Dit is een recensie en beschrijving van de eendaagse wildwatertocht en het gebied waar het doorheen gaat in de Grand Canyon. Ik heb onlangs de kans gehad om op deze tocht mee te gaan en ik wil mijn beoordeling beginnen met de verklaring, dat als iemand ooit door de Grand Canyon heeft willen raften, hij of zij er alles aan moet doen om op de langst mogelijke tocht mee te gaan. Een tocht door de Canyon is een ongelooflijke ervaring, en de eendaagse tocht is maar een fractie van de volledige Grand Canyon rafting ervaring, het is een schande als mensen niet de tijd of het geld hebben om een langere tocht te maken. Echter, voor veel mensen is een dagtocht de enige optie of ze houden niet van kamperen en deze tocht in het uiterste westelijke deel van het GCNP, geeft ze een voorproefje van hoe het is om de hele Grand Canyon te raften. Hier is een link naar een video van de trip http://vimeo.com/4817767
Dit deel heeft de multi-tiered dramatische klif steile hellingen veel als stroomopwaarts bij de South Rim Visitor gebied en is duidelijk Grand Canyon landschap, echter, de canyon rand hier is lager dan het gebied naar het oosten (3000ft aan de rivier vs 5000ft aan de rivier) en iets minder kleurrijk. Het enige deel van de rivier en de canyon dat niet in het GCNP ligt, is de zuidkant van de rivier boven de hoogwaterlijn. Dat gebied maakt deel uit van het Hualapai Tribal Land.
Het 35 mijl lange deel van de Canyon, waar de eendaagse tocht doorheen gaat, ligt in het laatste kwart van het GCNP. Het heeft ongeveer negen dartele, leuke stroomversnellingen in de eerste 10 mijl en dan de rest van de reis is glad water. Deze tocht begint en eindigt in het stadje Peach Springs Arizona (165 mijl ZO van Vegas en 136 mijl ZW van South Rim Grand Canyon) op de oude Route 66. Vanuit de lodge in het stadje, waar je om 7.30 uur verzamelt, neem je een schoolbus over de Diamond Creek Road naar de Colorado River en de bodem van de Grand Canyon. Deze 21 mijl lange weg naar beneden duurt ongeveer 45 minuten tot 1 uur en is de enige weg die naar de bodem van de GC gaat. Tijdens de reis die ik maakte was de weg in uitstekende staat, net als tijdens de hele maanden april en mei, bij de andere gelegenheden dat ik op de weg reed. De toestand van de weg kan variëren, vooral in de laatste kilometer wanneer je vaak Diamond Creek oversteekt of zelfs in de kreek rijdt! Diamond Creek kan plotselinge overstromingen hebben die de weg soms ernstig verstoren. Deze overstromingen komen niet vaak voor, maar als ze zich voordoen, is dat meestal tussen juli-september en in de namiddag. De stam die eigenaar is van de weg doet er alles aan om de weg zo snel mogelijk begaanbaar te maken, omdat veel riviertochten deze weg gebruiken om ofwel de rivier uit te komen of een tocht te beginnen. In de laatste 8 of 9 jaar is de weg zelden langer dan een dag weggespoeld. De rit naar binnen is schilderachtig, omdat je eigenlijk naar de bodem van de Grand Canyon rijdt, en IMO is de rit naar binnen veel schilderachtiger dan de rit naar buiten, omdat je een aantal prachtige vergezichten hebt die zich voor je uitstrekken. In de lente kan de flora heel levendig zijn en je begint je tocht in een hooggelegen woestijn en daalt dan snel af naar een laaggelegen woestijn met een heel ander plantenleven.
Onze tocht startte rond 930 uur, we kwamen meteen in de stroomversnellingen, want de Diamond Creek rapid is daar. Alle stroomversnellingen, zelfs de kleine, waren erg nat, veel natter dan ik had verwacht. De grootste stroomversnelling is Mile 232 (soms ook wel de Fang genoemd) en de riviergidsen geven deze een waardering van 6-7 op de 1-10 schaal van de Grand Canyon. Veel mensen onderschatten deze stroomversnelling omdat ze denken dat alle grote stroomversnellingen stroomopwaarts van deze sectie zijn en ze komen hier soms in de problemen. We zagen een privé tocht die net meer dan 2 weken (en 232 mijl) stroomopwaarts had gedaan en toen bij deze stroomversnelling aankwam en hun kleine 15-voet raft hier liet omvallen. Soms hebben roeiers/gidsen, die onervaren of zelfgenoegzaam zijn, hier flips of scheuren en komen af en toe vast te zitten op de fangs op de bodem van deze rapid. Gelukkig doen de gidsen, die de eendaagse tocht leiden, dit gedeelte de hele tijd en zijn ze goed in het nemen van deze stroomversnelling.
