ONE. Arc’Teryx, z siedzibą w Kanadzie, upomniał się za milczenie, a Patagonia, być może najbardziej postępowa firma z całej grupy, przeznaczyła 100 000 dolarów na fundusz obrony prawnej NAACP i zwróciła uwagę na intersekcjonalnych ekologów. Wycofuje również reklamy z Facebooka i Instagrama, protestując przeciwko bezczynności Facebooka w zwalczaniu mowy nienawiści i fałszywych informacji (The North Face i Arc’Teryx również wycofały swoje reklamy). Podczas gdy cztery mają pracę do zrobienia – zatrudniają tylko jeden czarny wykonawczy między nimi – jeśli chodzi o duże firmy iść, można zrobić o wiele gorzej.
Ale te składki są ustawione na skomplikowanym tle: więzi między firm zewnętrznych i egzekwowania prawa biegną głębiej niż można się spodziewać. Columbia i The North Face oferują zniżki dla policjantów jako część większej serii zniżek dla pierwszych ratowników; do niedawna Patagonia i Arc’Teryx również oferowały swoje własne. A te dwie ostatnie marki prowadzą oddzielne podlinie – Lost Arrow firmy Patagonia i LEAF firmy Arc’Teryx – które produkują zmodyfikowaną, podrasowaną odzież outdoorową przeznaczoną do użytku wojskowego i egzekwowania prawa. Dla przypadkowego obserwatora tych marek jest to pewne zaskoczenie, gdy widzi, jak policja może się zakorzenić w pozornie wolnych od policji obszarach życia.
Bennett Raglin
Historycznie, firmy outdoorowe oferowały swoje produkty ze zniżką poprzez to, co często nazywane jest programami Pro: jeśli używasz rzeczy dużo, do pracy, czy jesteś przewodnikiem kempingowym lub dziennikarzem (naprawdę), możesz złożyć wniosek. Do tej grupy często zaliczają się też stróże prawa. Program Columbia dotyczy przewodników, pracowników mediów i organizacji non-profit oraz „pracowników, którzy służą w lokalnych i krajowych agencjach rządowych, którzy aktywnie pracują na świeżym powietrzu”; strona z warunkami wyraźnie obejmuje egzekwowanie prawa. One North Face rabat dla „EMTs, strażaków, policji itp.” jest częścią większego programu rabatowego dla pierwszych ratowników COVID-19, rozpoczętego w kwietniu, który trwa do końca tego roku; istnieje dodatkowe 10% zniżki wojskowej, zbyt. Patagonia’s pro program, dla „wykwalifikowanych profesjonalistów outdoorowych, odbiorców grantów środowiskowych i partnerów przemysłu outdoorowego”, zatrzymuje się krótko policji, ale Google cache of a law enforcement discounts detail page from this winter explains the terms of the company’s unspecified „not public and highly discretionary” discount, one which is „only offered to a very select section of the armed forces and law enforcement”. Arc’Teryx’s pro program, w międzyczasie, specjalnie wyklucza egzekwowanie prawa i członków wojska w swoim języku, ale instruktażowy post z blogu rabatowego dla młodzieży wojskowej (tak, istnieją; są legion) stwierdza, że firma kiedyś oferować zniżki do tych dwóch grup. W oświadczeniu, Patagonia powiedział GQ oni „zostały dokonywania zmian w naszym programie pro w ciągu ostatniego roku,” ale nie mają żadnych innych zmian do ogłoszenia; Columbia i The North Face nie oferują comment.
Te rabaty pasują pod szerszym parasolem uspokojenia policji, która jest o tak stary, jak sama praca. Często powtarzana zniżka na pączki – oficerowie zaczęli je jeść po I wojnie światowej, otrzymali zniżki i nadal to robią – jest mniej żartem niż wskaźnikiem: piekarnie i restauracje, które nie oferują zniżek, są rzadziej odwiedzane przez oficerów na służbie, a kiedy darmowe obiady się kończą, siły bojkotują. Drobne upominki wplecione w pracę policji – rozdawane tu i tam, a potem oczekiwane na zawsze – wydają się bardziej szantażem niż podziękowaniem, zacierając granicę między pojedynczym funkcjonariuszem a władzą, jaką sprawuje jego stanowisko, praktyką tak zakorzenioną, że były komisarz policji chicagowskiej Orlando Wilson, ojciec nowoczesnej policji, przyznał, że „policjanci są największymi na świecie 'moochers’.” (Był przeciwny prezentom.) Cyfrowo, policja dostaje swoje zniżki z bufetu – odpowiednia robota papierkowa otwiera dostęp do GovX.com, czegoś w rodzaju wojskowego CostCo, które daje zniżki 20% lub więcej na flotyllę marek, bilety, podróże i rozrywkę – oraz a la carte, na wszystko, od Dickies i nowych Buicków po baseny i tanie domy (ten ostatni dzięki programowi rządowemu; nie wyszło zbyt dobrze). W sumie, linia się rozmywa: oficerowie dostają zniżki na wszystko, ponieważ mają wcześniej, w schemacie, który wydaje się mniej o wyposażeniu outdoorowych profesjonalistów i pierwszych respondentów z dziwną kurtką, a bardziej o utrzymaniu się na dobrych stronach oficerów i sił policyjnych.
