Gepubliceerd door:
Abonneren
Klik hier om uw email alerts te beheren
Klik hier om E-mail Alerts te beheren
Terug naar Healio
Terug naar Healio
Volwassenen met de ziekte van Graves hebben meer kans op behandeling met geneesmiddelen – ondanks een hoger faalpercentage – dan op radioactieve jodiumtherapie of schildklierchirurgie, zo blijkt uit bevindingen die zijn gepubliceerd in Thyroid.
“We merken dat meer mensen met de ziekte van Graves worden behandeld met antithyroïdica dan radioactief jodium of chirurgie; en een kwart van de mensen die worden behandeld met antithyroïdica krijgt het als langdurig – meer dan 2 jaar,” Juan P. Brito, MD, MSc, hoofdonderzoeker voor de Knowledge and Evaluation Research Unit in Endocrinology in de divisie endocrinologie, diabetes, metabolisme en voeding van de afdeling geneeskunde van de Mayo Clinic in Rochester, Minnesota, vertelde Healio. “Een aanzienlijk aantal mensen met de ziekte van Graves krijgt chronisch antithyroïdica. Deze manier van behandelen was bekend in andere landen, met name in Azië, maar onbekend hier in de VS.”
Behandelingskeuzes
Brito en collega’s evalueerden de frequentie waarmee antithyroïde geneesmiddelen, radioactief jodium of chirurgie werden gebruikt als eerstelijnstherapie voor volwassenen met de ziekte van Graves (n = 4.661; gemiddelde leeftijd, 48 jaar; 80% vrouwen) in het OptumLabs Data Warehouse van 2005 tot 2013. Falen van medicatie werd gedefinieerd als deelnemers die startten met radioactieve jodiumtherapie of langer dan 90 dagen stopten met het innemen van antithyroïdica. Falen van radioactief jodium werd gedefinieerd als herbehandeling, inclusief chirurgie.
Van het gehele cohort kreeg 60% behandeling met antityroïde geneesmiddelen, 33% kreeg radioactieve jodiumtherapie en 6% onderging chirurgie. De onderzoekers ontdekten dat 50% van degenen die antithyroïdica kregen, binnen een mediaan van 6,8 maanden een mislukte behandeling hadden. Bovendien kreeg 65% van degenen bij wie de behandeling met antityroïdica was mislukt, opnieuw een behandeling met antityroïdica, terwijl 26% radioactieve jodiumtherapie ging krijgen en 9% een operatie onderging.
De onderzoekers ontdekten ook dat 7% van degenen die radioactieve jodiumtherapie kregen, gedurende een mediaan van 3,4 maanden behandelingsfalen had en dat 1% van degenen die een operatie ondergingen, gedurende een mediaan van 3,2 maanden behandelingsfalen had. Bovendien onderging 56% van de deelnemers herhaalde radioactieve jodiumtherapie.
Faalvoorspelling en bijwerkingen
Volgens de onderzoekers ondervond 6% van degenen die radioactieve jodiumtherapie ondergingen, 12% van degenen die antithyreoïdica kregen en 24% van degenen die een operatie ondergingen, een bijwerking (P < .0001).
“Deze resultaten moeten clinici en patiënten helpen bij het bespreken van de werkzaamheid en veiligheid van behandelingsopties voor de ziekte van Graves,” zei Brito. “In het bijzonder werd antithyroïde medicijntherapie gepresenteerd als een behandelingsoptie met een horizon van 2 jaar. De wetenschap dat veel patiënten langer dan 2 jaar antithyroïdica krijgen, kan clinici helpen het idee te framen dat antithyroïdica een chronische therapie kunnen worden.”
Vergeleken met volwassenen jonger dan 35 jaar, was het risico op mislukking van de behandeling met antityroïdrugs 33% lager voor degenen van 55 tot 64 jaar (HR = 0,77; 95% CR, 0,64-0,92) en 21,2% voor degenen van 65 jaar of ouder (HR = 0,788; 95% CI, 0,629-0,985). Risico op falen van medicamenteuze behandeling was ook hoger voor zwarte versus blanke volwassenen (HR = 1,231; 95% CI, 1,07-1,417), en risico op falen van radioactief jodium was hoger voor vrouwen versus mannen (HR = 0,549; 95% CI, 0,362-0,833).