De rafts die worden gebruikt zijn 22 voet lange gemotoriseerde rafts in catamaran-stijl. Het zou niet realistisch zijn om de 35 mijl in één dag peddelend of roeiend af te leggen. Ze hebben een stalen frame tussen twee rubberen buizen; de klanten zitten met hun gezicht naar binnen op een frame bovenop de pontons. Er kunnen maximaal 8 passagiers op een vlot en 1-2 gidsen mee. Het vlot is ruim en het is gemakkelijk om van positie te veranderen en te bewegen. Dit zijn relatief grote vlotten en het is niet waarschijnlijk dat ze in dit gedeelte omslaan. De rit heeft veel weg van een kleine achtbaan en is vrij ruw aan de voorkant van het vlot, maar als je aan de achterkant zit voelt het veel veiliger en minder ruw. Wij hadden jonge kinderen op de tocht en er is geen leeftijdsgrens. Ze nemen kinderen vanaf acht jaar mee en groepen van Elderhostel (rondleidingen voor volwassenen) hebben deze tocht ook gedaan. Als iemand kan lopen en een gevoel voor avontuur heeft, kan hij deze tocht doen, er is geen atletisch vermogen of vaardigheid voor nodig en het moeilijkste deel van het raften is het in en uit de raft stappen. Onze tocht was vrij koel en we hadden redelijk wat bewolking. Een goede regenjas en broek zijn noodzakelijk in deze omstandigheden en in elk jaargetijde moet men op zijn minst een goedkoop regenjack hebben. Er waren een paar mensen die geen regenjas hadden en na een paar stroomversnellingen zo goed als bevroren waren. Gelukkig konden ze zich aan de wal opwarmen tijdens de wandeling en de lunch.
We deden een zeer korte wandeling/klim vijf mijl in de tocht, naar de mooie en grot-achtige Travertine Canyon. Om aan het eind van deze wandeling te komen, heb je voor de zekerheid een goed paar riviersandalen of tennisschoenen nodig. Het vereist wel enig evenwicht, armkracht en geen hoogtevrees om bij de waterval en de grot aan het eind te komen. Er zijn touwladders geplaatst op strategische plaatsen en de gidsen gebruiken een touw, geven aanwijzingen op een paar plaatsen en spotten passagiers voor extra veiligheid. Na de wandeling zijn er nog een paar stroomversnellingen en dan een stop in een andere zijcanyon voor de lunch. We stoppen ook bij een historische plaquette in Separation Canyon die de plaats markeert waar 3 van Powell’s mannen zijn weggewandeld en nooit meer zijn teruggezien. We stopten ook bij een andere canyon waar er porta-potties waren achter het struikgewas. Sommigen van ons liepen hier een eind stroomafwaarts en onze raft pikte ons op. Blijkbaar wordt er op warmere tochten meestal een stop gemaakt zodat de mensen kunnen zwemmen of stoeien in het water van ongeveer 56F-62F graden.
De Hualapai Indian Tribe organiseert deze tocht al meer dan 20 jaar. Onze inheemse gids was een rustig type, maar beleefd en informatief. Hij was net klaar met een educatieve gidsentraining door de GCNP en andere rivieruitstappers, op het stroomopwaartse deel van de canyon en was enthousiast over wat hij had geleerd en enthousiast om zijn kennis te delen. De gidsen waren een zachtmoedig stelletje, maar waren aangenaam genoeg en hielden de klanten goed in de gaten tijdens de wandeling en waren er om te assisteren. Ze hadden allemaal bekwame runs door de stroomversnellingen en ze waren allemaal blij om werk te hebben als raft gidsen.
We kwamen aan bij het helipad om ongeveer 14:30 uur en de 26 van ons werden naar buiten gependeld door 2 helikopters naar de rand. Het was een fantastische rit van 6 minuten, met een geweldig uitzicht over de Canyon. Dit hele proces duurde ongeveer een uur. We moesten ongeveer 30 minuten wachten bij de rivier en 20 minuten op het vliegveld aan de top. Onze busrit was 2 uur terug naar Peach Springs in de schoolbus. Het onverharde gedeelte van de weg was in goede staat en zeer glad, blijkbaar kan het behoorlijk glad zijn (er zijn plannen om het deze winter te verharden). Het verharde gedeelte was weer op de oude route 66. We reden door Joshua tree bossen en open graslanden die prachtig laten zien waarom het Westen bekend staat om zijn uitgestrekte open ruimten. We waren voor 18.00 uur terug bij de lodge, waar we waren begonnen. De lodge was verrassend mooi en het restaurant eten ruim en goed.