Poza tymi zniżkami, niektóre z tych firm zaspokajają wyraźnie do grup, które wyraźnie i wielokrotnie wykazano, że są szkodliwe i śmiertelne. Linie odzieży taktycznej Arc’Teryx i Patagonii są zaprojektowane z myślą o tych grupach, które w większości pracują na świeżym powietrzu. Ponieważ odzież taktyczna jest w większości bezmarkowa i bez afektu, a kontrakty rządowe są ściśle tajne, trudno jest ją odróżnić wzrokowo komukolwiek poza najbardziej bystrym obserwatorem. W rezultacie, jest to trochę tajemnicą – lub przynajmniej uprzywilejowaną informacją – które oddziały wojskowe i departamenty policji noszą co, i czy poszczególni oficerowie kupują odzież taktyczną na własną rękę, czy też jest ona wydawana. I ważne jest, aby zauważyć, że LEAF nie jest ściśle rządowy detalista: wiele produktów są dostępne z taktycznej odzieży outfitters dla cywilów; są one również ciężkie na Grailed, a ostatnio popularne z takimi jak Virgil Abloh i Drake. LEAF, w oświadczeniu dostarczonym do GQ, „jest zasmucony i rozgniewany przez śmierć George’a Floyda. Jesteśmy głęboko zaniepokojeni rasizmem, dyskryminacją i przemocą, i aktywnie wspieramy prawo ludzi do pokojowych protestów. LEAF produkuje produkty, które są operacyjnie istotne dla sił operacji specjalnych NATO i jednostek taktycznych organów ścigania (w tym reagowania kryzysowego, antyterroryzmu i zespołów ratowania zakładników)”, najwyraźniej podkreślając, że sprzęt jest przeznaczony do misji Zero Dark Thirty i policji o wysokiej intensywności, a nie do codziennej pracy mundurowej.
Arc’Teryx
Arc’Teryx LEAF
Lost Arrow, ramię odzieży taktycznej Patagonii, jest jeszcze bardziej trzymane w garści. Ubrania – kombinezony, niektóre kurtki soft-shell, getry na szyję, wszystkie w kolorze wojskowej zieleni lub szarości – pojawiają się tylko w jednym sklepie internetowym, Tactical Distributors, bez marki Lost Arrow, oznaczone jako PATAGONIA TACTICAL *GOV’T SALES ONLY*. (Inne taktyczne sklepy internetowe, takie jak us-elitegear i botach, każdy ma sekcje Lost Arrow, ale nie sprzedają markę). Jedyna wzmianka o Lost Arrow w korporacyjnej literaturze Patagonii jest krótka – „Lost Arrow, Inc. dba Lost Arrow Project (government)”- na stronie FAQ Patagonia Works, a ubrania mają tak samo niski profil na arenach taktycznych, gdzie nie wydają się być dyskutowane, lub fetyszyzowane, w ten sam sposób jak LEAF’y. Jest to niejasne w sposób, w jaki inne mniej dyskutowane firmy Patagonia Works – fundusz venture capital, dział filmów i mediów, żywność – wydają się na początku. Tajemnica, sprawiedliwa dla każdej prywatnej firmy, sprawia, że trudno powiedzieć, czy Lost Arrow jest ciekawostką czy motorem napędowym dla Patagonii. (Ogłoszenie o pracę na LinkedIn, które zostało usunięte, jest jedyną publiczną wskazówką: „The Lost Arrow Project jest spółką zależną Patagonia Works, która koncentruje się wyłącznie na linii biznesowej kontraktów rządowych”). Nazwa Lost Arrow nie jest nowa – filar w Yosemite, to była nazwa spółki holdingowej Patagonia od 1984 do 2013 roku, zanim zmieniła nazwę na Patagonia Works – ale jako taktyczny dystrybutor jest mniej ugruntowana. LEAF, którego historia powstania podobno wiąże się z konkursem na projekt plecaka dla US Marines w późnych latach 90-tych, jest tak dobrze udokumentowany jak Nike w porównaniu z nie omawianą, nie do sprzedaży, znikąd linią taktyczną Patagonii. (Patagonia nie skomentowała Lost Arrow.)