“Voorspellers van falen van behandeling in dit zeer grote cohort suggereren dat jonge patiënten een hoger faalpercentage hadden dan oudere individuen. Dit verschil zou verklaard kunnen worden door het feit dat jongere patiënten met de ziekte van Graves een ernstiger hyperthyreoïdie hebben op baseline,” schreven de onderzoekers. “Dit, en de nieuwe bevinding van een hoger percentage mislukkingen met antithyroïd medicijnen onder Afrikaans-Amerikaanse patiënten met de ziekte van Graves, vereist zorgvuldige evaluatie om ze te bevestigen, en om vervolgens biologische en socio-economische verklaringen bloot te leggen en te ontwarren.” – door Phil Neuffer
Voor meer informatie:
Juan P. Brito, MD, MSc, is te bereiken op [email protected]; Twitter: @doctorjuanpa.
Perspectief
Terug naar boven 
David A. Cohen, MD, FACE, ECNU
Dit is een interessante studie waarin is gekeken naar behandelingsopties voor de ziekte van Graves, waarbij de effectiviteit en veiligheid van antithyroïdica, radioactief jodium en chirurgie zijn vergeleken. Deze studie is bijzonder nuttig omdat we geen antwoord hebben op de vraag welke behandeling de “beste” is, terwijl ze allemaal effectief zijn. Uiteindelijk kiezen we welke behandeling op basis van een persoonlijke aanpak, met behulp van gedeelde besluitvorming na een bespreking van de opties, met inbegrip van het bijwerkingenprofiel, de kosten, het faalpercentage en de persoonlijke waarden en voorkeuren van de patiënt. Wat de evaluatie en bespreking bemoeilijkt, is dat er geen “één ziekte van Graves voor iedereen” bestaat. Niet alleen is er heterogeniteit in de ernst van de ziekte en in de kenmerken van de patiënt, maar ook in de beschikbaarheid en de kosten van de behandeling.
Uit deze studie blijkt dat het gebruik van antithyroïd medicijnen door endocrinologen toeneemt. Net als bij elke behandeling maken we ons bij het gebruik van antithyroïdica zorgen over de bijwerkingen, met name leverfalen, ernstige huiduitslag en agranulocytose. Deze bijwerkingen leken geen grote problemen te zijn bij het gebruik van antithyroïdica in deze studie. Hoewel endocrinologen meer antithyroïdica lijken te gebruiken, blijken ze minstens even veilig te zijn als we dachten, wat zeer geruststellend is. Brito en collega’s meldden een remissie van 25% bij patiënten die minstens een jaar lang antithyroïdica gebruikten; dit versterkt dat ik veel patiënten kan houden met antithyroïdica en hen geen definitieve therapie kan geven met de mogelijkheid dat ze euthyroïd en medicatievrij worden.
Er waren enkele bijzonder interessante bevindingen voor mij. De eerste was de bevinding van een hoger percentage mislukkingen met antithyroïd medicijnen bij zwarte en jongere patiënten met de ziekte van Graves. Het is erg belangrijk om uit te zoeken waarom. Ten tweede, 25% van de patiënten die thyroïdectomie ondergingen ontwikkelden hypoparathyroïdie. Gewoonlijk vertellen we patiënten dat het risico voor permanente hypoparathyreoïdie ongeveer 1% is. Ik neem aan dat het zeer hoge percentage hypoparathyreoïdie in de studie te wijten was aan het feit dat veel van de gevallen tijdelijk waren, niet permanent. Dit wijst op een nadeel van de studie, namelijk dat er alleen naar ICD-10 codes werd gekeken. Bovendien kwam nieuwe Graves’ ophthalmopathie even vaak voor bij patiënten die antithyroïdica innamen als bij patiënten die een radioactieve jodiumablatie ondergingen, een bevinding die in strijd is met eerdere gegevens die een hoger percentage Graves’ ophthalmopathie na radioactieve jodiumablatie aantonen. Aangezien we de schildklierfunctietests op de basislijn, de antilichaamniveaus of comorbiditeiten (zoals roken) niet kennen, kan deze bevinding gemakkelijk het resultaat zijn van patiënten met een hoog risico op het ontwikkelen van ophthalmopathie die kiezen voor antithyroïd medicijnen. Wat we nog steeds niet weten, zijn de langetermijngegevens. Deze studie keek naar medicatiegebruik; er werd niet gekeken naar kosten, kwaliteit van leven of voorkeur van de patiënt.
Hoewel de ziekte van Graves een vrij ongewone ziekte is – minder dan een half procent van alle mensen – is het in een endocriene praktijk ongelooflijk gebruikelijk. Dit is een nuttig onderzoek omdat het de eerstelijnszorg en de niet-endocrinologen helpt de ziekte van Graves beter te begrijpen, en ook de endocrinoloog wat geruststelling geeft over de behandeling van een ziekte die we heel vaak zien.
Lees meer over
Abonneren
Klik hier om uw email alerts te beheren
Klik hier om E-mail Alerts te beheren
Terug naar Healio
Terug naar Healio