Ik probeer zo onbevooroordeeld mogelijk te zijn op deze beoordeling en zal eerst zeggen dat ik een gids op meestal 2 week-lange roeispaan aangedreven raft trips in de Grand Canyon voor meer dan 2 decennia geweest. Ik had de mogelijkheid om deze trip te doen, omdat een vriend de trip wilde doen, die niet alleen wilde gaan, nodigde mij uit om mee te gaan. Deze trip kostte $354/persoon totaal.
Hier zijn de voors aan deze trip;
1) Het is erg leuk, spannend en nat in de stroomversnellingen en de gidsen maken er zeker het beste van, echter, er zijn veel grotere stroomversnellingen stroomopwaarts op de langere meerdaagse trajecten.
2) Als je maar één dag hebt, is het de enige manier om een deel van de Grand Canyon te raften.
3) Het is inclusief een korte panoramische helikoptervlucht.
4) Het landschap is geweldig, zowel op de rivier als op de rit. Hoewel ik denk dat het landschap stroomopwaarts van deze trip nog mooier is.
5) Je hoeft niet met je eigen auto over de onverharde weg van en naar de rivier te rijden.
6) Je kunt je datum om te raften zonder boete verplaatsen
Hier zijn de nadelen van deze trip
1) Het is geen meerdaagse trip, IMO de beste manier om de canyon te raften!
2) Het is 4 of meer uren reizen of wachten, voor 4-5 uur op de rivier.
3) Je gebruikt een schoolbus zonder airconditioning om van en naar de tocht te reizen, en als het een warme dag is, kan het op de terugweg ellendig zijn (de terugweg naar de rivier is ’s morgens altijd aangenaam). Eerlijk gezegd is het verbazingwekkend dat men dit deel van de canyon überhaupt in één dag kan raften, aangezien het zo’n uitgestrekt gebied en afgelegen locatie is.
4) De lunch is gewoon voldoende en niet iets spannends; het bestond uit een sub-sandwich een keuze uit chips en fruit. Er waren voldoende extra chips, frisdrank en water beschikbaar. Meerdaagse tochten serveren uitgebreide, heerlijke maaltijden.
5) Uit veiligheidsoverwegingen kan de helikoptervlucht geannuleerd worden als de weersomstandigheden ernstig genoeg zijn. Het is een rafttocht van 2 uur naar het volgende vertrekpunt op Lake Mead. Niet helemaal slecht, want het is schilderachtig en er zijn twee nieuwe en zeer uitdagende stroomversnellingen vlak voor de take-out. Voor mensen met vliegangst kan het een voordeel zijn om niet met de helikopter mee te gaan.
6) Als je boekt bij de Hualapai River Runners en je annuleert je trip (op elk moment na boeking) verlies je je volledige reissom, maar als je je trip boekt bij Rivers and Oceans Inc, verlies je alleen je volledige reissom als je 5 dagen of minder voor je reisdatum annuleert.
Hoe voldoende voorbereid te zijn voor deze reis;
1. Neem altijd een regenjas mee, zelfs als het buiten 100+ graden is. Neem in het voor- en najaar ook een regenbroek mee en wat warme synthetische buitenkleding. Het water is altijd zo’n 55-60 graden-COLD.
2. Neem wat extra snacks en een fles water mee voor het geval de bus het begeeft in het afgelegen gebied op de terugweg of je de helikoptervlucht niet kunt maken, je kunt dan pas om negen uur ’s avonds terug zijn.
3. Draag stevige sandalen van het riviertype (Keens, Chacos, Teva, Nike of een kopie daarvan), of oude tennisschoenen, geen fancy-slippers met leren zolen en bloemen erop. (Ik heb dit gezien)
4. Neem een hoed mee, en een katoenen shirt met lange mouwen om je tegen de zon te beschermen en om je koel te houden, door het nat te maken als het extreem heet is.
5. Neem wat geld mee, om uw gids (en misschien de helikopterpiloot, buschauffeur) een fooi te geven, ze stellen het op prijs.
6. Als u een camera meeneemt, neem dan een waterdichte camera mee of een waterdichte tas voor de camera. Als u dit niet doet, zult u uw camera alleen kunnen gebruiken na de lunch en bij korte wandelingen naar de watervallen, omdat de waterdichte zak waarin uw extra spullen zijn opgeborgen niet gemakkelijk beschikbaar is, behalve bij stops.
7. Neem een positieve instelling mee en realiseer u dat dit een zeer afgelegen en uitdagende locatie is om een rafting trip te maken; het is verbazingwekkend dat er überhaupt een trip als deze beschikbaar is.
Blog