Speaking to individuals with knowledge of military tactical purchasing, neither line makes the kind of stuff that gets bought by, say, the Philadelphia PD. Jedyny departament policji, który wydaje się niezawodnie nosić LEAF jest w Norwegii, a informacje od osób z wiedzą o zakupie odzieży taktycznej sugerują, że każdy stanowy policjant, który go kupuje robi to dyskretnie. Jest ona przeznaczona dla jednostek, a nie wydziałów.
Arc’Teryx LEAF
Choć linia produktów o nazwie Law Enforcement and Armed Forces (Egzekwowanie prawa i siły zbrojne) tworzy więcej pytań niż odpowiedzi, wpisuje się ona w większy moment mody: odzież taktyczna wydaje się mieć dużo sensu podczas pandemii i recesji. Najlepsze rzeczy są szokująco dobrze wykonane, gdzieś pomiędzy Pradą dla podnoszących ciężary, a nocnym Carharttem. Ta jakość jest zasługą rzekomej funkcji ubrań, w połowie sprzętu gimnastycznego i w połowie PPE, ale także czegoś, co nazywa się zgodnością z Berry – przestrzegania poprawki wymagającej, aby zakupy odzieży Departamentu Obrony były dokonywane przez Amerykanów. Rezultatem jest klasa odzieży, która funkcjonuje w prawdziwym świecie lepiej niż prawie wszystko w tym przedziale cenowym. A historia stojąca za tymi ubraniami – specjalnie dla operatorów SOCOM, całkiem świeża i dostępna przez coś w rodzaju samizdatowego systemu sprzedaży przez osoby trzecie – sprawia, że prawie nieuniknione jest, że wylądują one przy sądzie, a może na proteście. (W rzeczy samej, Drake i Abloh nosili pasujące kurtki LEAF na pokazie mody Nike w lutym.)
Taktyczny przeciek odzieży z wojska do świata cywilnego jest częścią długiej historii – szorty w kamuflażu przywołują na myśl lato bardziej niż Wietnam; porównaj ten gabardynowy trencz Prady z rosyjskim mundurem policyjnym – ale R&D, budżety i tajemnica stojąca za nową rasą sprawia, że w tym momencie rzeczy zaawansowane technologicznie czują się nieco dziwnie. Sklepy, które sprzedają LEAF – w menu firmy znajduje się długa sekcja sklepów taktycznych – są skutecznie zaktualizowanymi sklepami z nadwyżkami wojskowymi, ale spodnie odprowadzające wilgoć i zaawansowane technologicznie skorupy nie przypominają jeszcze dokładnie ładunków policjantów, a kolory takie jak „Crocodile” i „Wolf” nie zostały jeszcze przejęte przez cywilów, tak jak, powiedzmy, opalone buty do dżungli lub spodnie camo. Zawsze będzie istniał estetyczny pociąg do ubrań mundurowych, ale biorąc pod uwagę jak finansowane – jak ubrane – są wydziały policji, to co kryje się za tymi ubraniami jest tym, co wyskakuje jako pierwsze. W tej chwili wszystko to wydaje się nieco trudne do przełknięcia. Tak ładny jak LEAF, jeśli nosi go policjant, to może nie ma za co dziękować; jednoprocentowe zobowiązanie Patagonii, w międzyczasie, wydaje się być zamglone przez ukrytą linię tajemniczych ubrań. Razem z wszechobecnością policyjnych zniżek, malują one obraz tego, jak bardzo policja jest ugruntowana i uprzywilejowana. W jakim wszechświecie ktoś może spieprzyć w pracy dziesiątki razy i utrzymać swoją pracę? We wszechświecie, w którym funkcjonariusze dostają tak wiele za darmo, lub ze zniżką, w tym niektóre z najlepiej wykonanych ubrań, przez niektóre z najbardziej świadomych marek.
Pierwsza wersja tej historii charakteryzowała Warrena Kandersa jako właściciela Black Diamond. Jest on prezesem wykonawczym Clarus Corporation, firmy macierzystej Black Diamond.
.