De Addax-antilope (Addax nasomaculatus) is een middelgrote antilope die perfect is aangepast aan het leven in ruige woestijnlandschappen. Hij komt oorspronkelijk uit de Sahara-woestijn en duizenden jaren lang gedijden ze in gebieden waar weinig andere soorten konden overleven. Maar de vernietiging van habitats door de mens en de ongecontroleerde jacht met moderne wapens heeft de addax-populatie op de rand van uitsterven gebracht.
Met misschien niet meer dan 200 overgebleven exemplaren in het wild wordt de Addax als ernstig bedreigd beschouwd. Uitgebreide beschermingsprogramma’s om de laatste paar wilde dieren te beschermen en gecoördineerde fokprogramma’s van kuddes in gevangenschap is nu de hoop van de soort voor de toekomst.
————————————————————-
Een van de meest opvallende uiterlijke kenmerken van de addax is het typische “masker” op het gezicht. Een duidelijke witte vlek loopt over de kop onder de ogen en ook rond de neus en de mond, zoals te zien is op de foto hieronder. De rest van de kop is lichtbruin, behalve het bovenste deel van de kop rond de hoorns, dat dikker en donkerder behaard is. Let ook op de staart op de foto, die kort en dun is en weinig praktisch nut lijkt te hebben voor de Addax.
Zoals de meeste andere antilopen, hebben beide geslachten hoorns. De hoorns kunnen meer dan een meter lang zijn en zijn licht spiraalvormig. De staart is kort en dun en lijkt weinig praktisch nut te hebben voor de Addax.
De kleur van de vacht varieert tussen individuen van wit tot grijs/lichtbruin en varieert ook met het seizoen, waarbij hij in de zomer lichter is. De Addax wordt in de stamboom ingedeeld bij de “paardantilopen” en wel vanwege hun paardachtige bouw en de manen in de nek.
————————————————————
Addax-antilopen zijn sociale dieren en leven gewoonlijk in groepen van 5 tot 20 individuen. Toen de Addax nog algemeen en wijdverspreid was, waren kuddes tot 200 dieren niet ongewoon op gunstige voederplaatsen. Nu er nog maar weinig dieren in het wild leven, bestaan dergelijke grote groepen niet meer. De kudde wordt meestal geleid door een van de oudere wijfjes. De kudde wordt gewoonlijk geleid door een van de oudere vrouwtjes.
Adaxen werpen op elk moment van het jaar één kalf, maar meestal in de lente of de herfst. Het vrouwtje verlaat de kudde om te bevallen en moeder en kalf blijven een tijdje apart van de kudde, vaak vergezeld door het dominante mannetje.
